Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4 การพยาบาลเด็กและวัยรุ่นที่มีการเจ็บป่วยทางจิตเวช โรคซนสมาธิสั้น,…

- - - - ลักษณะของการมปีฏิสัมพันธ์ต่อเพื่อน
      - ควรมีการประเมินว่าเด็กมีพฤติกรรมอย่างไรบ้างขณะอยู่ในห้องเรียน
    - - การจำแนกและการสำรวจเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นปัญหาในปัจจุบัน
      - ประเมินตัวเด็กว่ามีพัฒนาการทุกด้านเหมาะสมตามวัยหรือไม่
      - ประเมินระยะเวลาที่เด็กเริ่มมีอาการของโรค รูปแบบของอาการต่างๆ ในปัจจุบัน
- - - - ฝาแฝดไข่ใบเดียวกัน (monozygotic twins) ถ้าแฝดคนหนึ่งป่วยด้วยโรคซนสมาธิ สั้นโอกาสที่แฝดอีกคนหนึ่งจะป่วยด้วยโรคนี้มีสงูถึงรอ้ยละ 51
      - ฝาแฝดไข่คนละใบ (dizygotic twins) ถ้า แฝดอีกคนหนึ่งจะป่วยด้วยโรคซนสมาธิสั้นโอกาสที่แฝดอีกคนหนึ่งจะป่วยด้วยโรคนี้มีร้อยละ 33
      - พี่น้อง ท้องเดียวกัน ถ้ามีคนหนึ่งป่วยด้วยโรคซนสมาธิสั้นโอกาสที่พี่น้องคนอื่นจะป่วยด้วยโรคนี้จะสูงกว่าคนปกติ 5 เท่า
    - - การที่สมองถูกทำลาย (brain damage) มีส่วนเกี่ยวข้องกับด้วยโรคซนสมาธิสั้น
      - สรีรวิทยของระบบประสาท จากการตรวจคลื่นสมอง(electroencephalogram: EEG) พบว่า มีการเพิ่มขึ้นของ beta band ซึ่งทำให้เด็กถูกกระตุ้นจากสิ่งเร้าได้ง่ายขึ้น
    - - การทำงานของ dopamine ช่วยในการควบคุมพฤติกรรมการเคลื่อนไหวและแรงจูงใจใน การเรียนรู้
      - การที่เด็ก ADHD มีการหมุนเวียนกันของ dopamine และ norepinephrine มีระดับต่ำกว่าปกติ
      - มีการกระตุ้นให้มีการปล่อย catecholamine เพิ่มมากขึ้น
- - - - เด็ก
        
        มีอาการตั้งแต่ 6 อาการขึ้นไป
      - วัยรุ่น-ผู้ใหญ่
        
        มีอาการอย่างน้อย 5 อาการขึ้นไป
        
        มักมีปัญหาในการวางแผนเกี่ยวกับงานหรือการทำกิจกรรมต่างๆ
        
        มักจะไม่ปฏิบัติตามคำสั่งและไม่สามารถทำงานเกี่ยวกับการเรยีน งานบ้าน
        
        มักจะหลีกเลี่ยง ไม่ชอบ หรือลังเลที่จะทำงานที่ต้องใช้ความคิด
        
        มักจะดูเหมือนไม่สนใจฟังเวลาที่พูดด้วยโดยตรง
        
        มักจะทำของที่จำเป็นสำหรับการเรียนหรือการทำงานหายอยู่บ่อยๆ
        
        มักจะไม่มีสมาธิในการทำงานหรือการเล่น
        
        มักจะถูกเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งเร้าภายนอกได้ง่าย
        
        มักจะไม่สามารถจดจำรายละเอียด
        
        มักจะลืมบ่อยๆ เกี่ยวกับกิจวัตรประจำวัน
    - - เด็ก
        
        มีอาการตั้งแต่ 6 อาการขึ้นไป
      - วัยรุ่น-ผู้ใหญ่
        
        มีอาการอย่างน้อย 5 อาการขึ้นไป
        
        เมื่อนั่งอยู่กับที่มักจะมีอาการกระวนกระวาย
        
        มักจะลุกจากที่นั่งบ่อยๆ ในสถานการณ์ที่ควรต้องนั่งอยู่กับที่
        
        มักจะวิ่งไปทั่วหรือปีนป่ายสิ่งต่างๆ ในสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสม
        
        มักจะไม่สามารถเล่นหรือเข้าร่วมในกจิกรรมสันทนาการได้อย่างเงียบๆ
        
        มักจะยุ่งวุ่นวาย เสมือนหนึ่งขบัเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์อยู่ตลอดเวลา
        
        มักจะพูดมาก พูดไมห่ยุด
        
        มักจะโพล่งตอบคำถามก่อนทจี่ะถามคำถามจบ
        
        มักจะมีปัญหาในการรอคอยให้ถึงตาตนเอง
        
        มักจะขัดจังหวะ หรือสอดแทรกผู้อื่น