Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุที่มีการเจ็บป่วยทางจิตเวช บุคคลที่มีกลุ่มโรค…

- - - - 1) มีอาการปวด (pain) อย่างน้อย 4 ตำแหน่งพร้อมกัน เช่น ปวดศีรษะ ปวดท้อง ปวดหลัง ปวดข้อ
      - แขนขา ปวดท้องขณะมีประจำเดือน ปวดขณะมีเพศสัมพันธ์ ปวดขณะถ่ายปัสสาวะ
      - 2) มีอาการของระบบทางเดินอาหาร (gastrointestinal symptom) อย่างน้อย 2 อาการ เช่นคลื่นไส้ แน่นท้อง อาเจียน ท้องเดิน
      - 3) อาการทางเพศ (Sexual symptom) อย่างน้อย 1 อาการ เช่น เฉื่อยชาทางเพศ ประจำเดือนมาไม่สม่ำเสมอ อวัยวะเพศไม่แข็งตัว
      - 4) อาการที่คล้ายโรคทางระบบประสาท (pseudo neurological symptom) น้อย 1 เช่น การ
      - ทรงตัว แขนขาไม่มีแรงหรือเป็นอัมพาต กลืนอาหารลำบาก พูดไม่มีเสียง ตามองไม่เห็น หูหนวก ชัก
    - - ผู้ป่วยจะมีความกลัวหรือกังวลอย่างน้อย 6 เดือนว่าตนเองจะป่วยเป็นโรคร้ายโรคใดโรคหนึ่ง โดยที่
      - ตนเองไม่มีการเจ็บป่วยนั้นจริง หรือบางครั้งตีความการทำงานตามปกติของร่างกายว่า เป็นอาการเจ็บป่วยที่รุนแรงแม้
      - จะได้รับคำอธิบายหรือมีหลักฐานยืนยันจากแพทย์ว่าไม่ได้การเจ็บป่วยก็ตาม ผู้ป่วยก็ยังคงกังวลและครุ่นคิดว่าตนเอง
      - ป่วย เช่น คิดว่าตนเองเป็นโรคปอด เป็นโรคมะเร็ง หัวใจเต้นเร็วแรงต้องเป็นโรคหัวใจ
- - - - 1) ปัจจัยด้านชีวภาพ
        
        ผู้ป่วยมีความผิดปกติของระดับการใส่ใจ (attention) การรู้คิดและเข้าใจ (cognition) ทำให้
        
        ผู้ป่วยมีการรับรู้ (perception) ความรู้สึกในร่างกายและมีการแปลความรู้สึกในร่างกายผิดไปจากคนปกติ
        
        การทำงานที่น้อยกว่าปกติของสมองส่วนหน้า (frontal lope) และสมองซีกไม่เด่น (non –dominant hemisphere)
        
        พันธุกรรม พบ อัตราการเกิดโรคนี้เท่ากับ 29 ต่อ 10 เมื่อเปรียบเทียบอัตราการเกิดโรคในแฝด
        
        จากไข่ใบเดียวกันกับแฝดไข่คนละใบ
      - 2) ปัจจัยทางจิตสังคม
        
        ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ มองว่า อาการแสดงทางร่างกายเป็นการสื่อแทนความรู้สึกภายในจิตใจ ในการ
        หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบหรือหลีกเลี่ยงสิ่งที่ต้องทำ
        
        ทฤษฎีการเรียนรู้ มองว่า อาการแสดงทางร่างกายที่เกิดขึ้น เป็นการรับแบบอย่างมาจากพ่อแม่
        การอบรมสั่งสอน
        
        โรค hypochondriasis ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่พบปัจจัยเสี่ยงในการเกิด hypochondriasis
        
        1) ถูกกระตุ้นได้ด้วยความเครียดหรือปัญหาชีวิต
        
        2) มีประวัติถูกกระทำทารุณในวัยเด็ก
        
        3) มีประวัติเจ็บป่วยร้ายแรงในวัยเด็กหรือเรียนรู้ที่จะใช้บทบาทการเป็นผู้ป่วยในการแก้ปัญหาชีวิต
        
        4) มีแปลความรู้สึกของร่างกายผิดปกติ โดยผู้ป่วยจะขยายการรู้สึกความผิดปกติในการทำงานของ
        
        อวัยวะภายในร่างกายมากกว่าคนทั่วไปและมักแปลไปในทางเลวร้าย เช่น เมื่อแน่นท้องผู้ป่วยจะแปลว่าปวดท้อง
        
        รวมทั้งผู้ป่วยจะมีความอดทนต่อความรู้สึกไม่ปกติในร่างกายน้อยกว่าคนทั่วไป
  - - - ไม่มีการรักษาที่เฉพาะเจาะจงในโรคนี้ แต่ผู้ป่วยจะได้รับการบำบัดตามปัญหาของผู้ป่วยเป็นรายๆไป
      - ส่วนใหญ่แพทย์ที่ทำการบำบัดรักษา มักจะเป็นแพทย์ประจำเพียงคนเดียว และมีการนัดพบแพทย์อย่างสม่ำเสมอ
      - ต่อเนื่องมีช่วงระยะเวลาในการนัดพบไม่ห่างยาวนานมากนักทั้งนี้เพื่อลดความรู้สึกว่าถูกทอดทิ้งไม่ได้รับความสนใจ
      - อาการป่วยของตนเองเท่าที่ควร และหลีกเลี่ยงการตรวจพิเศษที่ไม่จำเป็น กรณีที่ผู้ป่วยมีโรคจิตเวชอื่นร่วมด้วยผู้ป่วย
      - มักจะได้รับการบำบัดโรคร่วมจิตเวชที่มีด้วยยา พบว่าการบำบัดโดยตรงของโรคนี้ด้วยยามักไม่ได้ผล เนื่องจากผู้ป่วย
      - โรคนี้มักไม่ร่วมมือในการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ
    - - โดยทั่วไปในผู้ป่วยโรคนี้การบำบัดด้วยยาไม่ค่อยได้ผล ผู้ป่วยอาจจะได้รับยาแก้ต้านเศร้าที่อาจช่วย
      - ให้อาการดีขึ้นบ้าง หรือหากผู้ป่วยมีโรคทางจิตเวชอื่นร่วมด้วย ผู้ป่วยก็อาจจะได้รับยาที่ตอบสนองต่ออาการของโรคจิต
      - เวชอื่นที่ผู้ป่วยมีร่วมอยู่ด้วย เพื่อจะลดความเครียดและช่วยผู้ป่วยในการปรับตัวกับการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรัง และ
      - ดำเนินชีวิตได้อย่างมีคุณภาพ นอกจากนี้ผู้ป่วยอาจได้รับการรักษาด้วยจิตบำบัดอาจเป็นจิตบำบัดแบกลุ่ม ส่วนจิต
      - บำบัดแบบอื่น ๆ เช่น จิตบำบัดเชิงลึก พฤติกรรมบำบัด การบำบัดความคิดและพฤติกรรม หรือแม้แต่การสะกดจิตก็อาจเป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วยในบางราย
- - - - ส่วนมากผู้ป่วยกลุ่มโรคอาการทางกาย มักจะได้รับการตรวจร่างกายทั่วไปอย่างถี่ถ้วน เพื่อความ
      - ชัดเจนว่าผู้ป่วยไม่มีการเจ็บป่วยทางร่างกายจริง การรวบรวมข้อมูลที่เป็นปัญหาด้านร่างกายของผู้ป่วยจึงต้อง
      - ระมัดระวัง และมีการส่งต่อข้อมูลถึงอาการต่าง ๆ กับทีมผู้บำบัดอย่างสม่ำเสมอ เนื่องจากอาการของผู้ป่วยกลุ่มนี้มี
      - ความใกล้เคียงกับโรคทางร่างกายหลายอย่าง
    - - ประเมินแรงกดดันที่ส่งเสริมให้ผู้ป่วยเกิดอาการต่าง ๆมากขึ้น เพื่อจะช่วยให้พยาบาลเข้าใจและหา
        แนวทางในการช่วยเหลือผู้ป่วยต่อไป
    - - ควรมุ่งเน้นทางด้านอารมณ์และความคิดเป็นสำคัญ เช่น อาการต่าง ๆที่เกิดขึ้นกับผู้ป่วยนั้นเขารู้สึก
        อย่างไร ซึ่งส่วนมากจะพบว่าผู้ป่วยกลุ่มโรคอาการทางกายจะมีอารมณ์ท้อแท้ ทุกข์ทรมาน รู้สึกว่าช่วยตัวเองไม่ได้