Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หญิงตั้งครรภ์ G1P0A0L0, อาการสำคัญที่มารพ. : เจ็บครรภ์ก่อนมารพ. 1 hr.,…

- - - - add Syntocinon 10 u ก่อนทารกคลอด
        
        เพื่อให้มดลูกหดรัดตัว ช่วยเร่งคลอด
        
        กลไกการออกฤทธิ์
        
        เป็นฮอร์โมนที่หลั่งจากต่อไฮโปทาลามัส (hypothalamus) เป็นยาที่ออกฤทธิ์โดยเหนี่ยวนำให้เกิดการหดตัวของกล้ามเนื้อมดลูกอย่างเป็นจังหวะซึ่งจะเพิ่มขึ้นตลอดในระหว่างการตั้งครรภ์ โดยระดับของฮอร์โมนจะถึงจุดสูงสุดเมื่อเกิดการคลอด ระดับที่สูงขึ้นเนื่องมาจากการแบ่งตัวของตัวรับออกซิโตซิน ตัวยามีฤทธิ์เพิ่มความถี่และความแรงของการหดตัวของกล้ามเนื้อมดลูก
      - ให้เพื่อ5%D/N/2 ในหญิงตั้งครรภ์ที่ไม่เป็นเบาหวาน
        
        เพื่อเพิ่มพลังงานให้หญิงตั้งครรภ์ เนื่องจากมีการงดน้ำงดอาหาร
    - - เพื่อให้มดลูกหดรัดตัวป้องกันการตกเลือดหลังคลอด
    - - เนื่องจากระยะที่ 2 ของการคลอด ทำให้การเคลื่อนไหวของระบบทางเดินอาการและการดูดซึมของอาหารช้าลง อาหารที่รับประทานก่อนเจ็บครรภ์จะค้างอยู่ในกระเพาะอาหารหลายชม.
        
        ซึ่งต้องระวังมากในการดมยาสลบ เพราะอาจเกิดการสำลักได้
    - - กลุ่มวิตามินและเกลือแร่
      - เป็นยาเม็ดผสมไอโอดีน 0.15 mg ธาตุเหล็ก 60.81 mg และกรดโฟลิก 0.04 mg
        
        ธาตุเหล็ก ช่วยป้องกันภาวะโลหิตจาง
        
        กรดโฟลิก ช่วยป้องกันภาวะความผิดปกติในการสร้างสมอง และไขสันหลังของเด็ก (Neural Tube Defect : NTD)
        
        ไอโอดีน เพื่อสร้างธัยรอยด์ฮอร์โมน ซึ่งมีบทบาทในการพัฒนาระบบประสาทและเซลล์สมอง
      - ผลข้างเคียง
        
        ผื่นแดง ปวดท้อง อาเจียน ท้องผูก ท้องเสีย อุจจาระสีดำ และจุกแน่น หากหายใจไม่สะดวกให้หยุดยา
  - - - ฉีดหลังคลอด เข้ากล้ามเนื้อบริเวณต้นขาด้านหน้าของทารก
        
        กล้ามเนื้อ vastas lateralis ด้านขวา
      - เพื่อช่วยในการแข็งตัวของเลือดเร็วขึ้น ป้องกันเลือดออกผิดปกติ
      - กลุ่มวิตามิน
    - - วัคซีนป้องกันไวรัสตับอักเสบบี
        
        กรณีที่มารดาไม่ได้เป็นพาหะ
        
        ให้ active immunization 0.5 ml
        
        จะให้ 3 เข็ม
        
        เข็มที่ 1 เมื่อแรกเกิด
        
        เข็มที่ 2 เมื่ออายุ 1 เดือน
        
        เข็มที่ 3 เมื่ออายุ 6 เดือน
        
        กรณีมารดาเป็นพาหะ
        
        ให้ Passive immunization คือ Hepatitis B Immunoglobulin (HBIG) 0.5 ml
        
        ควรฉีดให้เร็วที่สุดภายใน 12 ชม.แรกหลังคลอด ช้าสุดภายใน 7 วันหลังคลอด
        
        พร้อมทั้งให้active immunization 0.5 ml และให้ซ้ำอีก 3 ครั้ง
        
        ครั้งที่ 1 เมื่ออายุ 1 เดือน
        
        ครั้งที่ 2 เมื่ออายุ 6 เดือน
        
        ครั้งที่ 3 เมื่ออายุ 15 เดือน
      - ฉีดกล้ามเนื้อหน้าขาด้านหน้า(คนละข้างกับvit K)
        
        กล้ามเนื้อ vastas lateralis ด้านซ้าย
      - สังเกตอาการผิดปกติที่อาจพบหลังฉีดวัคซีน มักพบ 1-2 วันหลังฉีด เช่น ต่อมน้ำเหลืองบริเวณใกล้เคียงที่ฉีดโต เป็นฝี
        
        ให้รีบมาพบแพทย์เพื่อทำการรักษา
      - กลุ่มยา Immunological Products and Vaccines
    - - Bacillus Calmette Guerin vaccine
        
        ฉีดเข้าใต้ผิวหนัง ส่วนล่างของกล้ามเนื้อต้นแขน (deltoid muscle)
        
        วัคซีนป้องกันวัณโรค
        
        เพื่อให้วัคซีนไปสร้างภูมิคุ้มกันในร่างกาย
        
        แนะนำบิดามารดาดูแลผิวหนังบริเวณที่ฉีดให้สะอาด สัปดาห์ที่ 2-3 หลังฉีด จะมีตุ่มแดงๆเกิดขึ้น ตุ่มจะโตขึ้นช้าๆกลายเป็นฝี และแตกออกเอง
        
        ห้ามบ่งหนองหรือฝีและไม่ต้องใส่ยาหรือปิดแผล ให้ใช้สำลีชุบน้ำต้มสุกเช็ดรอยแผล
        
        ประมาณ 3-4 wks.จะแห้งกลายเป็นแผลเป็น
      - กลุ่มยา Immunological Products and Vaccines
    - - เพื่อป้องกันการติดเชื้อหนองใน
      - ผลข้างเคียง
        
        หนังตาและเยื่อบุตาบวมแดง ร้อน (ไม่เป็นอันตรายกับดวงตาของทารก)
        
        เกิดภายใน 24 hr. และหายเองใน 48 hr.
      - เป็นยา antibiotic
      - วิธีการป้ายยา บีบยาส่วนแรกทิ้งก่อน จากนั้นดึงหนังล่างทารกลงแล้วบีบยาเป็นเส้นยาวประมาณครึ่งนิ้ว จากหัวตาไปหางตา
- - - - ไม่ได้ทานยา
- - - - มารดา
        
        1.ผู้คลอดมีอาการเจ็บครรภ์
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S : ผู้คลอดบ่นป่วย
        
        O : สีหน้าไม่สุขสบาย
        
        กำมือแน่น
        
        เหงื่อออกมาก
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ผู้คลอดสามารถจัดการกับความปวดได้อย่างเหมาะสม
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        หญิงตั้งครรภ์ไม่บ่นปวด
        
        มีสีหน้าสุขสบายขึ้น
        
        จัดการกับความปวดได้ถูกต้องเหมาะสม
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินความปวด
        
        2.ดูแลสุขอนามัยร่างกาย ปากและฟันให้สะอาด
        
        3.ดูแลให้ผู้คลอดบ้วนปากบ่อยๆ เพื่อความสุขสบาย
        
        4.จัดสิ่งแวดล้อมให้เป็นส่วนตัว ไม่พลุกพล่าน
        
        5.ใช้เสียงดนตรี เหมือนเสียงฝนตก เปิดให้ผู้คลอดฟังระดับเสียงปานกลาง
        
        6.ดูแลให้ได้รับการพักผ่อน จัดสิ่งแวดล้อมให้สงบ ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีเสียงดังรบกวน
        
        7.ปฏิบัติการพยาบาลตามกิจวัตร ไม่รบกวนการพักผ่อนมากเกินไป
        
        8.แนะนำวิธีการลดปวด เช่น การใช้เทคนิคการผ่อนคลาย เทคนิคการหายใจ การลูบหน้าท้อง การนวด การเพ่งจุดสนใจ
        
        9.กระตุ้นให้ผู้คลอดหายใจแบบตื้น เร็ว เบา และเป่าออก (pant-blow breathing)
        
        การประเมินผล
        
        ผู้คลอดไม่บ่นปวด
        
        สีหน้าสุขสบาย สดชื่นขึ้น
        
        ผู้คลอดรู้วิธีการจัดการกับความปวด ด้วยเทคนิคการหายใจ การลูบหน้าท้อง
        
        2.ผู้คลอดมีความวิตกกังวล
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S : ผู้คลอดบอกว่ากังวลและกลัวเกี่ยวกับการคลอด
        
        O : ผู้คลอดมีสีหน้าวิตกกังวล หน้านิ่ว คิ้วขมวด
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ผู้คลอดมีความวิตกกังวลลดลง
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        ผู้คลอดไม่กังวลเกี่ยวกับการคลอด
        
        ผู้คลอดมีสีหน้าสดชื่นขึ้น
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.สร้างสัมพันธภาพกับผู้คลอดด้วยการแนะนำตนเอง และให้กำลังใจด้วยคำพูดที่สุภาพ เข้าใจง่าย เป็นมิตร รวมถึงแสดงพฤติกรรมที่บ่งบอกถึงความเข้าใจและเห็นใจ เช่น การจับมือ
        
        2.ให้ผู้คลอดมีโอกาสติดต่อญาติ พยาบาลต้องแจ้งข้อมูล รวมทั้งสิ่งที่ผู้คลอดต้องการให้สามีและญาติทราบ
        
        3.ให้กำลังใจผู้คลอด และให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เพื่อลดความวิตกกังวล
        
        4.ดูแลความสุขสบายด้านร่างกายและอารมณ์โดยการสัมผัส เช่น การลูบหน้าท้อง การนวด และการสอบถามความต้องการของผู้คลอด
        
        5.ประเมินความวิตกกังวล ความกลัวของผู้คลอดเกี่ยวกับการเจ็บครรภ์ การคลอด และให้การช่วยเหลืออย่างเหมาะสม
        
        6.จัดบรรยากาศให้เงียบสงบ เป็นส่วนตัว เพื่อให้ผู้คลอดได้ผ่อนคลาย
        
        7.อยู่เป็นเพื่อนผู้คลอดอย่างใกล้ชิด พูดคุยให้กำลังใจ ให้คำชมเชยเพื่อให้เกิดความมั่นใจและคลายความวิตกกังวล เพื่อให้การคลอดดำเนินไปอย่างปกติ
        
        8.เปิดโอกาสให้ผู้คลอดซักถามปัญหา ข้อสงสัย โดยไม่แสดงความรู้สึกเบื่อหน่าย เปิดโอกาสให้ระบายความรู้สึก พร้อมอธิบายเหตุผลตามสถานการณ์ เพื่อให้คลายความวิตกกังวลและความกลัวลง
        
        9.ยอมรับพฤติกรรมที่ผู้คลอดแสดงออกในกรณีที่ผู้คลอดมีพฤติกรรมก้าวร้าว พยาบาลไม่ควรแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวตอบ ควรปลอบโยน อธิบายให้เข้าใจถึงสถานการณ์ที่เป็นความจริง
        
        การประเมินผล
        
        ผู้คลอดมีความวิตกกังวลลดลง
        
        สีหน้าผู้คลอดดีขึ้น
      - ทารก
        
        1.ทารกในครรภ์เสี่ยงต่อการเกิดภาวะ Fetal distress (ภาวะที่ทารกในครรภ์ได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ)
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        O : FH 120-150 bpm
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ทารกในครรภ์ไม่เกิดภาวะ Fetal distress
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        FH ปกติ 110-160 bpm
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ฟัง FH ในระยะ latent ทุก 1 hr. ระยะactive และระยะ transition ทุก 30 min
        
        2.แนะนำวิธีการหายใจแบบตื้น เร็ว เบา และเป่าออก เพื่อให้ความรู้สึกปวดอย่างเบ่งลดลง ซึ่งหากแบ่งนานอาจจะทำให้ทารกได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอได้
        
        3.ดูแลจัดท่านอนให้เหมาะสม เพื่อส่งเสริมให้การคลอดเร็วขึ้น
        
        4.ให้ข้อมูลและอยู่เป็นเพื่อนผู้คลอดอย่างใกล้ชิด เพื่อให้เกิดความมั่นใจและลดภาวะเครียดของผู้คลอด ซึ่งความเครียดจะส่งผลให้มดลูกหดรัดตัวถี่ ทำให้ทารกขาดออกซิเจนได้
        
        การประเมินผล
        
        FH 120-150 bpm
        
        ผู้คลอดรู้เทคนิคการหายใจและปฏิบัติได้ถูกต้อง
        
        ผู้คลอดไม่มีภาวะเครียด
    - - มารดา
        
        เสี่ยงที่ผู้คลอดมีอาการอ่อนเพลีย หมดแรงเบ่ง (ส่งเสริมการเบ่งให้ถูกวิธี)
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        O : ผู้คลอดเบ่งไม่ถูกวิธี
        
        สีหน้าผู้คลอดดูอ่อนเพลีย
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ผู้คลอดเบ่งได้ถูกวิธี ไม่มีอาการอ่อนเพลีย
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.จัดท่าใหเผู้คลอดอยู่ในท่าที่ส่งเสริมการเคลื่อนต่ำของส่วนนำ
        
        2.ดูแลให้ผู้คลอดได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษา
        
        3.สังเกตสีหน้าท่าทางของผู้คลอด เพื่อประเมินอาการอ่อนเพลีย
        
        4.สอบถามอาการอ่อนเพลียจากผู้คลอดอย่างสม่ำเสมอ
        
        5.ประเมินภาวะขาดน้ำ สังเกตจากริมฝีปาก skin turgor
        
        6.ประเมินสัญญาณชีพขณะไม่มีการเบ่งคลอด หากพบ PR มากกว่า 100 bpm และ BP มากกว่าเดิม 20 mmHg ให้รายงานแพทย์ เนื่องจากอาจเกิดภาวะหัวใจวาย
        
        7.ดูแลเช็ดหน้า เช็ดตัวให้ผู้คลอด อาจจะให้บ้วนปาก เพื่อให้ผู้คลอดรู้สึกสดชื่น
        
        8.ประเมินการหดรัดตัวของมดลูก เพื่อส่งเสริมให้ผู้คลอดเบ่งอย่างเหมาะสม
        
        9.ดูแลให้ผู้คลอดเบ่งอยากถูกวิธี คือ ให้สูดหายใจเข้าทางจมูกและเป่าลมออกทางปาก 1 ครั้ง เพื่อล้างปอด จากนั้นสูดหายใจเข้าเต็มที่ แล้วกลั้นหายใจไว้ ยกศีรษะจนคางจรดหน้าอก แล้วออกแรงเบ่งลงก้น
        
        10.ประเมินประสิทธิภาพของการเบ่ง ลักษณะ คือ ขณะเบ่งทวารหนักตุงและถ่างขยายออก มองเห็นส่วนนำปรากฎทางช่องคลอดมากขึ้นเรื่อยๆ
        
        11.ดูแลให้ผู้คลอดได้พักผ่อนในช่วงเวลาที่มดลูกคลายตัว
        
        12.แจ้งให้ผู้คลอดทราบถึงการเคลื่อนต่ำของทารก หลังการเบ่งเป็นระยะ เพื่อให้ผู้คลอดมีกำลังใจ
        
        13.พูดคุยปลอบใจ ให้กำลัง ชื่นชมเมื่อผู้คลอดเบ่ง ไม่ตำหนิ หรือดุด่าผู้คลอด ตอบสนองการแสดงออกของผู้คลอดด้วยความอ่อนโยน
        
        การประเมินผล
        
        ผู้คลอดมีการพูดคุยตอบสนองดี
        
        ผู้คลอดเบ่งได้ไม่ถูกวิธี
        
        ผู้คลอดไม่มีภาวะขาดน้ำ (ริมฝีปากไม่แห้ง)
        
        สีหน้าผู้คลอดไม่มีอาการอ่อนเพลีย
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        ผู้คลอดมีการพูดคุยตอบสนองดี
        
        ผู้คลอดเบ่งได้ถูกวิธี
        
        ผู้คลอดไม่มีภาวะขาดน้ำ (ริมฝีปากไม่แห้ง skin turgorพบผิวหนังตึงดี)
        
        สีหน้าผู้คลอดไม่มีอาการอ่อนเพลีย
      - ทารก
        
        1.ทารกเสี่ยงต่อการได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ เนื่องจากระยะที่สองของการคลอดยาวนาน และมารดาเบ่งไม่ถูกวิธี
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        O : ผู้คลอดเบ่งไม่ถูกวิธี (คางไม่ชิดอก ยกก้นขณะเบ่ง)
        
        FH 120-132 bpm
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ทารกได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        FH ปกติ 110-160 bpm
        
        ระยะที่ 2 ของการคลอดใช้เวลา 1-2 hr. ไม่ควรเกิน 3 hr. (ครรภ์แรก)
        
        ผู้คลอดสามารถเบ่งได้ถูกวิธี คือ ขณะเบ่งทวารหนักตุงและถ่างขยายออก มองเห็นส่วนนำปรากฎทางช่องคลอดมากขึ้นเรื่อยๆ
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินสัญญาณชีพผู้คลอด การหดรัดตัวของมดลูก และFHอย่างสม่ำเสมอ
        
        2.จัดท่าให้มารดานอนหงายชันเข่าศีรษะสูง 45 องศา เบ่งเมื่อมดลูกหดรัดตัว นานครั้งละ 6-8 วินาที 3-4 ครั้ง และหยุดพักผ่อน เพื่อป้องกันการเกิดภาวะ valsava maneuver และส่งเสริมการไหลเวียนเลือดไปยังบริเวณรก
        
        3.ดูแลให้กระเพาะปัสสาวะว่าง ส่งเสริมการเคลื่อนต่ำของส่วนนำทารก และลดระยะเวลาในระยะที่สองของการคลอด
        
        4.บอกถึงความก้าวหน้าของการคลอดเมื่อผู้คลอดเบ่งและเห็นศีรษะทารกเคลื่อนต่ำมา เพื่อให้มารดามีกำลังใจในการเบ่งคลอด
        
        5.อยู่ใกล้ชิด ปลอบปะโลมให้ผู้คลอดคลายวิตกกังวล และชื่นชมเมื่อเบ่งคลอดได้ถูกวิธี
        
        การประเมินผล
        
        FH 120-132 bpm
        
        ระยะที่ 2 ของการคลอดใช้เวลา 14 นาที
        
        ผู้คลอดยังเบ่งได้ไม่ถูกวิธี คือ เบ่งคางไม่ชิดอก ยกก้นขณะเบ่ง
        
        2.ทารกมีโอกาสเกิดภาวะ Hypothermia
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        1 hr. หลังคลอด BT 36.7 C , O2 sat 97%,RR 50 bpm,PR 136 bpm
        
        2 hr. หลังคลอด BT 37.0 C,O2 sat 100%,RR 46 bpm,PR 124 bpm,
        
        แรกคลอด BT 37.1 C,O2 sat 97%,RR 46 bpm,PR 148 bpm
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        ทารกไม่เกิดภาวะ Hypothermia
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        BT ปกติ 36.8-37.4 C
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.หลังทารกคลอดให้รีบเช็ดตัวทารก โดยเริ่มเช็ดที่ศีรษะก่อน เนื่องจากศีรษะเป็นส่วนที่มีพื้นที่เยอะที่สุด
        
        2.ก่อนเช็ดตัวทารกต้องทำผ้าให้อุ่นก่อน เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อนต่อเนื่อง
        
        4.หลังจากเช็ดตัวทารกเสร็จต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผืนใหม่ที่แห้งและอุ่นคลุมตัวทารกและศีรษะทารก
        
        3.วัดอุณหภูมิร่างกายทารกแรกคลอด โดยวัดทางทวารหนัก
        
        5.ดูแลให้มารดาอุ้มทารกแนบตัว ให้ผิวกายสัมผัสกันโดยตรง เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการสูญเสียความร้อนหลังคลอดที่ดีที่สุด (kangaroo care)
        
        6.ดูแลให้มารดาให้ทารกดูดนมทันทีหลังคลอด ภายใน 1-2 hr. เพื่อป้องกันการสูญเสียความร้อน เนื่องจากภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำส่งผลให้ BTต่ำได้
        
        7.ประเมิน vital sign ทารกแรกคลอดทุก 1 hr. และ 2 hr. หลังคลอด (BT วัดทางรักแร้)
        
        การประเมินผล
        
        1 hr. หลังคลอด BT 36.7 C , O2 sat 97%,RR 50 bpm,PR 136 bpm
        
        2 hr. หลังคลอด BT 37.0 C,O2 sat 100%,RR 46 bpm,PR 124 bpm,
    - - มารดา
        
        1.เสี่ยงต่อการสูญเสียเลือดจากแผลฝีเย็บและรกค้างในโพรงมดลูก
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        O : Total blood loss 100 cc.
        
        ระยะเวลาในการทำคลอดรก 7 นาที
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        มารดาไม่มีการสูญเสียเลือดจากแผลฝีเย็บและรกค้างในโพรงมดลูก
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        ใช้ระยะเวลาในการทำคลอดรกไม่เกิน 30 นาที (ปกติจะประมาณ 5-15 นาที)
        
        PR ไม่เกิน 100 bpm
        
        SBP ไม่ลดลงมากกว่า 30 mmHg หรือ DBP ไม่ลดลงมากว่า 15 mmHg
        
        Total blood loss ต้องไม่เกิน 500 cc.
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ประเมินสัญญาณชีพทุก 15 นาที เพื่อเฝ้าระวังภาวะตกเลือด
        
        2.ประเมินภาวะช็อก โดยตรวจดูผิวหนัง หากพบผิวหนังเย็น ซีด มีเหงื่ออกมาก ควรรายงานแพทย์
        
        4.ใช้ถุงตวงเลือดปูรองก้นก่อนทำคลอดรก เพื่อช่วยในการประเมินปริมาณเลือดที่แม่นยำ
        
        9.หลังรกคลอดและเย็บฝีเย็บเสร็จแล้วให้ตวงเลือดแล้วลงในใบบันทึกการคลอด
        
        8.ในการซ่อมแซมฝีเย็บต้องทำอย่างถูกต้องและรวดเร็ว เย็บให้ถึงก้นแผล เพื่อป้องกันภาวะตกเลือด
        
        3.ดูแลให้ยา syntocinon 10 u ทางกล้ามเนื้อเพื่อป้องกันการตกเลือดหลังคลอด
        
        5.ดูแลทำคลอดรกด้วยวิธีที่ถูกต้อง เพื่อให้รกคลอดครบ ไม่มีรกค้างในโพรงมดลูก
        
        6.คลึงมดลูกและและกดไล่ก้อนเลือดในโพรงมดลูกทันทีหลังการคลอดรก เพื่อให้มดลูกหดรัดตัวดี
        
        7.ดูแลให้กระเพาะปัสสาวะว่าง เพื่อไม่ให้ขัดขวางการหดรัดตัวของมดลูก
        
        10.แนะนำให้มารดานวดคลึงมดลูกซ้ำทุก 15 นาที ในระยะ 2 hr.หลังคลอด
        
        การประเมินผล
        
        ใช้ระยะเวลาในการทำคลอดรก 7 นาที
        
        Total blood loss 100 cc.
        
        PR 96 bpm , BP 130/70 mmHg
    - - มารดา
        
        1.เสี่ยงต่อการตกเลือดหลังคลอด เนื่องจากมดลูกหดรัดตัวไม่ดี
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        O : มดลูกหดรัดตัวดี
        
        V/S : 1 hr.หลังคลอด BP 126/64 mmHg , PR 94 bpm, RR 22 bpm , 2hr.หลังคลอด BP 126/78 mmHg , PR 88 bpm, RR 24 bpm
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        มารดาไม่มีภาวะตกเลือดหลังคลอด
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        มดลูกมีการหดรัดตัวดี
        
        SBP ไม่ลดลงมากกว่า 30 mmHg หรือ DBP ไม่ลดลงมากว่า 15 mmHg , PR ไม่เกิน 100 bpm
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.ตรวจสอบความสูงของยอดมดลูกและการหดรัดตัวของมดลูกทุก 30 นาที เพื่อประเมินตำแหน่งและการหดรัดตัวของมดลูก กรณีที่มดลูกนุ่มคลึงมดลูกให้หดรัดตัวดี และกดไล่ก้อนเลือด เพื่อช่วยให้มดลูกหดรัดตัวดี
        
        2.ตรวจสอบลักษณะแผลฝีเย็บ และจำนวนน้ำคาวปลาทุก 30 นาที เพื่อประเมินการสูญเสียเลือด
        
        3.ดูแลกระเพาะปัสสาวะให้ว่าง ถ้ามารดาไมาสามารถถ่ายปัสสาวะได้เองควรสวนปัสสาวะให้
        
        2.มารดาไม่สุขสบายเนื่องจากมีอาการปวดมดลูกและฝีเย็บ
        
        ข้อมูลสนับสนุน
        
        S : มารดาบอกว่ามีอาการปวด Painscore 5 คะแนน
        
        O : มารดามีสีหน้าไม่สุขสบาย หน้านิ่ว คิ้ว ขมวด
        
        เป้าหมายการพยาบาล
        
        มารดามีอาการสุขสบายมากขึ้น
        
        เกณฑ์การประเมินผล
        
        คะแนน Pain score ลดลง น้อยกว่าหรือเท่ากับ 3
        
        มารดามีสีหน้าสุขสบายมากขึ้น สีหน้าสดชื่นขึ้น
        
        กิจกรรมการพยาบาล
        
        1.คลึงมดลูกและกดไล่ก้อนเลือด เพื่อให้มดลูกหดรัดตัวดี ลดอาการปวด
        
        3.แนะนำให้ประคบด้วยถุงน้ำแข็งบริเวณฝีเย็บเพื่อลดอาการปวด บวม
        
        4.ดูแลให้มารดาได้รับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        5.อธิบายให้มารดาทราบถึงการเปลี่ยนแปลงของมดลูกในระยะหลังคลอด ซึ่งอาการปวดที่เกิดขึ้นจากการหดรัดตัวของมดลูกเป็นภาวะปกติ เพื่อให้มารดาเข้าใจถึงสาเหตุของการปวดมดลูก
        
        2.ประเมินลักษณะของแผลฝีเย็บว่ามีอาการปวดบวมแดง