Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้สูงอายุเพศหญิง อายุ 64 ปี, ผู้ดูแล, แบบแผนที่ 1 แบบแผนการรับรู้เกี่ยวกั…

- - - - S : - ผู้ป่วยบอกว่า มีอาการปวดเข่า ลุกเดินลำบาก
      - O : - ผลแบบประเมินความปวดด้วยการเปรียบเทียบด้วยสายตาอยู่ที่ 6 คะแนน เมื่อพักลดลงเหลือ 3 คะแนน
        
        BP = 150/90 mmHg
    - - ไม่มีสีหน้าที่แสดงถึงอาการเจ็บปวด เช่น หน้านิ่วคิ้วขมวด
        
        ผู้สูงอายุไม่บ่นว่าปวด
        
        ผลแบบประเมินความปวดด้วยการเปรียบเทียบด้วยสายตา ( Visual Analogue Scale : VAS ) อยู่ในระดับ 1 คือ ไม่ปวด ใบหน้ามีความสุข
    - - เพื่อให้ผู้สูงอายุมีความสุขสบายมากขึ้นและอาการปวดลดลง
    - - 10 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ ความดันโลหิต 150/90 mmHg มีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ไม่บ่นว่าปวด ผู้สูงอายุมีการน้ำสมุนไพรมาประคบร้อน มีการบริหารข้อเข่า 1 ครั้ง ช่วงกลางวัน ผลการประเมินความปวดด้วยการเปรียบเทียบด้วยสายตา ได้ 2 คะแนน
      - 9 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ ความดันโลหิต 150/90 mmHg มีสีหน้านิ่วคิ้วขมวด บ่นว่าปวด มีการบริหารข้อเข่า 1 ครั้ง ช่วงเช้า ผลการประเมินความปวดด้วยการเปรียบเทียบด้วยสายตา ได้ 5 คะแนน
      - 8 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ ความดันโลหิต 150/90 mmHg มีสีหน้านิ่วคิ้วขมวด บ่นว่าปวด ผู้สูงอายุยังไม่มีการใช้วิธีลดการปวดเนื่องจากขอไปซื้ออุปกรณ์ก่อน มีการบริหารข้อเข่า 1 ครั้ง ช่วงเย็น ผลการประเมินความปวดด้วยการเปรียบเทียบด้วยสายตา ได้ 5 คะแนน
    - - ประเมินระดับความปวดตามแบบประเมิน VAS
      - การให้ความรู้เกี่ยวกับปัจจัยเสี่ยงของการเกิดโรคการดำเนินของโรคข้อเข่าเสื่อมการชะลอความเสื่อมและความรุนแรงของข้อเข่าจากการศึกษาของกิตฑาพร ลือลาภและทัศนา ชูวรรธนะปกรณ์ (2556) พบว่าการให้ความรู้ การเสริมแรงจูงใจให้กับผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม สามารถปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองช่วยทำให้อาการปวดเข่าและความรุนแรงของโรคลดลง
      - ลดอาการปวดข้อเข่าในกรณีที่ผู้สูงอายุปวดเข่าอย่างรุนแรงหรือข้อเข่าอักเสบควรให้พักข้อ ประคบความเย็นเพื่อลดการอักเสบของข้อเข่า ส่วนการประคบความร้อนจะทำได้เมื่อมีอาการปวดเข่าและการอักเสบของข้อลดลงอาจประคบความร้อนด้วยสมุนไพรจะช่วยกระตุ้นระบบไหลเวียนของเลือดภายในข้อเข่าช่วยคลายกล้ามเนื้อและลดความปวด อีกทั้งแนะนำการใช้ยาแก้ปวดข้อรายละเอียดดังกล่าวข้างต้นหากรับประทานยาแก้ปวดข้อเป็นระยะเวลานานหรือการจัดการอาการปวดไม่เหมาะสมทำให้เกิดผลข้างเคียงของยา เช่น ยาระคายเคืองต่อเยื่อบุทางเดินอาหารอาจมีอาการปวดท้องและเลือดออกในทางเดินอาหารได้
      - แก้ไขปัจจัยหรือสาเหตุของโรคข้อเข่า ได้แก่
        
        การปรับเปลี่ยนท่าทางหรืออิริยาบถในชีวิตประจำวันลักษณะงานที่ทำเพื่อลดการบาดเจ็บและแรงเค้นซ้ำ ๆ ต่อข้อเข่าหลีกเลี่ยงการนั่งคุกเข่าการขัดสมาธิการนั่งพับเพียบเพราะการนั่งในท่าที่งอเข่ามาก ๆ จะทำให้เพิ่มแรงดันภายในข้อเข่าและกระดูกที่งอกจากโรคข้อเข่าเสื่อมจะกดทับเนื้อเยื่อรอบ ๆ ข้อเข่าจะทำให้มีอาการปวดมากขึ้นควรนั่งบนเก้าอี้แทนนั่งขัดสมาธิปรับท่าทางการทำงานไม่ควรนั่งนานหลีกเลี่ยงการยกของหนักและควรมีการเปลี่ยนอิริยาบถเพื่อลดแรงกดต่อข้อเข่า
        
        หลีกเลี่ยงการเดินขึ้น-ลงบันไดเนื่องจากการขึ้น-ลงบันไดทำให้เกิดแรงกดต่อข้อเข่าหากจำเป็นควรเดินเกาะราวบันได
        
        การออกกำลังกายและออกกำลังกล้ามเนื้อรอบ ๆ ข้อเข่าเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อรอบ ๆ ข้อเข่าเพิ่มความแข็งแรงของข้อ (strength) ความคงทน (endurance) และความยืดหยุ่น (flexibility) ได้แก่ โยคะ ไทชิ (Tai Chi) การเดินขี่จักรยานซึ่งเป็นการออกกำลังกายที่ลดแรงกระแทกบริเวณข้อเข้าอย่างไรก็ตามผู้สูงอายุโรคเรื้อรังมักมีพฤติกรรมการออกกำลังกายอยู่ในดับต่ำการออกกำลังกายจึงควรมีรูปแบบที่เหมาะสมและสอดคล้องกับบริบทของผู้สูงอายุและเกิดความพอใจดังเช่นการศึกษาของกัตติกา ธนะขว้าง ผ่องใส กันทเสนและรัตนากร ยศอินทร์ (2555) พบว่าการออกกำลังกายด้วยการรำไม้พลองประยุกต์การฟ้อนมองเชิงเมืองน่านส่งเสริมความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและข้อต่ออีกทั้งผู้สูงอายุรู้สึกสนุกเพลิดเพลินที่มีดนตรีประกอบการรำไม้พลองการออกกำลังกล้ามเนื้อรอบ ๆ ข้อเข่าเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกล้ามเนื้อรอบเข่าซึ่งจะช่วยส่งเสริมความแข็งแรงของกล้ามเนื้อหน้าขากล้ามเนื้อเหยียดเข่าโดยท่าบริหารจะเริ่มจากง่ายไปยากดังนี้ (ก) ให้ผู้ป่วยนอนหงายใช้หมอนรองใต้ข้อเท้าหรือเอ็นร้อยหวายออกแรงเกร็งให้เข่าเหยียดมากที่สุดเกร็งค้างไว้ประมาณ 5-10 วินาทีแล้วจึงผ่อนแรงทำซ้ำรอบละ 5-15 ครั้งวันละ 3 รอบ (ข) ให้ผู้ป่วยนอนหงายใช้หมอนหรือผ้าม้วนเล็ก ๆ วางใต้เข่าเหยียดเข่าตรงนับ 1-10
      - การสวมอุปกรณ์พยุงเข่าหรือสนับเข่า (knee Support) เพื่อช่วยพยุงกล้ามเนื้อรอบเข่าและลดอาการปวดขณะเดินเคลื่อนไหวควรใช้สนับเข่าร่วมกับการออกกำลังกาย
      - การใช้เครื่องช่วยพยุง (assistive device) เพื่อลดแรงกระทำต่อข้อเข่าเช่นเครื่องช่วยพยุงเดิน (walker) ไม้เท้า (cane) หรือร่มเพื่อช่วยแบ่งเบาแรงกระทำต่อข้อเข่ากรณีใช้ไม้เท้าหรือร่มให้ถือด้านตรงข้ามกับด้านที่ปวดหรือด้านเดียวกับเข่าที่ดีดังภาพที่ 5 ในกรณีที่ปวดเข่าทั้งสองข้างให้ถือไม้เท้าหรือร่มในมือข้างที่ปวดน้อยกว่า
      - แนะนำผู้สูงอายุและครอบครัวทราบถึงผลดีของการปรับสิ่งแวดล้อมในบ้านเพื่อลดแรงกดหรือการเสียดสีของข้อเข่า ได้แก่ (1) เปลี่ยนจากส้วมนั่งยองๆเป็นส้วมชักโครก (2) ห้องน้ำควรมีราวจับภายในห้องน้ำเพื่อช่วยในการลุกยืนป้องกันการลื่นล้มภายในห้องน้ำ (3) ควรมีฝักบัวหรือมีเก้าอี้นั่งพลาสติกไว้ใช้เวลาอาบน้ำ (4) ควรให้ผู้สูงอายุนอนพักที่ชั้นล่างของบ้านหลีกเลี่ยงการขึ้น-ลงบันได (5) ปรับพื้นเป็นทางลาดทางลาดและบันไดบ้านควรมีราวบันไดเพื่อให้ผู้สูงอายุเดินด้วยความมั่นคงอีกทั้งบริเวณภายในบ้านแสงสว่างเพียงพอเพื่อป้องกันการหกล้มอันจะทำให้เกิดอันตรายต่อข้อเข่ามากขึ้น
    - - จากการซักประวัติผู้ป่วยบอกว่า อาการปวดเข่า ลุกเดินลำบาก pain score 6 คะแนน เมื่อพักลดลงเหลือ 3 คะแนน ความดันโลหิต 150/90 มิลลิเมตรปรอท
      - เมื่อเข้าสู่วัยสูงอายุมักมีความเสื่อมของเส้นใยกล้ามเนื้อทำให้มวลกล้ามเนื้อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (muscle strength) และการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อลดลงมีอาการสั่น
      - จากทฤษฎีความเสื่อมโทรมอธิบายว่าการบาดเจ็บหรือความผิดพลาดของเซลล์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาเกิดจากการใช้งานของอวัยวะที่ต่อเนื่องเป็นเวลานานหรือใช้งานอย่างหนักมาเรื่อย ๆ เมื่ออายุมากขึ้นจึงเกิดการตายของเซลล์เนื้อเยื่ออวัยวะและระบบต่างๆของร่างกายจะทำงานเสื่อมลงจนในที่สุดก็ไม่สามารถทำงานได้เกิดความชรา
      - กล่าวโดยสรุป คือ จากการที่ผู้สูงอายุมีอายุเพิ่มมากขึ้น มีการใช้งานของอวัยวะที่ต่อเนื่องเป็นเวลานานและปัจจัยด้านเพศที่มีฮอร์โมนเอสโตรเจนลดลงส่งผลให้ผู้ป่วยมีปัญญาด้านนี้
      - ภาวะโรคข้อเข่าเสื่อมมีปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยกระตุ้นให้เกิดโรคขึ้นได้ตั้งแต่ก่อนวัยสูงอายุสาเหตุหลักมักเกิดจากการใช้งานเป็นระยะเวลานานซึ่งมีความสัมพันธ์กับอายุและเกี่ยวข้องกับคอลลาเจนที่เป็นส่วนประกอบของกระดูกอ่อนเมื่อกระดูกอ่อนถูกทำลายจะทำให้คอลลาเจนและโปรติโอไกลแคน (proteoglycan สึกกร่อนและหลุดออกมาอยู่ในน้ำไขข้อทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายถูกกระตุ้นและหลั่งสารกระตุ้นการอักเสบต่าง ๆ ทำให้เกิดอาการปวดและอักเสบขึ้นได้ในเพศหญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นระยะช่วงต่อเข้าสู่วัยสูงอายุซึ่งมีทำให้ความสามารถในการของฮอร์โมนที่ช่วยดูดซึมแคลเซียมไอออนในกระแสเลือดเข้ามาเก็บสะสมไว้ในกระดูกลดลงก่อให้เกิดกระดูกเปราะบางถูกทำลายได้ง่ายและเกิดภาวะข้อเข่าเสื่อมได้และเกี่ยวข้องกับฮอร์โมนเอสโตรเจนที่ลดลง
  - - - การเปลี่ยนแปลงตามวัยโรคความดันโลหิตสูงในผู้สูงอายุ เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของหัวใจและหลอดเลือดไปในทางเสื่อมลง ผนังหลอดเลือดหนาตัวขึ้น ขาดความยืดหยุ่นเนื่องจากการเชื่อมตามขวางของเส้นใยcollagenและเส้นใยelastin มีแคลเซียมและไขมันมาเกาะมากขึ้นที่เรียกว่า elasticity ทำให้เกิดภาวะหลอดเลือดแดงแข็งตัว (Atherosclerosis) หลอดเลือดจึงตีบแคบเกิดการอุดตันได้ง่าย ส่งผลให้มีแรงต้านทานของหลอดเลือดส่วนปลายเพิ่มขึ้น ทำให้มีความดันโลหิตสูงขึ้นความสามารถในการรับรู้และช่วยเหลือตนเองได้ลดลง ส่งผลให้ขาดความรู้ในการดูแลตนเองและปฏิบัติตนไม่ถูกต้อง ทำให้อาการของภาวะความดันโลหิตสูงและภาวะแทรกซ้อนหรือความรุนแรงมากขึ้น
      - จากผลการซักประวัติ การตรวจร่างกาย พบว่าผู้ป่วยรู้แค่ว่าโรคความดันโลหิตสูงควรงดเค็ม ความดันโลหิตผู้สูงอายุ 150/90 mmHg
      - จากทฤษฎีเชื่อมตามขวางอธิบายว่าการสูงอายุเกิดขึ้นเนื่องจากมีการเชื่อมตามขวางของโมเลกุลของโปรตีนการเชื่อมตามขวางนี้อาจเกิดระหว่างสารภายในโมเลกุลเดียวกันหรือสารระหว่างโมเลกุลก็ได้เมื่อเกิดแล้วจะทำให้คุณสมบัติทางเคมีและกายภาพของโมเลกุลเปลี่ยนไปการเชื่อมตามขวางพบได้มากที่สุดคือโปรตีนที่อยู่ภายนอกเซลล์คืออีสาสตินและคอลลาเจนซึ่งเป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันกล้ามเนื้อผนังหลอดโลหิตแดงและสารประกอบที่อยู่ใน ground substance การเชื่อมตามขวางจะค่อย ๆ เป็นไปตามอายุทำให้เนื้อเยื่อขาดความยืดหยุ่น
      - โรคความดันโลหิตสูง คือ ภาวะที่ร่างกายมีระดับความดันโลหิตสูงเรื้อรังเป็นระยะเวลานานและมีระดับความดันโลหิตที่วัดได้มากกว่า 140/90 มิลลิเมตรปรอทขึ้นไป ผู้สูงอายุที่มีภาวะความดันโลหิตสูงส่วนใหญ่เป็นโรคความดันโลหิตสูงชนิดไม่ทราบสาเหตุมากกว่าร้อยละ 90
      - กล่าวโดยสรุป คือ สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของผู้ป่วยคือการที่ผู้ป่วยพร่องความรู้ในการดูแลตนเองจึงส่งผลให้เกิดปัญหานี้
    - - วัดสัญญาณชีพโดยเฉพาะความดันโลหิตสูงเพื่อประเมินการเกิดภาวะแทรกซ้อนที่จะเกิดกับผู้ป่วย
      - สังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูงที่รุนแรง เช่น ปวดศีรษะ เลือดกำเดาไหล มึนงง ตามัว หายใจหอบ
      - สังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะแทรกซ้อนจากความดันโลหิตสูง เช่น
        
        โรคหัวใจจากภาวะความดันโลหิตสูงเป็นระยะเวลานาน ทำให้หัวใจต้องทำงานหนักโดยเฉพาะหัวใจห้องล่างซ้ายส่งผลให้มีกล้ามเนื้อหัวใจห้องล่างซ้ายโต (Left ventricle hypertrophy) ส่งผลให้ประสิทธิภาพการบีบตัวของหัวใจลดลง เกิดภาวะหัวใจวายและกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดไปเลี้ยงตามมาได้
        
        โรคหลอดเลือดสมองโดยพบว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีสาเหตุหนึ่งที่สัมพันธ์กับการเป็นโรคความดันโลหิตสูงถึงร้อยละ 36.5 ผู้สูงอายุที่เป็นโรคความดันโลหิตสูง ยังมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหลอดเลือดสมองได้สูงกว่าคนปกติ 3-5 เท่า
        
        โรคไตวายเรื้อรัง เมื่อมีความดันโลหิตสูงส่งผลให้ปริมาณเลือดไปเลี้ยงไตลดลง ทำให้การทำหน้าที่ของไตเสื่อมสมรรถภาพลง จนสูญเสียหน้าที่และเกิดภาวะไตวายเรื้อรัง
      - อธิบายให้ผู้ป่วยทราบว่าการดูแลตนเองในเรื่องความดันโลหิตสูงไม่ได้มีแค่เรื่องเดียว โดยจะอธิบายการดูแลเรื่องต่างๆให้ครอบคลุม โดยใช้จากงานวิจัยผลของโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพตามแนวทาง 3 อ. 2 ส.ดังนี้ (อติญาณ์, 2560)
        
        การออกกำลังกาย กระตุ้นและส่งเสริมให้ผู้สูงอายุออกกำลังกายเป็นประจำการออกกำลังกายที่ที่สุดคือการเพิ่มความทนทานของระบบหัวใจและหลอดเลือดหรือการออกกำลังกายแบบแอโรบิคโดยใช้แรงในระดับปานกลางอย่างสม่ำเสมอ 3-5 ครั้งต่อสัปดาห์นานครั้งละ 30-60 นาทีที่สำคัญควรเลือกรูปแบบการออกกำลังกายที่เหมาะสมเช่นการเดินแกว่งแขนการรำมวยจีนการรำไม้พลองไทเก๊กชี่กงเป็นต้นควรหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายที่หักโหมเกินไปเพราะทำให้ความดันโลหิตสูงขึ้นได้
        
        อาหาร ควบคุมการรับประทานอาหารให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายโดยเฉพาะอาหารต้านความดันโลหิตสูงเรียกว่า DASH Diet (dietary approaches to stop hypertension) ซึ่งเป็นอาหารประเภทผักและผลไม้ที่มีโปแตสเซียมและแคลเซียมสูงมีไขมันและโซเดียมต่ำจึงสามารถช่วยลดระดับความดันซีสโตลิคลงได้ประมาณ 8-14 มิลลิเมตรปรอทควรควบคุมปริมาณโซเดียมที่รับประทานต่อวันไม่เกินวันละ 2.4 กรัมจึงควรหลีกเลี่ยงอาหารที่มีรสเค็มเช่นน้ำปลาซอสซีอิ้วหรืออาหารหมักดองเป็นต้นหากควบคุมได้จะสามารถความดันซิสโตลิดได้ประมาณ 2-8 มิลลิเมตรปรอทสำหรับการควบคุมไขมันควรรับประทานน้ำมันที่ได้จากถั่วเหลืองน้ำมันรำข้าวและหลีกเลี่ยงน้ำมันมะพร้าวหรือน้ำมันจากสัตว์
        
        อารมณ์ หาวิธีจัดการกับความเครียดที่เหมาะสม เช่น การฝึกจิตใจให้แจ่มใส ฝึกสมาธิสวดมนต์ ไหว้พระ อ่านหนังสือ หาเพื่อนคอยพูดคุยปรึกษาปัญหา รวมทั้งการหากิจกรรมตนเองชอบ ทำการเข้ากลุ่มชมรมเพื่อทำกิจกรรมกับคนในวัยเดียวกัน เป็นต้น
        
        การหลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่ ควรงดการสูบบุหรี่เพราะสารนิโคตินในบุหรี่มีผลให้เพิ่มอัตราการเต้นของหัวใจและมีการหดตัวของหลอดเลือดส่วนปลายส่งผลให้ระดับความดันโลหิตสูงขึ้นควรงดดื่มแอลกอฮอล์เพราะจะทำให้หัวใจบีบตัวแรงขึ้น
        
        การหลีกเลี่ยงการดื่มสุรา สุรามีผลทำให้เกิดโรคความดันโลหิตสูงได้เนื่องจากการดื่มสุราจะไปกระตุ้นหัวใจให้สูบฉีดเลือดได้เร็วและแรงขึ้นทำให้เกิดความดันสูงในหลอดเลือดนอกจากนี้แล้วการดื่มสุรายังนำไปสู่โรคทางระบบหลอดเลือดและหัวใจอื่น ๆ เช่นโรคไขมันในเลือดสูงโรคหลอดเลือดหัวใจตีบตันโรคกล้ามเนื้อหัวใจผิดปกติซึ่งผลพวงจากโรคต่างๆเหล่านี้ก็คือทำให้เกิดความดันโลหิตสูงนั่นเอง
        -ผลของการเข้าร่วมโปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพตามแนวทาง 3 อ. 2 ส. ของผู้เข้าร่วมหลังใช้โปรแกรมปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ 3 อ 2 ส. สูงกว่าก่อนใช้โปรแกรมอธิบายได้ว่ามีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพในทางที่ดีขึ้น
      - สร้างขวัญกำลังใจ ให้คำชมเชย โดยพยาบาลและผู้ดูแล ให้ผู้ป่วยสัญญากับตนเองว่าจะปฏิบัติพฤติกรรมตามคำแนะนำอย่างถูกต้องและ วัดความดันโลหิตวันละ 2 ครั้ง ก่อนนอน และหลังตื่นนอนตอนเช้า ภายใน 7 วัน ก่อนมาพบแพทย์ และให้ผู้ป่วยบันทึกกิจกรรมว่าแต่ละวันตนเองได้ปฏิบัติในเรื่องอะไรบ้าง
      - ติดตามค่าความดันโลหิตเพื่อเฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนของภาวะความดันโลหิตสูง
      - สอบถามเรื่องการดูแลตนเองของผู้สูงอายุว่าเป็นอย่างไรเพื่อประเมินพฤติกรรมการดูแลสุขภาพว่าเป็นไปตามโรคหรือไม่
    - - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ โดยเฉพาะความดันโลหิต อยู่ที่ 90-120/60-90 มิลลิเมตรปรอท
      - ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูงที่รุนแรง เช่น ปวดศีรษะ เลือดกำเดาไหล มึนงง ตามัว หายใจหอบ
      - ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะแทรกซ้อนจากความดันโลหิตสูง เช่น
        
        โรคหัวใจจากภาวะความดันโลหิตสูงเป็นระยะเวลานาน ทำให้หัวใจต้องทำงานหนักโดยเฉพาะหัวใจห้องล่างซ้ายส่งผลให้มีกล้ามเนื้อหัวใจห้องล่างซ้ายโต (Left ventricle hypertrophy) ส่งผลให้ประสิทธิภาพการบีบตัวของหัวใจลดลง เกิดภาวะหัวใจวายและกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดไปเลี้ยงตามมาได้
        
        โรคหลอดเลือดสมองโดยพบว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองมีสาเหตุหนึ่งที่สัมพันธ์กับการเป็นโรคความดันโลหิตสูงถึงร้อยละ 36.5 ผู้สูงอายุที่เป็นโรคความดันโลหิตสูง ยังมีความเสี่ยงต่อการเป็นโรคหลอดเลือดสมองได้สูงกว่าคนปกติ 3-5 เท่า
        
        โรคไตวายเรื้อรัง เมื่อมีความดันโลหิตสูงส่งผลให้ปริมาณเลือดไปเลี้ยงไตลดลง ทำให้การทำหน้าที่ของไตเสื่อมสมรรถภาพลง จนสูญเสียหน้าที่และเกิดภาวะไตวายเรื้อรัง
      - สามารถบอกวิธีการปฏิบัติตัวได้ถูกต้องได้ร้อยละ 80
    - - S : - ผู้ป่วยให้ประวัติว่า เป็นโรคความดันโลหิตสูง
        
        ผู้ป่วยบอกว่า รู้แค่ว่าโรคความดันให้งดกินเค็ม
      - O : - ตรวจวัดสัญญาณชีพ พบว่า ระดับความดันโลหิต 150/90 มิลลิเมตรปรอท
    - - เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนของภาวะความดันโลหิตสูง
    - - 10 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติความดันโลหิต 140/90 mmHg ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูงที่รุนแรง ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะแทรกซ้อนจากความดันโลหิตสูง สามารถบอกการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องได้ 5 ข้อ จาก5ข้อ
      - 9 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติความดันโลหิต 145/80 mmHg ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูงที่รุนแรง ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะแทรกซ้อนจากความดันโลหิตสูง สามารถบอกการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องได้ 4 ข้อ จาก5ข้อ
      - 8 มีนาคม 2564
        สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติความดันโลหิต 150/90 mmHg ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูงที่รุนแรง ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะแทรกซ้อนจากความดันโลหิตสูง สามารถบอกการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องได้ 3 ข้อ จาก5ข้อ
  - - - สอบถามผู้สูงอายุเรื่องประวัติการพลัดตกหกล้มในระยะเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา และซักประวัติเรื่องปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลต่อการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ
      - สำรวจสิ่งแวดล้อมภายในและภายนอกที่มีผลต่อการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ
        
        ปัจจัยภายใน
        1.การเปลี่ยนแปลงด้านสายตา ผู้สูงอายุมักมีปัญหาสายตายาว ทำให้คาดคะเนระยะทางได้ไม่ถูกต้อง หรือโรคต้อที่ทำให้มองเห็นไม่ชัด จึงเกิดการหกล้ม
        2.การเปลี่ยนแปลงด้านข้อต่อและเอ็นที่อ่อนแอลง ส่งผลต่อการทรงตัว จึงทำให้เกิดการหกล้มได้
        3.ระบบทางเดินปัสสาวะ ในผู้สูงอายุพบว่ามีปัญหาปัสสาวะบ่อยหรือกลั้นไม่อยู่ ทำให้ต้องรีบเร่งในการเข้าห้องน้ำและเกิดการหกล้มบ่อยครั้ง
        4.ความเจ็บป่วยหรือโรคประจำตัวบางอย่าง ก็ส่งผลต่อการหกล้มได้ เช่น โรคหลอดเลือดสมองส่งผลให้แขนขาอ่อนแรง จึงขาดสมดุลในการทรงตัว โรคพาร์กินสัน ที่มีภาวะสั่นก็มีความเสี่ยงต่อการหกล้มสูงเช่นกัน
        5.การใช้ยาบางตัวมีความเสี่ยงต่อการหกล้ม เช่น ยาลดความดันโลหิต ยานอนหลับ ยาต้านการซึมเศร้า
        
        ส่วนปัจจัยเสี่ยงภายนอกหรือสิ่งแวดล้อมรอบตัวผู้สูงอายุ ประกอบไปด้วยสิ่งแวดล้อมในบ้านและนอกบ้าน เช่น พื้นบ้าน แสงสว่างไม่เพียงพอ บันได ห้องน้ำ ห้องครัว รองเท้าไม่เหมาะสม เป็นต้น
      - วัดสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิต เพื่อป้องกันภาวะความดันโลหิตต่ำขณะเปลี่ยนท่าภายหลังจากการรับประทานยา
      - อธิบายถึงผลกระทบที่เกิดจากการพลัดตกหกล้ม เพื่อให้ผู้สูงอายุมีความตระหนักถึงการดูแลและระมัดระวังตนเองมากขึ้น
        การหกล้มส่งผลกระทบต่อผู้สูงอายุดังต่อไปนี้
        
        ผลกระทบด้านร่างกาย การหกล้มนำมาสู่การได้รับบาดเจ็บ เช่น กระดูกหัก เลือดคั่งใต้สมองและการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อทำให้ผู้สูงอายุไม่เคลื่อนไหว นำมาสู่การเกิดภาวะ เช่นมการติดเชื้อ ข้อติดแข็งและแผลกดทับ การมีลิ่มเลือดอุดตันบริเวณหลอดเลือดดำลึก นอกจากนั้นถ้ารุนแรงอาจนำมาซึ่งการเสียชีวิตได้
        
        ผลกระทบด้านจิตใจ ทำให้ผู้สูงอายุขาดความมั่นใจในตนเองและกลัวการหกล้มซ้ำทำให้เกิดการพึ่งพามากขึ้น
        
        ผลกระทบด้านเศรษฐกิจและสังคม มีการเสียค่าใช้จ่ายในการรักษา
      - ในเรื่องการรับประทานยาความดันโลหิตของผู้สูงอายุ แนะนำให้ควรเปลี่ยนอิริยาบถอย่างช้าๆและถูกวิธีด้วยความมั่นใจไม่รีบร้อนเพื่อป้องกันการเกิดภาวะโลหิตต่ำทันทีจากการเปลี่ยนอิริยาบถที่เร็วเกินไปซึ่งจะทำให้ผู้สูงอายุมีอาการหน้ามืดเป็นลมและหกล้มได้ ทั้งนี้พยาบาลอาจแนะนำให้ผู้สูงอายุใช้สมุดจดบันทึกการนัดหมายหรือกิจกรรมที่ต้องทำในแต่ละวันจะช่วยให้สามารถวางแผนจัดกิจวัตรประจำวันของตนเองให้เป็นไปตามลำดับลดความกังวลใจและเพิ่มความมั่นใจแก่ผู้สูงอายุทำให้ไม่เกิดความรีบร้อนเนื่องจากการหลงลืมซึ่งอาจเป็นสาเหตุของการหกล้มได้
      - แนะนำผู้สูงอายุในเรื่องการรับประทานน้ำก่อนนอน ผู้สูงอายุให้ไม่ดื่มน้ำก่อน หรือ กินน้ำก่อนเวลานอนอย่าง น้อย 2 ชั่วโมง เพื่อไม่ให้ปวด ปัสสาวะตอนกลางคืน
      - ให้ความรู้เรื่องการดูแลสุขภาพ รับประทานอาหารให้เพียงพอ เน้นผักและผลไม้ เพื่อรักษาสมดุลของร่างกายและต้านทานโรค ไม่ควรงดอาหาร ทำให้อ่อนเพลีย มึนงง มีการเคลื่อนไหวทุกวันเดิน/ออกกำลังกายตามวัย เช่น ไทจี๋ เพื่อรักษาความยืดหยุ่นของข้อและสมดุลของร่างกาย เข้าสู่โปรแกรมการออกกำลังกาย ตรวจสายและการได้ยินเป็นประจำสม่ำเสมอถ้าพบ ปัญหาควรใช้อุปกรณ์ช่วย สอบถามแพทย์/เภสัชทุกครั้งที่รับยาถึงผลข้างเคียงของยา ถ้ารับยาที่มีผลทำให้ง่วงซึม หลับ ต้องปรับเปลี่ยนการทำกิจวัตรประจำวันเพื่อลดภาวะเสี่ยงต่อการลื่นล้ม ห้ามผสมยากับแอลกอฮอล์ ไม่ควรดื่มแอลกอฮอล์เพราะเป็นสาเหตุของการลื่นล้ม ไม่อายที่จะใช้อุปกรณ์ช่วยเดิน จะทำให้เราปลอดภัย ตรวจสอบอุปกรณ์ช่วยเดินให้มีความสูงเหมาะสม มั่นคง ปลายมียางหุ้ม
      - ให้คำแนะนำเมื่อประสบกับการลื่นล้ม พยายามเอาส่วนที่หนาหรือมีอุปกรณ์นุ่มรองลงสู่พื้น หากเกิดปัญหาหกล้มในผู้สูงอายุ การดูแลเบื้องต้นคือให้ผู้ดูแลสำรวจดูก่อนว่ามีการบาดเจ็บเกิดขึ้นหรือไม่ หากบาดเจ็บรุนแรง เช่น กระดูกหัก ไม่ควรให้ผู้สูงอายุลุกขึ้นเอง เพราะอาจทำให้กระดูกเคลื่อน ควรให้ผู้สูงอายุนอนอยู่ในท่าเดิมและรอให้ผู้เชี่ยวชาญมาทำการเคลื่อนย้ายร่างผู้สูงอายุไปโรงพยาบาล หากบาดเจ็บเล็กน้อย เช่น มีรอยถลอกนิดหน่อย สามารถลุกได้เอง แต่ถึงอย่างไรก็ควรพบแพทย์ภายหลัง เพื่อประเมินสุขภาพว่ามีอันตรายเกิดขึ้นหรือไม่ และทำการรักษาให้ถูกต้องเหมาะสมตามลำดับ
      - ให้ความรู้และคำแนะนำการปฏิบัติตัวในการป้องกันการหกล้มดังนี้ (ศรีสุนทรา, 2016) จากการสัมภาษณ์รายบุคคลและการจัดกลุ่มสนทนาระหว่างผู้สูงอายุ ผู้ดูแล ผู้นำชุมชน อสมและบุคลากรสุขภาพ ได้แนวทางการป้องกัน 3 ประเด็นใหญ่สรุปได้ดังนี้
        1 การปรับปรุงสิ่งแวดล้อมภายในบ้านของผู้สูงอายุ
        
        การให้ความรู้เกี่ยวกับการป้องกันการหกล้ม
        
        การส่งเสริมการบริหารข้อ
        
        แนะนำให้สวมถุงเท้าแบบที่มีพื้นกันลื่นหรือรองเท้าแตะกันลื่นเพื่อเพิ่มแรงเสียดทานทำให้ยึดเกาะกับพื้นมากขึ้นและใส่รองเท้าให้พอดีไม่เสริมส้นเพื่อป้องกันการเกิดอุบัติเหตุ
        
        เวลาเดินให้เดินช้าๆค่อยๆมองรอบข้างเพื่อป้องกันการสะดุดล้มจากสิ่งกีดขวางในด้านสายตาที่มองไม่เห็น
        
        บริเวณพื้นบ้านไม่ควรมีพรมเสื่อหรือผ้ายางปูรองพื้นเนื่องจากอาจทำให้สะดุดหกล้มได้แนะนำให้นำออกหรือนำเทป 2 หน้าหรือแผ่นยางกันลื่นติด
        
        ดูแลให้พื้นห้องน้ำแห้งตลอดเวลานำผ้ายางกันลื่นติดพื้นห้องน้ำและติดตั้งราวจับเพื่อป้องกันการหกล้ม
        
        ดูแลให้มีแสงสว่างในห้องเพียงพอเพื่อให้มองเห็นสิ่งต่างๆภายในห้องชัดเจน
        
        แนะนำให้จัดสิ่งของไว้ใกล้เคียงและหลีกเลี่ยงการวางสิ่งของไม่เป็นระเบียบเพื่อให้สะดวกในการใช้และไม่มีสิ่งกีดขวางทางเดิน
        
        แนะนำให้ผู้สูงอายุเปลี่ยนท่าช้าๆจากนอนเป็นนั่งนับ 1-10 ในใจและกระดูกปลายเท้าขึ้นลงประมาณ 10 ครั้งหลังจากนั้นค่อยๆยืนขึ้นถ้าไม่มีอาการผิดปกติจึงเดินได้
    - - ผู้สูงอายุสามารถบอกการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องในการป้องกันการพลัดตกหกล้มได้ร้อยละ 80 ได้
      - ผู้สูงอายุสามารถนำคำแนะนำเรื่องการปรับปรุงสิ่งแวดล้อมไปปฏิบัติ ปรับสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม
      - ผู้ป่วยสามารถปฏิบัติตัวได้อย่างถูกต้องในกรณีที่ต้องประสบกับการพลัดตกหกล้ม
      - ผู้ป่วยไม่มีร่องร่อยของการพลัดตกหกล้ม เช่น เจ็บปวดตามร่างกาย รอยฟกช้ำตามร่างกาย
    - - การเปลี่ยนแปลงตามวัย
        ในวัยผู้สูงอายุการทำงานต่าง ๆ ของร่างกายย่อมเสื่อมถอยลงและกระทบต่อการก้าวเดินและการทรงตัวทำให้เกิดการหกล้มในผู้สูงอายุมากขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของอายุ การมองเห็นไม่ชัดเจนผู้สูงอายุจะสามารถปรับสายตาในที่สว่างและที่มืดได้ลดลง และมักจะมีสายตายาวขึ้นทำให้การมองเห็นภาพใกล้ไม่ชัดเจน ความสามารถในการอ่านลดลง ลานสายตาแคบ ลงความไวในการมองตามภาพลดลง การมองในระยะทางสิ่งกีดขวางไม่ชัดเจน ทำให้การคาดคะเนระยะผิดพลาด จึงเกิดการก้าวพลาดสะดุดหกล้มได้ง่ายขึ้น การทรงตัวและการก้าวเดินไม่ดีความสามารถในการทำงานของสมองและการตอบสนองต่อปฏิกิริยาต่าง ๆ ของผู้สูงอายุจะลดลง มวลกระดูกจะบางลงหลังค่อมลง อาจเกิดการยุบตัวของกระดูกสันหลัง กระดูกต้นขาและเข่ามีการงอผิดรูป ส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงการก้าวเดินหมุนตัวได้ช้า เกิดอาการเดินเซหกล้มได้ง่าย ในวัยสูงอายุกลไกตอบสนองของหัวใจและหลอดเลือดในการปรับความดันโลหิตในขณะเปลี่ยนท่ามีความสามารถลดลง ทำให้เกิดภาวะความดันโลหิตต่ำจากการเปลี่ยนท่าได้ง่าย ผู้สูงอายุจะมีอาการหน้ามืด เป็นลมเนื่องจากเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ เมื่อมีการเปลี่ยนท่าอย่างทันทีทันใด เช่น เปลี่ยนจากท่านอนหรือนั่งเป็นยืนอย่างรวดเร็ว เป็นต้น โรคประจำตัวต่าง ๆ เช่น การมองเห็นผิดปกติ เบาหวาน กระดูกพรุน ข้ออักเสบ โรคหลอดเลือดสมอง สมองเสื่อม โรคแขนขาอ่อนแรงและโรคซึมเศร้าต่างก็มีผลต่อการทรงตัวของผู้สูงอายุ
      - จากการซักประวัติ ตรวจร่างกายพบว่าผู้สูงอายุให้ประวัติรับประทานยาลดความดันโลหิต มีอาการปวดเข่า ลุกเดินลำบาก
        ให้ข้อมูลว่าต้องลุกไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน 2-3 ครั้ง จากการสำรวจสิ่งแวดล้อม บริเวณห้องน้ำมีน้ำขัง
      - จากทฤษฎีความเสื่อมโทรมอธิบายว่าการบาดเจ็บหรือความผิดพลาดของเซลล์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาเกิดจากการใช้งานของอวัยวะที่ต่อเนื่องเป็นเวลานานหรือใช้งานอย่างหนักมาเรื่อย ๆ เมื่ออายุมากขึ้นจึงเกิดการตายของเซลล์เนื้อเยื่ออวัยวะและระบบต่างๆของร่างกายจะทำงานเสื่อมลงจนในที่สุดก็ไม่สามารถทำงานได้เกิดความชรา
      - กล่าวโดยสรุป คือ ปัจจัยเสี่ยงของผู้ป่วย คือ สภาพแวดล้อมภายนอก เรื่อง บริเวณห้องน้ำที่มีน้ำขัง ปัจจัยภายใน ได้แก่ โรคความดันโลหิตสูงที่มีการรับประทานยาลดความดัน เพศหญิงที่มีอุบัติการณ์เกิดการพลัดตกหกล้มมากกว่าเพศชาย อาการปวดเข่าของผู้สูงอายุที่มาจากความเสื่อมโทรมของร่างกาย และการลุกเข้าห้องน้ำบ่อยครั้งก็มีส่วนที่ทำให้เกิดปัญหานี้
      - การหกล้มที่เกิดขึ้นอาจเป็นอาการเริ่มต้นหรืออาการบ่งชี้ของโรคเรื้อรังบางชนิดอาจเป็นอาการของโรคที่เกิดขึ้นใหม่หรือเป็นอาการที่บ่งบอกถึงการกำเริบของโรคเดิมที่เป็นอยู่ การศึกษาเกี่ยวกับการหกล้มให้ความหมายของคำว่า “หกล้ม” ไว้ค่อนข้างแตกต่าง อย่างไรก็ตามการศึกษาส่วนใหญ่ได้ระบุจำกัดความของการหกล้มว่าเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ร่างกายบางส่วนสัมผัสพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจโดยส่วนใหญ่จะไม่นับรวมการหกล้มที่มีสาเหตุจากอุบัติเหตุจราจรหรือความรุนแรงภายนอกต่าง ๆ เช่นการถูกทำร้ายร่างกายและการหกล้มที่เกิดจากการเป็นลมหรือเกิดจากโรคต่าง ๆ เช่น โรคหลอดเลือดสมองแตก ตีบหรือตัน เป็นต้น
    - - S : - ผู้สูงอายุให้ประวัติรับประทานยาลดความดันโลหิต
        -ผู้ป่วยให้ข้อมูลว่าต้องลุกไปเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน 2-3 ครั้ง
        -ผู้ป่วยบอกว่า มีอาการปวดเข่า ลุกเดินลำบาก
      - O : - จากการสำรวจสิ่งแวดล้อมบริเวณห้องน้ำมีน้ำขัง
    - - 10 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุตอบคำถามเรื่องการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องในการป้องกันการพลัดตกหกล้มได้
        ผู้ดูและมีการตรวจสอบท่อระบายน้ำและทำท่อให้ระบายได้ดีแล้วพื้นห้องน้ำแห้ง ไม่มีน้ำขัง จุด ผู้สูงอายุสามารถตอบคำถามเรื่องการประสบกับการหกล้มได้
      - 9 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุตอบคำถามเรื่องการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องในการป้องกันการพลัดตกหกล้มได้ พื้นห้องน้ำแห้ง ไม่มีน้ำขังจุด ผู้สูงอายุสามารถตอบคำถามเรื่องการประสบกับการหกล้มได้
      - 8 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุตอบคำถามเรื่องการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องในการป้องกันการพลัดตกหกล้มได้ ผู้ดูและได้มีกรปรับปรุงสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม พื้นห้องน้ำไม่มีน้ำขังแต่ยังคงมีพื้นเปียกบางจุด ผู้สูงอายุสามารถตอบคำถามเรื่องการประสบกับการหกล้มได้
  - - - เพื่อป้องกันภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุและกระตุ้นผู้สูงอายุด้านความคิดมากขึ้น
    - - ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะสมองเสื่อม เช่น
        
        มีปัญหาด้านการใช้ภาษา
        
        เลือกใช้คำพูดไม่ค่อยถูก
        
        สับสนเรื่องทิศทาง
        
        สิ่งที่เคยทำเป็นกิจวัตรก็เริ่มทำไม่เป็น
        
        ไม่รู้เวลาและสถานที่
        
        ไม่สามารถตัดสินใจได้
        
        ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เป็นเป็นนามธรรม
        
        มีการวางของผิดที่แปลก ๆ
        
        บางรายมีความเปลี่ยนแปลงด้านพฤติกรรมและอารมณ์
      - ผู้สูงอายุมีการทำกิจกรรมที่กระตุ้นทางด้านความคิดมากขึ้น
      - แบบประเมินภาวะสมองเสื่อมตามแบบแผนการประประเมินภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ (MMSE-Thai :2002) ผู้สูงอายุสามารถตอบได้ในส่วนที่เคยตอบผิดในประเมินครั้งแรกร้อยละ 80
    - - แม้ว่าภาวะสมองเสื่อมมักเกิดในผู้สูงอายุ แต่จากการศึกษาในปัจจุบันสรุปได้ว่ากระบวนการเปลี่ยนแปลงตามวัยตามปกติของผู้สูงอายุไม่ได้เป็นสาเหตุโดยตรงที่ทำให้เกิดภาวะสมองเสื่อม จากการศึกษาแบบติดตามระยะยาวพบว่าการทำหน้าที่ทางสติปัญญาของบุคคลยังสามารถเป็นปกติหรือดีขึ้นได้จนถึงอายุ 50 หรือ 60 ปีดังนั้นในที่นี้จะกล่าวถึงการเปลี่ยนแปลงตามวัยสูงอายุในระบบประสาททั่วไป ดังนี้ มีการสูญเสียสมองส่วนที่เป็นเนื้อสีขาว (white matter) ทำให้การทำหน้าที่ของสมองลดลงอย่างไรก็ตามบางการศึกษาระบุว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดจากโรคที่เกี่ยวข้องกับหลอดเลือดขนาดเล็กมากกว่าเกิดจากการเปลี่ยนแปลงตามวัย มีปริมาณเลือดไหลเวียนที่สมองลดลงมีการสูญเสียเซลล์สมองโดยเฉพาะบริเวณสมองกลีบหน้าส่งผลให้มวลน้ำหนักของสมองลดลง ช่องสมอง (ventricles) และรอยย่น (sulci) กว้างขึ้นมีการสูญเสียและหดตัวของเซลล์ประสาทสารสื่อประสาทหลั่งน้อยลงหรือเซลล์ประสาทพันกันและมีการสะสมสารไลโปฟัสซิน (Lipofuscin ) ในเซลล์ประสาท การเปลี่ยนแปลงตามวัยสูงอายุดังกล่าว ส่งผลให้ผู้สูงอายุมีความสามารถในการเรียนรู้ลดลง ปฏิกิริยาตอบสนองช้าและมีการประมวลผลของข้อมูลต่างๆ ช้าลง
      - จากทฤษฎีความเสื่อมโทรมอธิบายว่าการบาดเจ็บหรือความผิดพลาดของเซลล์ที่เกิดขึ้นตลอดเวลาเกิดจากการใช้งานของอวัยวะที่ต่อเนื่องเป็นเวลานานหรือใช้งานอย่างหนักมาเรื่อย ๆ เมื่ออายุมากขึ้นจึงเกิดการตายของเซลล์เนื้อเยื่ออวัยวะและระบบต่างๆของร่างกายจะทำงานเสื่อมลงจนในที่สุดก็ไม่สามารถทำงานได้เกิดความชรา
      - จากการซักประวัติ ตรวจร่างกาย พบว่า จากแบบประเมินผู้สูงอายุเริ่มมีการรับรู้เรื่องวันเวลาและสถานที่ลดลง การบอกชื่อสิ่งของไม่ถูกต้อง การคำนวณและสดกดคำเริ่มไม่ได้
      - ภาวะสมองเสื่อม (Dementia) คือกลุ่มอาการซึ่งเกิดมาจากความผิดปกติในการทำงานของสมองส่งผลให้มีการสูญเสียหน้าที่ของสมองหลายด้านพร้อม ๆ กันอย่างค่อยเป็นค่อยไปจนทำให้ความสามารถทางสติปัญญาลดลงคิดและจำไม่ได้เพราะมีการเสื่อมของระบบความจำและการใช้ความคิดด้านต่างๆและสูญเสียความสามารถในการแก้ไขปัญหาหรือการควบคุมตนเองมีการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพพฤติกรรมและส่งผลกระทบต่อการทำงานรวมถึงการดำรงชีวิตประจำวัน
      - กล่าวโดยสรุปคือผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้น เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงตามวัย และการใช้กระบวนการคิดเริ่มลดน้อยลง
    - - ประเมินภาวะสมองเสื่อมตามแบบแผนการประประเมินภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ (MMSE-Thai :2002)
      - คัดกรองปัจจัยเสี่ยงที่ส่งผลให้ผู้สูงอายุมีโอกาสเกิดภาวะสมองเสื่อม
        
        อายุโดยทั่วไปแล้วโรคสมองเสื่อมจะเกิดขึ้นในผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปี ความเสี่ยงของโรคสมองเสื่อมจะสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตามอายุ
        
        ประวัติครอบครัว ผู้ที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคสมองเสื่อมมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นที่จะเป็นโรคนี้
        
        เพศ โรคสมองเสื่อมพบได้มากกว่าในผู้หญิงส่วนหนึ่งเป็นเพราะผู้หญิงมีอายุยืนกว่า
        
        รูปแบบการดำเนินชีวิต ผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงมีระดับคอเลสเตอรอลสูงหรือเป็นโรคเบาหวาน เป็นต้น ความเสี่ยงสูงขึ้นที่จะเป็นโรคสมองเสื่อมหากมิได้ปฏิบัติตามขั้นตอนในการควบคุมภาวะของตนเอง
        
        การสูญเสียความสามารถด้านการรับรู้ ผู้ที่สูญเสียความสามารถด้านการรับรู้อันเนื่องมาจากความผิดปกติประเภทต่างๆหรือจากปัจจัยอื่น มีความเสี่ยงสูงขึ้นที่จะเป็นโรคสมองเสื่อมในปีต่อ ๆ ไป
        
        ระดับการศึกษา การศึกษาวิจัยพบว่าผู้ที่มีระดับการศึกษาต่ำมีความสูงขึ้นที่จะเป็นโรคสมองเสื่อม ซึ่งอาจเป็นเพราะว่าผู้ที่มีการศึกษาสูงมีการฝึกสมองมากกว่า ซึ่งช่วยปกป้องสมองการเสื่อมได้
      - ประเมินอาการสมองเสื่อมของผู้สูงอายุว่าอยู่ในระยะใด
        
        ระยะปานกลางในผู้ป่วยบางรายที่มีอาการเข้าขั้นสมองเสื่อมระยะแรกและคิดว่าเป็นเพียงความหลงลืมชั่วคราวหรือเป็นเรื่องปกติอาจเป็นความคิดที่ผิดได้เพราะหากปล่อยทิ้งไว้ปัญหาความจำอาจแย่ลงจนไม่สามารถจำชื่อคนรู้จักได้ไม่สามารถลำดับเครือญาติหรือแยกคนใกล้ชิดได้ว่าใครเป็นใครรวมถึงอาจมีอาการสับสนลืมวันเวลาประกอบกับนอนไม่หลับและที่พบบ่อยคือหลงทางหาทางกลับบ้านเองไม่ได้ความรุนแรงของอาการสมองเสื่อมระยะนี้อาจส่งผลให้ผู้ป่วยมีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายกว่าปกติหรือรุนแรงถึงทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะซึมเศร้าได้
        
        ระยะสุดท้าย อาการระยะที่รุนแรงผู้ป่วยจะเกิดภาพหลอนเรียกร้องความสนใจหรือก้าวร้าวขึ้นมักมีอาการทางกายเช่นเคี้ยวอาหารและกลืนได้ลำบากเคลื่อนไหวช้าลงหรือไม่สามารถเดินเองได้ปัสสาวะหรืออุจจาระเล็ดเนื่องจากกลั้นไม่อยู่และสูญเสียความสามารถในการใช้ชีวิตประจำวันต้องพึ่งพาผู้อื่นในเรื่องง่ายๆเช่นป้อนข้าวอาบน้ำเป็นต้น
        
        ระยะแรกอาการระยะแรกของผู้ป่วยโรคอัลไซเมอร์เริ่มจากขี้หลงขี้ลืมลืมเรื่องที่เพิ่งพูดไปหรือลืมเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นมีพฤติกรรมย้ำคิดย้ำทำชอบถามคำถามเดิม ๆ ซ้ำ ๆ มีความลังเลไม่สามารถตัดสินใจเรื่องง่ายๆได้ทำให้มีความวิตกกังวลมากขึ้นตื่นตกใจง่ายและอาจมีอารมณ์เปลี่ยนแปลงได้
      - จากการศึกษาของจุฑามาศ, มยุรี, และสิริมาศ(2563) ผลการศึกษาพบว่า คะแนนเฉลี่ยการรู้คิดโดยรวมของผู้สูงอายุหลังได้รับโปรแกรมการบริหารสมองเพิ่มสูงขึ้นกว่าก่อนรับโปรแกรม การพยาบาลในระยะที่มีปัญหาความจำ แต่ยังไม่สามารถยืนยันว่าเป็นโรคสมองเสื่อมได้ ซึ่งจะพบได้มากในชุมชนควรจะการส่งเสริมสุขภาพหรือป้องกันโรคที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะสมองเสื่อมขึ้น ควรมีการพัฒนาสมองโดยการอ่านหนังสือ ทำกิจกรรมที่ตนเองชอบ เข้าร่วมกิจกรรมทางสังคม การเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เป็นต้น
        
        การฝึกแบบนิวโรบิกส์เอ็กเซอร์ไซด์ที่ใช้ประสาทสัมผัสหลายประเภทมากระตุ้นการทำงานของสมอง เช่น การทำสิ่งที่ไม่ถนัดหรือคุ้นชิน เช่น แปรงฟันด้วยมือซ้าย การเปลี่ยนแปลงเส้นทางไปทำงาน การสูดดมหรือสัมผัสด้วยมือแทน การมองเห็นสำหรับของที่ไม่เป็นอันตราย ท่าบริหารสมองโดยการฝึกแบบนิวโรบิกส์เอ็กเซอร์ไซด์ มีดังนี้
        
        ท่าโป้ง-ก้อย
        
        1.ยกมือทั้ง 2 ข้าง ให้มือขวาทำท่าโป้งโดยกำมือและยกหัวแม่มือขึ้นมา ส่วนมือซ้ายให้ทำท่าก้อย โดยกำมือและเหยียดนิ้วก้อยชี้ออกมา
        
        2.เปลี่ยนมือซ้ายเป็นท่าโป้งและมือขวาเป็นท่าก้อย
        
        3.ทำสลับกันไปมา 10 ครั้ง
        
        ท่าแตะจมูก-แตะหู
        
        1.นำมือขวาไปแตะที่หูซ้าย ส่วนมือซ้ายให้ไปแตะที่จมูก (ลักษณะมือไขวักัน)
        
        2.จากนั้นเปลี่ยนมาเป็นมือซ้ายแตะที่หูขวา ส่วนมือขวาไปแตะที่จมูก (ลักษณะมือไขวักัน)
        
        3.ทำสลับกันไปมา 10 ครั้ง
        
        ท่าจีบ L
        
        1.ยกมือทั้ง 2 ข้างขึ้นมา ให้มือขวาทำท่าจีบ โดยใช้นิ้วหัวแม่มือประกบกับนิ้วชี้ส่วนนิ้วอื่นๆให้เหยียดออกไป
        
        2.มือซ้ายให้ทำเป็นรูปตัวแอล (L) โดยให้กางนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ออกไป ส่วนนิ้วที่เหลือให้กำเอาไว้
        
        3.เปลี่ยนเป็นจีบด้วยมือซ้ายเช่นเดียวกับข้อที่ 1 ส่วนมือขวาก็ทำเป็นรูปตัวเเอล (L) เช่นเดียวกับข้อ 2
        
        4.ทำสลับกันไปมา 10 ครั้ง
        
        ท่านับ 1-10
        
        เริ่มท่าเตรียม กำมือทั้ง 2 ข้าง
        
        ยกมือขวาให้อยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางซ้าย และมือซ้ายทำท่าชู 1 นิ้ว (นิ้วชี้) นับ 1
        
        สลับให้มือซ้ายอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางขวา และ ให้มือขวาทำท่าชู 2 นิ้ว (นิ้วชี้และนิ้วกลาง) นับ 2
        
        สลับให้มือขวาอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางซ้าย และ ให้มือซ้ายทำท่าชู 3 นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนาง) นับ 3
        
        สลับให้มือซ้ายอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางขวา และให้มือขวาทำท่าชู 4 นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อย) นับ 4
        
        สลับให้มือขวาอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางซ้าย และให้แบมือซ้ายทำท่าชู 5 นิ้ว นับ 5
        
        สลับให้มือซ้ายอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางขวา และมือขวาทำท่านิ้วโป้งกับนิ้วก้อยแตะกัน เป็นท่าชู 3 นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางกางออก) นับ 6
        
        8.สลับให้มือขวาอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางซ้าย และมือซ้ายทำท่านิ้วโป้งกับนิ้วนางแตะกัน นิ้วที่เหลืออีก 3 นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วก้อย) กางออก นับ 7
        
        9.สลับให้มือซ้ายอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางขวา และมือขวาทำท่านิ้วโป้งกับนิ้วกลางแตะกัน นิ้วที่เหลืออีก 3 นิ้ว (นิ้วชี้ นิ้วนาง และนิ้วก้อย) กางออก นับ 8
        
        10.สลับให้มือขวาอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางซ้าย และมือซ้ายทำท่านิ้วโป้งกับนิ้วชี้แตะกัน อีก 3 นิ้วที่เหลือ (นิ้วกลาง นิ้วนาง และนิ้วก้อย) กางออก นับ 9
        
        11.สลับให้มือซ้ายอยู่ในระดับสายตาแล้วทำท่าชี้นิ้วไปทางขวา และมือขวาทำท่ากำมือ นับ 10
        
        นอกจากนี้การฝึกกิจกรรมทางกายที่กระตุ้นการทำงานของสมอง ได้แก่ การเล่นการใช้ตาราง 9 ช่อง จะเป็นการกระตุ้นให้มีเซลล์ประสาทแตกแขนงเพิ่มขึ้นจากการใช้หรือกระตุ้นกล้ามเนื้อหรือการทำกิจกรรมที่ใช้มือและเท้าเคลื่อนไหวในทิศทางที่ไม่เหมือนกันจัดเป็นการฝึกสมองไปด้วย มีทั้งหมด 9 ท่า ดังนี้
        
        แบบที่ 6 “ก้าวทแยงมุมแบบรัศมีดาว” ท่าเตรียมเท้าทั้งสองข้างยืนอยู่ที่ช่องหมายเลข 5 จากนั้นเริ่มต้นด้วยก้าวเท้าซ้ายเฉียงลงไปที่ช่องหมายเลข 1 ก้าวเท้าขวาเฉียงขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 9 และก้าวเท้าซ้ายกลับมาที่ช่องหมายเลข 5 พร้อมด้วยก้าวเท้าขวากลับไปที่ช่องหมายเลข 5 เช่นกัน ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายเฉียงขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 7 ก้าวเท้าขวาเฉียงลงไปที่ช่องหมายเลข 3 จากนั้นก้าวเท้าซ้ายกลับมาที่ช่องหมายเลข 5 ก้าวเท้าขวากลับมาช่องหมายเลข 5
        
        แบบที่ 5 “ก้าวทแยงมุมแบบไขว้เท้า” เริ่มต้นท่าเตรียม ยืนอยู่แถวล่างสุดของตาราง โดยวางเท้าซ้ายไว้ที่ช่องหมายเลข 1 เท้าขวาวางไว้ที่ช่องหมายเลข 3 จากนั้นเริ่มด้วยก้าวเท้าซ้ายเฉียงขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 9 ก้าวเท้าขวาไขว้ข้ามไปที่ช่องหมายเลข 7 ต่อด้วยถอยเท้าซ้ายลงมาที่ช่องหมายเลข 1 และถอยเท้าขวาลงมาที่ช่องหมายเลข 3
        
        แบบที่ 7 “ก้าวเฉียงเป็นรูปตัว v” ท่าเตรียมยืนด้วยเท้าทั้งสองข้างอยู่ที่ช่องหมายเลข 2 เริ่มต้นด้วยก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่หมายเลข 7 ก้าวเท้าขวาขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 9 ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายกลับมาที่ช่องหมายเลข 2 และสุดท้ายก้าวเท้าขวากลับมาที่ช่องหมายเลข 2
        
        แบบที่ 2 “ก้าวออกด้านข้าง” ท่าเตรียมวางเท้าทั้งสองข้างยืนอยู่ที่ช่องหมายเลข 2 จากนั้นเริ่มต้นก้าวเท้าซ้ายไปที่ช่องหมายเลข 1 ก้าวเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 3 ก้าวเท้าซ้ายกลับมาที่ช่องหมายเลข 2 พร้อมทั้งก้าวเท้าขวากลับมาที่ช่องหมายเลข 2 ด้วย
        
        แบบที่ 8 “ก้าวสามเหลี่ยม” ท่าเตรียมยืนด้วยเท้าทั้งสองข้างในช่องหมายเลข 2 จากนั้นเริ่มต้นก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 8 ตามด้วยก้าวเท้าขวาขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 8 จากนั้นถอยเท้าซ้ายลงมาที่ช่องหมายเลข 1 ถอยเท้าขวาลงมาที่ช่องหมายเลข 3 ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายกลับมาที่ช่องหมายเลข 2 และก้าวเท้าขวากลับมาที่ช่องหมายเลข 2 ด้วย
        
        แบบที่ 1 “ก้าวขึ้น-ลง” ด้วยการวางเท้าซ้ายที่ช่องหมายเลข 2 เท้าขวาอยู่ที่ช่องหมายเลข 3 จากนั้นก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 5 ก้าวเท้าขวาขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 6 ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายต่อไปที่ช่องหมายเลข 8 เท้า ก้าวขวาก้าวต่อไปที่ช่องหมายเลข 9 จากนั้นถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 5 ถอยเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 6 ถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 2 สุดท้ายถอยเท้าขวาลงไปที่ช่องหมายเลข 3
        
        แบบที่ 9 “ก้าว-ชิด สามเหลี่ยมซ้อน” เริ่มด้วยท่าเตรียมยืนด้วยเท้าทั้งสองข้างอยู่ที่ช่องหมายเลข 2 ก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 4 ก้าวเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 6 ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายเข้ามาที่ช่องหมายเลข 5 ก้าวเท้าขวาเข้ามาช่องหมายเลข 5 ด้วย จากนั้นก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 7 ก้าวเท้าขวาขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 9 ก้าวเท้าซ้ายเข้ามาที่ช่องหมายเลข 8 พร้อมกับก้าวเท้าขวาเข้ามาที่ช่องหมายเลข 8 ด้วย จากนั้นทำย้อนกลับลงไปสู่ช่องเริ่มต้น
        
        แบบที่ 4 “ก้าวเป็นรูปสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัด” ท่าเตรียมเท้าทั้งสองข้างวางอยู่ที่ช่องหมายเลข 2 จากนั้นก้าวเท้าซ้ายไปที่ช่องหมายเลข 4 ก้าวเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 6 ต่อด้วยก้าวเท้าซ้ายไปที่ช่องหมายเลข 8 ตามด้วยก้าวเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 8 เช่นกัน จากนั้นถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 4 ถอยเท้าขวาไปที่ช่องหมายเลข 6 สุดท้ายถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 2 ตามด้วยถอยเท้าขวาลงไปที่ช่องหมายเลข 2 เช่นกัน เป็นอันจบท่าแบบที่ 4
        
        แบบที่ 3 “ก้าวเป็นรูปกากบาท” ท่าเตรียมวางเท้าซ้ายไว้ที่ช่องหมายเลข 1 เท้าขวาอยู่ที่ช่องหมายเลข 3 จากนั้นก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 5 พร้อมกับก้าวเท้าขวาต่อไปที่ช่องหมายเลข 5 ด้วย ก้าวเท้าซ้ายขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 7 ก้าวเท้าขวาขึ้นไปที่ช่องหมายเลข 9 ต่อด้วยถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 5 ถอยเท้าขวาลงไปที่ช่องหมายเลข 5 และถอยเท้าซ้ายลงไปที่ช่องหมายเลข 1 สุดท้ายถอยเท้าขวาลงไปที่ช่องหมายเลข 3
      - เน้นให้ผู้สูงอายุรับประทานอาหารต้านอนุมูลอิสระ อาหารที่มีวิตามินซี วิตามินอี กรดโฟลิก วิตามินบีสิบสอง เกลือแร่และวิตามินอื่น ๆ เช่นแคลเซียม สังกะสี วิตามินเค วิตามินดีและวิตามินเอ มีมากในผัก ผลไม้หลากสี อาหารจำพวกถั่ว นม ไข่ ซึ่งควรบริโภคเป็นประจำทุกวันรวมทั้งอาหารที่มีกรดไขมัน โอเมก้า 3 เช่น ปลาทะเล นม ควรบริโภคอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งอาหารเหล่านี้มีบทบาทสำคัญช่วยในการทำงานของเยื่อหุ้มเซลล์ประสาทและการเชื่อมประสานกันระหว่างเซลล์ประสาทป้องกันการเกิดอนุมูลอิสระซึ่งเป็นกระบวนการทำให้เกิดความเสื่อมของสมองและความถดถอยทางสติปัญญา
      - แนะนำผู้สูงอายุและผู้ดูแลในกรณีที่มีอาการที่บ่งบอกถึงภาวะสมองเสื่อมเพิ่มมากขึ้น ควรไปพบแพทย์เพื่อได้รับการวินิจฉัยและติดตามอาการต่อไป
      - 6.แนะนำผู้สูงอายุอย่าซื้อยามารับประทานเองเนื่องจากอาจทำให้รักษาไม่ตรงจุดและทำให้เกิดอันตรายได้ ได้แก่
        
        อันตรายที่เกิดจากโรคที่ขาดการรักษาเช่น โรคความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน หรือโรคหืด ซึ่งการแพทย์ปัจจุบันยังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ การให้ยานั้นเพื่อบรรเทาอาการและป้องกันโรคแทรกซ้อนที่อาจจะเกิดขึ้น ถ้าไม่เข้าใจเกี่ยวกับโรคที่ถูกต้องอาจจะเบื่อก็เลยหยุดยา แล้วรักษาด้วยสมุนไพร มียาสมุนไพรหลายชนิดที่อาจจะไม่มีประสิทธิภาพในการรักษาโรค นอกจากนั้นโรคที่ท่านเป็นอยู่บางครั้งก็อาจจะไม่มีอาการเด่นชัด ทำให้เข้าใจผิดคิดว่าโรคหายแล้วก็ละเลยกับการรักษาที่ถูกต้อง นานๆ ไปโรคเดิมอาจจะกำเริบเช่น เป็นความดันโลหิตสูงมากๆ ไม่ได้รักษาก็อาจจะทำให้เส้นเลือดแตกในสมองเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตได้
        
        เป็นอันตรายที่เกิดจากฤทธิ์ของสมุนไพรโดยตรง มีสมุนไพรหลายชนิดที่มีสารเคมีที่เป็นพิษร้ายแรง ถ้าได้รับเข้าไปจะทำให้เกิดอาการจากพิษของสารชนิดนั้นๆ ยกตัวอย่างเช่น มะเกลือ (มะเกลือเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง) เป็นที่ทราบกันมานานแล้วว่าผลมะเกลือมีสารเคมีที่สำคัญหลายชนิดที่มีสรรพคุณในการขับถ่ายพยาธิ์ ตำรับยากลางบ้านได้แนะนำให้ใช้ผลมะเกลือสดตำคั้นผสมกระทิ ได้มีรายงานผู้ป่วยหลายรายที่ได้รับพิษจากมะเกลือ ผู้ป่วยมีอาการไข้ อาเจียน ท้องเดิน หลังจากนั้นจะมีอาการตามัว ตามองไม่เห็น ตาบอดได้ จากการศึกษาวิจัยพบว่า ผลมะเกลือที่แก่เต็มที่จนมีสีดำนั้น อาจจะมีสาร nepthalene ซึ่งเป็นพิษต่อประสาทตาโดยตรง
        
        อันตรายจากสารเจือปนในสมุนไพร ทางคณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี ได้ทำการตรวจวิเคราะห์ยาสมุนไพร เพื่อจะหาสารเจือปนที่อาจจะเป็นอันตรายจากตัวอย่างจำนวนร่วมร้อย พบว่ามี arsenic 60% มีสาร steroids 30% นอกจากนั้นมีสารปรอทและตะกั่วประปราย
    - - S : - ผู้ป่วยให้ข้อมูลว่า มีหลงลืมบางเป็นบางครั้ง
      - O : - จากการประเมินภาวะสมองเสื่อมในผู้สูงอายุ (MMSE) พบว่าผู้สูงอายุเริ่มมีการรับรู้วัน เวลาในด้านวัน และวันที่ไม่ได้ การรับรู้ด้านสถานที่ในส่วนของภาคไม่ได้ การบอกชื่อสิ่งของไม่ถูกต้อง การบวกลบเลขในใจไม่ได้ 2 ครั้ง การสะกดคำกลับหลังคำว่า มะนาว เริ่มต้นได้แค่ ม.ม้า
    - - 8 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุรู้สึกตัวดี สัญญาณชีพปกติ ความดันโลหิต 150/90mmHgไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะสมองเสื่อม ผู้สูงอายุได้ทำนิวโรบิกส์เอ็กเซอร์ไซส์ไป2ครั้งคือหลังอาหารกลางวัน เย็น และตาราง 9 ช่องในช่วงเวลา 16.00 น.
      - 9 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุรู้สึกตัวดี สัญญาณชีพปกติ ความดันโลหิต 150/90mmHg ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะสมองเสื่อมผู้สูงอายุทำแบบประเมิน MMSE ได้ 25 คะแนน หลังจากให้คำแนะนำไปผู้ดูแลบอกว่าผู้สูงอายุได้ทำนิวโรบิกส์เอ็กเซอร์ไซส์ไป1ครั้งคือตอนเย็น และตาราง 9 ช่องในช่วงเวลา 1500 น.
      - 10 มีนาคม 2564
        ผู้สูงอายุรู้สึกตัวดี สัญญาณชีพปกติ ความดันโลหิต 150/90mmHg ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะสมองเสื่อมผู้สูงอายุได้ทำนิวโรบิกส์เอ็กเซอร์ไซส์ไป3ครั้งคือหลังกินอาหารเช้า กลางวัน เย็น และตาราง 9 ช่องในช่วงเวลา 15.00 น.