Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที 5.8 การพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุทีมีการเจ็บปวยทางจิตเวช…

- - - - เป็นอาการเมาของสารเสพติดนั้น ๆ ที่เกิดขึ้นทันทีหรือไม่นานหลังจาก ใช้สารเสพติดนัน ๆ และไม่ได้เกิดจากโรคทางกายหรือโรคจิตเวชอื่น ๆ ซึ่งทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรม และจิตใจ จนเปนปัญหาที่เด่นชัดและมีนัยสําคัญทางคลินิก ทําให้เกิดความบกพร่องในหน้าที ด้านต่าง ๆ
    - - เกิดขึนภายใน 2 ถึง 3 ชั่วโมง ถึง 2 ถึง 3 วันหลังหยุดใช้หรือลด ปริมาณการใช้สารเสพติดชนิดนั้น ๆจากที่เคยใช้ปริมาณมากมาเป็นเวลานาน และไม่ได้เกิดจากโรคทางกายหรือโรคจิต เวชอื่น ๆ
    - - การใช้สารแบบมีปญหา (substance abuse) ให้เกิดความเสียหายหรือผลเสียต่อตนเอง ในช่วงใดช่วงหนึ งใน 12 เดือนที ผ่านมา
        
        มีการใช้สารเสพติดนั้น ๆอย่างต่อเนื่อง ซึ งทําให้ไม่สามารถทํางานต่าง ๆ ได้เต็มที
        
        มีการใช้สารเสพติดนั้น ๆอย่างต่อเนื่อง ในสถานการณ์ต่าง ๆ ที จะเป็นอันตรายต่อสุขภาพได้
        
        ก่อให้เกิดปัญหาทางกฎหมายจากการใช้สารสารเสพติดนั้น ๆ เช่น ถูกจับกุม
        
        มีการใช้สารเสพติดนั้น ๆอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าสารเสพติดนั้น ๆจะก่อให้เกิดปัญหาต่าง ๆ ใน ด้านสังคม หรือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
      - การติดสาร (substance dependence) ช่วงใดช่วงหนึ่งในระยะเวลา 12 เดือนที่ผ่านมา
        
        การดือยา (tolerance) มีการเพิ่มปริมาณการใช้สารเสพติดนั้น ๆเพื่อให้ได้ผลหรืออาการที่ต้องการ ผลที มาจากสารเสพติดนั้น ๆลดลงไปอย่างมาก
        
        อาการขาดยา (withdrawal) เกิดกลุ่มอาการขาดยาซึ่งมีลักษณะเฉพาะตามแต่ละชนิดของสารเสพติดนั้น ๆ มีการใช้สารสารเสพติดเพื่อหลีกเลี่ยงหรือบรรเทาอาการขาดสารเสพติดชนิดนั้น ๆ
        
        มักใช้สารเสพติดชนิดนั้น ๆ ในจํานวนที่เพิ่มมากขึ้นหรือติดต่อกันนานมากกว่าที่คิดไว้
        
        ตั้งใจอยู่เสมอที่จะหยุดหรือลดปริมาณการใช้สารเสพติดนั้น ๆแต่ไม่สําเร็จ
        
        เวลาในแต่ละวันหมดไปกับกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อที่จะให้ได้สารเสพติดนัน ๆมา เพื่อการเสพสาร เสพติดหรือเพื่อฟื้นจากผลของสารเสพติดนั้น ๆ
        
        การใช้สารเสพติดนั้น ๆมีผลทําให้กิจกรรมสําคัญๆ ในด้านสังคม อาชีพ และกิจกรรมส่วนตัว เสื่อมลง
        
        มีการใช้สารเสพติดนั้น ๆต่อไปเรื่อย ๆ แม้จะทราบว่าสารเสพติดนั้น ๆก่อให้เกิดปญหาทาง กายและจิตใจอยู่เปนประจําก็ตาม
    - - เป็นโรค ทางจิตที่เป็นผลโดยตรงจากการใช้สารเสพติด อาการและอาการแสดงจะมีแตกต่างกันไปตามสารเสพติดแต่ละชนิด แบ่งสาร เสพติดเป็น 5 กลุ่มใหญ่ตามการออกฤทธิได้แก่
        
        กลุ่มที 3 กลุ่มกดระบบประสาทส่วนกลาง
        (Central nervous system depressants)
        
        เป็นสารที ออกฤทธิโดยตรงต่อ limbic system ผ่าน GABA receptor โดยสารในกลุ่มนีส่วนใหญ่จะออกฤทธิผ่าน GABA receptor เป็นหลัก สารกลุ่มนี้กดการทํางานของระบบประสาทให้น้อยลง ลดความวิตกกังวล จิตใจสงบ ไม่ฟุงซ่าน ไม่กระสับกระส่าย ง่วงนอน แต่ขณะเดียวกันก็ทําให้เกิดผลข้างเคียง ให้มี อาการหลงลืม (amnesia) สารเสพติดในกลุ่มนี ได้แก่ ยากกลุ่ม barbiturates, ยากลุ่ม benzodiazepines, สุรา (alcohol)
        
        ภาวะเมาสาร(substance withdrawal) - อาการแสดงคล้ายในภาวะเมาสุราและเครื่องดื่มที่ มีแอลกอฮอล์ เช่น งง สับสน สมาธิไม่ดีการทํางานประสานกันของกลัมเนือผิดปกติ ทําให้การทรงตัวเสียสมดุล เดินไม่ตรง ล้มง่าย พูดไม่ชัด มีตากระตุก หลงลืมโดยเฉพาะลืมเหตุการณ์ช่วงที มีอาการมึนเมา จากยามีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง ขาดการยับยังชั่งใจ มีพฤติกรรมทางเพศที่ไม่หมาะสม อารมณ์ เปลี่ยนแปลงง่าย
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal)
        
        barbituratesและยากลุ่ม benzodiazepines เกิดขึนช้าก็ประมาณ 2 - 3 วันหลังหยุดยา พบบ่อยจะคล้ายอาการถอนสุรา ได้แก่ ระบบประสาทอัตโนมัติทํางานมากกว่าปกติ เช่น เหงื่อออกมาก หัวใจเต้นเร็ว หายใจเร็ว มือสั น นอนไม่หลับ วิตกกังวล กระวนกระวาย อยู่ไม่สุข ป นปวนในท้อง คลื่นไส้หรืออาเจียน เมื่อหยุดยาทันทีอาจเกิดอาการชักทังตัว
        
        สุรา (alcohol) เกิดขึ้นทันทีหลังเสพและคง อยู่ในระยะเวลาสันๆประมาณ 1 - 2 วัน แต่ถ้าเสพบ่อยครังอาการจะอยู่นานหลายวัน จนถึงประมาณ 2 สัปดาห์ จะรู้สึกวิตกกังวลหรือมีอารมณ์เศร้อย่างมาก อาจมีหูแว่ว ภาพ หลอน ส่วนอาการทางกายมักมีอาการหัวใจเต้นเร็ว ใจสั่น เหงื่อออก มือสั่น ตาแดง ม่านตาขยาย ตาพร่า คอแห้ง นอน ไม่หลับ กัดฟนขณะตื่นตลอดเวลา เดินเซ
        
        กลุ่มที 4 กลุ่มหลอนประสาท (psychedelic drugs/Hallucinogen)
        
        เป็นสารที ออกฤทธิต่อ serotonin และ glutamate receptor ทําให้ประสาทรับรู้บิดเบือน (perceptual disturbance) ประสาทหลอน หลงผิด และสับสน สารเสพติดในกลุ่มนี ได้แก่ สาร lysergic acid diethylamide (LSD), ketamine, phencyclidine (PCP), ยาอี (ecstasy), mescalin, เห็ดขีเมา (mushrooms/psilocybin)
        
        ภาวะเมาสาร (substance intoxication)
        
        สาร lysergic acid diethylamide (LSD) จะเกิดขึนทันทีหลังเสพและคง อยู่ในระยะเวลาสันๆประมาณ 1 - 2 วัน จะรู้สึกวิตกกังวลหรือมีอารมณ์เศร้อย่างมาก กลัวว่าจะเสียสติ เห็นภาพคมชัดมีสีสันมากผิดปกติหรือได้ยินเสียงดังกว่า ธรรมดา รู้สึกว่ารูปร่างตัวเองหรือสิ่งแวดล้อมเปลี่ยนไป อาจมีหูแว่ว ภาพ หลอน ส่วนอาการทางกายมักมีอาการหัวใจเต้นเร็ว ใจสั่น เหงื่อออก มือสั่น ตาแดง ม่านตาขยาย ตาพร่า คอแห้ง นอน ไม่หลับ กัดฟันขณะตื่นตลอดเวลา เดินเซ
        
        สาร phencyclidine (PCP) และ ketamineจะทําให้ผู้เสพมีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง ขาดการควบคุมอารมณ์ พุ่งพล่าน กระวนกระวาย การตัดสินใจบกพร่อง อาจมีอาการประสาทหลอน หลงผิดหวาดระแวงคนจะมาทำร้าย
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal)
        
        สาร lysergic acid diethylamide (LSD) หลังจากหยุดเสพ จะมีอาการประสาทหลอนเห็นภาพความคิดหรือภาพประสบการณ์ผุด ขึนมาเป็นช่วง ๆ 2 – 3 วินาทีถึง 2 – 3 นาที
        
        สาร PCP และ ketamine จะมีอาการที สําคัญคือ อาการเฉื่อยชาง่วงเหงาหาวนอน (lethargy) ซึมเศร้า และอยากเสพยา (caving
        
        กลุ่มที 2 กลุ่มนาร์โคติก (narcotic)
        
        เป็นสารที ออกฤทธิผ่าน opioid receptor จึงมักมีฤทธิทําให้ หายปวด และมีฤทธิกดระบบประสาทส่วนกลาง และกด ศูนย์การหายใจ ทําให้ง่วงนอนและหลับ สารเสพติดในกลุ่มนี ได้แก่ สารฝิ่น, มอร์ฟีน, เฮโรอีน
        
        ภาวะเมาสาร (substance intoxication) ของกลุ่มนาร์โคติกจะแสดงให้เห็นได้ชัดเจน หลังเสพทันทีโดยจะมีอารมณ์เคลิมสุขในระยะแรก จากนั้นจะเซื่องซึม หดหู่ อารมณ์ทางเพศลดลง เฉื่อยชา เฉยเมย ความสามารถในการเรียนและการทํางานลดลง การคงความใส่ใจ สมาธิและความจําบกพร่อง รวมทังมีปญหา สัมพันธภาพกับผู้อื น
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal) เมื่อหยุดเสพภายใน ไม่กี นาที หรือ 2 – 3 วันหลังหยุดใช้หรือลดปริมาณการเสพลง โดยจะมีอาการวิตกกังวล กระวนกระวาย ปวด กล้ามเนือตามตัวอย่างมากโดยเฉพาะหลังและขา หงุดหงิดง่าย หดหู่ มีความไวต่ออาการปวดเพิ่มขึน อยากเสพ คลื่นไส้อาเจียน ท้องเสีย เหงื อ ออกมาก มีไข้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อตามตัวอย่างมาก นาตาและน้ำมูกไหล จน คล้ายเป็นไข้หวัดใหญ่ ม่านตาขยาย ขนลุก หาวบ่อย ๆ และ นอนไม่หลับ
        
        กลุ่มที 5 กลุ่มสารอื น ๆ
        
        มีฤทธิแตกต่างจาก 4 กลุ่มแรก สารเสพติดในกลุ่มนี ได้แก่ กัญชา (cannabis), สารระเหย (inhalant) เช่น กาว ทินเนอร์, ใบกระท่อม (mitragyna), khat
        
        ภาวะเมาสาร (substance intoxication)
        
        กัญชา (cannabis) เกิดภายหลังสูบไม่กี นาทีและจะคงอยู่นาน 2 – 4 ชั วโมงโดยมีอารมณ์เคลิมสุข หัวเราะง่ายอย่างไม่เหมาะสม รู้สึกผ่อนคลาย ง่วงนอน ขาดการควบคุมอารมณ์มีอาการ วิตกกังวลหงุดหงิดฉุนเฉียวโกรธง่าย อาจมีอารมณ์เศร้าหวาดกลัว
        
        สารระเหย (inhalant) เช่น กาว ทินเนอร์ภาวะเมาสารจะเกิดภายหลังดมสารปริมาณ มากทันทีโดยอาการจะเริ มจากเวียนศีรษะ ตาพร่า เห็นภาพซ้อน พูดไม่ซัด (slurred speech) มือสั น การทรงตัวเสีย เดินเช ล้มง่าย คลายปวด และมี nystagmus อาการด้านจิตใจและพฤติกรรม ได้แก่ อารมณ์เคลิมสุข สับสน มี พฤติกรรมก้าวร้าว ขาดความยับยังชั งใจ
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal)
        
        กัญชา (cannabis) เกิดหลังหยุดเสพภายใน 1 – 2 สัปดาห์จะมีอาการหงุดหงิดง่าย มีอยากเสพยา (caving) นอนไม่หลับ มีการฝนที มีเนือหา รบกวนจิตใจ (vivid and disturbed dreaming)ชัดเจนเหมือนจริง เบื ออาหาร นาหนักลด ซึมเศร้า กระวนกระวาย อยู่ไม่สุข ปวดศีรษะ หนาวสั น ปวดท้อง เหงื อออก และสั น
        
        สารระเหย (inhalant) เช่น กาว ทินเนอร์ภาวะถอนสารจะมีอาการเพียงเล็กน้อย คือ มี อารมณ์หงุดหงิด
        
        กลุ่มที 1 สารกระตุ้นระบบประสาทส่วนกลาง (central nervous system stimulants)
        
        เป็นสารที ออกฤทธิโดยตรงต่อศูนย์ควบคุมความพึงพอใจ ใน สมองส่วน limbic system ปริมาณสารสื่อประสาทดังกล่าวในช่องว่างระหว่าง เซลล์ประสาท (synaptic cleft) จึงเพิ่มปริมาณมากขึ้น ส่งผลจึงเกิดอาการตื่นตัว แต่หากมีการเสพสารเสพติดประเภทนี้ไปในปริมาณมาก ผู้ที เสพจะมีอาการ ก้าวร้าว มีพฤติกรรมรุนแรง และอาจซักได้
        
        สารกระตุ้นระบบประสาทส่วนกลางชนิดรุนแรง ได้แก่ โคเคน (cocaine), แอมเฟตามีน (amphetamine), เมทแอมเฟตามีน (met-amphetamine)
        
        ภาวะเมาสาร (substance intoxication)
        ของสารกลุ่มนร่จะเกิดทันทีหลังเสพสารเสพติด โดยเฉพาะด้วยวิธีสูบ(smoking) ซึ งเปนวิธีที ทําให้สารเสพติดออกฤทธิเร็วมาก อาการแสดงออกแบบ ตื่นตัว มีอารมณ์ครึกครันสนุกสนาน พูดมาก ชอบพบปะผู้คน ทํากิจกรรมตลอดเวลาและมักเป็นพฤติกรรมซ้ำ ๆ หงุดหงิดง่าย โกรธง่าย กระวนกระวาย อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย วิตกกังวล เครียด ชอบ พาลหาเรื่องทะเลาะวิวาท การตัดสินใจเสียและนอนไม่หลับ อาการดังที ได้กล่าวมากมักจะปรากฎภายใน 1 ชั วโมงหลังเสพและอยู่ได้ นานเป็นวัน ขึ้นกับปริมาณที่ เสพและวิธีที่ ใช้เสพ
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal)
        ของสารกระตุ้นระบบประสาทส่วนกลางชนิด รุนแรง อาการจะเกิดขึนหลังจากฤทธิของสารกระตุ้นหมดไป และจะมีอาการคงอยู่ 2-3 วันหลังหยุดเสพ เช่น จะมีความรู้สึกหดหู่ อ่อนเพลีย เมื่อยล้า ปวดศีรษะ ฝันร้าย นอนหลับมาก เคลื่อนไหวเชื่องช้า เบื่อหน่าย ท้อแท้ เป็นต้น
        
        สารกระตุ้นระบบประสาทส่วนกลางชนิดไม่รุนแรงและเป็นที่ ยอม รับในสังคม ได้แก่ คาเฟอีน ในเครื่องดื่ม เช่น คาเฟอีน (caffeine) ในกาแฟ, เครื่องดื่มชูกําลัง, นิโคติน (nicotine) ในยาสูบหรือบุหรี
        
        ภาวะเมาสาร (substance intoxication)
        มักเกิดเมื่อบริโภคคาเฟอีน (caffeine) ในเครื่องดื่ม มากกว่า 250 มิลลิกรัม เช่น ดื่ม กาแฟที่ชงจากเครื่องกลั่นมากกว่า 2 - 3 แก้ว มักเกิดอาการ เช่น วิตกกังวล กระวนกระวาย อยู่ไม่สุข ตื่นต้น หงุดหงิด ง่าย ส่วนอาการทางกายจะเกิดกล้ามเนื้อกระตุก หน้าออกร้อน คลื่นไส้อาเจียนและปวดท้อง ปัสสาวะ บ่อย เหงื ออกมาก มือและเท้าสั่น นอนไม่หลับ เป็นต้น และหากมีการเสพมากกว่า 10 กรัมต่อ ครังอาจจะมีอาการชักทังตัว หมดสติ การหายใจล้มเหลวและเสียชีวิตได้อาการดังกล่าวจะเปนอยู่นาน 6 -16 ชั่วโมง
        
        ภาวะถอนสาร (substance withdrawal)
        คาเฟอีน (caffeine)
        อาการมักเกิดขึนภายหลังมีการดื่มครังสุดท้าย 12 – 24 ชั วโมง อาการมักรุนแรงสูงสุดที 24 - 48 ชั่วโมงและอาจอยู่ได้นานถึง 1 สัปดาห์ อาการที พบบ่อยที สุดคือ ปวดศีรษะแบบบีบตุ้บ ๆ เหนื่อยลา รู้สึกทํากิจกรรมต่าง ๆ ได้ไม่ดี คลื่นไส้ อยากดื่มกาแฟอย่างมาก ปวดกล้ามเนื้อและตัว เกร็ง นิโคติน (nicotine)
        ในยาสูบหรือบุหรี จะเกิดอาการภายใน 24 ชั วโมงหลังจากลด ปริมาณหรือหยุดสูบบุหรี จากที่ เคยสูบบุหรี ทุกวันติดต่อกันจะมี ความรู้สึกไม่สบายใจหรือมีอารมณ์หดหู่ ไม่แจ่มใส นอนไม่หลับ หงุดหงิด โกรธง่าย วิตกกังวล สมาธิไม่ดี กระวน กระวาย ขาดความอดทน
- - - - ระยะการถอนพิษยา (de toxification)
        
        รวบรวมและประเมินข้อมูลทั้งสภาพร่างกาย สภาพจิตใจ อาการและอาการแสดงเพื่อค้นหาปัญหาที่ พบในขณะถอนพิษจากสารเสพติด
        
        สังเกตและบันทึกรายงานและให้การดูแลอาการต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในขณะถอนพิษยาอย่างเหมาะสม ตามแผนการรักษาของทีมสุขภาพเพื่อให้ผู้ป่วยความปลอดภัยขณะถอนพิษจากสารเสพติด
        
        จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบําบัดและให้การดูแลช่วยเหลือการปฏิบัติกิจวัตรประจําวัน
      - ระยะการฟนฟูสภาพ (rehabilitation)
        
        กระตุ้นให้ผู้ป่วยเข้าร่วมกิจกรรมที่ส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในเกี่ยวกับการติดสารเสพติด การ ฟื้นฟูและการป้องกันการกลับไปเสพสารเสพติดซ้ำ
        
        ประเมินสภาวะความเครียดและแรงกดันต่าง ๆ ที่อาจทําให้ผู้ป่วยกลับไปใช้สารเสพติดอีก
        
        กระตุ้นผู้ป่วยให้มีส่วนร่วมในแผนการรักษาและมุ่งเน้นให้เกิดความเข้าใจในปัญหาของตนเองที่ต้องใช้สารเสพติด
        
        สนับสนุนให้ผู้ป่วยได้เปิดเผยหรือบอกได้ถึงแรงจูงใจต่าง ๆ ที่ทําให้เขาต้องใช้สารเสพคิดพร้อมกับ ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถหาวิธีการแก้ปัญหาต่าง ๆ - ส่งเสริมแรงจูงใจและการร่วมมือในการรักษาต่อไป หลีกเลี ยงการกลับไปใช้สารเสพติดอีก
        
        ให้ข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งประโยชน์ที ผู้ป่วยและครอบครัวสามารถพึ่งพาและขอความช่วยเหลือได้
        
        ส่งต่อเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างต่อเนื่อง โดยการสอนให้ความรู้เกี่ยวกับยาและสารเสพติด ประสานกับหน่วยงานที เกี่ยวข้อง เช่น ศูนย์บําบัดรักษาผู้ติดยาในท้องถิ่นที ผู้ป่วยอยู่ โรงพยาบาล ศูนย์สาธารณสุข บ้านพักฟื้น คลินิกชีวิตใหม่ ผู้นําชุมชน หรืออาสาสมัครสาธารณสุขในชุมชนให้มีส่วนร่วม ดูแลผู้เลิกเสพยา
      - ระยะเตรียมการก่อนบําบัด (pre-admission)
        
        สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบําบัดเพื่อให้ผู้ป่วยและครอบครัวเกิดความไว้วางใจและให้ความร่วมมือ ในการบําบัดรักษาทางการพยาบาล
        
        ให้ความรู้ผู้ปวยและครอบครัวเกี่ยวกับการติดสารเสพติด การรักษา การฟื้นฟูและการป้องกันการ กลับไปเสพสารเสพติดซ้ำเพื่อให้ผู้ป่วยและครอบครัวลดความวิตกกังวลในการบําบัดรักษาทางการพยาบาล
- - - - วัตถุประสงค์ของการบําบัดรักษา
        เพื่อให้ผู้ป่วยหยุดใช้สารเสพติดให้นานที สุดเท่าที จะทําได้ เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยมีสุขภาพทั้งร่างกายจิตใจและสังคมดีขึน เพื่อช่วยผลักดันและส่งเสริมให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่เหมาะสม
        
        ระยะ 2 การถอนพิษยา (detoxification)
        ระยะนีใช้เวลาประมาณ 2 - 3 สัปดาห์ เริ่ม จากการลดขนาดยาเสพติดลงไปเรื่อย ๆ จะได้รับยาที่ออกฤทธิเหมือนหรือใกล้เคียงสารเสพติด นํามาใช้ชดเชยแทนสารเสพติด เช่น ใช้ Methadone มาลดอาการถอนฝิ่นและอนุพันธ์ฝิ่น และลดขนาดยาลงเรื่อย ๆระหว่างนีผู้ป่วยจะได้รับอาหารที มีคุณภาพ และมีปริมาณพียงพอ ซึ่งมีสารอาหาร ครบถ้วน อาจได้รับการเสริมด้วยวิตามิน พร้อมทังแก้ไขปัญหาภาวะแทรกซ้อนและภาวะขาดสมดุลของน้ำและเกลือแร่ในร่างกาย
        
        ระยะ 3 การรักษาทางจิตสังคมเพื่อฟื้นฟูสมรรถภาพ (psychosocial rehadilitation)
        มีความจำเป็นและได้ผลดีมาก เช่น การทําครอบครัวบําบัด หรือ การบําบัดคู่สมรส ระยะที สามนีจะเป็นระยะที ใช้เวลาในการรักษานานอย่างน้อย 1 ปี อาจจะใช้การรักษา นอกได้ แต่ผู้ป่วยควรมาติดตามต่อเนื่อง สัปดาห์ละ 3 ครัง ๆ ละ 3 ชั่วโมงเป็นเวลา 16 สัปดาห์ ซึ่งเป็นการใช้รูปแบบ MATRIX program หรือใช้รักษาแบบผู้ป่วยในโดยใช้รูปแบบชุมชนบําบัด
        
        ระยะแรก (pre-admission)
        การเตรียมพร้อมสําหรับผู้ป่วยใช้เวลา 1 - 7 วัน ผู้ป่วยเข้ามารับการรักษาครังแรกผู้ปวยจะได้รับการประเมินอาการทางคลินิก และดูความ พร้อมความเต็มใจในการมารับการรักษา มีการตรวจร่างกายและตรวจสภาพจิตโดยละเอียดรวมทั้งการส่งตรวจทาง ห้องปฏิบัติ เพื่อดูและแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่พบ เช่น ภาวะเมา ภาวะถอน อาการแทรกซ้อนอื่น ๆ เช่น หวาดระแวง ประสาทหลอน และความคิดฆ่าตัวตาย
        
        ระยะ 4 การติดตามดูแล (after-care)
        เป็นระยะที ผู้ป่วยกลับไปอยู่บ้านในชุมชนตามปกติแต่ แพทย์ยังนัดมาเพื่อติดตาม ปละ 3 - 4 ครัง พร้อมกับสุ่มตรวจปัสสาวะเพื่อตรวจสอบสารเสพติดในระยะนีผู้ป่วยอาจ เข้ากลุ่มช่วยเหลือกันเอง (self-help group) เพื่อช่วยกันหยุดการใช้สารเสพติดอย่างน้อยสัปดาห์ละครังเป็นเวลานาน ที่สุดเท่าที่ จะนานได้