Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การสร้างสัมพันธภาพ และการสื่อสารเพื่อการบำบัด, นศพต.รวิสรา ราเหม เลขที่…

- - - - ส่วนรวมทั้งหมดของบุคคล ที่บุคคลนั้นเป็นอยู่ หรือมีอยู่ตามความจริง
        
        ร่างกาย
        
        ความเชื่อ
        
        ความคิด
        
        ค่านิยม
        
        ความรู้สึก
        
        พฤติกรรม
    - - การรับรู้และการประเมินผลที่บุคคลมีต่อตนเอง
      - ตัวตนด้านร่างกาย
        
        สรีรภาพ
        
        การรับรู้ความสามารถในการทำหน้าที่ของร่างกาย
        
        ความสามารถในการควบคุมการทำหน้าที่ของร่างกาย
      - ตัวตนส่วนบุคคล
        
        ตัวตนด้านศีลธรรม
        
        ตัวตนด้านความสม่ำเสมอแห่งตน
        
        ตัวตนด้านปนิธานหรือความคาดหวัง
        
        ตัวตนด้านการยอมรับนับถือตนเอง
    - - 1. การรับรู้รูปแบบของตน
        
        แนวคิดของโรเจอร์ส
        
        ตัวตนของบุคคล
        
        ตนตามที่รับรู้
        
        ตนตามความเป็นจริง
        
        ตนตามอุดมคติ
        
        แนวคิดของโบลส์
        และดาเวนพอร์ท
        
        ตนตามที่คาดหวัง
        
        ตนตามการรับรู้
        
        ตนตามความเป็นจริง
        
        ตนตามที่ผู้อื่นคาดหวัง
        
        ตนตามที่ผู้อื่นรับรู้
      - 2. การรู้จักตนในบริบทของสิ่งแวดล้อม
        
        แนวคิดของ Johari window
        
        1. บริเวณที่เปิดเผย
        เรารู้และคนอื่นก็รู้ด้วยย ตรงตามที่เราเป็นอยู่ว่าเราเป็นคนลักษณะแบบไหน
        
        2. บริเวณจุดบอด
        คนอื่นมองห็นว่าเราเป็นคนอย่างไร แต่เราไม่รู้หรือไม่ได้ตระหนักว่าเราเป็นอย่างที่คนอื่นมอง
        
        3. บริเวณความลับ
        เราพยายามปกปิดไม่ให้คนอื่นรู้ เพราะความคิด ความรู้สึกหรือพฤติกรรมบางอย่างไม่เป็นที่ยอมรับในสังคม
        
        4. บริเวณอวิชชา
        เป็นส่วนที่เราเองไม่รู้ คนอื่นก็ไม่รู้ อาจเปิดเผยได้โดยใช้วิธีการทางจิตวิทยาในการวิเคราะห์ เพื่อดึงขึ้นมาสู่ระดับจิตสำนึก
  - - - มีความต้องการทางด้านร่างกาย
      - มีความต้องการทางด้านจิตใจ
- - - - การดําเนินของสัมพันธภาพเป็นไปตามความต้องการร่วมกัน อาจมีวัตถุประสงค์หรือไม่มีวัตถุประสงค์
      - ค่านิยมขึ้นนอยู่กับปทัสถานของสังคม
      - จุดมุ่งหมายอาจจะไม่มีโดยเฉพาะเจาะจง หรืออาจเพื่อ ความพึงพอใจร่วมกัน
      - การพบกันไม่สม่ำเสมอ แล้วแต่โอกาสหรืออาจมีแผนการ
      - ทุกคนมีส่วนร่วมในการกําหนดการดําเนินของสัมพันธภาพ
      - ระยะเวลาในการพบไม่มีหลักเกณฑ์กําหนดแน่นอน
    - - มีวัตถุประสงคเพื่อช่วยผู้ป่วยเกี่ยวกับภาวะสุขภาพ
      - พยาบาลยอมรับผู้ป่วยโดยไม่ตัดสิน
      - จุดมุ่งหมายที่กำหนดขึ้นร่วมกันเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วย
      - มีการวางแผนเพื่อพบผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอกําหนดวันและเวลาชัดเจน
      - พยาบาลเป็นผู้รับผิดชอบในการกําหนดแบบแผนการดําเนินการของสัมพันธภาพ
      - ระยะเวลาในการพบ การสิ้นสุด มีหลักเกณฑ์กําหนดแน่นอน
  - - - คือ การที่พยาบาลยอมรับความคิดความรู้สึกละพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนของผู้ป่วยป่วยโดยไม่ตัดสินหรือตำหนิ
    - - คือความสม่ำเสมอของพยาบาลที่ติดต่อ พูดคุย หรือพบกับผู้ป่วย
    - - ความจริงใจของพยาบาลที่จะ ให้การช่วยเหลือทั้งคำพูดและการแสดงออก
- - - - เพื่อความไว้วางใจในพยาบาล
      - กำหนดข้อตกลงในการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัด
      - เพื่อประเมินความคิด ความรู้สึกและพฤติกรรมของผู้ป่วย
      - เพื่อลดปัญหาในการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัด
    - - การสร้างความไว้วางใจ
      - การกำหนดข้อตกลงในสัมพันธภาพ
      - การรักษาความลับของผู้ป่วย
      - การบอกถึงการสิ้นสุดสัมพันธภาพ
  - - - การรักษาความไว้วางใจ และสัมพันธภาพระหว่างพยาบาลกับผู้ป่วย
      - การรวบรวมข้อมูลผู้ป่วยให้มากขึ้น
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยรับรู้ปัญหาของตนตามความเป็นจริง
      - ช่วยให้ผู้ป่วยพัฒนาการเข้าใจตนเอง
      - ช่วยอำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม
      - เตรียมผู้ป่วยสำหรับการยุติสัมพันธภาพ
  - - - มีอาการดีขึ้น ปรับตัวได้
      - กลับบ้าน/ย้ายไปตึก รพ.อื่น
      - หมดเวลาฝึกปฏิบัติงาน
    - - แสดงพฤติกรรมถดถอย
      - แสดงพฤติกรรมโกรธ
      - แสดงพฤติกรรมการยอมรับ
- - - - การแสดงความรู้จัก ความสนใจ และยอมรับความเป็นบุคคลของผู้ป่วย เน้นความมีคุณค่าและการให้เกียรติ
        ตัวอย่าง : “สวัสดีค่ะคุณ ก.วันนี้คุณตัดผมใหม่”
    - - การแสดงการยอมรับและเข้าใจความรู้สึก ความคิดพฤติกรรมของผู้ป่วยซึ่งการยอมรับนี้ไมม่ได้หมายถึงการเห็นด้วยกับผู้ป่วย แต่เป็นการยอมรับผู้ป่วยในขณะที่ติดต่อสื่อสารกัน
        ตัวอย่าง : “ค่ะ ฉันกำลังฟังอยู่ค่ะ”
    - - การที่พยาบาลเสนอความตัวเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยด้วยความจริงใจ และสม่ำเสมอ ถึงแม้ว่าผู้ป่วยจะไม่ขอความช่วยเหลือหรือยังไม่พร้อมจะสื่อสารกับพยาบาล ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกอบอุ่นและมีค่า ไม่ถูกทอดทิ้ง
        ตัวอย่าง : "ฉันจะนั่งคุยเป็นเพื่อนคุณนะคะ"
  - - - เป็นคำถามปลายเปิด ไม่ได้มีการระบุไปยังเรื่องใดเรื่องหนึ่งส่วนใหญ่นามาใช้ในการเริ่มต้นการสนทนา
        ตัวอย่าง : "มีอะไรที่ทาให้คุณกังวลใจบอกได้นะคะ"
    - - การใช้คำถามปลายเปิด (Open-ended question)ลักษณะคำถามจะเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยแสดงความคิดเห็น และความรู้สึกในเรื่องที่พยาบาลถาม ควรหลีกเลี่ยงคำว่า“ทำไม (Why)”เพราะผู้ป่วยจะรู้สึกว่าถูกขู่เข็ญ คุกคาม หรือถูกตำหนิจากพยาบาล
        ตัวอย่าง : “วันนี้มีอะไรที่ทาให้คุณรู้สึกไม่สบายใจบ้าง”
      - การใช้คำถามปลายปิด (Closed-ended question)ลักษณะคำถามจะสั้นๆและต้องการคำตอบที่เฉพาะเจาะจงไม่ให้โอกาสผู้ป่วยแสดงความคิดเห็นหรือความรู้สึก ควรใช้ในผู้ป่วยที่ไม่ค่อยพูดหรือแยกตัวเท่านั้น
        ตัวอย่าง : “คุณอยากจะไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนหรือไม่”
    - - การกระตุ้นให้ผู้ป่วยพูดต่อขณะที่สนทนา เพื่อทำให้การสนทนาดาเนินต่อไปและทำให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าพยาบาลให้ความสนใจตั้งใจฟัง และต้องการให้ผู้ป่วยพูดต่อ
        ตัวอย่าง : “เล่าต่อซิคะ”
      - ใช้ในกรณีที่เกิดการหยุดชะงักความคิด (Blocking) คิดไม่ออกว่ากาลังพูดเรื่องอะไร
        ตัวอย่าง : “คุณไม่ชอบที่พี่ชายไปบอกแม่ แล้วอย่างไรต่อคะ”
      - มีเหตุการณ์ที่ขัดจังหวะการสนทนาพยาบาลจึงทบทวนเรื่องเดิมแล้วใช้เทคนิคการกระตุ้นให้พูดต่อ
        ตัวอย่าง : “เมื่อสักครู่คุณพูดว่าคุณอยากกลับบ้านไปเรียนหนังสือต่อ แล้วอย่างไรต่อไปคะ”
    - - การเจาะลึกเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ผู้ป่วยกล่าวถึงอย่างผิวเผินไม่ชัดเจน
        ตัวอย่าง : "คุณช่วยเล่าเหตุการณ์ตอนที่...หน่อยซิคะ"
    - - การใช้ความเงียบขณะสนทนาเพื่อเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้รวบรวมความคิดทบทวนสิ่งที่พูดไป แล้วและสิ่งที่จะพูดต่อไปนอกจากนี้ยังได้ตระหนักถึงอารมณ์ของตนขณะสนทนา
    - - การที่พยาบาลสังเกตเห็นหรือรับรู้ในตัวผู้ป่วย โดยเฉพาะกิริยาท่าทางที่แสดงออกถึงอารมณ์ของผู้ป่วย ให้ผู้ป่วยทราบเพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยสำรวจตนเองและบอกถึงความรู้สึกของตนในขณะนั้น
        ตัวอย่าง : "เสียงคุณสั่นตอนเล่าเรื่องลูกที่แท้งไป"
  - - - เป็นการกล่าวซ้าในเนื้อหาคาพูดของผู้ป่วย
        ตัวอย่าง : “อยู่โรงพยาบาลไม่เห็นดีเลย อยากกลับบ้าน”
    - - การพูดสะท้อนกลับในสิ่งที่ผู้ป่วยพูดซึ่งเป็นการสะท้อนความรู้สึกของผู้ป่วย
        ตัวอย่าง : "คุณรู้สึกราคาญที่ถูกถามบ่อยๆ"
    - - การขอให้ผู้ป่วยอธิบายในสิ่งที่ยังคลุมเครือ หรือมีความหมายไม่ชัดเจนให้กะจ่าง
        ตัวอย่าง : "ที่คุณบอกว่าเขาหมายถึงใครคะ" / "เขาคือใคร"
