Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การป้องกันและช่วยเหลือเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุและสารพิษ, น.ส.มานิตตา…

- - - - เพราะ
        
        อยารู้อยากเห็น
        
        ชอบค้นคว้า
        
        ทดลองด้วยตนเอง
        
        จึงมักชอบเอาสิ่งแลกปลอมเข้าช่องทางต่างๆของร่างกาย
        
        เช่น
        
        ปาก
        
        เกิดการสำลักติดคอหรือชอบพูดคุย
        
        หัวเราะหรือเล่นกันขณะรับประทานอาหาร
        
        การรับประทานผลไม้ที่มีเมล็ด
        
        รูจมูก
  - - - เกิดการอุดกั้นของทางเดินหายใจส่วนต้น
    - - ส่งผล
        
        ต่อภาวะขาดออกซิเจน
  - - - มีอาการเขียว
      - สำลัก
      - ไออย่างรุ่นแรง
  - - - ให้วางเด็กลงบน
        แขนของผู้ช่วยเหลือโดยให้ศีรษะต่ำ
      - ตบหลัง
        (Back Blow)
      - สลับด้วยการอุ้มเด็กนอนหงายบนแขน
      - ใช้นิ้วกลางและนิ้วนางของมือขวากดบนหน้าอก (Chest Thrust) อย่างละ 5 ครั้ง
      - ทำจนกว่าสิ่งแปลกปลอมจะหลุดออก
    - - ใช้เทคนิคกดบริเวณหน้า
        ท้อง (Abdominal Thrust หรือเรียกว่า
        Heimlich Manuever)
        
        โดยทำในท่านั่ง
        หรือยืนโน้มตัว ไปทางด้านหน้าเล็กน้อย
        
        ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง ใช้แขน
        สอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้
        
        มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่
        
        ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นอย่างรวดเร็ว
  - - - เนื้อเยื่อของร่างกายมีภาวะพร่องออกซิเจน
        เนื่องจากการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนต้น
    - - ดูแลให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - สังเกตบันทึกสัญญาณชีพ ทุก 1-2 ชั่วโมง
      - ประเมินอาการและอาการแสดงของการอุดกั้น
        ทางเดินหายใจ
      - เตรียมอุปกรณ์ในการช่วยเหลือเมื่อเกิด
        ภาวะฉุกเฉิน เช่น อุปกรณ์ให้ออกซิเจน เครื่องดูดเสมหะ
      - ดูแลให้เด็กได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างรวดเร็ว
- - - - ไฟ (เตาไฟ ตะเกียง พลุ
        ประทัด บุหรี่)
      - วัตถุที่ร้อน (เตารีด จาน
        ชามที่ใส่ของร้อน)
      - น้ำร้อน (กระติกน้ำ
        กาน้ำ ไอน้ำ หม้อน้ำ)
      - น้ำมันร้อน ๆ (ใน
        กระทะ)
      - กระแสไฟฟ้า (ไฟฟ้าช็อต)
      - สารเคมี เช่น กรด ด่าง
      - รังสี เช่น แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
  - - - บริเวณพื้นที่ของบาดแผล บาดแผลที่มีขนาดใหญ่
      - อาจทำให้ร่างกายสูญเสียน้ำ โปรตีน และเกลือแร่ถึง
        กับเกิดภาวะช็อกได้
      - อาจมีโอกาสติดเชื้อถึง
        ขั้นเป็นโลหิตเป็นพิษและเสียชีวิตได้การประเมินขนาดกว้างของบาดแผล
    - - แผลขนาด 1 ฝ่ามือ
        ของผู้ป่วย เท่ากับ 1%
        
        เช่น
        
        ของผิวหนังทั่ว
        ร่างกาย เช่น ถ้าแผลมีขนาดเท่ากับ 5 ฝ่ามือคิดเป็นประมาณ 5%
  - - - ได้แก่ ชั้นหนังกำพร้า (Epidermis) และชั้นหนังแท้ (Dermis)
    - - ระดับที่ 1 (First degree burn)
        
        เนื้อเยื่อชั้นผิวหนังจะถูกทำลายเพียงบาง
        ส่วน เป็นชั้นตื้นๆ
        
        มีเฉพาะ
        
        อาการผื่นแดง
        
        ปวดแสบปวดร้อน
        
        ผิวหนังยังไม่พอง
        
        เช่น
        
        บาดแผลที่เกิดจากถูกน้ำร้อนลวก
        
        ถูกแสงแดด
      - ระดับ 2 second degree burn
        
        มีการทำลายของผิวหนัง แต่ลึกถึงผิวหนังชั้นใน ต่อมเหงื่อและรูขุมขน
        
        จะปรากฏอาการบวมแดงมากขึ้น มีผิวหนังพอง และมีน้ำเหลืองซึม จะรู้สึกปวดร้อน
      - ระดับที่ 3 (Third degree burn)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท
        
        อาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก ผู้ป่วยจึงมักไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลาย
  - - - ให้ล้างทำความสะอาดแผลด้วยน้ำสะอาดอุณหภูมิปกติ
      - เปิดน้ำให้ไหลผ่าน
      - แช่อวัยวะส่วนที่เป็นแผลลงในน้ำสะอาดประมาณ 15-20 นาที
        
