Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวทางการดูแลรักษาโรคติดเชื้อเฉียบพลันระบบหายใจในเด็ก, การพยาบาลผู้ป่วยที่…

- - - - Intraluminal airway obstruction การเกิดการอุดกั้นของทางเดิน หายใจขนาดเล็ก จากเสมหะและสารคัดหลั่งของทางเดินหายใจ
      - Intramural airway obstruction เกิดจากการบวมของเยื่อบุทาง เดินหายใจ เมื่อมีการติดเชื้อโดยเฉพาะเชื้อไวรัส ทําให้เซลล์มีปฏิกิริยาอักเสบ (inflammation) ส่งผลให้พื้นทีตัดขวางของทางเดินหายใจเล็กลงอย่างมากจนเกิด เสียงหวีด
      - Bronchospasm การติดเชื้อบางชนิดกระตุ้นให้เกิดการหดเกร็งของ กล้ามเนื้อหลอดลม (bronchial smooth muscle) จากภาวะหลอดลมไวเกิน (bronchial hyper-responsiveness)
- - - - โรคนี้เป็นโรคที่หายได้เอง โดยไม่จําเป็นต้องให้ยารักษา ไม่จําเป็นต้องให้ ยาต้านจุลชีพ
      - การรักษาที่อาจช่วยบรรเทาอาการ ที่อาจให้ได้ ได้แก่ การลดไข้ การช่วยให้จมูกโล่ง
  - - - การรักษาตามอาการ การลดไข้ในกรณีมีไข้ให้ยาลดไข้และเช็ดตัวลดไข้ การบรรเทาอาการเจ็บคออาจให้เป็นนํ้าอุ่นผสมนํ้าผึ้งมะนาว
      - การให้ยาต้านจุลชีพ
  - - - การรักษาด้วยวิธีดังต่อไปนี้ยังมีการศึกษาน้อย และไม่มีผลสรุปที่ชัดเจน จึงควรพิจารณาเป็นรายๆ ไป
      - การรักษาจำ เพาะ (specific treatment) ได้แก่ ยาต้านจุลชีพ
  - - - ไข้ไอ นํ้ามูกไหล อาเจียน แต่อาการที่สําคัญ คือ การปวดหูในเด็กเล็กที่ยังไม่สามารถพูดได้อาจมีดึงหู ทุบหูร่วมกับ ร้องกวน งอแงผิดปกติหรือไม่ยอมนอน
    - - การรักษาตามอาการ แนะนํา ให้บรรเทาอาการปวดด้วยการใช้ยาแก้ปวด โดยจะเลือกใช้paracetamol หรือ ibuprofen ก็ได้
      - การรักษาจําเพาะ ปัจจุบันพบว่าสาเหตุของการเกิด AOM ในเด็กนั้น ส่วนหนึ่งเกิด จากการติดเชื้อไวรัส ซึ่งหายได้เองโดยไม่ต้องใช้ยาต้านจุลชีพ
  - - - อาการสําคัญ ได้แก่ ไข้ขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว (spiking fever) คอแข็ง (neck stiffness) เคลื่อนไหวคอและขากรรไกรได้น้อยเพราะเจ็บปวดคอเวลาเคลื่อนไหว คอแข็ง (stiff neck) คอเอียง (torticollis) กลืนลําบาก (dysphagia) เจ็บเวลา กลืน (odynophagia) นํ้าลายไหล
    - - ให้การดูแลรักษาโดยพิจารณาจากอาการของการอุดกั้นทางเดิน หายใจเป็นหลัก
- - - - ผู้ป่วยมักจะเริ่มด้วยอาการ croup ไอเสียงก้อง เสียงแหบ ต่อมามีไข้สูง ไอ มีเสมหะจํานวนมากหายใจลําบาก ตรวจพบ stridor ช่วงหายใจเข้า หรือทั้งเข้า และออก
    - - การดูแลทางเดิน หายใจให้เปิดโล่ง ผู้ป่วยร้อยละ 50-90 จําเป็นต้องใส่ท่อช่วยหายใจ หรือเจาะคอ1,2,5,12,13 หลังจากใส่ท่อช่วยหายใจส่วนใหญ่จําเป็นต้องดูดเสมหะบ่อย พิจารณาถอดท่อช่วยหายใจเมื่ออาการดีขึ้นหรือเสมหะลดน้อยลง
  - - - มีไข้ หรืออาจไม่มีไข้ก็ได้ มีนํ้ามูก คัดจมูกนํามาก่อนในช่วง 3-5 วัน ตามมาด้วยอาการของหลอดลม โดยมีอาการ ไอเป็นอาการที่สําคัญที่สุด
  - - - ผู้ป่วยมักมีไข้สูงเฉียบพลัน เจ็บคอมาก กลืนลําบาก นํ้าลายไหล พูดไม่ชัด กระสับกระส่าย หลังจากนั้นจะมีอาการของทางเดินหายใจส่วนบนอุดกั้นตามมา อย่างรวดเร็วภายใน 24 ชั่วโมง
    - - การรักษาแบบประคับประคอง
        
        ให้ออกซิเจนที่มีความชื้น
        
        งดให้อาหารทางปากและพิจารณาให้สารนํ้าทางหลอดเลือดดํา
        
        รบกวนผู้ป่วยให้น้อยที่สุด หลีกเลี่ยงการตรวจช่องคอโดยไม่จําเป็น
  - - - ไข้ ไอ หอบ ลักษณะทางคลินิกที่ตรวจพบ ได้แก่ - มีไข้ ยกเว้นปอดบวมที่เกิดจากเชื้อ C. trachomatis ก็อาจไม่มีไข้ได - หายใจเร็วกว่าปกติ
  - - - ดูแลให้ผู้ป่วยรู้สึกสบายที่สุดเท่าที่จะทําได้ ก่อนการตรวจร่างกายต้อง ไม่ทําให้ผู้ป่วยหวาดกลัวหรือกระสับกระส่าย
      - พิจารณาให้ออกซิเจนในผู้ป่วยที่มีภาวะพร่องออกซิเจนในเลือด (SpO2 น้อยกว่า 92 % ) และผู้ป่วยทุกรายที่มีภาวะทางเดินหายใจอุดกั้นรุนแรง วิธีการที่แนะนํา คือ การให้ออกซิเจนแบบพ่นจมูก
      - นระหว่างให้ออกซิเจนแม้จะแก้ไขภาวะ hypoxemia แล้ว ควรเฝ้าระวัง ว่าผู้ป่วยอาจมีภาวะ หายใจล้มเหลวจากการอุดกั้นทางเดินหายใจที่เป็นมากขึ้น ได้
  - - - ประวัติ มีการติดเชื้อที่ปอดนํามาก่อน มีไข้ ไอ หอบเหนื่อยถ้ามีนํ้าใน เยื่อหุ้มปอดปริมาณมากอาจทําให้เจ็บหน้าอกขณะหายใจเข้าลึกๆ แน่นหน้าอก นอนราบไม่ได้ หายใจเร็ว หอบเหนื่อย โดยเฉพาะการติดเชื้อที่ปอดที่ได้รับการ รักษาด้วยยาต้านจุลชีพที่เหมาะสมนานกว่า 48-72 ชั่วโมงแล้วอาการยังไม่ดีขึ้น