Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 4 การป้องกันและช่วยเหลือเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุและสารพิษ,…

- - - - วางเด็กลงบนแขนของผู้ช่วยเหลือโดยให้ศีรษะต่ำ ตบหลัง (Back Blow)
      - สลับด้วยการอุ้มเด็กนอนหงายบนแขน
        และใช้นิ้วกลางและนิ้วนางของมือขวากดบนหน้าอก (Chest Thrust)
      - อย่างละ 5 ครั้ง จนกว่าสิ่งแปลกปลอมจะหลุดออก
      - เปิดปากเด็กเพื่อดูสิ่งแปลกปลอม
    - - ใช้เทคนิคกดบริเวณหน้าท้อง (Abdominal Thrust หรือเรียกว่า Heimlich Manuever)
      - ยืนโน้มตัว ไปทางด้านหน้าเล็กน้อย ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง
      - ใช้แขนสอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้ มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่
      - ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง
      - ดันเข้าใต้กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดันให้สิ่งแปลกปลอมหลุดออกจ
  - - - เนื้อเยื่อของร่างกายมีภาวะพร่องออกซิเจน เนื่องจากการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนต้น
    - - ดูแลให้เด็กได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างรวดเร็ว
      - ดูแลให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - สังเกตบันทึกสัญญาณชีพ ทุก 1-2 ชั่วโมง
      - ประเมินอาการและอาการแสดงของการอุดกั้นทางเดินหายใจ
      - เตรียมอุปกรณ์ในการช่วยเหลือเมื่อเกิดภาวะฉุกเฉิน เช่น อุปกรณ์ให้ออกซิเจน เครื่องดูดเสมหะ
- - - - ไฟ (เตาไฟ ตะเกียง พลุ ประทัด บุหรี่)
      - วัตถุที่ร้อน (เตารีด จานชามที่ใส่ของร้อน)
      - น้ำร้อน (กระติกน้ำ กาน้ำ ไอน้ำ หม้อน้ำ)
      - น้ำมันร้อน ๆ (ในกระทะ)
    - - (ไฟฟ้าช็อต)
    - - กรด ด่าง
    - - แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
      - รังสีโคบอลต์, รังสีเรเดียม, รังสีนิวเคลียร์, ระเบิดปรมาณู
  - - - บริเวณพื้นที่ของบาดแผล โดยทั่วไปนิยมคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ผิวหนังทั่วร่างกาย ซึ่งถ้าคิดแบบคร่าว ๆ ก็ให้เทียบเอาว่า แผลขนาด 1 ฝ่ามือของผู้ป่วย เท่ากับ 1% ของผิวหนังทั่วร่างกาย เช่น ถ้าแผลมีขนาดเท่ากับ 5 ฝ่ามือ ก็คิดเป็นประมาณ 5% เป็นต้น
    - - ระดับที่ 1 (First degree burn)
        
        เนื้อเยื่อชั้นผิวหนังจะถูกทำลายเพียงบางส่วน เป็นชั้นตื้นๆ มีเฉพาะอาการผื่นแดง ปวดแสบปวดร้อน ผิวหนังยังไม่พอง
        
        เช่น บาดแผลที่เกิดจากถูกน้ำร้อนลวก ถูกแสงแดด
      - ระดับสอง (second degree burn)
        
        มีการทำลายของผิวหนัง แต่ลึกถึงผิวหนังชั้นใน ต่อมเหงื่อ และรูขุมขน จะปรากฏอาการบวมแดงมากขึ้น มีผิวหนังพอง และมีน้ำเหลืองซึม
        
        จะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทบริเวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก อาจทำให้สูญเสียน้ำ โปรตีน และเกลือแร่ และติดเชื้อได้ง่าย
      - ระดับที่ 3 (Third degree burn)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท และอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
        
        ผู้ป่วยจึงมักไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลายก (Hypertrophic scar or keloid) นอกจากนี้ยังมีโอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง
  - - - ช่วยลดการติดเชื้อ
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อขาดออกชิเจน เนื่องจากมีการบวมของทางเดินหายใจ
    - - เสี่ยงต่อภาวะช็อค เนื่องจากการสูญเสียน้ำและพลาสมาออกนอกร่างกาย
    - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เนื่องจากผิวหนังถูกทำลายและภูมิคุ้มกันลดต่ำลง
    - - เสี่ยงต่อโภชนาการบกพร่อง เนื่องจากมีการเผาผลาญเพิ่มขึ้น
    - - เสี่ยงต่อความพิการเนื่องจากการหดรั้งของเนื้อเยื่อบริเวณแผล
- - - - ให้รีบเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้ผ้าคลุมตัวเพื่อทำให้เกิดความอบอุ่น จัดให้นอนในท่าตะแคงกึ่งคว่ำ แล้วนำส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด
    - - เช็กว่ายังมีลมหายใจอยู่ไหม หัวใจเต้นหรือเปล่า ถ้าไม่ ให้โทร. เรียกหน่วยรถพยาบาลหรือหน่วยกู้ภัยโดยด่วน จากนั้นให้ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยนวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
    - - จับศีรษะให้หงายขึ้นให้มากที่สุด ใช้ฝ่ามือกดหน้าผากของเด็กไว้ แล้วใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้บีบจมูก จากนั้นใช้ปากครอบลงบนปากของผู้ป่วยให้มิด แล้วเป่าลมเข้าไปให้สุดลมหายใจของเรา
      - ตาดูที่หน้าอกว่าขยายหรือไม่
      - ถ้าเห็นอกไม่ขยาย ให้ปล่อยมือที่บีบจมูกไว้ จากนั้นเป่าลมเข้าไปใหม่ ทำสลับกับการนวดหัวใจ โดยนวดหัวใจ 30 ครั้ง สลับกับการเป่าปาก 2 ครั้ง
- - - - 1 จับชีพจรว่าเต้นแรงตีหรือไม่เปรียบเทียบกับแขนขาข้างที่ปกติ (pulselessness)
      - 2 สังเกตบริเวณอวัยวะส่วนปลายคือปลายมือปลายเท้าผิวหนังเล็บ
        
        ถ้าการไหลเวียนเลือดไม่ดีถูกเผือกกดจะพบอวัยวะส่วนปลายเหล่านี้มีสีคล้ำเย็นซีดมีอาการชาขาดความรู้สึกต่อการสัมผัส (pallor paresthesia)
      - 3เคลื่อนไหวนิ้วมือนิ้วเท้าไม่ได้จากเส้นประสาทถูกกด (paralysis)
      - 4 อาการเจ็บปวดที่มากกว่าเดิม (pain)
      - อาการบวม (swelling) ซึ่งอาจเกิดจากการเข้าเผือกแน่นเกิน
  - - - ประเมินลักษณะการบาดเจ็บที่ได้รับโดยการสังเกต ดูการเคลื่อนไหวของข้อต่าง การจับชีพจรที่แขนขา
        
        เคลื่อนย้ายเด็กด้วยความระมัดระวัง
  - - - กระตุ้นให้เด็กได้ มีการออกกำลังบริเวณกล้ามเนื้อและข้อต่างๆ
      - เปลี่ยนท่าที่เหมาะสมให้เด็กอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง
      - ลดอาการท้องผูกด้วยการกระตุ้นให้เด็กมีการเคลื่อนไหว จัดอาหารที่มีกากมาก ดื่มน้ำให้ เพียงพอ
- - - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
    - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวดร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
  - - - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - นำส่งโรงพยาบาล
      - ทำให้ผู้ป่วยอาเจียน
        
        ห้ามทำในผู้ป่วย หมดสติ ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ เช่น กรด ด่าง รับประทานสารพิษพวก น้ำมันปิโตรเลียม เช่น น้ำมันก๊าด เบนซิน
    - - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
      - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนำส่งโรงพยาบาล
      - ไหม้พอง ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลำคอและท้อง คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้ำ และมีอาการภาวะช็อค
    - - รีบนำส่งโรงพยาบาล
      - ห้ามทำให้อาเจียน
      - ระหว่างนำส่งโรงพยาบาล ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้จัดศีรษะต่ำ เพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
    - - ทำให้สารพิษเจือจาง
      - ทำให้อาเจียน
      - ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
    - - กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆ
      - นำผู้ป่วย ออกจากบริเวณที่เกิดเหตุไปยังที่มีอากาศบริสุทธิ์
      - ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนาน ๆ อย่างน้อย ๑๕ นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
        ปิดแผล แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน ๑๕ นาที่
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
        ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล