Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Porównanie kompozycji utworów Cisza leśna Marii Pawlikowskiej…

- - - - Rozważania dotyczące konieczności doświadczania nieszczęść i pokonywania tego typu prób
    - - Pochwała miłości
- - - - Zmysł wzroku pozwala na nawiązanie kontaktu, ocenę przeciwnika
      - Wybiegłaś na skraj czasu, ty miłości nowa, /i patrzysz ku mnie
    - - Drapieżnik
        
        Podobnie jak w wierszu Pawlikowskiej patrzy na swoją potencjalną ofiarę
        
        Obserwuje człowieka, również czeka
        
        I zatopiło weń fatalne oczy
        --- Czeka ---
        Czy człowiek zboczy?
        
        „fatalne” – jednym epitetem poeta sugeruje nieuchronność ataku
        
        Drapieżnik czeka na błąd człowieka
        
        Podobnie nieszczęście czeka na odpowiednią chwilę, aby ugodzić najboleśniej
        
        Spojrzenie wydaje się śledzić każdy jego ruch
        
        I spostrzegło, że on patrzy - co?
        skorzysta/na swym nieprzyjacielu
        
        Spojrzenie jako klucz do odczytania tego obrazu
        
        Dzikie zwierzę zauważa utkwiony w sobie wzrok
        
        „patrzy" oznaczało niegdyś „oblicza, bada, przemyśliwuje" -człowiek z potencjalnej ofiary przeistacza się w myśliwego
        
        Człowiek podejmuje wyzwanie, odpowiada bez lęku i słabości
        
        Rozgrywa się decydujące starcie
      - Zachwiało się całą postaci wagą / I nie ma go!
        
        Zwierzę nie wytrzymało spojrzenia potencjalnej ofiary
        
        Nieszczęście nie zaatakowało człowieka
        
        Odnalazł w sobie dość siły, aby się z nim zmierzyć
      - Lecz on odejrzał mu - jak gdy artysta
        Mierzy swojego kształt modelu.
        
        „odejrzeć" to neologizm, który może oznaczać ,,odpowiedzieć spojrzeniem”
        
        Spojrzenie jest niejako oddawane, odbijane
        
        Człowiek nie ugina się pod jego złowróżbną siłą
        
        Daje odpowiedź równie intensywną i nieugiętą
    - - Jednorożec
        
        Spogląda na człowieka, a w tym spojrzeniu ważą się losy owego uczucia
      - Entuzjastyczna, spontaniczna, pełna wyrazu odpowiedź obserwatora
      - O, tylko nie zawracaj, płochliwa, niegłodna,
        w głąb cienistego boru!
        
        Człowiek zwraca się do napotkanego stworzenia, wyraźnie dążąc do konfrontacji
        
        Obawy nie budzi fakt, iż mógłby on się przybliżyć, lecz że zbyt szybko ucieknie
      - Podbiegnij i krzyknąwszy wbij mi w serce do dna
        tęczowy twój jednoróg!
        
        Intencją człowieka jest zatem zatrzymać je i zachęcić, by podeszło bliżej
        
        Aktywna postawa człowieka, który ujmuje własny los w swoje ręce, nie zważając na ,,fatalną" sytuację
  - - - Jedno rożec to fantastyczne, podobne do pięknego białego konia stworzenie
      - Spiralny róg, który - według średniowiecznych wierzeń - miał magiczną moc
      - Urok, delikatność i „baśniowość" zwierzęcia
      - Obraz współgra z wyjątkowością i subtelnością miłości
      - Wskazanie, że jest to uczucie rzadkie, niezwykłe i wyjątkowe
      - Synteza pierwiastka męskiego i żeńskiego
      - Narzuca tekstowi swój charakter - świadczy o niezwykłości wydarzenia
      - Oddaje stan emocjonalny towarzyszący pojawieniu się miłości w ludzkim życiu
      - Spogląda na człowieka, a w tym spojrzeniu ważą się losy owego uczucia
    - - Siła i umiejętności łowieckie jako podstawowe atrybuty
      - Może ono zagrozić człowiekowi
      - Doskonale pasuje do nieszczęścia, które także atakuje człowieka
      - Decyduje o charakterze opisywanego spotkania - jak dziki zwierz przyszło Nieszczęście do człowieka
      - "dziki" - zasugerowanie pewnego rodzaju polowania
      - Diagnozuje kondycję człowieka spotykającego na swej drodze przyczajone nieszczęście
  - - - Schemat, który można przedstawić za pomocą związku frazeologicznego "spotkać na swojej drodze miłość/nieszczęście"
      - Pierwsza część stanowi swoistą ekspozycję - prezentuje moment spotkania
      - Druga część przedstawia reakcję człowieka, który zostaje skonfrontowany ze zjawiskiem
  - - - Tych, które pragnie się doświadczyć
      - Tych, które wolałoby się nigdy nie przeżywać
      - Spotkanie to chwila zawieszenia, po której musi nastąpić jakaś reakcja
        
        Wybór odpowiedzi należy do człowieka
      - Samo spotkanie niczego jeszcze nie przesądza