Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
พระราชบัญญัติสุขภาพจิต, นศพต.สุประภา ลาลุน เลขที่ 54 - Coggle Diagram
พระราชบัญญัติสุขภาพจิต
เหตุผลและความจำเป็นที่ต้องมีกฎหมายสุขภาพจิต
บุคคลมีปัญหาสุขภาพจิตมากขึ้น
การเข้าถึงบริการสุขภาพจิตมีข้อจำกัด ไม่ครอบคลุม
ประชาชนขาดความรู้และทัศนคติด้านลบต่อผู้มีความผิดปกติทางจิต ทำให้ไม่ได้รับการรักษาและบริการเทียบเท่าความเจ็บป่วยทางกาย
กฎหมายที่เกี่ยวข้องที่มีอยู่กระจัดกระจาย
เจตนารมณ์
เพื่อเป็ยการคุ้มครองสิทธิของผู้ป่วย สิทธิในการบำบัดรักษา และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์
เพื่อให้ผู้มีความผิดปกติทางจิตให้ได้รับการปฏิบัติเท่าเทียมกับประชาชนทั่วไป
เพื่อส่งเสริมสุขภาพจิตของประชาชนเป็นการป้องกันการเกิดปัญหาสุขภาพจิต
ประเด็นสำคัญที่นำมาเป็นกรอบในร่างพระราชบัญญัติสุขภาพจิต
1.มาตรการบังคับรักษา
บุคคลนั้นมีภาวะอันตราย
มีความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษาและบุคคลนั้นขาดความสามารในการตัดสินใจให้ความยินยอมรับการบำบัดรักษา
2.การคุ้มครองสิทธิผู้ป่วย
เพื่อให้ผู้ป่วยจิตเวชได้รับการคุ้มครองที่ชัดเจนยิ่งขึ้น
1.ความยินยอมที่ได้รับการบอกกล่าว การบำบัดรักษาจะกระทำได้่ต่อเมื่อได้รับความยินยอมจากผู้ป่วย
2.การปกปิดข้อมูลการเจ็บป่วยไว้เป็นความลับ เว้นแต่มีเหตุผลพิเศษ
3.สิทธิที่จะได้รับการบำบัดรักษาตามมาตรฐานทางการแพทย์
3.การอุทธรณ์
ในกรณีคณะกรรมการสถานบำบัดรักษา มีคำสั่งให้ผู้ป่วยต้องเข้ารับการบำบัดรักษา ให้ผู้ป่วยหรือผู้มีอำนาจทำการแทนผู้ป่วย
ความผิดปกติทางจิต
อาการผิดปกติทางจิตใจที่แสดงออกมาทางพฤติกรรม อารมณ์ ความคิด
ภาวะอันตราย
พฤติกรรมที่บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิตแสดงออกโดยประการที่น่าจะก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อชีวิต
ความจำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษา
สภาวะของผู้ป่วยซึ่งขาดความสามารถในการตัดสินใจให้ความยินยอมรับการบำบัดรักษา และต้องได้รับการบำบัดโดยเร็ว
พระราชบัญญัติสุขภาพจิต 2551
6 หมวด 54 มาตรา
หมวด 1 คณะกรรมการ
คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ (ม.5-ม.11)
ผู้แทนองค์กรภาคเอกชน เพิ่มเป็น 6 คน
หน้าที่
เสนอนโยบาย ยุทธศาสตร์ และแผนสุขภาพจิตระดับชาติ
กำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารทางสื่อสิ่งพิมพ์และอิเล็กทรอนิกส์
คณะกรรมการสถานบำบัดรักษา (ม.12-ม.14)
วาระการดำงตำแหน่งคราวละ 3 ปี อาจได้รับแต่งตั้งใหม่
หมวด 2 สิทธิผู้ป่วย (ม.15-ม.20)
มาตรา 15
ได้รับการบำบัดรักษาตามมาตรฐานทางการแพทย์
ได้รับการปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและการบำบัดไว้เป็นความลับ
ได้รับการคุ้มครองจากการวิจัยตามมาตรา 20
ได้รับการคุ้มครองในระบบประกันสุขภาพและประกันสังคม
มาตรา 16
ห้ามมิให้ผู้ใดเปิดเผยข้อมูลด้านสุขภาพของผู้ป่วย ในประการที่น่าจะทำให้เกิดความเสียหายแก่ผู้ป่วย
ผู้ป่วยได้รับการปกปิดข้อมูลต่อสาธารณชนมากขึ้น
พรบ.สุขภาพจิต ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2562
มาตรา 17
การผูกมัดร่างกาย การกักบริเวณ หรือแยกผู้ป่วยจะกระทำไม่ได้
การกักขัง ล่ามโซ่ผู้ป่วยไว้ในบ้านผิดกฎหมายในมาตรานี้
มาตรา 18
การรักษาจิตเวชด้วยไฟฟ้า
มาตรา 19 การทำหมัน
มาตรา 20
การวิจัยที่กระทำกับผู้ป่วย
20/1 การบำบัดรักษาทางกาย
หมวด 3 การบำบัดรักษาทางสุขภาพจิต
ผู้ป่วย (ม.21-ม.34)
ผู้ป่วย/ญาติต้องลงนามยินยอมรับการรักษา ยกเว้นกรณีบังคับรักษาตาม ม.22 หากผู้ป่วยและญาติไม่ยินยอมรับการรักษา สถานบำบัดก็สามารถดำเนินการรักษาได้
ผู้ป่วยคดี (ม.35-ม.39)
การฟื้นฟูสมรรถภาพ (ม.40-ม.41)
มาตรา 40 ให้ผู้รับดูแลผู้ป่วยมีสิทธิได้รับบริการให้คำปรึกษา แนะนำ ฝึกอบรมทักษะ การจัดการศึกษาและการส่งเสริมอาชีพ
หมวด 4 การอุทธรณ์ (ม.42-ม.43)
กรณีญาติไม่เห็นด้วยกับการสั่งให้ผู้ป่วยถูกรักษาสามารถอุทธรณ์ได้ โดยยื่นเป็นหนังสือต่อสถานบำบัดที่รับผู้ป่วยไว้
หมวด 5 พนักงานเจ้าหน้าที่ (ม.46-49)
มาตรา 46 ญาติมีหน้าทีให้ความร่วมมือและให้ข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ที่ไปรับตัวผู้ป่วยมาบำบัดรักษา
หมวด 6 บทกำหนดโทษ (ม.50-ม.53)
พระราชบัญญัติสุขภาพจิต ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2562
ประกาศ วันที่ 16 เมษายน 2562
สาระสำคัญ
เพิ่มสิทธิให้ผู้ดูแลเพื่อสามารถให้ดูแลผู้ป่วย อันจะนำไปสู่การอยู่ร่วมกันในสังคมไทยอย่างมีความสุข
เพิ่มหน้าที่ให้คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ เสนอยุทธศาสร์และแผนการดำเนินงานสุขภาพจิตระดับชาติ
กำหนดห้ามสื่อทุกประเภทเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคลไปใช้ประโยชน์ไม่ว่าทางใดๆ
มีผลในการคุ้มครองสิทธิผู้ป่วย และความปลอดภัยของสังคม ประชาชนทั่วไป
นศพต.สุประภา ลาลุน เลขที่ 54