เป็นโรคติดเชื้อแบคทีเรีย ชื่อว่า Burkholderia pseudomallei
อาการของโรค ❗ ขึ้นอยู่กับอวัยวะภายในร่างกายที่มีการติดเชื้อ
การติดเชื้อที่ปอด
สาเหตุ
การติดเชื้อโรคเมลิออยด์มีสาเหตุจากแบคทีเรีย Burkholderia Pseudomallei ซึ่งพบได้ในน้ำ ดิน หรือตามพืชพันธ์ุต่าง ๆ
เชื้อนี้ติดต่อสู่มนุษย์โดยตรงผ่านการสัมผัสหรือแพร่ผ่านสัตว์เลี้ยงทีมีเชื้อนี้อยู่ในร่างกาย
ผู้ป่วยโรคต่อไปนี้จะมีความเสี่ยงสูง
โรคเบาหวาน
โรคโรคไต โรคตับ
โรคปอดเรื้อรัง
ผู้ที่ติดสุรา
รูปแบบการติดเชื้อที่พบได้บ่อยที่สุด ‼
ทำให้เกิดการอักเสบและทำให้มีฝีหนองในปอด
ผู้ป่วยมีไข้ ปวดศีรษะ
การติดเชื้อเฉพาะที่เฉียบพลัน
ติดเชื้อเฉพาะตำแหน่งที่สัมผัสเชื้อโรค ⚠
ไอเป็นเลือด
เจ็บหน้าอก
หายใจหอบเหนื่อย
ไม่อยากอาหาร
ผิวหนัง
บวม
แผลเปื่อยสีออกขาวเทา
ติดเชื้อที่ต่อมน้ำลาย
อักเสบบวม โต
เกิดหนอง
การติดเชื้อในกระแสเลือด
อาการปวดศีรษะ
มีไข้ หายใจลำบาก
รู้สึกไม่สบายท้อง
ปวดข้อต่อ
เชื้อกระจายทั่วร่างกาย
มีไข้
น้ำหนักลด
ปวดท้อง
เจ็บหน้าอก
ปวดกล้ามเนื้อหรือข้อต่อ
การวินิจฉัยโรคเมลิออยด์
วินิจฉัยจากลักษณะ
อาการของผู้ป่วย
แหล่งที่อยู่อาศัย
ประวัติโรคประจำตัว
การตรวจรอยโรคที่ผิวหนัง
การตรวจเชื้อ
การตรวจภาพเอกซเรย์ปอด
การตรวจเพาะเชื้อจากเลือด
สารคัดหลั่ง
การรักษา
การใช้ยาที่เหมาะสมกับตำแหน่งของการติดเชื้อ
รักษาด้วยยาต้านจุลชีพ
ผ่าตัด เช่น
การผ่าตัดระบายหนองในข้อ
หนองในปอด
หนองในโพรงเยื่อหุ้มปอด
ภาวะแทรกซ้อนของโรคเมลิออยด์
ภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด
เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
การป้องกันโรคเมลิออยด์
ควรสวมรองเท้าบูทเพื่อป้องกันการติดเชื้อจากการที่เท้าและขาสัมผัสกับดิน
หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับดินและน้ำที่อาจมีเชื้อแบคทีเรียเจือปน
เจ้าหน้าที่ในห้องปฏิบัติการ ควรสวมอุปกรณ์ป้องกันอย่างเหมาะสม ได้แก่ หน้ากากอนามัย ถุงมือ และเสื้อคลุม
ระยะฟักตัว
แบบเฉียบพลัน
ระยะสั้น 3-7 วัน
แบบเรื้อรัง
2-3 สัปดาห์