        จนกว่าอาการ
        ปวดแสบปวดร้อนจะลดลง
      - ไม่ควรใช้น้ำเย็นจัด
        น้ำจากตู้เย็น หรือน้ำแข็ง
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อขาดออกชิเจน เนื่องจากมีการบวมของทางเดินหายใจ
    - - ติดตามประเมินสังเกตอาการอย่างใกล้ชิด
      - ดูแลเปิดทางเดินหายใจให้โล่งและไห้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
- - - - เกิด hypervolemia ทำให้ระดับเกลือแร่ในเลือดลดลงหัวใจเต้นผิดจังหวะ หัวใจวาย
  - - - กรณีที่เด็กรู้สึกตัว
        
        ให้รีบเช็ดตัว
        
        เปลี่ยนเสื้อผ้า
        
        ใช้ผ้าคลุมตัวเพื่อทำให้เกิด
        ความอบอุ่น
        
        จัดให้นอนในท่าตะแคงกึ่งคว่ำ
        
        แล้วนำส่งโรงพยาบาลโดยเร็ว
        ที่สุด
      - ส่วนกรณีที่เด็กหมดสติ
        
        เช็กว่ายังมีลมหายใจอยู่ไหม
        
        หัวใจเต้นหรือเปล่า
        
        ถ้าไม่ ให้โทร. เรียกหน่วยรถพยาบาลหรือหน่วยกู้ภัยโดยด่วน
        
        จากนั้นให้ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยนวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
    - - 1.จับศีรษะให้หงายขึ้นให้มากที่สุด
      - ตาดูที่หน้าอกว่าขยายหรือไม่
      - 3.ถ้าเห็นอกไม่ขยาย ให้ปล่อยมือที่บีบจมูกไว้ จากนั้นเป่าลมเข้าไปใหม่ ทำสลับกับการนวดหัวใจ โดยนวดหัวใจ 30 ครั้ง สลับกับการเป่าปาก 2 ครั้ง
  - - - มีภาวะขาดออกซิเจน เนื่องจากมีการขัดขวางการแลกเปลี่ยนก๊าซ จากการสูดหายใจเอาน้ำเข้าไปในปอด
    - - ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง
      - 2.ให้ออกซิเจนอย่างเพียงพอ
      - 3.เพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายให้อยู่ในระดับอุณหภูมิปกติเพื่อลดการเผาผลาญ
      - 4.สังเกตและประเมินอาการและอาการแสดง ที่แสดงถึงภาวะการได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ
- - - - เช่น
        
        รถชน
        
        ตกจากที่สูง
        
        ถูกตี
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อรอบกระดูกที่หักได้รับบาดเจ็บเพิ่มเนื่องจากการทิ่มแทงของกระดูก
    - - 1.ประเมินลักษณะการบาดเจ็บที่ได้รับโดยการสังเกตดูการเคลื่อนไหว
      - 2.เคลื่อนย้ายเด็กด้วยความระมัดระวัง
- - - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
        
        ได้แก่
        
        สารละลายพวก
        
        กรดและด่างเข้มข้น
        
        น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวด
        ร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
        
        ได้แก่
        
        สารหนู
        
        ฟอสฟอรัส
        
        อาหารเป็นพิษ
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุก
        ไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
        
        ได้แก่
        
        ฝิ่น
        
        มอร์ฟืน
        
        พิษจากงูบางชนิด
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่งใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
        
        ได้แก่
        
        ยาอะโทรปีน
        
        ลำโพง
  - - - ทำให้ผู้ป่วย
        
        อาเจียน
        
        หมดสติ
  - - - ไหม้พอง ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลำคอและท้อง คลื่นไส้ อาเจียนกระหายน้ำ และมีอาการภาวะช็อค
        
        ได้แก่
        
        ชีพจรเบา
        
        ผิวหนังเย็นชื้น
    - - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนำส่งโรงพยาบาล
      - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
  - - - คลื่นไส้
      - แสบร้อนบริเวณปาก
      - อาเจียน
      - ซึ่งอาจสำลักเข้าไปในปอดทำให้
        หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมัน หรือมีกลิ่นน้ำมันปิโตเลียม
    - - รีบนำส่งโรงพยาบาล
      - ห้ามทำให้อาเจียน
      - ระหว่างนำส่งโรงพยาบาล ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้จัดศีรษะต่ำ เพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
  - - - ของผู้ที่ได้รับ ยาแอสไพริน
        
        หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในในหู การได้ยินลดลง ใจสั่น
      - ของผู้ที่ได้รับ ยาพาราเซตามอล
        
        ยานี้จะถูกดูดซึมเร็วมาก โดยเฉพาะในรูปของสารละลาย ทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ง่วงซึม เหงื่อออกมาก ความดันโลหิตต่ำ สับสน เบื่ออาหาร
    - - ทำให้สารพิษเจือจาง
      - ทำให้อาเจียน
      - ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
  - - - เช่น
        
        คาร์บอนไดออกไซด์
        
        คาร์บอนมอนนอกไซด์
        
        ไฮโดรเจน
        
        ไนโตรเจน
    - - ได้แก่
        
        คอ
        
        ปอด
        
        หลอดลม
    - - ได้แก่
        
        ก๊าซอาร์ซีน
        
        ไม่มีสีกลิ่นคล้าย
        กระเทียม
        
        พบได้ในโรงงานอุตสาหกรรมใช้ทำแบตเตอรี่
  - - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนาน ๆ อย่างน้อย ๑๕ นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจาก
        ปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดแผล แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน ๑๕ นาที่ โดยการ เปิดน้ำก๊อกไหลรินค่อย ๆ
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจาก
        ปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล