Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทที่4 กฎหมายว่าด้วยประกันภัย - Coggle Diagram
บทที่4 กฎหมายว่าด้วยประกันภัย
มาตรา 862 บุคคลที่เกี่ยวข้อง มี 3 ฝ่าย
2.ผู้เอาประกันภัย
1.ผู้รับประกันภัย
3.ผู้รับประโยชน์
มาตรา 861 สัญญาประกันภัย คือ สัญญาซึ่งบุุคคลหนึ่งเรียกว่า ผู้รับประกันภัย ซึ่งตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดเเทนหรือจะใช้เงินจำนวนหนึ่งให้ เมื่อเกิดภัยในอนาคตเเก่ผู้เอาประกันภัย ซึ่งตกลงจะส่งเบี้ยประกันให้ โดยอาจส่งเงินเป็นงวดหรือเป็นก้อนก็ได้
ลักษณะของสัญญาประกันภัย
1.เป็นสัญญาซึ่งมีคู่สัญญา 2 ฝ่าย เป็นสัญญาต่างตอบเเทน
4.คู่สัญญาอีกฝ่ายเรียกว่าคู่ประกันภัย
2.คู่สัญญาฝ่ายหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะชดใช้เเทนค่าสินไหมทดเเทน
3.การชดใช้ค่าสินไหมทดเเทนหรือใช้เงินจำนวนหนึ่ง
มาตรา 865 ว.1 การประกันภัย ผู้รับประกันภัยต้องอาศัยเบี้ยประกันภัยที่เก็บจากผู้เอาประกันภัยมาจ่ายให้ผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์
มาตรา 863 สัญญาประกันภัยมีจุดมุ่งหมายที่จะช่วยบรรเทาความเสียหายที่เกิดขึ้นเเก่ผู้เอาประกัน ดังนั้นผู้เอาประกันภัยไม่มีส่วนเสียในเหตุที่ประกันภัยไว้
ส่วนได้เสียในเหตุที่ประกัน มี 2 อย่าง
1.ส่วนได้เสียในสัญญาประกันวินาศภัย
2.ส่วนได้เสียในสัญญาประกันชีวิต
มาตรา 867 สัญญาประกันภัยทั้ง 2 ประเภท กฎหมายไม่ได้บังคับว่าจะต้องทำตามเเบบอย่างหนึ่งอย่างใด เเต่ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือเเละลายมือชื่อผู้ต้องรับผิดหรือลายมือชื่อของตัวเเทนฝ่ายนั้นอาจเป็นสำคัญ มิฉะนั้นจะฟ้องร้องให้บังคับคดีไม่ได้
มาตรา 864 สิทธิของผู้เอาประกันภัย (วินาศภัย)
2.สิทธิขอลดจำนวนเงินซึ่งเอาประกันไว้
3.สิทธิที่จะเรียกให้ผู้รับประกันภัยหลักประกัน
1.สิทธิขอลดเบี้ยประกันภัย
4.สิทธิที่จะได้รับค่าสินไหมทดเเทน มาตรา 877
หน้าที่ของผู้เอาประกันวินาศภัย
1.เมื่อเกิดวินาศภัยขึ้นต้องบอกกล่าวผู้รับประกันโดยไม่ชักช้า (มาตรา 881)
2.ต้องฟ้องเอาคดีเพื่อเรียกค่าสินไหมทดแทนภายในกำหนด 2 ปี (มาตรา 882)
3.ต้องฟ้องคดีเพื่อเรียกให้ใช้หรือคืนเบี้ยประกันภายในกำหนด 2 ปี (มาตรา 882)