ธรรมมนูญว่าด้วยระบบสุขภาพแห่งชาติ

ข้อดีภาพที่ 1 “ ประชาชนและรัฐร่วมคิดและสร้างสรรค์เพื่อผลักดันระบบสุขภาพ”

:

ทั้งคนไทยและต่างชาติสามารถเข้าถึงบริการสุขภาพที่มีมาตรฐานเท่าเทียมกันโดยโรงพยาบาลรัฐต้องปรับตัวให้มีมาตรฐานทัดเทียมโรงพยาบาลเอกชน

เกิดความร่วมมือระหว่างรัฐกับภาคเอกชนเพื่อเพิ่มการเข้าถึงบริการสุขภาพของประชาชนรวมถึงใช้ทรัพยากรร่วมกัน

ชุมชนท้องถิ่นมีความเข้มแข็งและมีส่วนร่วมในการกำหนดทิศทางนโยบายสุขภาพของชุมชนเองได้

นโยบาย“ ไทยเป็นแหล่งอาหารโลก” ทำให้ธุรกิจส่งออกอาหารและเกษตรเติบโตโดยตระหนักเรื่องความสะอาดปลอดภัยของอาหารมากขึ้น

ข้อเสียภาพที่ 1 “ ประชาชนและรัฐร่วมคิดและสร้างสรรค์เพื่อผลักดันระบบสุขภาพ”

เนื่องจากเปิดให้คนต่างชาติมารับบริการมากขึ้นรัฐจึงต้องใช้งบประมาณสูงขึ้นเพื่อเร่งผลิตพัฒนาบุคลากรทางการแพทยให้เพียงพอ

การรวมระบบประกันสุขภาพเป็นระบบเดียวต้องทำความเข้าใจกับหน่วยงานดูแลระบบบริการสุขภาพและหน่วยงานดูแลงบประมาณค่าใช้จ่ายให้ชัดเจน

รัฐต้องใช้งบประมาณสูงเพื่อพัฒนาคุณภาพมาตรฐานโรพยาบาลรัฐให้ทัดเทียมโรงพยาบาลเอกชน

บริษัทต่างชาติขนาดใหญ่ที่เข้ามาแข่งขันกับธุรกิจไทยเช่นอุตสาหกรรมยาและ บริษัท จำหน่ายปุ๋ย สารเคมีเกษตร เทคโนโลยีการผลิตสมัยใหม่มีความได้เปรียบจนทำให้ยาแพงและต้นทุนการผลิตอาหารสูง

ข้อดีภาพที่ 2“ ระบบสุขภาพของใคร (ของมัน)”

บริการสุขภาพภาคเอกชนจะเติบโตอย่างเต็มที่และมีอิสระมุ่งพัฒนาบริการสุขภาพเพื่อชาวต่างชาติและคนไทยที่มีกำลังจ่ายและไม่เลือกใช้บริการภาครัฐ

ประชาชนเลือกใช้บริการสุขภาพได้ตามที่ตนเองต้องการอย่างอิสระขึ้นกับความสามารถในการจ่าย

มีการนำเทคโนโลยีระดับสูงมาใช้เพื่อพัฒนาการแพทย์และการรักษารายบุคคลมากขึ้นเช่นเทคโนโลยีชีวภาพนาโนเทคโนโลยีระบบข้อมูลสมัยใหม่

ภาคอุตสาหกรรมและเกษตรอุตสาหกรรมเติบโตมากโดยเฉพาะการพลิดเพื่อการส่งออกที่ใช้เทคโนโลยีขั้นสูงใช้รูปแบบการจัดการธุรกิจที่ทันสมัย

ข้อเสียภาพที่ 2“ ระบบสุขภาพของใคร (ของมัน)”

เกิดภาวะยาเทคโนโลยีราคาแพงมีการใช้ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารและสุขภาพเกินความจำเป็นและไม่เหมาะสมอีกทั้งมีโอกาสที่สินค้าอันตรายต่อสุขภาพทะลักเข้าสู่ประเทศมากและง่าย

การเคลื่อนย้ายของแรงงานข้ามชาติเข้ามามากขึ้นส่งผลให้มีแนวโน้มการเกิดโรคใหม่ที่ไม่เคยพบหรือโรคที่หายไปจากประเทศไทยแล้วกลับมาเกิดใหม่ได้อีก

เกิดความแตกต่างเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงและรับบริการสุขภาพอย่างมากขณะที่ค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพของประเทศจะสูงมากขึ้นเพราะไม่มีนโยบายและการควบคุมที่ชัดเจน

พื้นที่เกษตรกรรมจะถูกครอบงำผูกขาดด้วยนายทุนใหญ่และชาวต่างชาติขณะเดียวกันการขยายของเมืองและภาคอุตสาหกรรมจะ จำกัด พื้นที่เกษตรลงและจะก่อเกิดการปนเปื้อนของแหล่งน้ำและดินจนระบบนิเวศและทรัพยากรธรรมชาติถูกทำลาย

ข้อดีภาพที่ 3 “ ระบบสุขภาพยังมีความสำคัญแต่รัฐและประชาชนต้องร่วมกันประคับประคอง”

มีการกำกับดูแลงบประมาณค่าใช้จ่ายในกองทุนหลักประกันสุขภาพภาครัฐและค่าตอบแทนบุคลากรทางการแพทย์ให้มีความคุ้มค่าและโปร่งใส

มีการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยมาใช้วินิจฉัยรักษาโรคอย่างถูกต้องแม่นยำมากขึ้นประชาชนอายุยืนยาวขึ้นโดยรัฐมีระบบตรวจสอบการรักษาของแพทย์อย่างมีประสิทธิภาพ

ชุมชนท้องถิ่นสามารถจัดระบบสุขภาพที่ตอบสนองความต้องการของแต่ละพื้นที่อย่างแท้จริงทันการณ์และมีประสิทธิภาพ

รัฐสนับสนุนการสร้างแหล่งอาหารในระดับชุมชนและครัวเรือนรวมทั้งส่งเสริมการเกษตรแบบพึ่งพาตนเองโดยมีงานวิจัยและพัฒนาสนับสนุน

ข้อเสียภาพที่ 3“ ระบบสุขภาพยังมีความสำคัญแต่รัฐและประชาชนต้องร่วมกันประคับประคอง”

มีแนวโน้มการใช้เทคโนโลยีทางการแพทย์สมัยใหม่ที่ก้าวหน้ามีค่าใช้จ่ายสูงและเกินความจำเป็น

การเจรจาการค้าเสรีทำให้มีสินค้าที่ปนเปื้อนเข้ามาในประเทศได้ง่ายและมีการพึ่งพายาที่ผลิตจากต่างชาติมากขึ้นทำให้ยามีราคาแพงเนื่องจากอุตสาหกรรมยาในประเทศไทยเองยังไม่ได้รับการพัฒนาได้อย่างเต็มที่

การมุ่งเน้นพัฒนาเศรษฐกิจเป็นสำคัญไม่ได้มุ่งพัฒนาระบบสุขภาพทำให้งบประมาณด้านสุขภาพมีจำกัดและขาดมุมมองผลกระทบในภาพรวม

การเกษตรกรรมที่ถูกผูกขาดทำให้อาหารมีราคาแพงและประชาชนบางกลุ่มเข้าถึงแหล่งอาหารได้จำกัด ขณะเดียวกันทรัพยากรที่ใช้ทางการเกษตรและอาหารที่มีอย่างจำกัดก็จะถูกใช้จนเสื่อมโทรมลงด้วย