Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4, นางสาวภัชราภรณ์ หนูรอด เลขที่ 65 รหัส 62111301067 รุ่นที่ 37 -…

- - - - 1.วางเด็กลงบนแขนของผู้ช่วยเหลือโดยให้ศีรษะต่ำ ตบหลัง (Back Blow) 5 ครั้ง
      - 2.สลับด้วยการอุ้มเด็กนอนหงายบนแขน และใช้นิ้วกลางและนิ้วนางของมือขวากดบนหน้าอก (Chest Thrust) 5 ครั้ง
      - 3.ทำสลับกันอย่างละ 5 ครั้ง จนกว่าสิ่งแปลกปลอมจะหลุดออก
      - 4.เปิดปากเด็กเพื่อดูสิ่งแปลกปลอม
    - - ใช้เทคนิคกดบริเวณหน้าท้อง (Abdominal Thrust หรือเรียกว่า Heimlich Manuever)
      - 1.ทำในท่านั่งหรือยืนโน้มตัว ไปทางด้านหน้าเล็กน้อย
      - 2.ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง ใช้แขนสอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้
      - 3.มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่
      - 4.ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง
      - 5.ดันเข้าใต้กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดันให้สิ่งแปลกปลอมหลุดออกจาก
  - - - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้เด็กได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างรวดเร็ว
        
        ดูแลให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        สังเกตบันทึกสัญญาณชีพ ทุก 1-2 ชั่วโมง
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงของการอุดกั้นทางเดินหายใจ
        
        เตรียมอุปกรณ์ในการช่วยเหลือเมื่อเกิดภาวะฉุกเฉิน เช่น อุปกรณ์ให้ออกซิเจน เครื่องดูดเสมหะ
      - เนื้อเยื่อของร่างกายมีภาวะพร่องออกซิเจน เนื่องจากการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนต้น
- - - - ไฟ (เตาไฟ ตะเกียง พลุ ประทัด บุหรี่)
      - วัตถุที่ร้อน (เตารีด จานชามที่ใส่ของร้อน)
      - น้ำร้อน (กระติกน้ำ กาน้ำ ไอน้ำ หม้อน้ำ)
      - น้ำมันร้อน ๆ (ในกระทะ)
    - - แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต
      - รังสีโคบอลต์
      - รังสีเรเดียม
      - รังสีนิวเคลียร์
      - ระเบิดปรมาณู
  - - - คิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ผิวหนังทั่วร่างกาย
      - เทียบเอาว่า แผลขนาด 1 ฝ่ามือของผู้ป่วย เท่ากับ 1% ของผิวหนังทั่วร่างกาย
        เช่น ถ้าแผลมีขนาดเท่ากับ 5 ฝ่ามือ ก็คิดเป็นประมาณ 5%
      - บาดแผลที่มีขนาดใหญ่ อาจทำให้ร่างกายสูญเสียน้ำ โปรตีน และเกลือแร่ ถึงกับ
        เกิดภาวะช็อกได้ และอาจมีโอกาสติดเชื้อถึงขั้นเป็นโลหิตเป็นพิษและเสียชีวิต
    - - ระดับที่ 1 (First degree burn)
        
        เนื้อเยื่อชั้นผิวหนังจะถูกทำลายเพียงบางส่วน เป็นชั้นตื้นๆ
        
        มีเฉพาะอาการผื่นแดง ปวดแสบปวดร้อน ผิวหนังยังไม่พอง
        
        เช่น บาดแผลที่เกิดจากถูกน้ำร้อนลวก ถูกแสงแดด
      - ระดับที่ 2 (second degree burn)
        
        มีการทำลายของผิวหนัง แต่ลึกถึงผิวหนังชั้นใน ต่อมเหงื่อ และรูขุมขน
        
        ปรากฏอาการบวมแดงมากขึ้น มีผิวหนังพอง และมีน้ำเหลืองซึม
        
        รู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทบริเวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก
        
        อาจทำให้สูญเสียน้ำ โปรตีน และเกลือแร่ และติดเชื้อได้ง่าย
      - ระดับที่ 3 (Third degree burn)
        
        มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน
        และเซลล์ประสาท อาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
        
        ผู้ป่วยมักไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้
        ถูกทำลาย(Hypertrophic scar or keloid)
        
        มีโอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง
      - ผิวหนังจะมีความลึก 2 ชั้น ได้แก่ ชั้นหนังกำพร้า(Epidermis) และชั้นหนังแท้(Dermis)
  - - - ล้างทำความสะอาดแผลด้วยน้ำสะอาดอุณหภูมิปกติ หรือเปิดน้ำให้ไหลผ่าน หรือแช่อวัยวะส่วนที่เป็นแผลลงในน้ำสะอาด
      - ประมาณ 15-20 นาที หรือจนกว่าอาการปวดแสบปวดร้อนจะลดลง
      - น้ำที่ใช้แช่ควรเป็นน้ำธรรมดาจากก๊อกน้ำ ไม่ควรใช้น้ำเย็นจัด น้ำจากตู้เย็น หรือน้ำแข็ง เพราะอาจทำให้บาดแผลลึกมากขึ้นได้
  - - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เนื่องจากผิวหนังถูกทำลายและภูมิคุ้มกันลดต่ำลง
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        จัดให้เด็กให้อยู่ในห้องแยกเฉพาะ อุปกรณ์เครื่องมือที่ใช้กับเด็กต้องปราศจากเชื้อ
        
        ดูแลให้เด็กได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา เพื่อป้องกันการติดเชื้อ
        
        ทำความสะอาดบาดแผลโดยเทคนิคปราศจากเชื้อ เนื่องจากเชื้อแบคทีเรียเข้ามารุกรานบริเวณที่มีบาดแผล
        
        สังเกตและประเมินลักษณะของบาดแผล เช่น เปลี่ยนเป็นสีดำ น้ำตาล ซีด ลักษณะของสิ่งคัดหลั่ง
    - - เสี่ยงต่อโภชนาการบกพร่อง เนื่องจากมีการเผาผลาญเพิ่มขึ้น
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้เด็กได้รับสารอาหารครบทั้งคุณภาพและปริมาณ เด็กที่มีแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวก จะมีอัตราการเผาผลาญสูงกว่าปกติความต้องการสารอาหารเพิ่มขึ้น เด็กได้ต้องได้รับสารอาหารอย่างเพียงพอ ควรเสริมอาหารพวกวิตามินและเกลือแร่อื่นด้วย
        
        ชั่งน้ำหนักวันละครั้ง เพื่อประเมินว่าเด็กได้รับสารอาหารเพียงพอ
        
        สังเกตอาการที่เกิดในระบบทางเดินอาหาร เด็กอาจมีเลือดออกในการรับประทานอาหารจากการที่มีแผลในกระเพาะอาหาร
    - - เสี่ยงต่อภาวะช็อค เนื่องจากการสูญเสียน้ำและพลาสมาออกนอกร่างกาย
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้ได้รับสารน้ำและอีเล็คโตรลัยท์ตามแผนการรักษา เป็นการทดแทนสารน้ำที่รั่วออกนอกหลอดเลือด
        
        วัดสัญญาณชีพ ความดันหลอดเลือดกลาง
        
        ส่งตรวจและติดตามผลการตรวจอีเล็ดโตรลัยท์ในเลือด
        
        ประเมินระดับการรู้สึกตัว เด็กที่ได้รับน้ำเพียงพอควรมีความรู้สึกตัวดี
        
        สังเกตและบันทึกปริมาณปัสสาวะที่ออก เด็กควรมีปัสสาวะออกไม่ต่ำกว่า 1 มล/ก.ก./ชม.
    - - เสี่ยงต่อความพิการเนื่องจากการหดรั้งของเนื้อเยื่อบริเวณแผล
      - กิจกรรมพยาบาล
        
        ดูแลให้เด็กบริหารกล้ามเนื้อบริเวณแขนขา ที่เกิดจากแผลความร้อนเพื่อป้องกันการหดรั้ง และการยึดติดแข็งของข้อ
        
        ดูแลให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        ป้องกันการติดเชื้อที่แผลเพื่อช่วยให้แผลหายเร็วและไม่ลุลามจนเกิดการหดรั้งของเนื้อเยื่อ
        
