Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กที่มีความพิการแต่กำเนิดที่ต้องได้รับการช่วยเหลือตั้งแต่แรกเกิ…

- - - - ลักษณะของอวัยวะที่ผิดรูปร่างไป
      - เกิดจากกระบวนการเจริญพัฒนาภายในที่ผิดปกติ
      - เกิดจากพันธุกรรมหรือสิ่งแวดล้อม
        
        ปากแหว่ง (cleft-lip) เพดานโหว่(cleft -palate)
        
        นิ้วเกิน (polydactyly)
        
        ติ่งบริเวณหน้าหู(preauricular skin tag)
    - - เกิดจากการที่มีแรงกระทาจากภายนอกทาให้อวัยวะผิดรูปไป
        
        เช่น
        
        มีภาวะถุงน้ำคร่ำรั่วระหว่างตั้งครรภ์ทำให้เกิด oligohydramnios sequence
        
        ทารกที่อยู่ในน้้ำคร่ำน้อย พื้นที่มีจำกัดทำให้เกิดภาวะผิดรูปของแขนขา
        
        เช่น
        
        เท้าปุก (clubfoot)
        
        ข้อติด (joint contracture)
    - - ภาวะที่โครงสร้างของอวัยวะหรือเนื้อเยื่อผิดปกติ
      - สาเหตุภายนอกรบกวนกระบวนการเจริญพัฒนาอวัยวะที่ไม่ใช่พันธุกรรม
        
        เช่น
        
        การบาดเจ็บของอวัยวะหรือเนื้อเยื่อ
        
        แม่ได้รับยาหรือสารเคมี
        
        มีการฉีกขาดของ amnion ทาให้เกิด amniotic band ผูกรัดแขนขาของทารกเกิด
    - - เป็นความผิดปกติในระดับเซลล์ของเนื้อเยื่อ
      - พบในทุกส่วนของร่างกาย
        
        เช่น
        
        กลุ่มโรค skeletal dysplasia เกิดจากความผิดปกติของกระดูกที่มีสาเหตุจากพันธุกรรม
        
        achondroplasia เด็กจะมีลักษณะตัวเตี้ย แขนขาสั้น ศีรษะโต สันจมูกแบน
- - - - โรคหัดเยอรมันขณะตั้งครรภ์ได้ไม่เกิน16 สัปดาห์ อาจมีผลทำให้เด็กในครรภ์ตาย แท้ง หรือคลอดออกมาพิการผิดปกติได้
  - - - สารปรอท
  - - - ครรภ์เป็นพิษ
      - รกเกาะผิดที่ทาให้เกิดเลือดออกระหว่างตั้งครรภ์
- - - - ความผิดปกติบริเวณริมฝีปาก เพดานส่วนหน้าแยกออกจากกัน
  - - - ความผิดปกติบริเวณเพดานหลังแยกออกจากกัน
  - - - พันธุกรรม
      - ปัจจัยภาวะแวดล้อมขณะอยู่ในครรภ์มารดา
      - เกิดภาวะขาดวิตามินหรือได้รับมากเกินไป (โดยเฉพาะวิตามินเอ)
      - การติดเชื้อไวรัส
      - ยาและสารต้านการเจริญของโครงสร้างร่างกาย
  - - - โดยสอดนิ้วตรวจเพดานปากภายใน หรือดูในช่องปากเวลาเด็กร้อง
  - - - คือจะทาผ่าตัดเมื่อเด็กอายุ 10 สัปดาห์ขึ้นไป น้าหนักตัว 10 ปอนด์ ฮีโมโกลบิน 10 กรัมเปอร์เซ็นต์ขึ้นไป
  - - - เพื่อปิดเพดานช่องโหว่ให้ทารกสามารถดูดนมได้ โดยไม่สาลัก
  - - - แพทย์จะอธิบายการผ่าตัดและผลลัพธ์การรักษา
      - สอนการป้อนนมอย่างถูกวิธี
      - แนะนาการดูแลในระยะก่อน หลังผ่าตัด
    - - ดูแลให้นมอย่างถูกวิธี
        
        ขณะให้อาหารจัดท่าศีรษะสูงประมาณ 30-45 องศา
        
        จุกนมอ่อนนิ่ม รูโต วางจุกนมด้านที่ไม่มีรอยแหว่ง
        
        ถ้าเด็กดูดไม่ได้ใช้ช้อนป้อน / หลอดหยด
        
        ดูดครั้งละน้อยๆ บ่อยครั้ง
        
        จับไล่ลมเป็นระยะๆทุก 15-30 มิลลิลิตรเสมอ ตะแคงขวาให้ใบหน้าตะแคงเพื่อป้องกันท้องอืด สำลัก
        
        ป้อนน้าตามทุกครั้งและทาความสะอาดช่องปาก
      - รักษาความสะอาดช่องปาก
      - เตรียมลูกยางแดงสาหรับดูดเสมหะไว้ข้างเตียง
      - สังเกตอาการ หายใจผิดปกติ ไอ ไข้
      - ชั่งน้าหนักทารกวันละครั้ง
    - - เปิดโอกาสให้บิดามารดาได้ซักถามถึงอาการเจ็บป่วย เพื่อหาแนวทางแก้ไข
      - ให้ข้อมูล คาแนะนา อธิบาย เกี่ยวกับอาการและอาการแสดงของผู้ป่วย และการรักษา
      - ปลอบโยนให้กาลังใจ ให้คาแนะนา และกระตุ้นให้บิดามารดาคอยดูแลบุตรอย่างใกล้ชิด
  - - - ล้างมือให้สะอาดก่อนและหลังดูแลผู้ป่วย
      - ผูกยึดข้อศอกทั้งสองข้าง (elbow restraint) ไม่ให้งอประมาณ 2-6 สัปดาห์ (คลายออกทุก1-2 ชั่วโมง ครั้งละ 10-15 นาที)
      - สอนผู้ดูแลเกี่ยวกับการผูกยึดข้อศอก ป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยล้วงมือเข้าในปาก
      - งดใส่สายยางดูดเสมหะเข้าช่องปาก
      - สังเกตอาการแผลมีเลือดออก การสีสิ่งคัดหลั่ง กลิ่น การอักเสบปวด บวมแดง
      - หากร้องไห้ ปลอบโยนให้ทาให้สงบโดยเร็ว
- - - - จัดท่านอนที่เหมาะสม
      - พลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
      - 0n NG tube ต่อ
        Continuous suction
      - ให้ยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
    - - ห้ามใส่สาย NG tube หรือสาย suction
      - ดูดเสมหะในคอและไม่ควรนอนเหยียดคอ เพราะอาจทำให้หลอดอาหารตึงและแผลผ่าตัดแยก
      - กระตุ้นให้เด็กร้องบ่อยๆ เพื่อให้ปอดขยายได้ดี
      - ดูแลให้ได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำ , Antibioticตามแผนการรักษา
  - - - อาหารหรือนมไหลย้อนจากกระเพาะอาหารสู่หลอดอาหาร
    - - มักพบในระยะ 5-6 เดือนแรก
- - - - พบได้ประมาณ 1:4,000 ของการคลอด
      - ลาไส้จะออกมาอยู่ในสายสะดือได้เป็นปกติในช่วงอายุครรภ์ 8-12 สัปดาห์
      - เกิดจากความบกพร่องของผนังหน้าท้อง
      - การวินิจฉัย/อาการแสดง
        
        ตรวจultrasound อายุครรภ์ 10 สัปดาห์
        
        หลังคลอดพบผนังหน้าท้องซึ่งมักจะอยู่ขวาต่อสายสะดือเป็นช่องโหว่ มักจะเป็นกระเพาะอาหาร ลาไส้เล็ก ลาไส้ใหญ่ ซึ่งบวม แดง อักเสบ และเกาะ
        
        เด็กอาจตัวเล็ก คลอดก่อนกาหนด
        
        อุณหภูมิกายต่ำ เด็กตัวเย็น จากน้าระเหยจากผิวของลาไส้ ทำให้และสูญเสียน้ำ
      - การรักษา
        
        omphalocele ขนาดใหญ่ไม่มากอาจใช้แผ่น silastic ปิดทับถุง omphalocele พันด้วยผ้ายืด elastric wrap
        
        การผ่าตัดปิดผนังหน้าท้องตั้งแต่ระยะแรก
        
        โดยดันลำไส้กลับเข้าไปในช่องท้อง แล้วเย็บปิดผนังหน้าท้องโดยและเย็บปิดfascia แล้วเย็บปิดผิวหนังอีกชั้นหนึ่ง
        
        การผ่าตัดปิดหน้าท้องเป็นขั้นตอน (staged closure)
        
        ในกรณีดันลาไส้กลับเข้าในช่องท้องทาให้ผนังหน้าท้องตึง ไม่สามารถเย็บปิด fascia ได้ หรือเย็บปิดแล้วทาให้ช่องท้องแน่นมาก หรือดันลาไส้กลับได้ไม่หมด
      - การพยาบาล
        
        ก่อนผ่าตัด
        
        keep warm
        
        ระวังการ contaminate โดยต้องใช้ sterile technique พยายามให้ลาไส้ สะอาด
        
        พยายามปั้นประคองกระจุกลาไส้ให้ตั้ง โดยการใช้ผ้า gauze ม้วนพันประคองไว้ไม่ให้ล้ม
        
        ดูแลให้สารน้าทางหลอดเลือดดาตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ systemic antibiotics ตามแผนการรักษา
        
        หลังผ่าตัด
        
        ดูแลเด็กที่ได้รับการรักษาโดยใช้เครื่องช่วยหายใจประมาณ 24-48 ชั่วโมง
        
        ดูแลให้ได้รับสารน้าสารอาหารตามแผนการรักษา
        
        ติดตามการทางานของลาไส้ ฟัง bowl sound
        
        สังเกตอาการระวังการเกิดAbdominal compartment syndrome
        
        การเกิดท้องอืดอย่างรุนแรง ปัสสาวะออกน้อยลง
- - - - แบ่งเป็น
        
        Low type
        
        Intermediate type
        
        High type
  - - - ระยะแรก ขยายรูทวารหนักวันละ 1 ครั้ง นาน 1 เดือน
      - ระยะที่สอง ขยายรูทวารหนักวันละ 1 ครั้ง ทุก 3 วัน นาน 1 เดือน
      - ระยะที่สาม ขยายรูทวารหนัก 2 ครั้ง ต่อสัปดาห์ นาน 1 เดือน
      - ระยะที่สี่ ขยายรูทวารหนัก 1 ครั้ง ต่อสัปดาห์ นาน 1 เดือน
      - ระยะที่ห้า ขยายรูทวารหนัก 1 ครั้ง ต่อเดือน นาน 1 เดือน
- - - - รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ต่ากว่าปกติ
    - - แบ่งตามตำแหน่ง
        
        Anterior or distal or mild
        
        รูเปิดท่อปัสสาวะมาเปิดทางด้านหน้า หรือ บริเวณส่วนปลายขององคชาต มีรูเปิดต่ากว่าปกติเพียง เล็กน้อย
        
        เปิดที่บริเวณ glanular, coronal, subcoronal พบร้อยละ 50-60
        
        Middle or moderate
        
        รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่กลางขององคชาต
        
        เปิด distal penile, midshaft, proximal penile พบร้อยละ 30
        
        Posterior or proximal or severe
        
        รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ที่ใต้องคชาต
        
        บริเวณ penoscrotal, scrotal, perineal เป็นความผิดปกติมาก พบร้อยละ 20 ของ
    - - เด็กที่มีรูเปิดของท่อปัสสาวะต่ากว่าปกติ เพียงเล็กน้อยไม่จาเป็นต้องได้รับการผ่าตัด
      - เด็กที่มีความผิดปกติมากต้องรักษาโดยการผ่าตัดตกแต่งท่อปัสสาวะเพื่อให้รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ ในตาแหน่งปกติ
      - เวลาที่เหมาะในการทาผ่าตัดจะอยู่ในช่วง อายุ 6-18 เดือน แต่ไม่ควรเกิน 2 ปี เนื่องจากเด็กเริ่ม เรียนรู้เรื่องเพศ
    - - เลือดออก
      - เกิดการตีบตันของรูเปิดท่อปัสสาวะ/ท่อปัสสาวะบริเวณแผลเย็บที่สร้างท่อปัสสาวะใหม่
      - องคชาตยังโค้งงอ แก้ไขได้ด้วยการผ่าตัด
      - เกิดการติดเชื้อ
    - - ก่อนการผ่าตัด
        
        อธิบายขั้นตอนการเตรียมการก่อนผ่าตัด เช่น การงดน้างดอาหาร ให้เด็ก บิดามารดา/ ผู้ปกครองเข้าใจถึงความสาคัญของการงดน้าและอาหารทุกชนิดทางปาก เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจถึงแก่ชีวิต
        
        ประเมินความวิตกกังวล
      - หลังผ่าตัด
        
        จัดให้เด็กนอนในท่าสบาย ให้สายอยู่บริเวณหน้าท้องหรือต้นขาไม่ให้ถูกดึงรั้งหักพับและถุงปัสสาวะอยู่ต่ากว่ากระเพาะ
        
        ประเมินความปวดของเด็กให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        เก็บปัสสาวะส่งตรวจเพาะเชื้อตามแผนการรักษาอย่างเคร่งครัด
        
        ใช้เทคนิคปลอดเชื้อในการทาแผลและการเทปัสสาวะออกจากถุงปัสสาวะ
        
        ประเมินบริเวณสาย cystostomy ไม่ให้เกิดการติดเชื้อ
        
        ให้บิดามารดา/ผู้ปกครองอยู่ดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด อธิบายให้เข้าใจถึงสภาพเด็กที่มีแผลผ่าตัด
    - - บิดามารดา/ผู้ปกครองต้องกระตุ้นให้เด็กดื่มน้ามากๆ ทุกวัน
      - ดูแลแผลผ่าตัดไม่ให้เปียก ทาความสะอาด ร่างกายเด็กด้วยการเช็ดตัว ห้ามอาบน้าในอ่าง สวมเสื้อผ้าหลวมๆ
      - แนะนาและสาธิตให้บิดามารดา/ผู้ปกครอง ทราบวิธีการดูแลความสะอาดองคชาตที่คาสายสวนปัสสาวะ ไว้โดยใช้น้ายาฆ่าเชื้อ (antiseptic solution) ทาความสะอาดปลายองคชาต วันละ 2 ครั้ง เช้า-เย็น ดูแลให้ถุงปัสสาวะอยู่ต่ากว่ากระเพาะปัสสาวะ และเป็นระบบปิดเสมอ
      - ทาความสะอาดให้เด็กภายหลังการถ่ายอุจจาระ ทุกครั้งเพื่อป้องกันการติดเชื้อ
      - อธิบายอาการติดเชื้อ เช่น มีไข้ แผลแดงอักเสบ ปัสสาวะขุ่นมีตะกอนและกลิ่นเหม็น ควรมาพบแพทย์ทันที
      - ภายหลังการเอาสายสวนปัสสาวะออก ให้สังเกต ปริมาณปัสสาวะ ลักษณะการถ่ายปัสสาวะเป็นลาพุ่งดีหรือไม่ ปัสสาวะปกติเป็นสีชาอ่อนๆ การถ่ายปัสสาวะออกลาบากหรือไม่
  - - - รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ด้านบน
        
        เป็นความผิดปกติที่รูเปิดท่อปัสสาวะไปเปิดที่ด้านบนขององคชาต อาจพบ ร่วมกับ ความผิดปกติอื่นๆ