Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 3 การพยาบาลบุคคลที่มีปัญหาจิตสังคม - Coggle Diagram

- - - - 2) ความสนใจในตนเองลดลง
        
        รู้สึกอยากจะร้องไห้
        
        สึกว่า ตนเองไร้คุณค่า ไม่มีประโยชน์ต่อสังคม
        
        มีอาการเศร้า เป็นสำคัญ มีความรู้สึกหดหู่ใจ
        
        ผู้ป่วยร้อยละ 75 หงุดหงิดง่าย และมีความรู้สึกขี้กลัว
        
        มีความคิดเชื่องช้าลง ขาดสมาธิจำอะไรไม่ค่อยได้
      - 1) การเปลี่ยนแปลงด้านร่างกาย
        
        ผู้ป่วยร้อยละ 25 จะมีอาการอ่อนเพลีย เหนื่อยง่าย
        
        ผู้ป่วยร้อยละ 25 น้ำหนักตัวลดลง ดูซูบซีด
        
        เบื่ออาหาร การรับรสชาติเปลี่ยนแปลง ไม่อยากอาหาร
        
        นอนไม่หลับเป็นเวลา 1-2 สัปดาห์
    - - ภาวะซึมเศร้าระดับอ่อน (mild depression/blue mood)
      - ภาวะซึมเศร้าระดับปานกลาง (moderate depression/neurotic depression)
      - ภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรง (severe depression/Psychotic depression)
  - - - พยายามทำให้ชีวิตของตนเองสิ้นสุดลงด้วยวิธีการต่างๆ ที่ไม่ใช่อุบัติเหต
      - การฆ่าตัวตายถือเป็นพฤติกรรมที่ผิดปกติ และมีพยาธิสภาพทางจิตใจ
      - อัตวินิบาตกรรม หมายถึง การที่บุคคลมีความคิดอยากทำร้ายตนเอง
    - - 1) บุคคลจะพยายามทำร้ายตนเองด้วยวิธีการต่างๆ
        
        กลุ่มผู้ที่มีความคิดว่า การฆ่าตัวตาย คือ ทางออกที่ดีที่สุด
        
        ท้อแท้ สิ้นหวัง รู้สึกไร้คุณค่า และขาดที่พึ่ง
        
        มีการพยายามฆ่าตัวตาย (attempted suicide)
      - 2) บุคคลกลุ่มนี้มีความคิดซ้ำๆ
        
        พูดเปรยๆ หรือบอกผู้อื่นในเชิงขู่
        
        ตนจะทำฆ่าตัวตาย
        
        การฆ่าตัวตายแบบคุกคาม (threatened suicide)
      - 3) บุคคลกลุ่มนี้จะมีอารมณ์ซึมเศร้าชัดเจน
        
        มีความมุ่งมั่นที่จะฆ่าตัวตายให้สำเร็จ
        
        ต้องการให้เกิดผลโดยแท้จริง
        
        การฆ่าตัวตายสำเร็จ (completed suicide / committedsuicide)
  - - - 1) แนวคิดด้านกลไกทางจิตใจ
      - 2) แนวคิดด้านการเปลี่ยนแปลงของสารชีวเคมีในร่างกาย
    - - 1) สาเหตุด้านชีวภาพ
        
        การเจ็บป่วยทางด้านร่างกาย (medical factors)
        
        ชีววิทยาของการฆ่าตัวตาย (biochemical factors)
      - 2) สาเหตุด้านจิตใจ
        
        ด้านพฤติกรรมและการรู้คิด (cognitive-behavioral theory)
        
        สาเหตุทางด้านสังคม
        
        ด้านจิตวิเคราะห์ (psychoanalytic theory)
        
        สาเหตุด้านจิตวิญญาณ
  - - - เสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายซ้ำ เนื่องจากเคยมีประวัติการทำร้ายร่างกายตนเองก่อนหน้า
      - นอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ เนื่องจากมีภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรง
      - เสี่ยงต่อการฆ่าตัวตาย เนื่องจากมีภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรง
      - ขาดทักษะการเผชิญปัญหา เนื่องจากคิดว่าตนเองไร้ค่าและไร้ความหมาย
    - - เสนอตัวให้ความช่วยเหลือผู้ป่วย และนั่งเป็นเพื่อนผู้ป่วยแม้ว่าผู้ป่วยปฏิเสธ
      - สร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอ
      - กล่าวทักทายผู้ป่วยสม่ำเสมอ พร้อมเรียกชื่อผู้ป่วยทุกครั้ง
      - จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบำบัด
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาตามแผนการรักษาของแพทย์ สังเกตอาการข้างเคียง
        ของยาที่อาจเกิดขึ้น และช่วยเหลือทันที
    - - ผู้ป่วยรู้สึกมีคุณค่าในตนเองเพิ่มมากขึ้น
      - ผู้ป่วยสามารถตั้งเป้าหมายในชีวิต และมีความหวังในชีวิตมากยิ่งขึ้น และมีพลังในการปฏิบัติตนให้บรรลุผลตามเป้าหมาย
      - ผู้ป่วยปลอดภัย ไม่มีพฤติกรรมการพยายามฆ่าตัวตาย
      - ผู้ป่วยมีวิธีการเผชิญปัญหาที่เหมาะสมเพิ่มมากขึ้น
    - - ประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของผู้ป่วย
      - ประเมินการดูแลตนเองด้านสุขอนามัย และกิจวัตรประจำวัน
      - ประเมินระดับความรุนแรงของภาวะซึมเศร้า
      - ประเมินความสนใจในสิ่งแวดล้อม
      - ประเมินการได้รับสารอาหาร
      - ประเมินบุคลิกภาพ
- - - - การสูญเสียตามช่วงวัย (maturational loss)
      - การสูญเสียภาพลักษณ์หรือ อัตมโนทัศน์(loss of body image or some aspect ofself)
      - การสูญเสียสิ่งของภายนอก (loss of external object)
      - การสูญเสียความรักหรือบุคคลสำคัญในชีวิต(loss of a love or a significant other)
    - - การเศร้าโศกแบบปกติ (normal grief)
        
        ระยะเผชิญกับการสูญเสีย
        
        •อาการแสดงทางกายที่พบได้บ่อย คือ มีความรู้สึกหายใจขัด
        
        อาการแสดงทางจิตใจที่พบได้บ่อย คือ มีความคิดหมกมุ่น
        
        การเศร้าโศกแบบผิดปกติ (maladaptive grief)
        
        chronic grief reaction เป็นปฏิกิริยาความเศร้าโศกเรื้อรัง
        
        delayed grief reaction เป็นปฏิกิริยาเศร้าโศกที่ล่าช้า
        
        ระยะเฉียบพลัน
        
        มีอาการตื่นตะลึง ตัวชา และปฏิเสธ
        
        มีความโกรธกล่าวโทษตำหนิบุคคลใกล้ชิด ผู้ช่วยเหลือ
        
        ระยะนี้เกิดขึ้นในช่วง 4 – 8 สัปดาห์แรก
  - - - เป้าหมายระยะสั้น
        
        เพื่อให้การรักษาพยาบาลเรื่องอาการและอาการแสดงทางกายให้กลับสู่ภาวะปกติโดยเร็ว
        
        เพื่อส่งเสริมสนับสนุนให้ครอบครัวและแหล่งสนับสนุนช่วยเหลือทางสังคมของผู้ป่วยมีส่วน
        
        เพื่อลดภาวะซึมเศร้าหรืออาการแสดงที่เป็นภาวะเศร้าโศรกแบบผิดปกติให้กลับสู่ภาวะปกติ
      - เป้าหมายระยะยาว
        
        เพื่อฝึกทักษะการยอมรับความจริงของชีวิตโดยเฉพาะในเรื่องการสูญเสีย
        
        เพื่อฝึกการใช้วิธีในการเผชิญปัญหาที่สร้างสรรค์
    - - ใช้เทคนิคการสื่อสารเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกต่อการสูญเสียที่เกิดขึ้น
      - สร้างสัมพันธภาพแบบตัวต่อตัว ให้เกิดความไว้วางใจในตัวพยาบาล
      - พยายามรับฟังอย่างเข้าใจ ยอมรับในพฤติกรรม และมุ่งเน้นให้ผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกต่อการสูญเสียนั้น
      - ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถจัดการกับความรู้สึกค้างคาใจที่มีต่อผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วได้อย่างเหมาะสม จะช่วยทำให้อารมณ์เศร้าโศกลดลงได
      - ชี้ให้ผู้ป่วยเปรียบเทียบกับประสบการณ์การสูญเสียของตนเองกับผู้อื่นที่มีลักษณะรุนแรงกว่า เพื่อให้เกิดความรู้สึกบรรเทาความทุกข์ใจของตนเอง
      - ส่งเสริมกิจกรรมที่จะนำไปสู่การสร้างความหวัง และศรัทธาในชีวิตรวมถึงที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ เช่น พระ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้ป่วยจะใช้เป็นที่พึ่งยึดเหนี่ยวทางจิตใจได้
    - - ประเมินระดับความรุนแรงของอาการและอาการแสดงที่เป็นผลจากความสูญเสียแบบองค์รวมทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
      - ประเมินระดับการให้คุณค่า และความหมายของสิ่งสูญเสียในมุมมองของผู้ป่วย
      - ประเมินลักษณะบุคลิกภาพของผู้ป่วย
      - ประสบการณ์การสูญเสียในอดีต รูปแบบที่ใช้จัดการการสูญเสียและภาวะเศร้าโศกของผู้ป่วย
      - ประเมินความพร้อมแหล่งสนับสนุนช่วยเหลือทางสังคมผู้ป่วยเมื่อเผชิญกับเหตุการณ์สูญเสีย