        4.. ติดตามประเมินผลบริเวณกล้ามเนื้อหรือบริเวณอวัยวะทีเกิดแผล
    - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อขาดออกชิเจน เนื่องจากมีการบวมของทางเดินหายใจกิจกรรมการพยาบาล
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ติดตามประเมินสังเกตอาการอย่างใกล้ชิด เด็กอาจมีปัญหาเรื่องการหายใจ คือเสียงแหบ ไอ แสบจมูก ปาก มีเศษเขม่าในปาก เสมหะ หายใจลำบาก หอบ หรือมีเสียงหวีด ถ้าพบจะต้องรายงานแพทย์เพื่อพิจารณาให้ออกซิเจนแก่เด็กทันที
        
        ดูแลเปิดทางเดินหายใจให้โล่งและไห้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
- - - - ผู้ที่เสียชีวิตจากการจมน้ำ
    - - ผู้ที่จมน้ำแต่ไม่เสียชีวิตทันที
        บางรายอาจเสียชีวิตต่อมาในช่วงเวลาสั้นๆได้
  - - - น้ำเค็ม(Hypertonic solution) ทำให้เกิดภาวะ pulmonary edema
      - ปริมาตรน้ำที่ไหลเวียนในร่างกายลดลง เกิดภาวะ hypovolemia
      - ระดับเกลือแร่ในร่างกายสูงขึ้น หัวใจเต้นผิดปกติ หัวใจวาย ช็อกได้
    - - น้ำจืด (Hypotonic solution) จะซึมผ่านเข้าสู่ระบบไหลเวียนโลหิตของปอดอย่างรวดเร็ว เกิด hypervolemia
      - ระดับเกลือแร่ในเลือดลดลง หัวใจเต้นผิดจังหวะ
        หัวใจวาย อาจเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตกhemolysis
  - - - เมื่อนำตัวเด็กขึ้นมาอยู่บนฝั่งได้แล้ว ในกรณีที่เด็กรู้สึกตัว ให้รีบเช็ดตัว
        เปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้ผ้าคลุมตัวเพื่อทำให้เกิดความอบอุ่น
      - จัดให้นอนในท่าตะแคงกึ่งคว่ำ แล้วนำส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด
    - - สติ เช็กว่ายังมีลมหายใจอยู่ไหม หัวใจเต้นหรือเปล่า
        ถ้าไม่ ให้โทร. เรียกหน่วยรถพยาบาลหรือหน่วยกู้ภัยโดยด่วน
      - ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยนวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
        
        การช่วยหายใจ
        
        จับศีรษะให้หงายขึ้นให้มากที่สุด ใช้ฝ่ามือกดหน้าผากของเด็กไว้ แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้
        บีบจมูก จากนั้นใช้ปากครอบลงบนปากของผู้ป่วยให้มิด แล้วเป่าลมเข้าไปให้สุดลมหายใจของเรา
        
        ตาดูที่หน้าอกว่าขยายหรือไม่
        
        ถ้าเห็นอกไม่ขยาย ให้ปล่อยมือที่บีบจมูกไว้ จากนั้นเป่าลมเข้าไปใหม่
        ทำสลับกับการนวดหัวใจ โดยนวดหัวใจ 30 ครั้ง สลับกับการเป่าปาก 2 ครั้ง
        
        การนวดหัวใจ
        
        ให้เด็กนอนราบบนพื้นแข็ง
        
        วัดตำแหน่งที่เหมาะสำหรับการนวดหัวใจ โดยใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางข้างที่ถนัด วาดจากขอบชายโครงล่าง
        ของผู้ป่วยขึ้นไป จนถึงปลายกระดูกหน้าอก วัดเหนือปลายกระดูกหน้าอกขึ้นมา 2 นิ้วมือ แล้วใช้สันมือข้าง
        ที่ไม่ถนัดวางบนตำแหน่งดังกล่าว จากนั้นใช้สันมือข้างที่ถนัดวางทับลงไป และเกี่ยวนิ้วมือให้นิ้วมือที่วางทับ
        แนบชิดในร่องนิ้วมือของมือข้างล่าง(interlocked fingers) ยกปลายนิ้วขึ้นจากหน้าอก
        
        ผู้ช่วยเหลือยืดไหล่และแขนเหยียดตรง จากนั้นปล่อยน้ำหนักตัวผ่านจากไหล่ไปสู่ลำแขนทั้งสอง และลงไปสู่กระดูก
        หน้าอกในแนวตั้งฉากกับลำตัวของเด็ก กดลงไปลึกประมาณ 2 นิ้ว หรือประมาณ 5 เซนติเมตร ของความหนาหน้า
        อก โดยกดลงไปในแนวดิ่ง และอย่ากระแทก ทั้งนี้ให้ทำสลับกับการเป่าปาก โดยเป่าปาก 2 ครั้ง กดหน้าอก 30 ครั้ง
        
        การกดนวดหัวใจ ควรนวดเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ในอัตราเร็วอย่างน้อย 100 ครั้ง/นาที
  - - - มีภาวะขาดออกซิเจน เนื่องจากมีการขัดขวางการแลกเปลี่ยนก๊าซ จากการสูดหายใจเอาน้ำเข้าไปในปอด
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลทางเดินหายใจให้โล่ง
        
        ให้ออกซิเจนอย่างเพียงพอ
        
        เพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายให้อยู่ในระดับอุณหภูมิปกติเพื่อลดการเผาผลาญ ลดการใช้ออกซิเจน เพราะในขณะจมน้ำเด็กมักมีอุณหภูมิกายที่ต่ำกว่าปกติ
        
        สังเกตและประเมินอาการและอาการแสดง ที่แสดงถึงภาวะการได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ จากสัญญาณชีพ สีผิว
    - - เสี่ยงต่อภาวะไหลเวียนล้มเหลวและเสียสมดุลออิเล็กโตรไลท์
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        จำกัดและควบคุมการให้สารน้ำและอีเล็คโตรลัยท์ทางหลอดเลือดดำอย่างเคร่งครัดในรายที่จมน้ำจืด เพราะเด็กอยู่ในภาวะน้ำเกินอยู่
        
        เพิ่มปริมาตรของเหลวในหลอดเลือดในรายที่จมน้ำเค็ม ด้วยการให้สารน้ำทางหลอดเลือดตามแผนการรักษา
        
        ติดตามผลระดับอีเล็คโตรลัยท์จากการตรวจทางห้องปฏิบัติการ บันทึกปริมาณน้ำเข้าและออก
        
        สังเกตและประเมินสัญญาณชีพ ความดันหลอดเลือดดำกลาง ปริมาณสารน้ำเข้า-ออก
    - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เนื่องจากมีการสูดสำลักสิ่งแปลกปลอมเข้าทางเดินหายใจ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ให้ยาปฏิชีวนะทันทีตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงที่บ่งบอกถึงลักษณะของการติดเชื้อ เช่น สัญญาณชีพ สภาพปอด ลักษณะการหายใจ ลักษณะเสมหะ
- - - - ภาวะที่โครงสร้างหรือส่วนประกอบของกระดูกแยกออกจากกัน
    - - ภาวะที่มีการเคลื่อนของผิวข้อออกจากที่ที่ควรจะอยู่หรือกระดูกหลุดออกจากเบ้า ซึ่งการบาดเจ็บของข้อและ
        กระดูกยังส่งผลให้เนื้อเยื่อที่อยู่โดยรอบกระดูกหลอดเลือดน้ำเหลืองเส้นประสาทและเส้นเอ็นได้รับอันตรายด้วย
  - - - ถูกตี
      - รถชน
      - ตกจากที่สูง
  - - - 1.1 จับชีพจรว่าเต้นแรงตีหรือไม่เปรียบเทียบกับแขนขาข้างที่ปกติ (pulselessness)
      - 1.2 สังเกตบริเวณอวัยวะส่วนปลายคือปลายมือปลายเท้าผิวหนังเล็บถ้าการ
        ไหลเวียนเลือดไม่ดี ถูกกดจะพบอวัยวะส่วนปลายเหล่านี้มีสีคล้ำ
        เย็น ซีด มีอาการชาขาดความรู้สึกต่อการสัมผัส (pallor paresthesia)
      - 1.3เคลื่อนไหวนิ้วมือนิ้วเท้าไม่ได้จากเส้นประสาทถูกกด (paralysis)
      - 1.4 อาการเจ็บปวดที่มากกว่าเดิม (pain)
      - 1.5. อาการบวม (swelling) ซึ่งอาจเกิดจากการเข้าเผือกแน่นเกิน
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อรอบกระดูกที่หักได้รับบาดเจ็บเพิ่มเนื่องจากการทิ่มแทงของกระดูก
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินลักษณะการบาดเจ็บที่ได้รับโดยการสังเกต ดูการเคลื่อนไหวของข้อต่าง การจับชีพจรที่แขนขา
        
