Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

นรีเวช - Coggle Diagram

- - - - ผู้ชายที่ติดเชื้อจะมีเมือกสีขาวขุ่น หรือ มีหนองข้นๆ ไหลออกจากท่อปัสสาวะ รอบๆ รูท่อปัสสาวะบวมแดง เวลาปัสสาวะจะขัดๆ
      - เพศหญิงที่ติดเชื้อ ส่วนใหญ่ไม่แสดงอาการมากเหมือนเพศชาย พบประมาณ 10 วันหลังรับเชื้อโดยอาการจะเริ่มมีของเหลวไหลออกมาจากช่องคลอด ประจำเดือนผิดปกติ รู้สึกขัดเวลาปัสสาวะ เจ็บที่กระดุกเชิงกรานเวลามีเพศสัมพันธ์
    - - เกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่ชื่อ “ไนซีเรีย โกโนเรียอี” (Neisseria gonorrhoeae) หรือมีอีกชื่อหนึ่งว่า “โกโนค็อกคัส” (Gonococcus )สามารถตรวจพบได้ในน้ำอสุจิและน้ำในช่องคลอด
    - - การไม่สัมผัสเชื้อจากคนที่ติดเชื้อไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม ซึ่งโดยปกติเชื้อสามารถแฝงตัวอยู่ในร่างกาย โดยที่ไม่แสดงอาการก็ได้ หากพบเชื้อแล้ว 3 เดือนย้อนหลังกลับไป
    - - การใช้ยาปฏิชีวนะ
  - - - ระยะที่ 1 (Early/Primary Syphilis) จะเกิดแผลขนาดเล็กบริเวณที่ได้รับเชื้อ ก้นขอบแผลมีลักษณะเรียบและแข็งที่เรียกว่า แผลริมแข็ง
      - ระยะที่ 2 (Secondary Stage) โรคจะเริ่มพัฒนาจากระยะแรกใช้เวลาประมาณ 1-3 เดือน ผู้ป่วยจะเริ่มเกิดผื่นที่มีลักษณะตุ่มนูนคล้ายหูดขึ้นตามบริเวณฝ่ามือและฝ่าเท้า อวัยวะเพศ หรือส่วนอื่นของร่างกาย
      - ระยะที่ 3 (Tertiary Syphilis) หากผู้ป่วยไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้องจะทำให้โรคพัฒนามาจนถึงระยะสุดท้ายที่ก่อให้เกิดความผิดปกติและภาวะแทรกซ้อนที่หัวใจ สมอง เส้นประสาท หรืออวัยวะหลายส่วนของร่างกายเมื่อเชื้อไปอยู่ในบริเวณนั้น
    - - เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียที่ชื่อว่า ทริปโปนีมา พัลลิดุม (Treponema Pallidum) จากการสัมผัสถูกเชื้อโดยตรงจากแผลของผู้ป่วย โดยเฉพาะในระหว่างการมีเพศสัมพันธ์ที่มักสุ่มเสี่ยงกับการติดเชื้อได้มากที่สุด จึงมักถูกจัดเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์
    - - ระยะที่ 1-2 จะฉีดเบนซาธีน เพนิซิลลิน จี ขนาด 2.4 ล้านยูนิต เข้ากล้ามเนื้อให้ผู้ป่วย
      - ระยะที่ 3 จะฉีดเบนซาธีน เพนิซิลลิน จี ขนาด 2.4 ล้านยูนิต เข้ากล้ามเนื้อให้ผู้ป่วยสัปดาห์ละ 1 ครั้งติดต่อกัน 3 สัปดาห์
    - - การป้องกันโรคได้ดีที่สุดเป็นการลดความเสี่ยงจากการได้รับเชื้อ โดยเฉพาะการได้รับเชื้อผ่านทางเพศสัมพันธ์ จึงควรหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่เป็นโรคนี้ รวมไปถึงควรมีการป้องกันก่อนการมีเพศสัมพันธ์ทุกครั้งซึ่งรวมถึงการมีเพศสัมพันธ์ทางปากด้วย
  - - - บริเวณแผลมีอาการปวดมาก
      - ตำแหน่งของแผลอาจเกิดได้ทั่วบริเวณอวัยวะเพศ
      - ลักษณะกลางแผลค่อนข้างนิ่ม มีความนูน ขอบแผลชัดเจน มีตั้งแต่สีเหลืองปนเทาไปจนถึงสีเทา
      - เมื่อสัมผัสหรือเสียดสีอาจทำให้เลือดออกที่แผลได้ง่าย
      - ปวดในขณะปัสสาวะ อุจจาระ หรือมีเพศสัมพันธ์
      - ในผู้หญิง อาจมีตกขาวมากและกลิ่นรุนแรง
      - ต่อมน้ำเหลืองที่ขาหนีบบวมโตจนกลายเป็นแผลหนอง
    - - ติดเชื้อแบคทีเรีย Haemophilus Ducreyi เกิดจากการสัมผัสโดนของเหลวจากแผลโดยตรง
    - - ใช้ยาปฏิชีวนะมีอยู่หลายชนิด เช่น ยาอะซิโธรมัยซิน (Azithromycin) ยาซิโปรฟลอกซาซิน (Ciprofloxacin) ยาเซฟไตรอะโซน (Ceftriaxone) ยาอิริโทรมัยซิน (Erythromycin)
    - - ไม่ควรมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่เป็นโรคนี้หรือมีบาดแผลบริเวณอวัยวะเพศ
      - ควรสวมถุงยางป้องกันทุกครั้งก่อนการมีเพศสัมพันธ์
      - ไม่สำส่อนทางเพศ
      - รักษาความสะอาดของร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณอวัยวะเพศ
  - - - เริมที่ปาก และเริมที่อวัยวะเพศนั้นค่อนข้างคล้ายกัน โดยจะมีตุ่มน้ำใสบริเวณที่ติดเชื้อ มีอาการเจ็บปวด แสบที่บริเวณแผล
    - - เกิดจากเชื้อไวรัสเฮอร์พีส์ ซิมเพล็กซ์ (Herpes Simplex Virus: HSV) เชื้อไวรัสดังกล่าวแบ่งออกเป็น อีก 2 ชนิดย่อย ๆ คือ HSV-1 และ HSV-2ซึ่งสามารถติดต่อกันได้จากคนสู่คนผ่านการสัมผัสเชื้อโดยตรง ผ่านทางการสัมผัสกับแผล และการใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกับผู้ที่ติดเชื้อ
    - - การบรรเทาอาการเจ็บปวด
      - การควบคุมการแพร่กระจายของไวรัส โดยปกติแล้วเมื่อมีอาการของโรคเริม
    - - การป้องกันเริมที่ดีที่สุด ก็คือการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงในการติดเชื้อทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นการใช้ของใช้ร่วมกับผู้ที่ติดเชื้อ หรือการสัมผัสกับเชื้อโดยตรงอย่างการหอมแก้ม และการจูบ
  - - - ติ่งเนื้อลักษณะคล้ายดอกกะหล่ำที่บริเวณอวัยวะเพศหรือที่ทวารหนักขนาดของหูดหงอนไก่อาจมีขนาดเล็กจนมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น หรือมีขนาดใหญ่จนก่อให้เกิดอาการระคายเคืองได้
    - - เกิดจากเชื้อฮิวแมน แปปิโลมาไวรัส (Human Papillomavirus: HPV) ซึ่งเป็นเชื้อไวรัสชนิดเดียวกันที่ก่อให้เกิดโรคมะเร็งปากมดลูกในผู้หญิง
    - - ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่การรักษาโรคหูดหงอนไก่จะทำก็ต่อเมื่อหูดสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้ป่วย ซึ่งในระหว่างการรักษา ผู้ป่วยสามารถบรรเทาอาการเจ็บปวดได้ด้วยการรักษาความสะอาดและพยายามให้บริเวณแผลแห้งอยู่เสมอ
    - - การป้องกันหูดหงอนไก่ที่ดีที่สุดคือการป้องกันไม่ให้เชื้อไวรัสเอชพีวีเข้าสู่ร่างกาย ด้วยการมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย สวมถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์ จะช่วยป้องกันการแพร่กระจายเชื้อไวรัสเอชพีวีได้
- - - - เกิดจากการเสียสมดุลระหว่างฮอร์โมนเพศหญิง ได้แก่ ฮอร์โมนเอสโตรเจนและโพรเจสเทอโรน ทำให้มีเอสโตรเจนในร่างกายสูงกว่าปกติ
    - - มีเลือดคล้ายเลือดประจำเดือนออกมาก หรือกะปริดกะปรอยนานหลายสัปดาห์ โดยมากจะไม่มีอาการปวดท้องน้อยเลือดอาจออกมากจนซีด อ่อนเพลีย บางรายอาจมีประวัติประจำเดือนขาดนำมาก่อน 2–3 เดือน
    - - ให้ยาฮอร์โมน ยาบำรุงเลือด และนัดติดตามอาการ
      - ถ้าให้ยาฮอร์โมนแล้วเลือดไม่หยุด หรือพบในอายุมากกว่า 35 ปี
      - อาจทำการขูดมดลูกและตรวจชิ้นเนื้อ
      - ในรายที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษาข้างต้น หรือมีความผิดปกติของโพรงมดลูก จะรักษาด้วยการผ่าตัด