Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Case Polyhydramnios + PROM - Coggle Diagram

- - - - Chorioamnionitis มีการอักเสบของเยื่อหุ้มเด็กหรือรก พบมารดามีไข้มากว่า 38๐C เพาะเชื้อจากเด็ก รก น้ำคร่ำให้ผลบวกถือว่าติดเชื้อแน่นอน
      - Endometritis มารดามีไข้มากกว่า 38๐C ใน 2 ครั้งห่างกันอย่างน้อยทุก 6 ชม. หลังคลอด 24 ชั่วโมงแรก
      - Amnionitis พบบ่อยในรายถุงน้ำคร่ำแตกก่อนในขณะที่ตั้งครรภ์ไม่ครบกำหนด โดยเฉพาะรายที่มีการคลอดยาวนานและในรายที่ผ่าตัดคลอดจะเกิด Amnionitis มากขึ้น
    - - การตายปริกำเนิด ขึ้นอยู่กับอายุครรภ์เมื่อมีการแตกของถุงน้ำคร่ำเป็นสำคัญ ปัจจุบันนี้มีอัตราการตายปริกำเนิดลดลงกว่าแต่ก่อนมาก พบว่าทารกครบกำหนดที่ต้องคลอดเพราะปัญหา Premature Rupture of Membranes มีอัตราการตายต่ำกว่าทารกคลอดก่อนกำหนด
      - การติดเชื้อของทารกในครรภ์และทารกแรกเกิด พบภาวะ Sepsis ในทารกแรกเกิดประมาณร้อยละ 1 ในรายถุงน้ำคร่ำแตกนานเกิน 24 ชั่วโมงและขึ้นไปถึงร้อยละ 10 ถ้ามีภาวะเยื่อหุ้มทารกติดเชื้ออักเสบร่วมด้วย การติดเชื้ออักเสบของเยื่อหุ้มทารกพบได้ประมาณร้อยละ 10 ในรายถุงน้ำคร่ำแตกก่อนกำหนดยาวนาน
      - Perinatal Asphyxia Premature Rupture of Membranes มีกลไกที่ทำให้เกิด Perinatal Asphyxia ได้หลายทาง เช่น จากภาวะน้ำคร่ำน้อยเกิดการกดสายสะดือ ท่าทารกผิดปกติ ภาวะมีไข้ของมารดา การตายของทารกคลอดก่อนกำหนดพบว่าร้อยละ 44.9 มีสาเหตุจาก Anoxia
      - ความผิดปกติแต่กำเนิด พบได้หลายชนิดซึ่งสัมพันธ์กับการมีน้ำคร่ำน้อยเป็นเวลานาน ได้แก่
        
        Pulmonary Hypoplasia เนื่องจากการขยายของปอดเป็นไปได้น้อย ไม่มีการไหลเวียนของน้ำคร่ำในทางเดินหายใจ อายุครรภ์น้อยยิ่งมีโอกาสเกิดสูงและสัมพันธ์โดยตรงกับปริมาณน้ำคร่ำที่เหลืออยู่
        
        มีการหดเกร็ง (Contracture) ของข้อต่อที่พัฒนาการดีมาก่อน ซึ่งเรียกว่า Arthrogryposis
        ซึ่งพบได้บ่อย
        
        Potter Syndrome เป็นกลุ่มอาการที่เกิดจากทารกอยู่ในสภาพแออัดขยับตัวลำบากเป็นเวลานาน มีลักษณะหดเกร็งผิดรูปร่างของข้อต่อ ผิวหนังเหี่ยวย่น หน้าตามีลักษณะจำเพาะ (Potter Facies) มีรอยย่นมากโดยเฉพาะใต้ตา หูติดต่ำ จมูกแบน
        
        Craniosynostosis คือกระดูกกะโหลกศีรษะเชื่อมติดกันเร็วกว่าปกติ
        
        Amniotic Bands Syndrome การฉีกขาดของ Amnion ทำให้เกิดเป็น Band ขึ้นและอาจไปรัดอวัยวะทารกบางส่วนจนแน่นหรือตัดขาดได้ ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ที่หน้า หน้าอก หน้าท้อง แขนและขา
        
        Respiratory Distress Syndrom พบได้บ่อยขึ้น คือประมาณร้อยละ 10-40 ของ Premature Rupture of Membranes ที่มีอายุครรภ์ < 37 สัปดาห์ อายุครรภ์น้อยยิ่งเกิดมาก การให้กลูโคคอติคอยด์อาจมีประโยชน์ในการช่วยลดปัญหานี้โดยเฉพาะการให้ในรายที่อายุครรภ์น้อยกว่า 30-32 สัปดาห์
- - - - Subjective data
        
        มารดาบ่นแน่นอึดอัด หายใจลำบาก
      - Objective data
        
        ตรวจครรภ์ระดับความสูงของยอดมดลูก 3/4* เหนือระดับสะดือใต้ลิ้นปี่เล็กน้อย พบลักษณะเหมือนเป็นคลื่นน้ำทางหน้าท้อง (Fluid thrill)
        
        คลำส่วนนำของทารกได้ไม่ชัดเจน
        
        ฟังเสียงการเต้นของหัวใจทารกด้วย Stethoscope ได้ไม่ชัดเจน
    - - ไม่มีภาวะแทรกช้อนในระยะเจ็บครรภ์คลอดและระยะคลอด
    - - บอกว่าอาการแน่นอึดอัดลดน้อยลง พักผ่อนได้
      - หายใจสะดวก
      - ไม่มีอาการแสดงของภาวะขาดออกซิเจน เช่น เยื่อบุตาและเยื่อบุช่องปากซีด ปลายมือปลายเท้าเขียว
      - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ คือ
        
        อุณหภูมิ 36.5-37.4 องศาเซลเซียส
        
        อัตราการหายใจ 16-24ครั้ง/นาที
        
        ชีพจร 60-100 ครั้ง/นาที
      - อัตราการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ 110-160 ครั้ง/นาที จังหวะสม่ำเสมอ
      - ตรวจไม่พบภาวะสายสะดืออยู่ระดับส่วนนำหรือต่ำกว่าส่วนนำ
      - ไม่มีอาการรกลอกตัวก่อนกำหนด เช่น มีเลือดออกมาผิดปกติก่อนทารกคลอด
    - - จัดให้นอนตะแคงซ้ายและยกศีรษะสูงเล็กน้อย เพื่อลดการกดเบียดกะบังลม ช่วยให้การหายใจสะดวก
      - จัดสิ่งแวดล้อมและบรรยากาศให้เหมาะสมต่อการพักผ่อน
      - ให้พักผ่อนบนเตียงช่วยทำกิจกรรมและปฏิบัติกิจวัตรประจำวันบนเตียง เพื่อช่วยลดการใช้พลังงานและออกชิเจน และป้องกันภาวะสายสะดือพลัดต่ำ
      - อธิบายเกี่ยวกับอาการและสาเหตุของความไม่สุขสบายต่างๆ ที่เกิดขึ้น เพื่อให้สตรีตั้งครรภ์รับรู้ เข้าใจ และให้ความร่วมมือในการรักษาพยาบาล
      - แนะนำการปฏิบัติตัวเพื่อบรรเทาอาการไม่สุขสบาย เช่น การหายใจที่ลดการออกแรง โดยการฝึกหายใจเข้า-ออก ลึกๆ ช้าๆ และใช้เทคนิคการผ่อนคลายเพื่อลดอาการหอบเหนื่อย การผ่อนคลายกล้ามเนื้อส่วนหลังโดยการนอนตะแคง การสวมใส่เสื้อผ้าที่หลวมสบายพอสมควร ไม่สวมเสื้อผ้าที่รัดคับหรือแน่นกระชับจนเกินไป เพราะทำให้ไม่สุขสบาย อึดอัดหายใจไม่สะดวก
      - ดูแลความสะอาดของร่างกายและอวัยวะสืบพันธุ์ เพื่อให้พักผ่อนได้มากขึ้น
      - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินอาการผิดปกติ
      - ประเมินความก้าวหน้าของการคลอดเกี่ยวกับการเปิดขยายของปากมดลูก การหดรัดตัวของมดลูกเพื่อเตรียมความพร้อมในการเข้ารับการผ่าตัดทางหน้าท้อง
      - ใช้ผ้าปราศจากเชื้อ (Sterile) ปูรองกันเพื่อสังเกตลักษณะของน้ำคร่ำ และป้องกันการติดเชื้อเข้าสู่โพรงมดลูก
      - 13.ดูแลให้ได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำ 5%DN/2 1,000 ml V drip 100 ml/hr. เพื่อชดเชยสารน้ำให้กับร่างกายเนื่องจากงดน้ำและอาหารทางปากเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับเข้ารับการผ่าตัดคลอดบุตร
      - 12.ภายหลังรกคลอดคลึงมดลูกให้หดรัดตัวดีเป็นก้อนกลมแข็ง และให้ยากระตุ้นการหดรัดตัวของมดลูก ป้องกันการตกเลือดหลังคลอด
      - ฟังเสียงการเต้นของหัวใจทารกทุก 15 นาที เพื่อประเมินสภาพของทารกในครรภ์
      - ประเมินการขับถ่ายปัสสาวะทุก 2 ชั่วโมง ถ้าพบมีกระเพาะปัสสาวะเต็ม กระตุ้นให้ปัสสาวะ ถ้าปัสสาวะเองไม่ได้ช่วยสวนปัสสาวะทิ้ง เพื่อลดการกดเบียดของกระเพาะปัสสาวะ ช่วยให้มดลูกหดรัดตัวได้ดี
    - - บอกว่าอาการแน่นอึดอัดลดน้อยลง พักผ่อนได้
      - หายใจสะดวก
      - ไม่มีอาการแสดงของภาวะขาดออกซิเจน เช่น เยื่อบุตาและเยื่อบุช่องปากซีด ปลายมือปลายเท้าเขียว
      - สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ คือ
        
        อุณหภูมิ 36.5 องศาเซลเซียส
        
        อัตราการหายใจ 20 ครั้ง/นาที
        
        ชีพจร 78 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 109/75 มิลลิเมตรปรอท
      - อัตราการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ 138 ครั้ง/นาที จังหวะสม่ำเสมอ
      - ตรวจไม่พบภาวะสายสะดืออยู่ระดับส่วนนำหรือต่ำกว่าส่วนนำ
      - ไม่มีอาการรกลอกตัวก่อนกำหนด เช่น มีเลือดออกมาผิดปกติก่อนทารกคลอด
  - - - O.D.: 1. มารดาเสียเลือดจากการผ่าตัด 300 ml.
      - 2.หลังผ่าตัดมี bleeding per vagina 30 ml.
    - - เพื่อป้องกันการตกเลือดจากการผ่าตัดคลอดทางหน้าท้อง
    - - 1.มารดาไม่มีอาการแสดงของการตกเลือด ได้แก่ ความดันโลหิตน้อยกว่า 90/60 มิลลิเมตรปรอท ชีพจรมากกว่า 100 ครั้ง/นาที เหงื่อออก ตัวเย็น ใจสั่น
      - 2.มดลูกหดรัดดี ในระยะ 2 ชั่วโมงหลังคลอดปริมาณน้ำคาวปลาที่ออกไม่เกิน 100 มิลลิลิตร
    - - 1.ก่อนผ่าตัดล้างน้ำยาทาเล็บออก เพื่อประเมินการไหลเวียนเลือดไปเลี้ยงส่วนต่างๆของร่างกาย
      - 2.ให้ RLS 1,000 ml. IV drip 100 ml/hr ตามแผนการรักษาของสูติแพทย์ เพื่อให้ได้รับสารน้ำเพียงพอก่อนการผ่าตัดและระหว่างการผ่าตัด
      - 3.วัดสัญญาณชีพ ได้แก่ ความดันโลหิต ชีพจร การหายใจก่อนการผ่าตัด ขณะผ่าตัดและหลังการผ่าตัด เพราะการเสียเลือดมากเป็นสาเหตุให้สัญญาณชีพเปลี่ยนแปลง เช่น ความดันโลหิตต่ำ ชีพจรเต้นเร็วและการหายใจเร็ว
      - 4.ใส่สายสวนปัสสาวะก่อนการผ่าตัดให้กระเพาะปัสสาวะว่าง เพื่อป้องกันการบาดเจ็บของกระเพาะปัสสาวะ และประเมินการไหลเวียนเลือดไปเลี้ยงไตขณะผ่าตัด โดยประเมินจากปริมาณน้ำปัสสาวะที่ไหลออกมา
      - 5.หนุนผ้าบริเวณใต้สะโพกของมารดาระหว่างการผ่าตัด หรือปรับเตียงผ่าตัดเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งเล็กน้อย เพื่อลดการกดทับของน้ำหนักมดลูกต่อเส้นเลือด inferior vena cava ช่วยให้การไหลเวียนเลือดกลับสู่หัวใจเพิ่มขึ้น
      - 6.หลังผ่าตัดคลอด ดูแลให้มารดาได้รับ RLS 1,000 ml.+syntocinon 10 unit IV drip 100 ml/hr ตามแผนการรักษาของสูติแพทย์ เพื่อกระตุ้นการหดรัดตัวของมดลูก
      - 7.ตรวจสอบประเมินเลือดที่ออกจากแผลผ่าตัดโดยใช้ปากกาวงบริเวณที่มีเลือดออกเพื่อประเมินว่ามีเลือดออกเพิ่มขึ้นหรือไม่
      - 8.ประเมินปริมาณเลือดที่ออกทางช่องคลอดขณะที่มารดาอยู่บนเตียงผ่าตัดโดยการชั่งน้ำหนักผ้าซับเลือด (น้ำหนัก 1 กรัม = การเสียเลือด 1 มิลลิลิตร)เพราะเลือดที่ออกมามากทันทีหลังคลอดอาจเกิดจากมดลูกหดรัดตัวไม่ดี
    - - ในระยะ 2 ชั่วโมงหลังคลอด มารดามีสัญญาณชีพปกติความดันโลหิต 135/72 มิลลิเมตรปรอท ชีพจร 60 ครั้ง/นาที ไม่มีอาการแสดงของการตกเลือด แผลผ่าตัดไม่มีเลือดซึมเพิ่มขึ้น มดลูกหดรัดตัวดีอยู่สูงกว่าระดับสะดือเล็กน้อยปริมาณน้ำคาวปลาออกเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย ชั่งน้ำหนักผ้าอนามัยได้ 30 ml.
  - - - Subjective data
        
        มารดาชักถามว่าเพราะเหตุใดจึงมีอาการเช่นนี้และทารกในครรภ์จะเป็นอันตรายหรือไม่
      - Objective data
        
        ครรภ์ที่สอง อายุครรภ์ 37 สัปดาห์ 6 วัน ระดับความสูงของยอดมดลูก 3/4* เหนือระดับสะดือใต้ลิ้นปี่เล็กน้อย มีลักษณะเหมือนเป็นคลื่นน้ำทางหน้าท้อง
        
        เจ็บครรภ์ถี่ หายใจลำบาก แน่นอึดอัด นอบราบไม่ได้
        
        สังเกตพบว่าสตรีตั้งครรภ์มีสีหน้าวิตกกังวล ไม่แจ่มใส
    - - เพื่อคลายความวิตกกังวล ความกลัว และให้สามารถเผชิญภาวะผิดปกติได้อย่างเหมาะสม
    - - พักผ่อนได้ หน้าตาแจ่มใสขึ้น
      - ยอมรับความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และให้ความร่วมมือในการรักษาพยาบาล
      - สีหน้าแสดงความวิตกกังวล และความกลัวลดลง
    - - ประเมินระดับของความวิตกกังวล เพื่อวางแผนให้การพยาบาลสตรีตั้งครรภ์ให้สามารถเผชิญหรือปรับตัวได้อย่างเหมาะสม
      - ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพ และความผิดปกติของทารกในครรภ์ และประเมินการรับรู้ของสตรีตั้งครรภ์เกี่ยวกับความผิดปกติของทารกในครรภ์
      - อธิบายให้ทราบถึงผลเสียของการมีความวิตกกังวล และความกลัวมากเกินไป จะมีผลต่อร่างกายมารดา และทารกในครรภ์ได้
      - อธิบายให้เข้าใจเกี่ยวกับการตั้งครรภ์แฝดน้ำ อาการ และอาการแสดง แนวทางการดูแลรักษาที่ได้รับเพื่อให้เกิดความเข้าใจ ลดความวิตกกังวลปลอบโยนให้กำลังใจ
      - ดูแลเอาใจใส่ ให้การพยาบาลที่นุ่มนวลตลอดระยะของการคลอด เพื่อส่งเสริมสนับสนุนให้กำลังใจ ไม่ให้รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง ให้ความมั่นใจสตรีตั้งครรภ์ในการปรับตัวและการเผชิญต่อการคลอด
      - ใช้เทคนิคการให้การปรึกษา เพื่อช่วยให้สตรีตั้งครรภ์ได้คิดวิเคราะห์ปัญหา ระบายความรู้สึกและระบุสาเหตุที่ทำให้เกิดความวิตกกังวลและความกลัว เลือกแนวทางการแก้ไขปัญหาได้อย่างเหมาะสม
      - เปิดโอกาสให้ได้พูดคุยซักถาม ระบายความรู้สึก เพื่อช่วยคลายความวิตกกังวล
      - สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป็นมิตรเพื่อให้เกิดความไว้วางใจ คลายความวิตก
    - - พักผ่อนได้ หน้าตาแจ่มใสขึ้น
      - ยอมรับความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และให้ความร่วมมือในการรักษาพยาบาล
      - สีหน้าแสดงความวิตกกังวล และความกลัวลดลง
  - - - O.D.: - มีแผลผ่าตัดที่หน้าท้อง ยาวประมาณ 5 นิ้ว
      - มีน้ำคาวปลาไหลตลอดเวลา (Lochia rubra)
    - - ไม่มีภาวะติดเชื้อหลังผ่าตัดคลอด
    - - 1.สัญญาณชีพอยู่ในเกณฑ์ปกติ ดังนี้
        
        อัตราการเต้นของชีพจร 60-90 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 18-24 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 90/60-140/90 มิลลิเมตรปรอท
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.4-37.5 องศาเซลเซียส
      - แผลผ่าตัดไม่มี Discharge ซึม ไม่เปียกน้ำหรือน้ำคาวปลา
      - น้ำคาวปลาไหลสะดวก ไม่มีกลิ่นเหม็น มีการเปลี่ยนแปลงปกติ
    - - ประเมินลักษณะแผลแผลผ่าตัดและน้ำคาวปลา ถ้าพบว่ามีอาการผิดปกติ เช่น แผลผ่าตัดมี Discharge ซึม น้ำคาวปลามีกลิ่นเหม็น ควรรายงานแพทย์
      - ทำความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ทุกครั้งหลังถ่ายอุจจาระหรือปัสสาวะ แนะนำให้เปลี่ยนผ้าอนามัยทุก 3-4 ชั่วโมงหรือเมื่อเปียกชุ่ม เพื่อป้องกันการเกิดการติดเชื้อ
      - ตรวจและบันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อประเมินภาวะติดเชื้อ
      - แนะนำให้รับประทานอาหารที่มีโปรตีนสูง เพื่อส่งเสริมการหายของแผลให้เร็วขึ้น
    - - แผลผ่าตัดไม่มี Discharge ซึมเปื้อนผ้าก๊อซปิดแผล
      - น้ำคาวปลาสีแดง ไหลสะดวก ไม่มีกลิ่นเหม็น
      - สัญญาณชีพปกติวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2564
        เวลา 14.00 น. ดังนี้
        
        อัตราการเต้นของชีพจร 66 ครั้ง/นาที
        
        อุณหภูมิร่างกาย 37.3 องศาเซลเซียส
        
        อัตราการหายใจ 18 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 128/65 มิลลิเมตรปรอท
  - - - มารดาปวดแผลผ่าตัด ให้ Pain score = 2 คะแนน
      - 2.มีการได้รับยาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดตามแผนการรักษา
    - - เพื่อคลายความวิตกกังวล ความกลัว และให้สามารถเผชิญภาวะผิดปกติได้อย่างเหมาะสม
    - - พักผ่อนได้ หน้าตาแจ่มใสขึ้น
      - ยอมรับความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และให้ความร่วมมือในการรักษาพยาบาล
      - สีหน้าแสดงความวิตกกังวล และความกลัวลดลง
    - - ประเมินระดับของความวิตกกังวล เพื่อวางแผนให้การพยาบาลสตรีตั้งครรภ์ให้สามารถเผชิญหรือปรับตัวได้อย่างเหมาะสม
      - ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพ และความผิดปกติของทารกในครรภ์ และประเมินการรับรู้ของสตรีตั้งครรภ์เกี่ยวกับความผิดปกติของทารกในครรภ์
      - อธิบายให้ทราบถึงผลเสียของการมีความวิตกกังวล และความกลัวมากเกินไป จะมีผลต่อร่างกายมารดา และทารกในครรภ์ได้
      - อธิบายให้เข้าใจเกี่ยวกับการตั้งครรภ์แฝดน้ำ อาการ และอาการแสดง แนวทางการดูแลรักษาที่ได้รับเพื่อให้เกิดความเข้าใจ ลดความวิตกกังวลปลอบโยนให้กำลังใจ
      - ดูแลเอาใจใส่ ให้การพยาบาลที่นุ่มนวลตลอดระยะของการคลอด เพื่อส่งเสริมสนับสนุนให้กำลังใจ ไม่ให้รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง ให้ความมั่นใจสตรีตั้งครรภ์ในการปรับตัวและการเผชิญต่อการคลอด
      - ใช้เทคนิคการให้การปรึกษา เพื่อช่วยให้สตรีตั้งครรภ์ได้คิดวิเคราะห์ปัญหา ระบายความรู้สึกและระบุสาเหตุที่ทำให้เกิดความวิตกกังวลและความกลัว เลือกแนวทางการแก้ไขปัญหาได้อย่างเหมาะสม
      - เปิดโอกาสให้ได้พูดคุยซักถาม ระบายความรู้สึก เพื่อช่วยคลายความวิตกกังวล
      - สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป็นมิตรเพื่อให้เกิดความไว้วางใจ คลายความวิตก
    - - พักผ่อนได้ หน้าตาแจ่มใสขึ้น
      - ยอมรับความผิดปกติที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม และให้ความร่วมมือในการรักษาพยาบาล
      - สีหน้าแสดงความวิตกกังวล และความกลัวลดลง