        เคลื่อนย้ายเด็กด้วยความระมัดระวัง
    - - เสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการเคลื่อนไหว ถูกจำกัด เช่น ข้อติดแข็งกล้ามเนื้อ ลีบ แผลกดทับ การขับถ่ายผิดปกติ การติดเชื้อที่ปอด ทางเดินปัสสาวะ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        กระตุ้นให้เด็กได้ มีการออกกำลังบริเวณกล้ามเนื้อและข้อต่างๆ ที่ไม่ได้ถูกจํากัดการเคลื่อนไหว
        ด้วยตนเอง ในรายที่เข้าเฝือกแนะนำให้ออกกำลังโดยการเกร็งกล้ามเนื้อที่อยู่ในเฝือกบ่อยๆ
        
        เปลี่ยนท่าที่เหมาะสมให้เด็กอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง
        
        ลดอาการท้องผูกด้วยการกระตุ้นให้เด็กมีการเคลื่อนไหว จัดอาหารที่มี
        กากมาก ดื่มน้ำให้ เพียงพอ เพื่อช่วยให้การขับถ่ายอุจจาระเป็นไปได้ง่าย
    - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อที่กระดูก เนื่องจากมีทางเปิดของผิวหนังถึงกระดูก
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ทำความสะอาดบาดแผลก่อนการเข้าเฝือกหรือจัดดึงกระดูกให้เข้าที่ด้วยการชะล้าง
        สิ่งแปลกปลอมที่อยู่ภายในแผลออกให้หมด ใช้น้ำเกลือล้างแผล
        
        ประเมินลักษณะอาการและอาการแสดงที่บ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อ เช่น ลักษณะแผล สิ่งคัดหลั่ง อาการบวม
        
        ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้เด็กรับประทานอาหารที่จะช่วยเสริมสร้างเนื้อเยื่อที่ได้รับบาดเจ็บ เช่น อาหารที่มี โปรตีน แคลเซียม
    - - เครียดวิตกกังวลจากความเจ็บปวดและการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ประเมินสภาพความต้องการทางด้านจิตใจของเด็กและญาติ
        
        สร้างความมั่นใจและความรู้สึกที่ดีแก่เด็กและญาติ ที่มีต่อการรักษาพยาบาลและตัว
        บุคลากร ด้วยการแนะนำ อธิบายให้เข้าใจถึงแนวทางการรักษาพยาบาล การปฏิบัติตัว
        
        จัดกิจกรรมหรือเปิดโอกาสให้เด็กและญาติให้มีการระบายออก
        
        ประเมินอาการเจ็บปวดให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
- - - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
      - ได้แก่ สารละลายพวกกรดและด่างเข้มข้น, น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวดร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
      - ได้แก่ ฟอสฟอรัส, สารหนู, อาหารเป็นพิษ, ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
      - ได้แก่ ฝิ่น, มอร์ฟีน, พิษจากงูบางชนิด
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหนังแดง
        ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
      - ได้แก่ ยาอะโทรปีน, ลำโพง
  - - - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - นำส่งโรงพยาบาล เพื่อทำการล้างท้องเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ทำให้ผู้ป่วยอาเจียน เพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ข้อห้ามในการทำให้ ผู้ป่วยอาเจียน
        
        หมดสติ
        
        ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ เช่น กรด ด่าง
        
        รับประทานสารพิษพวก น้ำมันปิโตรเลียม เช่น น้ำมันก๊าด เบนซิน
      - ให้สารดูดซับสารพิษในระบบทางเดินอาหารสารที่ใช้ได้ผลดี คือ Activated charcoal มีลักษณะเป็นผงถ่าน
        สีดำ ใช้ 1 ช้อนโต๊ะ ละลายน้ำ 1 แก้ว ให้ ผู้ป่วย ดื่ม ถ้าหาไม่ได้ อาจใช้ไข่ขาว 3-4 ฟอง ตีให้เข้ากัน
    - - กรด ด่าง เป็นสารเคมีที่พบในชีวิตประจำวัน กรดซัลฟุริก กรดไฮโดรคลอริก โซเดียมคาร์บอเนต
      - อาการและอาการแสดง
        
        ไหม้พอง
        
        ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลำคอและท้อง
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
        
        กระหายน้ำ
        
        มีอาการภาวะช็อค ได้แก่ ชีพจรเบา ผิวหนังเย็นชื้น
      - การปฐมพยาบาล
        
        ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
        
        อย่าทำให้อาเจียน
        
        รีบนำส่งโรงพยาบาล
    - - สารพวกนี้ได้แก่ น้ำมันก๊าด เบนซิน ยาฆ่าแมลงชนิดน้ำมัน เช่น DTT.
      - อาการและอาการแสดง
        
        แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน
        
        อาจสำลักเข้าไปในปอดทำให้หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมันหรือมีกลิ่นน้ำมันปิโตเลียม
        
        อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม อาจมีอาการขาดออกซิเจนซึ่ง
        อาจรุนแรงมากมีเขียวตามปลายมือ ปลายเท้า ( Cyanosis )
      - การปฐมพยาบาล
        
        รีบนำส่งโรงพยาบาล
        
        ห้ามทำให้อาเจียน
        
        ระหว่างนำส่งโรงพยาบาล ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้
        จัดศีรษะต่ำ เพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
    - - อาการและอาการแสดง
        
        ยาแอสไพริน
        
        หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในในหู การได้ยินลดลง
        
        เหงื่อออกมาก ปลายมือปลายเท้าแดง
        
        ชีพจรเร็ว คลื่นไส้อาเจียน หายใจเร็ว ใจสั่น
        
        ยาพาราเซตามอล
        
        คลื่นไส้ อาเจียน ง่วงซึม
        
        เหงื่อออกมาก ความดันโลหิตต่ำ
        
        สับสน เบื่ออาหาร
      - การปฐมพยาบาล
        
        ทำให้สารพิษเจือจาง
        
        ทำให้อาเจียน
        
        ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
    - - ก๊าซที่ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจ
        
        ได้แก่ คอ หลอดลม และปอด
        
        ถ้าได้รับในปริมาณมากอาจทำให้ตายได้ เช่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้อันตรายทั่วร่างกาย
        
        ได้แก่ ก๊าซอาร์ซีน
        
        ไม่มีสี กลิ่นคล้ายกระเทียม
        
        พบได้ในโรงงานอุตสาหกรรมใช้ทำแบตเตอรี่
        
        เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะทำให้เม็ดเลือดแดงแตก
        ปัสสาวะเป็นเลือด ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง
      - ก๊าซที่ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน
        
        ก๊าซที่ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน
        
        เกิดอาการ วิงเวียน หน้ามืด เป็นลมหมดสติ ถึงแก่ความตายได้
        
        เช่น
        
        คาร์บอนมอนนอกไซด์
        
        คาร์บอนไดออกไซด์
        
        ไฮโดรเจน
        
        ไนโตรเจน
      - การปฐมพยาบาล
        
        กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆ เพื่อให้อากาศถ่ายเท
        มีอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้อง ปิดท่อก๊าซ หรือขจัดต้นเหตุของพิษนั้น ๆ
        
        นำผู้ป่วย ออกจากบริเวณที่เกิดเหตุไปยังที่มีอากาศบริสุทธิ์
        
        ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ ถ้าไม่มีให้ผายปอดและนวดหัวใจ
        
        นำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนาน ๆ อย่างน้อย 15 นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่
        เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดแผล แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน 15 นาที โดยการเปิดน้ำก๊อกไหลรินค่อยๆ
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่
        เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล