สำนวนไทยเป็นสิ่งทรงคุณค่าที่บรรพบุรุษได้สร้างสรรค์ สั่งสม และสืบทอดสู่ชนรุ่นหลัง เป็นมรดกความงดงามแห่งภาษาไทย อีกทั้งเป็นหลักฐานทางภาษาที่คนรุ่นก่อนบรรจงประดิดประดอยเรียงร้อยถ้อยคำให้สละสลวย แฝงไว้ด้วยการตักเตือน สั่งสอน แนะนำ ชี้แจง มีเหตุมีผล ฯลฯ ช่วยยกระดับความคิดและจิตใจให้สูงขึ้น แสดงถึงภูมิปัญญาและอัจฉริยะของคนไทยที่ไม่มีชนชาติใดเสมอเหมือน
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ๒๕๔๒ (๒๕๔๖, หน้า ๑๑๘๗) ให้ความหมายของสำนวนว่าเป็นคำนามหมายถึงถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว 