Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

สรุปบทที่ 4 - Coggle Diagram

- - - - Drowning
    - - Near-Dromning
  - - - Freshwater-Drowning
        
        น้ำซึมเข้าระบบไหลเวียนเลือดของปอดอย่างรวดเร็ว เกิด Hypervolemai ทำให้เกลือแร่ในเลือดลด หัวใจเต้นผิดจังหวะ หัวใจวาย เกิดเม็ดเลือดแดงแตก(hemolysis)
    - - Hypertonic solution
        
        ทำให้เกิดภาวะ pulmonary edema ปริมาตรน้ำที่ไหลเวียนในร่างกายลดลง เกิดภาวะ hypovolemia ระดับเกลือแร่ในร่างกายสูงขึ้น หัวใจเต้นผิดปกติ หัวใจวาย ช็อกได้
  - - - สัญญาณชีพ สภาพปอด ลักษณะการหานใจ ลักษณะเสมหะ
- - - - การที่สิ่งแปลกปลอมเข้าปาก จมูก และสำลักจนติดคอ อุดกั้นกล่องเสียงและหลอดลมคอ ส่งผลให้เกิดอาการของการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนต้นอย่างเฉียบพลัน
  - - - เพราะความอยากรู้อยากเห็น จึงหยิบสิ่งของใส่ปาก
      - การสำลักติดคอหรือชอบพูดคุย
        หัวเราะหรือเล่นกันขณะรับประทานอาหาร
  - - - เนื่องจากลักษณะทางกายวิภาคของทางเดิน
        หายใจส่วนต้นของเด็กมีขนาดเล็กและแคบ
      - ส่งผลต่อภาวะขาดออกซิเจน การอุดกั้น
        อย่างสมบูรณ์จะทำให้อากาศหรือออกซิเจนเข้าสู่หลอดและปอดไม่เลย
  - - - และสลับด้วยการอุ้มเด็กนอนหงาย
        บนแขน และใช้นิ้วกลางและนิ้วนางของมือขวากดบนหน้าอก (Chest Thrust)
      - อย่างละ 5 ครั้ง จนกว่าสิ่งแปลกปลอมจะหลุดออก
        เปิดปากเด็กเพื่อดูสิ่งแปลกปลอม
      - ให้วางเด็กลงบนแขนของผู้ช่วยเหลือโดยให้ศีรษะต่ำ
        ตบหลัง(Back Blow)
    - - ใช้แขน
        สอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้ มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่ ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นอย่างรวดเร็ว
      - ใช้เทคนิคกดบริเวณหน้าท้อง
        (Abdominal Thrust หรือ Heimlich Manuever)
      - เพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง ดันเข้าใต้
        กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดัน
        ให้สิ่งแปลกปลอมหลุดออกจากกล่องเสียง
      - โดยทำในท่านั่งหรือยืนโน้มตัว ไปทางด้านหน้าเล็กน้อย
        ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง
  - - - ดูแลให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
      - สังเกตบันทึกสัญญาณชีพ ทุก 1-2 ชั่วโมง
      - ดูแลให้เด็กได้รับการรักษาเบื้องต้นอย่างรวดเร็ว
      - ประเมินอาการและอาการแสดงของการอุดกั้น
        ทางเดินหายใจ
      - เตรียมอุปกรณ์ในการช่วยเหลือเมื่อเกิด
        ภาวะฉุกเฉิน เช่น อุปกรณ์ให้ออกซิเจน เครื่องดูด
        เสมหะ
- - - - ความร้อน เช่น ไฟ (เตาไฟ ตะเกียง พลุ ประทัด บุหรี่)
      - วัตถุที่ร้อน เตารีด จาน ชามที่ใส่ของร้อน นํ้าร้อน กระติกนํ้า กานํ้า ไอนํ้า หม้อนํ้า นํ้ามันร้อน ๆใน กระทะ
      - กระแสไฟฟ้า (ไฟฟ้าช็อต)
      - สารเคมี เช่น กรด ด่าง
      - รังสี เช่น แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
  - - - บริเวณ พื้นที่ของบาดแผล บาดแผลที่มีขนาดใหญ่ อาจ ทําให้ร่างกายสูญเสียนํ้า โปรตีน และเกลือแร่ถึง กับเกิดภาวะช็อกได้ และอาจมีโอกาสติดเชื้อ
    - - ผิหนังคนเราจะมีความลึก2ชั้นได้แก่ชั้นหนังกำพร้า(Epidermis) และชั้นหนังแท้(Dermis) เราสามารถ แบ่งบาดบาดแผลไฟไหมน้ำร้อนลวกออกได้เป็น3ระดับ
        
        ระดับที่1 (First degree burn)
        
        เนื้อเยื่อชั้นผิวหนังจะถูกทําลายเพียงบาง ส่วน เป็นชั้นตื้นๆ มีเฉพาะอาการผื่นแดง ปวดแสบปวดร้อน ผิวหนังยังไม่พองเช่น บาดแผลที่เกิดจากถูกนํ้าร้อนลวก ถูกแสง
        
        ระดับที่2(second degree burn)
        
        มีการทำลายของผิวหนัง แต่ลึกถึงผิวหนังชั้นใน ต่อมเหงื่อ และรูขุมขน จะปรากฏอาการบวมแดงมากขึ้น มีผิวหนังพอง และมีน้ำเหลืองซึม
        
        ระดับที่3 (Third degree burn)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมดรวมทั้ง ต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท และอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อ
  - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อขาดออกชิเจน เนื่องจากมีการบวม ของทางเดินหายใจ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ติดตามประเมินสังเกตอาการอย่างใกล้ชิด เด็กอาจมี ปัญหาเรื่องการหายใจ คือเสียงแหบ ไอ แสบจมูก ปาก มีเศษ เขม่าในปาก เสมหะ หายใจลําบาก
        
        ให้ดูแลเปิดทางหายใจโล่งและได้รับออกซิเจน
    - - เสี่ยงต่อภาวะช็อค เนื่องจากการสูญเสียนํ้าและพลาสมาออกนอกร่างกาย
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้ได้รับสารนํ้าและอีเล็คโตรลัยท์ตามแผนการ รักษา เป็นการทดแทนสารนํ้าที่รั่วออกนอกหลอดเลือด
        
        วัดสัญญาณชีพ ความดันหลอดเลือดกลาง
        
        ส่งตรวจและติดตามผลการตรวจอีเล็ดโตรลัยท์ในเลือด
        
        ประเมินระดับการรู้สึกตัว เด็กที่ได้รับนํ้าเพียงพอควรมีค วามรู้สึกตัวด
        
        สังเกตและบันทึกปริมาณปัสสาวะที่ออก เด็กควรมี ปัสสาวะออกไม่ตํ่ากว่า 1 มล/ก.ก./ชม.
    - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อ เนื่องจากผิวหนังถูกทําลายและภูมิคุ้มกันลดต่ำลง
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        จัดให้เด็กให้อยู่ในห้องแยกเฉพาะ อุปกรณ์เครื่องมือที่ ใช้กับเด็กต้องปราศจากเชื้อ
        
        ดูแลให้เด็กได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา เพื่อป้องกันการติดเชื้อ
        
        ทําความสะอาดบาดแผลโดยเทคนิคปราศจากเชื้อ เนื่องจากเชื้อแบคทีเรียเข้ามารุกรานบริเวณที่มีบาดแผล
        
        สังเกตและประเมินลักษณะของบาดแผล เช่น เปลี่ยน เป็นสีดํา นํ้าตาล ซีด ลักษณะของสิ่งคัดหลั่ง
    - - เสี่ยงต่อโภชนาการบกพร่อง
        เนื่องจากมีการเผาผลาญเพิ่มขึ้น
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้เด็กได้รับสารอาหารครบทั้งคุณภาพและ ปริมาณ เด็กที่มีแผลไฟไหม้นํ้าร้อนลวก จะมีอัตราการเผา ผลาญสูงกว่าปกติความต้องการสารอาหารเพิ่มขึ้น เด็กได้ต้องได้รับสารอาหารอย่างเพียงพอ ควรเสริมอาหารพวก วิตามินและเกลือแร่อื่นด้วย
        
        ชั่งนํ้าหนักวันละครั้ง เพื่อประเมินว่าเด็กได้รับสาร อาหารเพียงพอ
        
        สังเกตอาการที่เกิดในระบบทางเดินอาหาร เด็กอาจมี เลือดออกในการรับประทานอาหารจากการที่มีแผลใน กระเพาะอาหาร
    - - เสี่ยงต่อความพิการเนื่องจากการหดรั้งของเนื้อเยื่อ
        บริเวณแผล
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        ดูแลให้เด็กบริหารกล้ามเนื้อบริเวณแขนขา ที่เกิดจาก แผลความร้อนเพื่อป้องกันการหดรั้ง และการยึดติด แข็งของข้อ
        
        ดูแลให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        ป้องกันการติดเชื้อที่แผลเพื่อช่วยให้แผลหายเร็วและ
        ไม่ลุกลามจนเกิดการหดรั้งของเนื้อเยื่อ
        
        ติดตามประเมินผลบริเวณกล้ามเนื้อหรือบริเวณ
        อวัยวะที่เกิดแผล
- - - - เสี่ยงต่อภาวะเนื้อเยื่อรอบกระดูกที่หักได้รับบาดเจ็บเพิ่มเนื่องจากการทิ่มแทงของกระดูก
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินลักษณะการบาดเจ็บ ที่ได้รับโดยการสังเกต ดูการเคลื่อนไหวของ ข้อต่าง การจับชีพจรที่แขนขา
        
        2.เคลื่อนย้ายด้วยความระมัดระวัง
    - - เสี่ยงต่อการติดเชื้อที่กระดูก เนื่องจากมีทางเปิดของผิวหนังถึงกระดูก
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        2.ประเมินลักษณะอาการและอาการแสดงที่บ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อ เช่น ลักษณะแผล สิ่งคัดหลั่ง อาการบวม
        
        3.ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
        
        1.ทำความสะอาดบาดแผลก่อนการเข้าเฝือกหรือจัดดึงกระดูกให้เข้าที่ด้วยการชะล้างสิ่งแปลกปลอมที่อยู่ภายในแผลออกให้หมด ใช้น้ำเกลือล้างแผล
        
        4.ดูแลให้เด็กรับประทานอาหารที่จะช่วยเสริมสร้างเนื้อเยื่อที่ได้รับบาดเจ็บ เช่น อาหารที่มี โปรตีน แคลเซียม
    - - เสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากการเคลื่อนไหวถูกจำกัด เช่น ข้อติดแข็ง กล้ามเนื้อลีบ แผลกดทับ การขับถ่ายผิดปกติ การติดเชื้อที่ปอด ทางเดินปัสสาวะ
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        กระตุ้นให้เด็กได้ มีการออกกำลังบริเวณกล้ามเนื้อและข้อต่างๆ ที่ไม่ได้ถูกจํากัดการเคลื่อนไหวด้วยตนเอง
        
        ในรายที่เข้าเฝือกแนะนำให้ออกกำลังโดยการ
        เกร็งกล้ามเนื้อที่อยู่ในเฝือกบ่อยๆ
        
        2.เปลี่ยนท่าที่เหมาะสมให้เด็กอย่างน้อยทุก 2 ชั่วโมง
        
        3.ลดอาการท้องผูกด้วยการกระตุ้นให้เด็กมีการเคลื่อนไหว จัดอาหารที่มีกากมาก ดื่มน้ำให้ เพียงพอ เพื่อช่วยให้การขับถ่ายอุจจาระเป็นไปได้ง่าย
    - - เครียดวิตกกังวลจากความเจ็บปวดและการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
      - กิจกรรมการพยาบาล
        
        3.จัดกิจกรรมหรือเปิดโอกาสให้เด็กและญาติให้มีการระบายออก
        
        4.ประเมินอาการเจ็บปวดให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        2.ให้คำแนะนำ อธิบายให้เข้าใจถึงแนวทางการรักษาพยาบาล การปฏิบัติตัว
        
        1.ประเมินสภาพความต้องการทางด้านจิตใจของเด็กและญาติ
  - - - เคลื่อนไหวนิ้วมือนิ้วเท้าไม่ได้จากเส้นประสาทถูกกด (paralysis)
      - อาการเจ็บปวดที่มากกว่าเดิม (pain)
      - สังเกตปลายมือ ปลายเท้า ว่าเลือดไหลเวียนดีหรือไม่
      - อาการบวม (swelling) ซึ่งอาจเกิดจาก
        การเข้าเผือกแน่นเกิน
      - จับชีพจรว่าเต้นแรงตีหรือไม่เปรียบเทียบกับแขนขาข้างที่ปกติ (pulselessness)
- - - - แล้วทำให้เกิดอันตรายต่อโครงสร้าง
        และหน้าที่ของร่างกาย
      - สารเคมีที่มีสภาพเป็นของแข็ง ของเหลวหรือก๊าซ
        ซึ่งสามารถเข้าสู่ร่างกายโดยการรับประทาน
        การฉีด การหายใจหรือการสัมผัสทางผิวหนัง
  - - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวด
        ร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
        
        ได้แก่ ฟอสฟอรัส สารหนู
        อาหารเป็นพิษ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุก
        ไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
        
        ได้แก่ ฝิ่น มอร์ฟีน พิษจากงูบางชนิด
    - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
        
        ได้แก่ สารละลายพวก กรดและด่างเข้มข้น น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง
        ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว
        ช่องม่านตาขยาย
        
        ได้แก่ ยาอะโทรปีน ลำโพง
  - - - สารพวกนี้ได้แก่ น้ำมันก๊าด เบนซิน
        ยาฆ่าแมลงชนิดน้ำมัน เช่น DTT.
        
        อาการและอาการแสดง
        
        ซึ่งอาจสำลักเข้าไปในปอดทำให้
        หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมัน หรือมีกลิ่นน้ำมันปิโตเลียม
        
        อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม อาจมีอาการขาด ออกิเจน ซึ่งอาจรุนแรงมากมีเขียวตามปลายมือ ปลายเท้า (Cyanosis)
        
        แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน
        
        การปฐมพยาบาล
        
        รีบนำส่งโรงพยาบาล
        
        ระหว่างนำส่งโรงพยาบาล ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้จัดศีรษะต่ำ เพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
        
        ห้ามทำให้อาเจียน
    - - อาการและอาการแสดง
        
        ยาแอสไพริน
        
        หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในในหู การได้ยินลดลง เหงื่อออกมากปลายมือปลายเท้าแดง ชีพจรเร็ว คลื่นไส้อาเจียน หายใจเร็ว ใจสั่น
        
        ยาพาราเซตามอล
        
        ยานี้จะถูกดูดซึมเร็วมาก โดยเฉพาะในรูปของสารละลาย ทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ง่วงซึม เหงื่อออกมาก ความดันโลหิตต่ำสับสน เบื่ออาหาร
      - การปฐมพยาบาล
        
        ทำให้สารพิษเจือจาง
        
        ทำให้อาเจียน
        
        ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
    - - กรด ด่าง เป็นสารเคมีที่พบในชีวิตประจำวัน กรดซัลฟุริก
        กรดไฮโดรคลอริก โซเดียมคาร์บอเนต
        
        อาการและอาการแสดง
        
        คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้ำ
        
        มีอาการภาวะช็อค ได้แก่ ชีพจรเบา ผิวหนังเย็นชื้น
        
        ไหม้พอง ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลำคอและท้อง
        
        การปฐมพยาบาล
        
        ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
        
        อย่าทำให้อาเจียน
        
        รีบนำส่งโรงพยาบาล
    - - ก๊าซที่ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจ
        
        ได้แก่ คอหลอดลม และปอด ถ้าได้รับในปริมาณมากอาจทำให้ตายได้
        
        เช่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้อันตรายทั่วร่างกาย
        
        พบได้ในโรงงานอุตสาหกรรมใช้ทำแบตเตอรี่ เมื่อเข้าสู่
        ร่างกายจะทำให้เม็ดเลือดแดงแตก ปัสสาวะเป็นเลือด ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง
        
        ได้แก่ ก๊าซอาร์ซีน ไม่มีสีกลิ่นคล้าย
        กระเทียม
      - ก๊าซที่ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน
        
        เกิดอาการ วิงเวียน หน้ามืด เป็นลม
        หมดสติ ถึงแก่ความตายได้
        
        เช่น คาร์บอนมอนนอกไซด์
        คาร์บอนไดออกไซด์ ไฮโดรเจน ไนโตรเจน
      - การปฐมพยาบาล
        
        กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆ เพื่อให้
        อากาศถ่ายเท
        
        นำผู้ป่วย ออกจากบริเวณที่เกิดเหตุไปยังที่มีอากาศ
        บริสุทธิ์
        
        ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ ถ้าไม่มีให้
        ผายปอดและนวดหัวใจและนำส่งโรงพยาบาล
    - - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - นำส่งโรงพยาบาล เพื่อทำการล้างท้องเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ทำให้ผู้ป่วยอาเจียนเพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนานๆ อย่างน้อย15นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน15นาที โดยการ เปิดน้ำก๊อกไหลรินค่อยๆ
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล