Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลบุคคลทมี่ กี ลุ่มโรควติ กกังวล (Generalized anxiety disorder,…

- - - - เป็นความรู้สึกของบุคคลที่แสดงออกมาให้บุคคลรับรู้ว่า มีความไม่
      - สบายใจ มีความรู้สึกหวาดหวั่น ซึ่งเป็นระดับที่บุคคลจะรู้สึกต้องเตรียมพร้อมในการป้องกันตนเองจากสิ่งที่คุกคาม
      - (Shives, 2012)
    - - ความวิตกกังวลในระดับน้อยสามารถเกิดได้ในชีวิตประจ าวัน
      - จะมีลักษณะตื่นตัวดี กระตือรือร้น สามารถสังเกตการณ์สิ่งแวดล้อมต่าง ๆได้ดี เรียนรู้ได้ดี มีความคิดริเริ่ม
      - สามารถมองเห็นความเกี่ยวเนื่องของเหตุการณ์และอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ให้คนอื่นทราบได้อย่างชัดเจน ในระยะ
      - นี้บุคคลจะมีความสามารถในการรับรู้ความจริง จะเห็น จะได้ยิน และรับรู้ข้อมูลได้มาก ความวิตกกังวลในระดับนี้
      - บุคคลจะเรียนรู้ที่จะหาวิธีในการแก้ไขปัญหา และอาจมีการแก้ไขปัญหาได้ดี (Varcarolis, 2013)
    - - ะมีการรับรู้ทางประสาทสัมผัสต่างๆทั้งการ
      - มองเห็นการฟังมีประสิทธิภาพลดลง ความสนใจและสมาธิลดลง การรับรู้แคบลง (Varcarolis, 2013; Shives,
      - 2012) บุคคลจะมีอาการพูดเสียงสั่นๆ พูดเร็วขึ้น เริ่มมีอัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น ยังมี
      - ความสามารถแก้ไขปัญหาได้แต่ต้องใช้สมาธิมากขึ้น (Shives, 2012) ความสามารถในการมองสถานการณ์และ
      - การแปลความหมายต่าง ๆน้อยลงและจ ากัด
    - - บุคคลที่มีความวิตกกังวลระดับสูงจะรับรู้เหตุการณ์ที่จะ
      - เกิดขึ้นในอนาคตได้น้อยลง ความสนใจจดจ่ออยู่กับแค่บางสิ่งบางอย่าง ไม่สามารถอธิบายสิ่งที่ต้องการพูดได้
      - พูดจาไม่รู้เรื่อง กระบวนการคิดไม่ดี สับสน อาจจะเกิดช่วงก่อนที่บุคคลจะมองหาความช่วยเหลือ (Shives, 2012)
    - - บุคคลที่มีความวิตกกังวลระดับหวาดกลัวรุนแรงความสามารถ
      - ในการรับรู้จะหยุดชะงัก พูดไม่รู้เรื่อง ไม่สามารถสื่อสารกับบุคคลอื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่มีความสามารถใน
      - การท าสิ่งต่างๆ ความรู้สึกตัว อารมณ์ผิดปกติ การรับรู้ผิดไปจากความเป็นจริง (Shives, 2012)
- - - - Freud กล่าวว่า Ego เป็นส่วนหนึ่งของ
      - บุคลิกภาพ ไม่สามารถจัดการ conflict ที่เกิดขึ้นกับ Id และ Superego ความวิตกกังวลเป็นการที่ ego อยู่ใน
      - อันตรายจากภาวะคุกคามทั้งจากภายในและภายนอกตัวบุคคล และอาการทางจิตประสาทจะเกิดขึ้น เพื่อต่อสู้กับ
      - ความวิตกกังวลนั้นซึ่งรวมทั้งอาการทางกาย พฤติกรรมย ้าคิดย ้าท า และกลัวสุดขีด (Fortinash, 2008)
    - - ซัลลิแวน เชื่อว่าความวิตกกังวลเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันกับปัญหาทาง
      - อารมณ์ที่เกิดจากการไม่ได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างในช่วงต้นของชีวิต แล้วจะมาเป็นตัวแบบของการเกิด
      - ความวิตกกังวลเมื่อพบกับเหตุการณ์ร้ายๆในชีวิตต่อๆมา
    - - มีแนวคิดว่าความวิตกกังวลเป็นปฏิกิริยาการเรียนรู้ที่
      - มีต่อสิ่งเร้าอย่างใดอย่างหนึ่งที่คุกคามเข้ามาท าให้หวาดหวั่น เมื่อเผชิญกับสิ่งเร้าในลักษณะเดียวกันก็จะเกิด
      - ความรู้สึกหวาดหวั่นวิตกกังวล นอกจากนี้ยังเชื่อว่าความวิตกกังวลเกิดได้จากการเรียนรู้ผ่านตัวแทนของสังคม เช่น
      - พ่อ แม่ เพื่อน หรือคนอื่นๆเช่น ลูกที่เคยเห็นแม่กลัวความมืดแล้วรับเอาพฤติกรรมการกลัวความมืดของแม่เมื่อเขา
      - โตเป็นผู้ใหญ่
  - - - จากการศึกษาครอบครัวและฝาแฝด พบว่า พันธุกรรมมีความสัมพันธ์กับการ
        เกิดโรควิตกกังวล (Keltner et al, 2007) โรค panic disorder ฝาแฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน ถ้ามีฝาแฝดคน
      - หนึ่งป่ วยเป็นโรค panic disorder ฝาแฝดอีกคนมีโอกาสป่วยเป็นโรค panic disorder ได้ร้อยละ 30 และมีความ
        เสี่ยงสูงในเครือญาติที่ใกล้ชิด มีโอกาสเกิดโรค panic disorder ร้อยละ 10-20
    - - มีการศึกษาพบว่าภาวะของอารมณ์อยู่ที่ limbic
      - system ,diencephalon (thalamus และ hypothalamus) และ reticular formation ถ้ามีความผิดปกติของสมอง
      - ส่วนนี้ท าให้เกิด Anxiety ได้ และผู้ป่ วย panic disorder มีความผิดปกติของ temporal lobes โดยเฉพาะ
      - hippocampus
    - - การมี blood lactate สูงผิดปกติท าให้ผู้ป่ วยมีอาการ panic disorder
        หรือบุคคลมีความผิดปกติของ thyroid hormone ท าให้เกิดความวิตกกังวลได
    - - จากการศึกษาในปัจจุบันพบว่า สารสื่อประสาท โดยเฉพาะ
        serotonin และGABA มีส่วนท าให้เป็นโรคนี้(สมภพ เรืองตระกูล, 2542)
    - - เช่น โรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน น ้าตาลใน
      - เลือดต ่า caffeine intoxication, substance intoxication ท าให้เกิดโรค panic disorder และ generalized
      - anxiety disorder
- - - - อาการที่เกิดอย่างน้อยครั้งหนึ่ง จะต้องมีอาการอยู่เป็นเวลาตั้งแต่ 1 เดือนขึ้นไป โดยเกิดอาการใด
        อาการหนึ่ง หรือทั้ง 2 อาการ
        
        2.1 กังวลตลอดเวลาว่าจะเกิดมีอาการขึ้นอีก เช่น การสูญเสียการควบคุม หัวใจ หยุดเต้นอาการคล้ายจะเป็นบ้า
        
        2.2 การแสดงพฤติกรรมการปรับตัวที่ไม่มีประสิทธิภาพจะเกี่ยวข้องกับการเกิด อาการ ได้แก่
        
        การแสดงพฤติกรรมในการหลีกเลี่ยงการเกิดความกลัวอย่างรุนแรง (Panic attack) เช่น การหลีกเลี่ยงการออกก าลังกาย หรือสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย
      - อาการที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นผลต่อร่างกายจากการใช้สารต่าง ๆ เช่น การใช้ยาเสพติด ยารักษาโรค หรืออาการของโรค เช่น Hyperthyroidism, Cardiopulmonary disorders
      - อาการ Panic attack
        
        1.1 ใจสั่น หัวใจเต้นแรง หรืออัตราเต้นของหัวใจเร็ว
        
        1.2 เหงื่อออกมาก
        
        1.3 สั่นทั้งตัว
        
        1.5 รู้สึกอยากอาเจียน
        
        1.6 เจ็บแน่นหน้าอก
        
        1.7 คลื่นไส้ ปั่นป่ วนในท้อง
        
        1.8 รู้สึกวิงเวียน สมองตื้อ โคลงเคลง หรือจะเป็นลม
        
        1.9 ร้อน ๆ หนาว ๆ ตามตัว
        
        1.10 รู้สึกตัวชา หรือรู้สึกซู่ซ่ารู้สึกเหมือนไม่อยู่กับความจริง (Derealization) หรือ ไม่ใช่ตัวของตัวเอง (Depersonalization)
        
        1.11 กลัวควบคุมตัวเองไม่ได้ หรือเหมือนจะเป็นบ้า
        
        1.12 กลัวตาย
      - อาการ panic attack ไม่ได้เกิดจากโรคจิตเวชอื่นๆ เช่น social phobia, specific phobia, obsessivecompulsive disorder หรือ posttraumatic stress disorder
    - - จิตบ าบัด เช่น Cognitive behavior therapy (CBT) ร่วมกับ Relaxation Technique การฝึกหายใจเมื่อเกิด Hyperventilation
      - การรักษาด้วยยา ได้แก่ ยากลุ่ม SSRI เช่น Fluoxetine และ Benzodiazepine เช่น Alprazolam
    - - การประเมินผู้ป่ วย
        
        1.1 ด้านร่างกาย ผู้ป่ วยจะบอกว่ามีอาการใจสั่น หรือเจ็บหน้าอก หายใจติดขัด นอนไม่ค่อยหลับ
        
        1.2 ด้านอารมณ์ ผู้ป่วยแสดงให้เห็นว่าวิตกกังวล หรือแสดงออกว่าโกรธตนเองที่ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ กลัวว่าตนเองจะเสียชีวิต หรือก าลังจะเป็นบ้า
        
        1.3 ด้านความคิดผู้ป่ วยอาจจะมีความคิดฆ่าตัวตาย
      - ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        วิตกกังวลอย่างรุนแรง เนื่องจากรับรู้ว่ามีการคุกคามต่อชีวิต อัตมโนทัศน์ ภาพลักษณ์
        ข้อมูลสนับสนุน : มีอาการของ panic attack เกิดขึ้น
      - การปฏิบัติการพยาบาล
        
        3.4 ถ้าผู้ป่ วยมีอาการหายใจเร็ว (hyperventilation) ให้ผู้ป่ วยหายใจในถุงกระดาษและมุ่งความ
        สนใจมาที่การหายใจของผู้ป่ วย
        
        3.3 สื่อสารกับผู้ป่ วย ด้ายค าพูดที่เข้าใจง่าย สั้น ชัดเจน ให้ผู้ป่ วยบอกพยาบาลเมื่อความรู้สึกกลัวเกิดขึ้น
        เพื่อลดความวิตกกังวล ไม่ให้มีมากจนถึงอาการ panic
        
        3.2 ตระหนักถึงความรู้สึกกลัวของผู้ป่ วย โดยอยู่กับผู้ป่ วย และให้ก าลังใจว่าปลอดภัยเพราะผู้ป่ วยอาจ
        กลัวว่าเขาจะเสียชีวิต
        
        3.5 จัดสิ่งแวดล้อมให้สงบ ไม่มีสิ่งกระตุ้นให้เกิดอาการ panic เช่น หรี่ไฟ มีคน 2-3 คนอยู่ด้วย
        เพราะสิ่งแวดล้อมอาจกระตุ้นให้ผู้ป่ วยมีความวิตกกังวลสูงขึ้น
        
        3.1 พยาบาลแสดงท่าทีสงบ ไม่คุกคามผู้ป่ วย ความวิตกกังวลสามารถถ่ายเทความรู้สึกจาก
        พยาบาลมายังผู้ป่ วย
        
        3.6 สอนและให้การปรึกษา
  - - - โรคกลัวสังคม (Social phobia หรือ Social anxiety disorder)
        
        บุคคลกลัวว่าตนเองจะแสดงวิธี หรือแสดงอาการวิตกกังวล ซึ่งจะถูกประเมินภาพลบ เช่น จะเป็นความ
        อดสู หรือความน่าอาย ซึ่งจะน าไปสู่การปฏิเสธ หรือไม่พอใจจากบุคคลอื่น
        
        กลัวอย่างชัดเจน หรือวิตกกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ในสังคม
        
        ผู้ป่ วยจะรู้สึกก าลังถูกเฝ้ามองในการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม เช่น การพบปะสนทนา
        
        ข้อสังเกต ในเด็ก ความกลัว หรือวิตกกังวล อาจจะเกิดขึ้นในขอบเขตของเพื่อน ไม่ใช่อยู่ในระหว่างการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ใหญ่
        
        อาการไม่ใช่ลักษณะผลของร่างกายที่เกิดจากการใช้สาร เช่น ยา แอลกอฮอล์ หรือผลจากยาตัวอื่น
        
        สถานการณ์ทางสังคมจะเป็นสาเหตุให้เกิดความกลัว และความวิตกกังวล
        
        ข้อสังเกต ในเด็ก ความกลวั หรือวิตกกงั วลอาจแสดงโดย การรอ้ งไห้ การออกฤทธิ์ (Tantrum) ตัวแข็งทื่อ การท าตัวลีบ หรือการพูดไม่ออกเมื่ออยู่ในสังคม
        
        หลีกเลี่ยงสถานการณ์ในสังคม หรืออดทนต่อความกลัวหรือความวิตกกังวลอย่างมาก
        
        ความกลัว หรือความวิตกกังวล ไม่ใช่การถูกคุกคามจากสถานการณ์ในสังคม และจากบริบททางสังคมวัฒนธรรม
        
        ความกลัว ความวิตกกังวล หรือการหลีกเลี่ยงต้องเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และอย่างน้อย 6 เดือนขึ้นไป
        
        ความกลัว หรือความวิตกกังวล หรือการหลีกเลี่ยง เป็นสาเหตุการเจ็บปวดทางคลินิก หรือความบกพร่องในการใช้ชีวิตในสังคม
      - โรคกลัวสิ่งเฉพาะเจาะจง (Specific phobia)
        
        วัตถุหรือสถานการณ์ที่กลัวเป็นการหลีกเลี่ยงที่รวดเร็ว หรือต้องอดทนกับความกลัว หรือความวิตกกังวลอย่างมาก
        
        วัตถุหรือสถานการณ์ที่กลัว จะกระตุ้นให้เกิดความกลัว หรือความวิตกกังวล เกือบทุกครั้ง
        
        กลัวอย่างชัดเจน
        
        ข้อสังเกต ในเด็ก ความกลวั หรือวิตกกัง วล อาจแสดงออกโดย การร้องไห้ การออกฤทธิ์ (Tantrum)
        ตัวแข็งทื่อ การที่ต้องอยู่ใกล้ผู้อื่น
        
        ความกลัวหรือความวิตกกังวลไม่ใช่เกิดจากอันตรายจากวัตถุ หรือจากบริบททางสังคมวัฒนธรรม
        
        ความกลัว ความวิตกกังวล หรือการหลีกเลี่ยงต้องเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และอย่างน้อย 6 เดือนขึ้นไป
        
        ความกลัว ความวิตกกังวล หรือการหลีกเลี่ยง เป็นสาเหตุการเจ็บปวดทางคลินิก หรือความบกพร่องในการใช้ชีวิตในสังคม
        
        การรักษา
        
        Specific phobia ใช้วิธีExposure therapy มากที่สุด
        
        Social phobia ใช้วิธีการท าจิตบ าบัดร่วมกับการใช้ยา ได้แก่ ยากลุ่ม SSRI เช่น Paroxetine
        
        ยา Benzodiazepine เช่น Clonazepam และยา Beta-adrenergic antagonist เช่น Propranolol
        
        การพยาบาล
        
        การประเมินผู้ป่ วย
        
        1.1 ด้านร่างกาย ถ้าความกลัวรุนแรงมากควรประเมินอาการทางกายจาก panic attack
        
        1.2 ด้านอารมณ์ ความกลัวต่อสิ่งต่างๆ มีผลต่อการด าเนินชีวิตของผู้ป่ วยอย่างไร
        
        1.3 ด้านความคิด ประเมินการรับรู้สิ่งคุกคามที่ท าให้ผู้ป่ วยกลัว และผลกระทบต่อการด าเนินชีวิต
        
        ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        2.1 รู้สึกกลัวที่ไม่สมเหตุสมผล เนื่องจากอยู่ในสถานที่ที่บุคคลรู้สึกว่าไม่สามารถหนีได้ หรืออาจท าให้เกิดอันตรายได้
        
        ข้อมูลสนับสนุน : ผู้ป่วยมีพฤติกรรมหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญสิ่งที่กลัวโดยตรง
        
        2.2 แยกตัวจากสังคม เนื่องจากกลัวอยู่ในสถานที่ซึ่งบุคคลไม่สามารถจะหนีได้
        
        ข้อมูลสนับสนุน : อยู่ตามล าพัง ปฏิเสธที่จะออกจากห้องหรือออกจากบ้าน
        
        การปฏิบัติการพยาบาล
        
        3.1 สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบ าบัด ยอมรับความกลัวของผู้ป่ วย โดยพูดคุยด้วยกิริยาสงบท่าทางที่เชื่อมั่น
        
        3.2 อยู่เป็นเพื่อนขณะที่ผู้ป่วยมีความกลัว และให้ก าลังใจว่าเขาปลอดภัย
        
        3.3 พูดคุย ถึงสถานการณ์ที่เป็นจริงและให้ตระหนักว่าพฤติกรรมของเขาเป็นวิธีแก้ไขความวิตกกังวล
        
        3.4 ให้ผู้ป่ วยตัดสินใจเลือกวิธีในการจัดการกับความกลัวด้วยตนเอง ซึ่งแสดงถึงการยอมรับและให้
        
        คุณค่าต่อผู้ป่วย เช่น ผู้ป่วยอาจจะเลือกหลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้นที่ท าให้เกิดความกลัว หรือพยายามก าจัดความกลัวที่เกิดขึ้น
        
        3.5 จัดให้เข้ากลุ่มพฤติกรรมบ าบัด ซึ่งจ าเป็นส าหรับผู้ป่วย Phobia และผู้ป่ วยจะต้องให้ความร่วมมือ
      - โรคกลัวอยู่ในที่โล่ง หรือที่ชุมชน (Agoraphobia)
        
        อาการเด่น คือ กลัว วิตกกังวล ตั้งแต่ 2 สถานการณ์จาก 5 สถานการณ์ ดังนี้
        
        1.1 การใช้ขนส่งมวลชน เช่น รถยนต์โดยสาร รถโดยสารประจ าทาง รถไฟ เรือ เครื่องบิน
        
        1.2 ที่โล่งกว้าง เช่น ลานจอดรถ ตลาด สะพาน
        
        1.3 สถานที่ที่มีผู้คนมาก เช่น ร้านค้า โรงภาพยนตร์ โรงละคร
        
        1.4 การเข้าคิวในแถว หรือสถานที่ที่มีคนหนาแน่น
        
        1.5 การอยู่นอกบ้านคนเดียวตามล าพัง
        
        บุคคลกลัวหรือหลีกเลี่ยงสถานการณ์
        
        มีความคิดว่าเป็นการยากที่จะหนี หรืออาจจะไม่
        
        ช่วยให้มีความพร้อมต่อเหตุการณ์ซึ่งอาจกลายเป็นอาการกลัวอย่างรุนแรง หรือการสูญเสียความสามารถ หรือการ
        
        ท าให้อับอาย เช่น กลัวการหกล้มในผู้สูงอายุ กลัวการควบคุมการถ่ายปัสสาวะไม่ได
        
        สถานการณ์กลัวอยู่ในที่โล่ง หรือที่ชุมชน จะกระตุ้นท าให้เกิดความกลัว หรือความวิตกกังวล
        
        สถานการณ์กลัวอยู่ในที่โล่ง หรือที่ชุมชน ผู้ป่ วยจะมีการหลีกเลี่ยงที่รวดเร็ว หรือ ต้องอดทนกับความ
        กลัว หรือความวิตกกังวลอย่างมาก
        
        ความกลัว หรือความวิตกกังวล ไม่ใช่เป็นอันตรายที่แท้จริง จากสถานการณ์โรคกลัวอยู่ในที่โล่ง หรือที่
        ชุมชน และต่อบทบาททางสังคมวัฒนธรรม
        
        ความกลัว ความวิตกกังวล หรือการหลีกเลี่ยงต้องเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และอย่างน้อย 6 เดือนขึ้นไป
        
        ความกลัว หรือความวิตกกังวลหรือการหลีกเลี่ยง เป็นสาเหตุการเจ็บปวดทางคลินิก
    - - เป็นความกลัวอย่างรุนแรง ไม่มีเหตุผล กลัวเกินเหตุ และเกิดขึ้นบ่อย โดยไม่สามารถระงับหรือหักห้าม
        ความกลัวนั้นได้
  - - - จิตบ าบัด เช่น วิธี Cognitive behavior therapy (CBT) โดยแก้ไขให้ผู้ป่วยกลับมามองโลกอย่าง
      - เหมาะสม ร่วมกับการใช้วิธี Relaxation technique เพื่อลดอาการต่าง ๆ ทางกาย
      - การรักษาด้วยยา Benzodiazepine เช่น Diazepam ช่วยลดอาการวิตกกังวล และอาการทางกายได้ดี
      - ยากลุ่ม SSRI เช่น Sertraline, Paroxetine Propanolol ใช้เพื่อลดอาการใจสั่น มือสั่น แต่ต้องระวัง
      - ผลข้างเคียง เช่น Depression, Bradycardia, Nausea
    - - ผู้ป่วยพบว่า ยากที่จะควบคุมความกังวล
      - ความกังวลจะเกี่ยวข้องกับอาการอย่างน้อย 3 อาการจากทั้งหมด 6 อาการและอย่างน้อยอาการที่
        เกิดขึ้นได้เกิดมาแล้วไม่น้อยกว่า 6 เดือน
        
        3.1 กระสับกระส่าย
        
        3.2 อ่อนเพลีย ไม่มีเรี่ยวแรง
        
        3.3 มีปัญหาด้านสมาธิ หรือใจลอย
        
        3.4 หงุดหงิดง่าย
        
        3.5 ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ตึงเครียดตามกล้ามเนื้อ
        
        3.6 มีปัญหาการนอน (หลับยาก นอนหลับตลอดเวลา หลับ ๆ ตื่น ๆ นอนหลับไม่สนิท)
      - ความวิตกกังวลมากผิดปกติจะเกิดขึ้นบ่อย ๆ อย่างน้อย 6 เดือนขึ้นไป จะเกี่ยวกับเหตุการณ์ หรือ
        กิจกรรมต่าง ๆ เช่น การท างาน การเรียนหนังสือ
      - ความวิตกกังวล หรืออาการทางกายเป็นสาเหตุให้มีอาการทางคลินิก หรือบกพร่องในการเข้าสังคม
        การประกอบอาชีพ หรือการท าหน้าที่ที่ส าคัญอื่น ๆ ในชีวิต
    - - ผู้ป่ วยมีความวิตกกังวลมากผิดปกติต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต ได้แก่ การกลัวเกิดเหตุการณ์ร้าย ๆ
        กับบุคคลที่ใกล้ชิด เช่น การกลัวสามีถูกท าร้าย การกลัวบุตรจะประสบอุบัติเหตุุ
    - - การประเมินผู้ป่วย
        
        1.1 ด้านร่างกาย มีอาการ เช่น หายใจไม่เต็มอิ่ม ใจสั่น ปวดศรีษะ นอนไม่หลับ
        
        1.2 ด้านอารมณ์ มีความวิตกกังวล ทุกข์ใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ในชีวิตหลายๆเรื่องกระสับกระส่าย
        
        1.3 ด้านความคิด ผู้ป่ วยอาจจะมีความคิดฆ่าตัวตายเพราะต้องการหนีความทุกข์ใจ
      - การปฏิบัติการพยาบาล
        
        สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบ าบัด โดยมีเป้าหมายการพยาบาล เพื่อช่วยเหลือผู้ป่ วยให้มีการปรับตัวที่
        
        เหมาะสม โดยระยะแรกจ าเป็นต้องให้ก าลังใจและสนับสนุนช่วยเหลือให้ผู้ป่ วยจัดการเพื่อลดระดับความวิตก
        
        กังวล ในระยะต่อมาจึงช่วยผู้ป่วยให้แก้ไขปัญหาต่อไป
      - ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาลวิตกกังวล
        
        วิตกกังวล เนื่องจากการใช้วิธีเผชิญความเครียด ไม่มีประสิทธิภาพ
        ข้อมูลสนับสนุน : ผู้ป่วยบอกหายใจไม่เต็มอิ่ม นอนไม่หลับ อ่อนเพลีย ปวดศรีษะ
  - - - ย้ำคิด (Obsessions)
        
        1.1 มีความหมกมุ่น โดยเกิดขึ้นซ ้า ๆ มากระตุ้น หรือมโนภาพจากประสบการณ์ในบางเวลาระหว่างที่มี
        
        อาการ ซึ่งเป็นสิ่งที่มารบกวนและไม่ต้องการ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสาเหตุให้เกิดความกังวล และมีความทุกข์ทรมานใจอย่างมาก
        
        1.2 ผู้ป่ วยพยายามที่จะเพิกเฉย หรือหยุดยั้งความคิด การกระตุ้น หรือมโนภาพหรือต่อต้านด้วยความคิดหรือการกระท ำ
      - ย้ำทำ(Compulsive)
        
        1.1 พฤติกรรมที่ท าซ ้า ๆ เช่น การล้างมือ การออกค าสั่ง การตรวจตราสิ่งของ หรือการแสดงออกด้านจิตใจ เช่น การสวดมนต์ การนับ การพูดค าซ ้า ๆ อย่างเงียบ ๆ
        
        1.2 พฤติกรรม หรือการแสดงออกด้านจิตใจเพื่อที่จะป้องกัน หรือลดความกังวลหรือความทุกข์ทรมานใจ
        มาก หรือป้องกันเหตุการณ์หรือสถานการณ์ที่น่ากลัว
    - - . พฤติกรรมบ าบัด จะใช้หลัก Exposure และ Response prevention ซึ่งต้องอาศัยความร่วมมือจากผู้ป่ วยมาก
      - การรักษาด้วยยา ยากลุ่ม SSRI เช่น Fluoxetine
    - - การประเมินผู้ป่ วย
        
        1.2 ทางอารมณ์ ผู้ป่วยบอกว่ารู้สึกกังวลมากที่มีอาการย ้าคิดทั้งๆ ที่ไม่ต้องการจะคิดผู้ป่วยอาจมีอารมณ์เศร้า
        
        1.3 ทางความคิด มีอาการย ้าคิด ผู้ป่ วยบอกว่าพยายามจะหยุดคิดแต่ยิ่งท ำให้ตึงเครียดมากขึ้น
        
        1.1 ทางร่างกาย อาจจะมีผิวหนังแห้งเนื่องจากท าความสะอาดบ่อยหรือนาน นอนไม่หลับ
      - ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        การทำหน้าที่ที่รับผิดชอบตามบทบาทที่มีอยู่ไม่มีประสิทธิภาพ เนื่องจากมีพฤติกรรมกระทำซ ้า
        ข้อมูลสนับสนุน : ผู้ป่ วยไม่สามารถทำหน้าที่ที่รับผิดชอบได้ตามปกติ
      - การปฏิบัติการพยาบาล
        
        3.2 ช่วยให้ผู้ป่ วยลดการท ำพฤติกรรมซ ้า
        
        3.3 ตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐาน เช่น อาหาร การพักผ่อน และการแต่งตัว เพราะผู้ป่วยหมกมุ่นอยู่กับการย ้าคิดย้ำคิดย้ำทำ
        
        3.1 สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบ าบัด ให้ผู้ป่ วยเกิดความรู้สึกไว้วางใจ เพื่อให้ผู้ป่ วยระบายความรู้สึกไม่สบายใจ
        
        3.4 สอนและการปรึกษา
    - - เป็นการคิดหรือท าเรื่องหนึ่งเรื่องใดซ ้าๆ โดยไม่สามารถหยุดยั้งได้ ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่คิดหรือท านั้นไม่
      - สมเหตุสมผล ผู้ป่วยจะแสดงอาการย ้าคิด เช่น ความปลอดภัย ความสะอาด ความเป็นระเบียบ หรือ ย ้าท า เช่น
      - การล้างมือ การตรวจตราการล็อคกลอนประตูซ ้า ๆ โดยไม่มีเหตุผล ไม่สามารถขัดขืนได้ ท าให้รบกวนการด าเนิน
      - ชีวิตประจ าวัน ผู้ป่ วยจะมีความรู้สึกเครียด วิตกกังวล บางเวลาจะมีอารมณ์เศร้าร่วมด้วย