Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4 - Coggle Diagram

- - - - โดยทำในท่านั่งหรือยืนโน้มตัว ไปทางด้านหน้าเล็กน้อย ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง
      - ใช้แขนสอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้ มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่ ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง ดันเข้าใต้กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดันให้สิ่งแปลกปลอมหลุดออกจากกล่องเสียง
      - ใช้เทคนิคกดบริเวณหน้าท้อง (Heimlich Manuever)
    - - สลับด้วยการอุ้มเด็กนอนหงายบนแขน และใช้นิ้วกลางและนิ้วนางของมือขวากดบนหน้าอก (Chest Thrust)
      - ให้วางเด็กลงบนแขนของผู้ช่วยเหลือโดยให้ศีรษะต่ำ ตบหลัง (Back Blow)
      - อย่างละ 5 ครั้ง จนกว่าสิ่งแปลกปลอมจะหลุดออก เปิดปากเด็กเพื่อดูสิ่งแปลกปลอม
  - - - เนื้อเยื่อของร่างกายมีภาวะพร่องออกซิเจน เนื่องจากการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนต้น
    - - ดูแลให้เด็กได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างรวดเร็ว
      - ดูแลให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - สังเกตบันทึกสัญญาณชีพ ทุก 1-2 ชั่วโมง
      - ประเมินอาการและอาการแสดงของการอุดกั้นทางเดินหายใจ
      - เตรียมอุปกรณ์ในการช่วยเหลือเมื่อเกิดภาวะฉุกเฉิน เช่น อุปกรณ์ให้ออกซิเจน เครื่องดูดเสมหะ
- - - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวดร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
      - ได้แก่
        
        ฟอสฟอรัส
        
        สารหนู
        
        อาหารเป็นพิษ
        
        ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
      - ได้แก่
        
        ฝิ่น
        
        มอร์ฟีน
        
        พิษจากงูบางชนิด
    - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
      - ได้แก่
        
        กรดและด่างเข้มข้น
        
        สารละลายพวก
        
        น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
  - - - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - นำส่งโรงพยาบาล เพื่อทำการล้างท้องเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ทำให้ผู้ป่วยอาเจียน เพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน ๑๕ นาที่ โดยการ เปิดน้ำก๊อกไหลรินค่อย ๆ
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนาน ๆ อย่างน้อย ๑๕ นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดแผล แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
      - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนำส่งโรงพยาบาล
- - - - เช่น
        
        น้ำร้อน
        
        น้ำมันร้อน ๆ
        
        วัตถุที่ร้อน
        
        ไฟ
    - - เช่น
        
        ด่าง
        
        กรด
    - - เช่น
        
        รังสีโคบอลต์
        
        รังสีเรเดียม
        
        แสงแดด
        
        รังสีนิวเคลียร์
        
        ระเบิดปรมาณู
  - - - นิยมคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ผิวหนังทั่วร่างกาย
  - - - มีการทำลายของผิวหนัง แต่ลึกถึงผิวหนังชั้นใน ต่อมเหงื่อ และรูขุมขน จะปรากฏอาการบวมแดงมากขึ้น มีผิวหนังพอง และมีน้ำเหลืองซึม
      - จะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทบริเวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก อาจทำให้สูญเสียน้ำ โปรตีน และเกลือแร่ และติดเชื้อได้ง่าย
    - - อาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก ผู้ป่วยจึงมักไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลายก (Hypertrophic scar or keloid)
      - ยังมีโอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง
      - บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท
    - - เนื้อเยื่อชั้นผิวหนังจะถูกทำลายเพียงบางส่วน เป็นชั้นตื้นๆ มีเฉพาะอาการผื่นแดง
        ปวดแสบปวดร้อน ผิวหนังยังไม่พองเช่น บาดแผลที่เกิดจากถูกน้ำร้อนลวก ถูกแสงแดด
  - - - ให้ล้างทำความสะอาดแผลด้วยน้ำสะอาดอุณหภูมิปกติ หรือเปิดน้ำให้ไหลผ่าน หรือแช่อวัยวะส่วนที่เป็นแผลลงในน้ำสะอาดประมาณ 15-20 นาที หรือจนกว่าอาการปวดแสบปวดร้อนจะลดลง
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อขาดออกชิเจน เนื่องจากมีการบวมของทางเดินหายใจ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ติดตามประเมินสังเกตอาการอย่างใกล้ชิด เด็กอาจมีปัญหาเรื่องการหายใจ คือเสียงแหบ ไอ แสบจมูก ปาก มีเศษเขม่าในปาก เสมหะ หายใจลำบาก หอบ หรือมีเสียงหวีด ถ้าพบจะต้องรายงานแพทย์เพื่อพิจารณาให้ออกซิเจนแก่เด็กทันที
        
        ดูแลเปิดทางเดินหายใจให้โล่งและไห้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
    - - เสี่ยงต่อภาวะช็อค เนื่องจากการสูญเสียน้ำและพลาสมาออกนอกร่างกาย
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ส่งตรวจและติดตามผลการตรวจอีเล็ดโตรลัยท์ในเลือด
        
        ประเมินระดับการรู้สึกตัว เด็กที่ได้รับน้ำเพียงพอควรมีความรู้สึกตัวดี
        
        วัดสัญญาณชีพ ความดันหลอดเลือดกลาง
        
        สังเกตและบันทึกปริมาณปัสสาวะที่ออก เด็กควรมีปัสสาวะออกไม่ต่ำกว่า 1 มล/ก.ก./ชม.
        
        ดูแลให้ได้รับสารน้ำและอีเล็คโตรลัยท์ตามแผนการรักษา เป็นการทดแทนสารน้ำที่รั่วออกนอกหลอดเลือด
- - - - เกิดภาวะ hypovolemia ระดับเกลือแร่ในร่างกายสูงขึ้น หัวใจเต้นผิดปกติ หัวใจวาย ช็อกได้
      - น้ำเค็ม(Hypertonic solution) ทำให้เกิดภาวะ pulmonary edema ปริมาตรน้ำที่ไหลเวียนในร่างกายลดลง
    - - น้ำจืด (Hypotonic solution) จะซึมผ่านเข้าสู่ระบบไหลเวียนโลหิตของปอดอย่างรวดเร็ว
      - เกิด hypervolemia ทำให้ระดับเกลือแร่ในเลือดลดลง หัวใจเต้นผิดจังหวะ หัวใจวาย อาจเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตกhemolysis
  - - - ให้ออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - เพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายให้อยู่ในระดับอุณหภูมิปกติเพื่อลดการเผาผลาญ ลดการใช้ออกซิเจน เพราะในขณะจมน้ำเด็กมักมีอุณหภูมิกายที่ต่ำกว่าปกติ
      - ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง
      - สังเกตและประเมินอาการและอาการแสดง ที่แสดงถึงภาวะการได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ จากสัญญาณชีพ สีผิว
- - - - เช่น
        
        ถูกตี รถชน ตกจากที่สูง
  - - - การประะเมิน 5 PS
        
        เคลื่อนไหวนิ้วมือนิ้วเท้าไม่ได้จากเส้นประสาทถูกกด (paralysis)
        
        อาการเจ็บปวดที่มากกว่าเดิม (pain)
        
        สังเกตบริเวณปลายมือปลายเท้าผิวหนังเล็บถ้าการไหลเวียนเลือดไม่ดีถูกเผือกกดจะพบอวัยวะส่วนปลายเหล่านี้มีสีคล้ำเย็นซีดมีอาการชาขาดความรู้สึกต่อการสัมผัส (pallor paresthesia)
        
        อาการบวม (swelling) ซึ่งอาจเกิดจากการเข้าเผือกแน่นเกิน
        
        จับชีพจรว่าเต้นแรงตีหรือไม่เปรียบเทียบกับแขนขาข้างที่ปกติ (pulselessness)
      - ควรประเมินเด็กทุก 1 ชั่วโมงเพราะอาจเกิดภาวะแทรกซ้อนเนื่องจากเผือกบีบรัดแน่นเกินทำให้เกิดอาการบวมหลอดเลือดและเส้นประสาทถูกกด