    - - การตรวจสอบความเข้าใจของพยาบาลว่าตรงกับความรู้สึกหรือสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการจะสื่อสารกับพยาบาลหรือไม่
        ตัวอย่าง : "คุณรู้สึกสบายใจขึ้นแล้วใช่ไหมคะที่ได้พูดถึงภรรยาของคุณ"
  - - - การให้ข้อมูลที่ผู้ป่วยควรทราบหรือผู้ป่วยถาม เพื่อให้ผู้ป่วยทราบข้อมูล สามารถปฏิบัติตนได้เหมาะสมรวมทั้งช่วยลดความวิตกกังวล
        ตัวอย่าง : "ฉันชื่อ.....เป็นนักศึกษาพยาบาลจาก .......ได้รับมอบหมายให้ดูแลช่วยเหลือคุณขณะที่คุณอยู่ที่หอผู้ป่วยนี้ค่ะ"
  - - - การเน้นเฉพาะประเด็นหรือเรื่องที่สาคัญเพื่อให้ได้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับปัญหาและความต้องการของผู้ป่วย ใช้เมื่อผู้ป่วยอยู่ในภาวะสับสนพูดวกวนไม่ได้เนื้อหาสาระหรือเปลี่ยนเรื่องสนทนาบ่อย ๆ
        ตัวอย่าง : "คุณ ก. คะ คุณกำลังเล่าถึงปัญหาการทำงานอยู่นะคะ เรามาคุยเรื่องนี้กันต่อนะคะ"
    - - การบอกสิ่งที่เป็นความจริงหรือสภาพการณ์ที่เป็นจริงให้ผู้ป่วยทราบ เพื่อให้ผู้ป่วยได้พิจารณาให้ชัดเจนก่อนตัดสินใจ
        ตัวอย่าง : "ฉันไม่เห็นมีใครในห้องนี้นอกจากคุณ ก. กับดิฉัน"
    - - การที่พยาบาลรวบรวมข้อมูลสำคัญในการสนทนา สรุปให้เป็นเรื่องราวชัดเจนเพื่อให้ทั้งผู้ป่วยและพยาบาลเข้าใจสิ่งที่ได้สนทนาตรงกัน
        ตัวอย่าง : "คุณ ก.ช่วยสรุปเรื่องที่เราพูดคุยกันไปในวันนี้หน่อยค่ะ"
  - - - เป็นเทคนิคที่ใช้เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถจัดลำดับเหตุการณ์หรือเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนและหลัง
        ตัวอย่าง : "คุณเริ่มปวดศีรษะบ่อยๆตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนหรือไปทำงานแล้วคะ"
    - - เป็นเทคนิคในลักษณะคาถามเพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยประเมินความคิด ความรู้สึกของตนที่ได้ประสบมาจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาของตน
        ตัวอย่าง : "หลังจากเข้าร่วมกลุ่มกิจกรรม คุณรู้สึกอย่างไรบ้างคะ"
    - - เป็นลักษณะของการใช้คำถามปลายเปิด เพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยคิดเปรียบเทียบความคล้ายคลึง หรือความแตกต่างต่อเหตุการณ์เรื่องราวหรือประสบการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น
        ตัวอย่าง : "คุณคิดว่าคุณกับพี่ขายของคุณหมือนหรือแตกต่างกันในเรื่องใดบ้าง"
    - - เป็นเทคนิคที่กระตุ้นให้ผู้ป่วยได้คิดวางแผนโดยการ คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าว่าหากเกิดเหตุการณ์อย่างที่เคยประสบมาผู้ป่วยจะวางแผนแก้ไขปัญหาอย่างไร
        ตัวอย่าง : “หากคุณกลับไปอยู่บ้านแล้ว คุณจะดูแลตัวเองในเรื่องการรับประทานยาอย่างไรคะ"
    - - เป็นเทคนิคของการใช้คาถามปลายเปิด เพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยอธิบายเหตุการณ์หรือสิ่งที่ตนได้ประสบหรือรับรู้มา
        ตัวอย่าง : "เสียงที่คุณได้ยินตอนนั้นเป็นอย่างไรคะ"
    - - เป็นเทคนิคที่มักจะใช้ในกรณีที่สิ่งที่ผู้ป่วยบอก ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้โดยใช้วิธีที่ทำให้ผู้ป่วยคิดทาความเข้าใจกับข้อมูลที่บอกเสียใหม่
        ตัวอย่าง : "เป็นไปได้หรือคะที่...”