สัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่งเรียกว่าผู้ค้ำประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่งเพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ ไม่ชำระหนี้

ก่อนการค้ำประกันมีหนี้ระหว่างลูกหนี้และเจ้าหนี้อยู่ก่อนแล้ว ผู้ค้ำประกันเป็นบุคคลภายนอกเข้ามาทำสัญญาผูกพันตนเองต่อเจ้าหนี้ ว่าตนจะชำระหนี้นั้นให้แก่เจ้าหนี้เมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น

สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่า ผู้จำนองเอาทรัพย์สินตราไว้แก่อีกบุคคลหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนอง เป็นประกันการชำระหนี้ โดยไม่ส่งมอบทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับจำนอง

เจ้าหนี้ต้องฟ้องร้องเพื่อบังคับจำนอง โดยนำทรัพย์สินนั้นไปขายทอดตลาดโดยผู้รับจำนอง จะต้องบอกกล่าวแก่ผู้จำนองเป็นหนังสือก่อนว่าจะบังคับจำนอง

สัญญาซึ่งบุคคลหนึ่งเรียกว่าผู้จำนำ ส่งมอบสังหาริมทรัพย์ให้แก่บุคคลหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนอง เพื่อประกันการชำระหนี้

บังคับจำนำได้เลย ไม่ต้องฟ้องร้องศาล โดยเอาทรัพย์สินไปขายทอดตลาดได้เลย ไม่ต้องอาศัยคำสั่งศาล การบังคับจำนำ ไม่ต้องมีการแจ้งบังคับจำนำก่อนแต่อย่างใด