Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้สูงอายุ 70 ปี เพศ ชาย สัญชาติ ไทย เชื้อชาติ ไทย ศาสนา พุทธ …

- - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการปวดแขนซ้ายเนื่องจากกระดูกกดทับเส้นประสาท”
        O: ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 4 คะแนน
    - - ความปวด (Pain) เป็นประสบการณ์ความรู้สึกที่ไม่สบาย ซึ่งเกิดจากการทำลายเนื้อเยื่อ หรือเสมือนหนึ่งมีการทำลายเนื้อเยื่อ ความปวดจึงเป็นเรื่องที่ซับซ้อน เพราะมีทั้งความรู้สึก อารมณ์ ประสบการณ์ส่วนตัว ตลอดจนปัจจัยทางสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย ซึ่งสามารถจำแนกได้ดังนี้ จำแนกตามระยะเวลาก็จะเป็นความปวดเฉียบพลันและเรื้อรัง
        
        ความปวดเฉียบพลัน (Acute pain) มีระยะเวลาของความปวดที่จำกัด ปกติมักไม่เกิน 6 เดือน เป็นความปวดที่มีสาเหตุ เมื่อพยาธิสภาพหายไป อาการปวดก็หายไปด้วย เป็นความปวดที่ประเมินง่ายไม่ซับซ้อน ตัวอย่างความปวดชนิดนี้ เช่น ความปวดแผลหลังผ่าตัด หรือหลังอุบัติเหตุ เป็นต้น
        
        ความปวดเรื้อรัง (Chronic pain) เป็นอาการปวดที่เกิดขึ้นนานกว่าระยะเวลาสมานของเนื้อเยื่อที่ได้รับบาดเจ็บ และบ่อยครั้งที่ไม่สามารถบ่งชี้ถึงสาเหตุของความปวดได้ ปกติมักเป็นความปวดนานเกิน 6 เดือน ตัวอย่างความปวดชนิดนี้ เช่น ปวดเกร็งกล้ามเนื้อ โดยเฉพาะบริเวณหลังหรือคอ ปวดศีรษะ (ปวดแบบไซนัสอักเสบ) ข้ออักเสบหรือปวดข้อ ความอ่อนแรงของกล้ามเนื้อในบริเวณที่ปวด อาการชา รู้สึกซ่าๆ หรือความรู้สึกอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกัน ความปวดเรื้อรังมักมีอาการร่วม คือ นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร อารมณ์หงุดหงิด ความกระตือรือร้นและความคิดสร้างสรรค์ลดลง
        
        ความปวดที่เกิดจากมะเร็ง (Cancer pain) เดิมถูกจัดอยู่ในกลุ่มของความปวดเรื้องรัง แต่เนื่องจากสาเหตุของการเกิดความปวด และพยาธิสภาพของร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไป จะต่างจากความปวดเรื้อรังชนิดอื่นๆ มาก
        
        จึงสรุปได้ว่าผู้ป่วยไม่สุขสบายเนื่องจากปวดแขนซ้าย ซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติ ผลการประเมินความเจ็บปวด การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบกล้ามเนื้อและข้อ และทฤษฏีความเสื่อมโทรม
      - ซึ่งตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบกล้ามเนื้อและข้อดังนี้
        กระดูก หน้าที่อย่างหนึ่งของกระดุกคือการรักษาสมดุลแคลเซียมโดยการกักเก็บและสลายแคลเซียม ซึ่งควบคุมโดยการทำงานร่วมกันระหว่าง parathyroid hormone และ calcitonin เมื่อระดับแคลเซียมลดลง parathyroid hormoneจะกระตุ้นให้มีการสลายแคลเซียมจากกระดูกเข้าสู่กระแสเลือดและยังทำงานร่วมกับวิตามินดีในการเพิ่มการดูดซึมแคลเซียมบริเวณลำไส้เล็กซึ่งได้จากสารอาหาร และเพิ่มการดูดกลับแคลเซียมที่ไต กระดูกของมนุษย์จะบางลงเมื่ออายุ 30ปี เนื่องจากมีการสลายมากกว่าการสร้างมวลกระดูก ซึ่งพันธุกรรมเป็นปัจจัยสำคัญร่วมกับปัจจัยอื่นๆ โดยเฉพาะการเป็นเพศหญิงจะมีการสูญเสียแคลเซียมและมีภาวะกระดูกบางเร็วมากขึ้นภายหลังหมดประจำเดือนซึ่งเป็นผลจากEstrogen hormone ลดลงซึ่งโดยปกติ Estrogen hormone จะมีฤทธิ์ต้านการทำงานของ parathyroid hormone จึงทำให้กระดูกมีการสลายมาขึ้น และผู้สูงอายุมักมีการรับประทานวิตามินไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายประกอบกับผู้สูงอายุไม่ค่อยถูกแสงแดด ซึ่งเป็นเหตุให้เกิด parathyroid hormone สูง ร่วมกับการรับประทานแคลเซียมน้อยเกินไป การดูดซึมในลำไส้เล็กลดลงและขาดการออกกำลังกายเป็นผลให้ผู้สูงอายุมวลกระดูกลดลง ทำให้กระดูกพรุนและหักง่าย (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-5)
        มวลของกล้ามเนื้อลดลงอัตราการสร้างพลังงานจากการเผาผลาญลดลง ซึ่งส่งผลให้สมรรถภาพทางกาย การเคลื่อนไหว ความแข็งแรง ความทนต่อการมีกิจกรรมลดลง ซึ่งเป็นสาเหตุทำให้ผู้สูงอายุเกิดภาวะพึ่งพาแความพิการ ความแรงในการหดตัวของกล้ามเนื้อลดลงทำให้หกล้มได้ง่าย เมื่อเสียสมดุลร่างกาย(สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-5)
      - ซึ่งเป็นไปทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory) ทฤษฎีนี้ได้เปรียบเทียบสิ่งมีชีวิตคล้ายกับเครื่องจักรเมื่อมีการใช้งานมาก ๆ ก็จะเกิดความผิดปกติขึ้น แต่มนษย์และเครื่องจักรจะแตกต่างกันเพราะมนุษย์สามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองและใช้งานตอไปได้โดยกระบวนการสร้างใหมเพื่อทดแทน เช่น เซลล์ของผิวหนัง เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาวเป็นต้น แต่มีเซลล์บางชนิดไม่สามารถแบ่งตัวได้อีกได้แก่ เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจเซลล์กล้ามเนื้อลายและเซลล์ประสาท เมื่ออายุมากขึ้นเซลล์ก็จะเสื่อมลงและตาย ทําให้การทํางานของอวัยวะเหล่านี้ลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-5)
      - จากการซักประวัติพบว่าผู้ป่วยมีอาการปวดแขนซ้ายเนื่องจากกระดูกกดทับเส้นประสาท และผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 4 คะแนน
    - - เพื่อลดความปวดแขนข้างซ้าย
    - - ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม น้อยกว่า 4 คะแนน
      - ผู้ป่วยไม่บ่นปวดแขนซ้าย
      - สัญญาณชีพปกติ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5-37.4 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 60-100 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16-20ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 90/60-120/80 มิลลิเมตรปรอท
    - - ประเมินระดับความปวดของผู้ป่วย โดยแบบประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ในการประเมินและสังเกตพฤติกรรม และประเมิน vital sign เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาลได้อย่างเหมาะสม
      - ดูแลจัดการความปวดโดยไม่ใช้ยา
        
        จัดให้นอนในท่าที่ถูกต้องและจัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบสงบเพื่อให้ผู้ป่วยพักผ่อน
        
        ไม่เคลื่อนไหวบริเวณที่เจ็บปวด
        
        ช่วยเหลือในการทำกิจวัตรและให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล
        
        การประคบร้อน/เย็น
        
        การใช้ลูกประคบสมุนไพร (สวรส มากดี, 2560)
        
        ยกบริเวณที่ปวดให้สูงขึ้น
        เพื่อบรรเทาอาการปวดให้ผู้ป่วย
      - ดูแลจัดการความปวดด้วยการให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษาและประเมินผลข้างเคียงจากการได้รับยา
      - ประเมินความปวดหลังจากให้การพยาบาลหากอาการยังไม่ดีให้แจ้งผู้ดูแลเพื่อนำผู้ป่วยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
    - - 1.สังเกตอาการปวดหากพบให้แจ้งผู้ดูแล แพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.เมื่อมีอาการปวด
      - 3.หากมียาตามแผนการรักษาให้รับประทานยาตามแบบแผนการรักษาเพื่อบรรเทาอาการปวด
    - - 1.สังเกตอาการปวดหากพบให้แจ้งแพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.หากผู้ป่วยมีอาการปวด
      - 3.หากผู้ป่วยมียาตามแผนการรักษาให้รับประทานยาตามแบบแผนการรักษาเพื่อบรรเทาอาการปวดและเฝ้าระวังผลข้างเคียงของยา
      - 4.ประเมินความปวดหลังจากให้การพยาบาลหากอาการยังไม่ดีให้แจ้งผู้ดูแลเพื่อนำผู้ป่วยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
    - - 27 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 56 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 105/51 มิลลิเมตรปรอท
        104/48 มิลลิเมตรปรอท
        องศาเซลเซียส
        2.ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 3 คะแนน
        3.ผู้ป่วยบ่นปวดแขนซ้ายเล็กน้อย
        28 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 37องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 62 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 18ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 105/51 มิลลิเมตรปรอท
        2.ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 3 คะแนน
        3.ผู้ป่วยบ่นปวดแขนซ้ายเล็กน้อย
        29 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 65 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 18 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 107/61 มิลลิเมตรปรอท
        2.ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 2 คะแนน
        3.ผู้ป่วยบ่นปวดแขนซ้ายเล็กน้อย
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 37.2องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 70 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 104/61 มิลลิเมตรปรอท
        ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 2 คะแนน
        3.ผู้ป่วยบ่นปวดแขนซ้ายเล็กน้อย
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.7 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 68 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 110/69 มิลลิเมตรปรอท
        2.ผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม น้อยกว่า 1 คะแนน
        3.ผู้ป่วยบ่นปวดแขนซ้ายเล็กน้อย
  - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “มองไกลไม่ชัด”
        O: ตรวจร่างกายพบว่าผู้ป่วย สายตา3/18 ทั้งสองข้าง
        O: ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        O: -
    - - การพลัดตกหกล้ม หมายถึง การเปลี่ยนตำแหน่งของร่างกายจากการลื่น ไถล ถลา หรือตกไปสู่ พื้นผิวที่ต่ำกว่า ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจและไม่สามารถควบคุมได้ อาจส่งผลให้ร่างกายของผู้ป่วยได้รับบาดเจ็บหรือไม่ได้รับบาดเจ็บก็ตาม การพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุนำมาซึ่งความสูญเสียคุณภาพชีวิตเนื่องจากการสูญเสียความสามารถด้านการทำหน้าที่ร่างกาย การบาดเจ็บที่รุนแรง จนกระทั่งการเสียชีวิต การพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุ มีหลายสาเหตุหรือปัจจัยด้วยกัน สาเหตุภายนอกได้แก่ แสงสว่างที่ไม่เพียงพอหรือสว่างเกินไป ขั้นบันไดมีลวดลาย พื้นไม่เรียบ ขรุขระหรือลื่น ที่จับยึดไม่เหมาะสม มีสิ่งกีดขวางการเคลื่อนไหวเป็นต้น สาเหตุภายใน คือ กระบวนการชรา ได้แก่ การทรงตัวและกำลังกล้ามเนื้อลดลีง ความผิดปกติของความดันโลหิต หัวใจและหลอดเลือด ระบบประสาท การใช้ยา การเจ็บป่วยเฉียบพลันที่ทำให้การทรงตัวหรือการเปลี่ยนท่าผิดปกติไปจากเดิม รวมถึงปัจจัยอื่นๆ เช่น เครื่องแต่งกายและเครื่องช่วยในการเคลื่อนไหวไม่เหมาะสม รองเท้าไม่พอดี แว่นตาไม่เหมาะสม เป็นต้น
        
        ผลกระทบของการพลัดตกหกล้มส่งผลทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ ทางด้านร่างกายทำให้เกิดการบาดเจ็บ
        ของอวัยวะ ตั้งแต่ไม่มีการบาดเจ็บ บาดเจ็บเล็กน้อย บาดเจ็บปานกลางจนกระทั่งบาดเจ็บมากจนถึงเสียชีวิต
        ผลกระทบต่อจิตใจ ทำให้เกิดการกลัวต่อการหกล้ม สูญเสียความมั่นใจในการทำกิจกรรม
        ผลกระทบด้านเศรษฐกิจต้องเสียค่ารักษาพยาบาล และการฟื้ นฟูสภาพเป็นเวลานาน และการดูแลที่ต่อเนื่อง ตลอดจนส่งผลต่อการขาดรายได้ของสมาชิกในครอบครัวที่ต้องมาดูแลผู้สูงอายุที่ได้รับบาดเจ็บจากการพลัดตกหกล้ม
      - ตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุของอวัยวะรับความรู้สึกพบว่า รูม่านตาเล็กลงปฏิกิริยาการตอบสนองของรูม่านตาต่อแสงลดลง หนังตาตก แก้วตาเริ่มขุ่นมัวเกิดต้อกระจกรอบๆ กระจกตาจะมีไขมนมาสะสมเห็นเป็นวงสีขาวหรือเทาลานสายตาแคบ กล้ามเนื้อลูกตาเสื่อม ความไวในการมองภาพลดลง สายตายาวขึ้น มองภาพใกล้ไม่ชัด การมองเห็นใน ที่มืดหรือเวลากลางคืนไม่ดีต้องอาศัยแสงช่วยจึงจะมองเห็นได้ชัดขึ้น ความสามารถในการเทียบสีลดลงการผลิตน้ำตาลลดลง ทําให้ตาแห้งและเกิดภาวะระคายเคืองต่อเยื่อบุตาได้ง่าย
      - ซึ่งเป็นไปตามเป็นไปตามทฤษฎีการเชื่อมตามขวาง (Cross-linking theory) ทฤษฎีนี้
        อธิบายว่าความสูงอายุเกิดขึ้นจากมีการเชื่อมตามขวางของโมเลกุลของโปรตีนส่วนใหญ่จะพบการเชื่อมตามขวางมากที่สุดในอิลาสตินและคอลลาเจน ซึ่งเป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันในร่างกายของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นส่วนประกอบของโครงสร้างร่างกาย ช่วยพยุงและให้ความแข็งแกร่งเนื้อเยื่อเหล่านี้จะพบมากในผิวหนัง เอ็น กระดูกกล้ามเนื้อ หลอดเลือดหัวใจ อัตราของการเชื่อมตามขวางจะ เป็นมากขึ้นเมื่อมีอายุมากขึ้น แต่จะเกิดเร็วในช่วงอายุ 30-50 ปีขึ้นไป นอกจากนั้นยังมีปัจจัยจากสิ่งแวดล้อมหลายประเภทที่ทําให้มีการเพิ่มอัตราการเชื่อมตามขวางได้แก่สารประกอบอัลดีไฮด์ทองแดงแมกนีเซียมและ Oxidizing fat ดังนี้เมื่ออายุมากขึ้นเนื้อเยื้อคอลลาเจนและอิลาสตินจะมีการเชื่อมตามขวางมากขึ้นทําให้สูญเสียความยืดหยุ่น มีลักษณะแข็งแตกและฉีกขาดง่ายขึ้น ก่อให้เกิดผลต่อการซึมผ่านของสารที่เยื้อหุ้มทําให้การแพร่และการดูดซึม ของก๊าซ สารอาหารแอนติบอดี้ท๊อกซิน ตลอดจนเมตาโบลัยท์ต่าง ๆ ผ่านผนังหลอดเลือดลดลง เอ็นจะแข็งและแห้งผิวหนังแห้งเหี่ยว ฟันหลุดร่วงกล้ามเนื้อเสียความยืดหยุ่น ผนังหลอดเลือดมีแรงตึงตัวลดลง ทําให้ประสิทธิภาพในการทางานของหลอดเลือดและอวยวะต่างๆ มีประสิทธิภาพในการทํางานลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-3)
        
        จึงสรุปได้ว่าผู้ป่วยเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุเนื่องจากสายตาสั้น ซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติ ตรวจร่างกาย การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบกล้ามเนื้อและข้อ การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบประสาท ทฤษฎีการเชื่อมตามขวางและทฤษฏีความเสื่อมโทรม แต่ไม่เป็นไปตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุของอวัยวะรับความรู้สึก
        
        และทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory) ทฤษฎีนี้ได้เปรียบเทียบสิ่งมีชีวิตคล้ายกับเครื่องจักรเมื่อมีการใช้งานมาก ๆ ก็จะเกิดความผิดปกติขึ้น แต่มนษย์และเครื่องจักรจะแตกต่างกันเพราะมนุษย์สามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองและใช้งานตอไปได้โดยกระบวนการสร้างใหมเพื่อทดแทน เช่น เซลล์ของผิวหนัง เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาวเป็นต้น แต่มีเซลล์บางชนิดไม่สามารถแบ่งตัวได้อีกได้แก่ เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจเซลล์กล้ามเนื้อลายและเซลล์ประสาท เมื่ออายุมากขึ้นเซลล์ก็จะเสื่อมลงและตาย ทําให้การทํางานของอวัยวะเหล่านี้ลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-5)
      - จากการซักประวัติพบว่าผู้ป่วยมองไกลไม่ชัด จากการตรวจร่างกายพบว่าผู้ป่วย สายตา3/18 ทั้งสองข้างและพบห้องน้ำแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
      - ซึ่งตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบกล้ามเนื้อและข้อดังนี้
        กระดูก หน้าที่อย่างหนึ่งของกระดุกคือการรักษาสมดุลแคลเซียมโดยการกักเก็บและสลายแคลเซียม ซึ่งควบคุมโดยการทำงานร่วมกันระหว่าง parathyroid hormone และ calcitonin เมื่อระดับแคลเซียมลดลง parathyroid hormoneจะกระตุ้นให้มีการสลายแคลเซียมจากกระดูกเข้าสู่กระแสเลือดและยังทำงานร่วมกับวิตามินดีในการเพิ่มการดูดซึมแคลเซียมบริเวณลำไส้เล็กซึ่งได้จากสารอาหาร และเพิ่มการดูดกลับแคลเซียมที่ไต กระดูกของมนุษย์จะบางลงเมื่ออายุ 30ปี เนื่องจากมีการสลายมากกว่าการสร้างมวลกระดูก ซึ่งพันธุกรรมเป็นปัจจัยสำคัญร่วมกับปัจจัยอื่นๆ โดยเฉพาะการเป็นเพศหญิงจะมีการสูญเสียแคลเซียมและมีภาวะกระดูกบางเร็วมากขึ้นภายหลังหมดประจำเดือนซึ่งเป็นผลจากEstrogen hormone ลดลงซึ่งโดยปกติ Estrogen hormone จะมีฤทธิ์ต้านการทำงานของ parathyroid hormone จึงทำให้กระดูกมีการสลายมาขึ้น และผู้สูงอายุมักมีการรับประทานวิตามินไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายประกอบกับผู้สูงอายุไม่ค่อยถูกแสงแดด ซึ่งเป็นเหตุให้เกิด parathyroid hormone สูง ร่วมกับการรับประทานแคลเซียมน้อยเกินไป การดูดซึมในลำไส้เล็กลดลงและขาดการออกกำลังกายเป็นผลให้ผู้สูงอายุมวลกระดูกลดลง ทำให้กระดูกพรุนและหักง่าย (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-5)
        และเป็นไปตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบประสาท ซึ่งมีความผิดปกติของการรับสัญญาณประสาทของการรับรู้สัญญาณประสาทของการรับรู้ตำแหน่งการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อและการทรงตัวของร่างกายบริเวณขาและต้นคอ และใน vesticular system ในหูชั้นใน และสมองน้อยในผู้สูงอายุน้อยลง เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงจากการเดินบนพื้นผิวเรียบเปลี่ยนเป็นพื้นผิวขรุขระอย่างฉับพลันหรือเกิดการเสียหลักหรือสะดุด การรับสัญญาณประสาทของการรับรู้ตำแหน่งการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อและการทรงตัวทำงานอย่างรวดเร็วทำให้ร่างกายมีการปรับตัวและทรงตัวได้ไม่หกล้ม แต่ในผู้สูงอายุการรับประสาทการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อและการทรงตัวของอวัยวะช้าลงทำให้ผู้สูงอายุมีโอกาสเกิดการหกล้มได้ง่าย
    - - เพื่อป้องกันการพลัดตกหกล้ม
    - - 1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0-3 คะแนน
      - 3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        
        ได้แก่ การทรงตัวและกำลังกล้ามเนื้อลดลีง ความผิดปกติของความดันโลหิต หัวใจและหลอดเลือด ระบบประสาท การใช้ยา การเจ็บป่วยเฉียบพลันที่ทำให้การทรงตัวหรือการเปลี่ยนท่าผิดปกติไปจากเดิม
      - 4.ไม่พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        
        ได้แก่ แสงสว่างที่ไม่เพียงพอหรือสว่างเกินไป ขั้นบันไดมีลวดลาย พื้นไม่เรียบ ขรุขระหรือลื่น ที่จับยึดไม่เหมาะสม มีสิ่งกีดขวางการเคลื่อนไหวเป็นต้น
      - 5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
      - 2.ผลการประเมิน time up and go test น้อยกว่า 10 วินาที
    - - ประเมินประสิทธิภาพการมองเห็นของผู้สูงอายุด้วย snellen chart เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาล
      - ประเมินความสามารถในกาทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองของผู้สูงอายุ โดยแบบประเมินความสามารถเชิงปฏิบัติดัชนีบาร์เธลเอดีแอล เพื่อประเมินภาวะพึ่งพาของผู้ป่วย
      - ให้คำแนะนำการปฏิบัติตัวในการป้องกันการหกล้ม ดังนี้
        
        ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการสวมถุงเท้าแบบที่มีพื้นกันลื่นหรือรองเท้าแตะ กันลื่น เนื่องจากจะเพิ่มแรงเสียดทานทำให้ยึดเกาะกับพื้นมากขึ้น
        
        แนะนำเวลาผู้ป่วยเปลี่ยนอริยาบทให้เปลี่ยนช้าๆเนื่องจากอาจเกิดอาการหน้ามืดได้
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยออกกำลังกายออกกำลังกายเป็นประจำ โดยการออกกำลังกายควรออกกำลังกาย 3-5 ครั้งต่อสัปดาห์
        ครั้งละอย่างน้อย 30 นาที-1 ชั่วโมง โดยแนะนำให้ออกกำลังเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่น ได้แก่ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ เต้นรำ รำมวยจีน และโยคะ เพื่อเสริมสร้างความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 6.2-7)
      - 1.ประเมินการทรงตัวของผู้ป่วยโดยแบบประเมิน time up and go test เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาล
      - 4.ให้คำแนะนำแก่ผู้ดูแลเกี่ยวกับการจัดสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม ดังต่อไปนี้
        
        ห้องครัว ควรเก็บของ ที่ใช้บ่อยไว้ในที่ที่หยิบใช้ง่าย ระดับเอว
        
        ห้องน้ำ ติดผ้ายางกันลื่นในบริเวณพื้นห้องน้ำหรืออาบน้ำเพื่อกันลื่น และมีผู้ดูแลช่วยเหลือเวลาเข้าหรือออกห้องน้ำ เพิ่มราวจับบริเวณที่อาบน้ำและข้างโถส้วม เพิ่มดวงไฟส่องสว่างเวลากลางคืนระหว่างทางเดินไปห้องน้ำ
        
        ดูแลให้มีแสงสว่างในห้องเพียงพอเพื่อให้มองเห็นสิ่งต่างๆภายในห้องชัดเจน
        
        แนะนำให้ผู้ดูแลจากสิ่งของภายในบ้านให้เป็นระเบียบเพื่อมีให้มีสิ่งกีดขวางทางเดิน
    - - 1.ดูแลตนเองคำแนะนำการปฏิบัติตัวในการป้องกันการหกล้ม ดังนี้
      - 2.ปฏิบัติกิจวัตรประจำวันอย่างระมัดระวังเพื่อป้องกันการพลัดตกหกล้ม
    - - 1.ดูแลผู้ป่วยตามคำแนะนำแก่ผู้ดูแลเกี่ยวกับการจัดสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม ดังต่อไปนี้
    - - 27 มกราคม 2564
        1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0 คะแนน
        2.ผลการประเมิน time up and go test 7 วินาที
        3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        4.พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม : ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
        28 มกราคม 2564
        1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0 คะแนน
        2.ผลการประเมิน time up and go test 7 วินาที
        3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        4.พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม : ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
        29 มกราคม 2564
        1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0 คะแนน
        2.ผลการประเมิน time up and go test 7 วินาที
        3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        4.พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม : ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0 คะแนน
        2.ผลการประเมิน time up and go test 7 วินาที
        3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        4.พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม : ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        1.ผลการประเมินภาวะเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม ของผู้สูงอายุในชุมชน 0 คะแนน
        2.ผลการประเมิน time up and go test 7 วินาที
        3.ไม่พบปัจจัยภายในที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
        4.พบปัจจัยภายนอกที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม : ห้องน้ำมีการแยกพื้นเปียกพื้นแห้ง มีราวจับชำรุดบางห้อง พื้นที่ตากผ้ามีคราบตะไคร้น้ำ
        5.ไม่พบรอบแผลจากการพลัดตกหกล้ม
  - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “นอนหลับไม่สนิท มักตื่นกลางดึก และมีการตื่นมาปัสสาวะกลางดึก หลังจากตื่นกลับไปนอนต่อพบว่ามีอาการหลับๆตื่นๆ”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการอ่อนเพลียตอนเช้าหลังตื่นนอน”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “เวลาเพื่อนร่วมเรือนนอนเสียงดังจะสะดุ้งตื่น”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการหน้ามืดขณะเปลี่ยนท่า”
        O: ผลการประเมินตามแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ (PSQI) = 12 คะแนน แปลผลได้ว่ามีคุณภาพการนอนหลับไม่ดี
    - - โรคนอนไม่หลับ (Insomnia) คือ โรคที่มีความผิดปกติในวงจรการหลับ โดยสามารถแบ่งเป็นชนิดของการนอนไม่หลับ 3 ชนิดใหญ่คือ
        
        ชนิดที่1 หลับยาก : จะมีอาการหลับได้ แต่ต้องใช้ระยะเวลาเป็นชั่วโมง
        
        ซึ่งผู้เป็นโรคนอนไม่หลับอาจจะมีอาการเพียงข้อใดข้อหนึ่ง หรือมีหลายข้อรวมกันก็ได้ และแน่นอนเมื่อมีอาการนอนไม่หลับในช่วงตอนกลางคืนนั้นก็จะส่งผลกระทบในตอนกลางวันทำให้รู้สึกอ่อนแรง อ่อนเพลีย ปวดศีรษะ ไม่มีสมาธิ ง่วงซึม เป็นต้น
        
        ชนิดที่ 2 หลับไม่ทน : มักตื่นกลางดึก เช่น หัวค่ำอาจพอหลับได้ แต่ไม่นานก็จะตื่น ในบางคนอาจตื่นแล้วกลับหลับอีกไม่ได้
        
        ชนิดที่ 3 หลับๆตื่นๆ : จะมีอาการลักษณะ รู้สึกคล้ายไม่ได้หลับเลยทั้งคืน เพียงแต่เคลิ้ม ๆ ไปเป็นพัก ๆ เท่านั้น
        
        สาเหตุของอาการนอนไม่หลับ
        
        ปัญหาจากสิ่งแวดล้อม เช่น อุณหภูมิ สว่างเกินไป เสียงรบกวนจากการจราจร โทรทัศน์ พื้นที่นอนแคบเกินไปหรือกว้างเกินไป หรือการนอนต่างที่ ทำให้หลับยาก
        
        ปัญหาจากร่างกาย เช่น อาการเจ็บป่วย ปวดท้อง ปวดตามเนื้อตัว เป็นโรคเกี่ยวกับการนอนหลับ มีปัญหาเรื่องระบบการหายใจ มีอาการไอ
        
        ปัญหาจากจิตใจ เช่น ความเครียด อาการวิตกกังวล แรงกดดัน หรือมีอาการซึมเศร้าและท้อแท้ หมดกำลังใจ หมดหวังในการใช้ชีวิต คิดว่าตัวเองไร้ค่า ยึดติดและอยู่กับตัวเองมากเกินไป การทำงานที่ไม่ได้ตามหวัง
        
        นอกจากนี้ยังเชื่อมโยงไปถึงพฤติกรรมการใช้ชีวิตที่อาจส่งผลให้เกิดภาวะนอนไม่หลับได้ เช่นการดื่มแอลกอ ฮอล์ คาเฟอีนในกาแฟ บุหรี่ หรือการใช้ยาบางชนิดนั้นอาจส่งผลเกี่ยวกับการนอนหลับ ท้องว่าง ทำให้เกิดอาการอึดอัด หิวขึ้นมาในช่วงดึก หรืออิ่มมากเกินไป จนทำให้มีอาการแน่นท้องกลางดึก จนนอนไม่หลับ รวมไปถึงหน้าที่การงานบางประเภท เช่น งานที่ต้องเปลี่ยนเวลาการนอนอยู่สม่ำเสมอ เช่น พยาบาล ยาม เป็นต้น
        
        อาการและอาการแสดงของภาวะนอนไม่หลับ ได้แก่ อ่อนเพลีย ไม่สามารถมีสมาธิกับการทำงาน, ความจำเปลี่ยนแปลง ความสามารถในการทำงานลดลง อารมณ์หงุดหงิดกระสับกระส่าย ง่วงนอนเวลากลางวัน ขาดพลังในการใช้ชีวิตอ่อนเพลีย ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ กังวลเกี่ยวกับปัญหาการนอนที่เกิดขึ้น
        
        จึงสรุปได้ว่าคุณภาพการนอนหลับไม่ดีเนื่องจากมีปัจจัยรบกวนการนอนหลับซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติ ผลการประเมิน PQSI การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบประสาท และทฤษฎีความเสื่อมโทรมและทฤษฏีเชื่อมตามขวาง
      - ตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบประสาท พบว่าระบบควบคุมการตื่นตัวและการหลับในผู้สูงอายุมีการเปลี่ยนแปลงทำให้การนอนหลับระดับลึกและระดับลึกมากลดลง ซึ่งมีผลให้ระยะการนอนของผู้สูงอายุลดลง ผู้สูงอายุตื่นเร็วขึ้น โดยตื่นตั้งแต่เช้ามืด
        
        ตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยในระบบไตและทางเดินปัสสาวะกล่าวว่าไตมีขนาดเล็กลง จำนวนของหน่วยไตลดลง การไหลเวียนเลือดไปไตลดลงร้อยละ 53 เนื่องจากภาวะหลอดเลือดแดงที่ไปเลี้ยงไตแข็ง ทำให้อัตราการกรองที่ไตลดลง ผู้สูงอายุมี osmoreceptor sensitivity ไวมากทำให้ vasopressin สูงร่วมกับไตขับน้ำที่เกินลดลงเนื่องจาก อัตราการกรองที่ไตลดลง ทำให้ผู้สูงอายุมีโอกาสเกิดภาวะโซเดียมในเลือดต่ำได้ง่ายการทำงานของท่อไตลดลง ทำให้ประสิทธิภาพของการแลกเปลี่ยนสารต่างๆลดลง การดูดกลับน้ำและโซเดียมลดลงและร่วมกับการทำงานของ ADH hormone (ทำหน้าที่กระตุ้นให้ท่อไตดูดกลับน้ำ) ลดลงทำให้ร่างกายสูญเสียน้ำน้ำออกทางปัสสาวะมากขึ้น ทำให้ความถ่วงจำเพาะและออสโมลาลิตีของปัสสาวะต่ำ(สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-10)
      - และทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory) ทฤษฎีนี้ได้เปรียบเทียบสิ่งมีชีวิตคล้ายกับเครื่องจักรเมื่อมีการใช้งานมาก ๆ ก็จะเกิดความผิดปกติขึ้น แต่มนษย์และเครื่องจักรจะแตกต่างกันเพราะมนุษย์สามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองและใช้งานตอไปได้โดยกระบวนการสร้างใหมเพื่อทดแทน เช่น เซลล์ของผิวหนัง เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาวเป็นต้น แต่มีเซลล์บางชนิดไม่สามารถแบ่งตัวได้อีกได้แก่ เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจเซลล์กล้ามเนื้อลายและเซลล์ประสาท เมื่ออายุมากขึ้นเซลล์ก็จะเสื่อมลงและตาย ทําให้การทํางานของอวัยวะเหล่านี้ลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-5)
        
        ทฤษฎีการเชื่อมตามขวาง (Cross-linking theory) ทฤษฎีนี้
        อธิบายว่าความสูงอายุเกิดขึ้นจากมีการเชื่อมตามขวางของโมเลกุลของโปรตีนส่วนใหญ่จะพบการเชื่อมตามขวางมากที่สุดในอิลาสตินและคอลลาเจน ซึ่งเป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันในร่างกายของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นส่วนประกอบของโครงสร้างร่างกาย ช่วยพยุงและให้ความแข็งแกร่งเนื้อเยื่อเหล่านี้จะพบมากในผิวหนัง เอ็น กระดูกกล้ามเนื้อ หลอดเลือดหัวใจ อัตราของการเชื่อมตามขวางจะ เป็นมากขึ้นเมื่อมีอายุมากขึ้น แต่จะเกิดเร็วในช่วงอายุ 30-50 ปีขึ้นไป นอกจากนั้นยังมีปัจจัยจากสิ่งแวดล้อมหลายประเภทที่ทําให้มีการเพิ่มอัตราการเชื่อมตามขวางได้แก่สารประกอบอัลดีไฮด์ทองแดงแมกนีเซียมและ Oxidizing fat ดังนี้เมื่ออายุมากขึ้นเนื้อเยื้อคอลลาเจนและอิลาสตินจะมีการเชื่อมตามขวางมากขึ้นทําให้สูญเสียความยืดหยุ่น มีลักษณะแข็งแตกและฉีกขาดง่ายขึ้น ก่อให้เกิดผลต่อการซึมผ่านของสารที่เยื้อหุ้มทําให้การแพร่และการดูดซึม ของก๊าซ สารอาหารแอนติบอดี้ท๊อกซิน ตลอดจนเมตาโบลัยท์ต่าง ๆ ผ่านผนังหลอดเลือดลดลง เอ็นจะแข็งและแห้งผิวหนังแห้งเหี่ยว ฟันหลุดร่วงกล้ามเนื้อเสียความยืดหยุ่น ผนังหลอดเลือดมีแรงตึงตัวลดลง ทําให้ประสิทธิภาพในการทางานของหลอดเลือดและอวยวะต่างๆ มีประสิทธิภาพในการทํางานลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-3)
      - จากการซักประวัติพบว่าผู้ป่วย นอนหลับไม่สนิท มักตื่นกลางดึก และมีการตื่นมาปัสสาวะกลางดึก โดยผู้ป่วยให้ข้อมูลว่า เวลาเพื่อนร่วมเรือนนอนเสียงดังจะสะดุ้งตื่น หลังจากตื่นกลับไปนอนต่อพบว่ามีอาการหลับๆตื่นๆ มีอาการอ่อนเพลียตอนเช้าหลังตื่นนอนและมีอาการหน้ามืดขณะเปลี่ยนท่า และจากผลการประเมินตามแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ (PSQI) = 12 คะแนน แปลผลได้ว่ามีคุณภาพการนอนหลับไม่ดี
    - - เพื่อให้ผู้ป่วยมีคุณภาพการนอนหลับที่ดีขึ้น
    - - ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืนอย่างน้อยวันละ 6 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
    - - 3.การจัดสิ่งแวดล้อมที่สงบเงียบ สบาย เครื่องนอนสะอาด กำจัดสิ่งรบกวน เช่น แสง เสียง กลิ่น แมลง เป็นต้น
        เพื่อส่งเสริมคุณภาพการนอนหลับ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยให้ออกกำลังกายอย่างเพียงพอแต่เพื่อหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายก่อนนอน 3 ชั่วโมง เพราะการออกกำลังกายจะกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติอาจมีผลทำให้หลับยาก
      - ดูแลนวดตามร่างกายหรือดื่มเครื่องดื่มอุ่น ๆ เช่น นม เนื่องจากนมมีสารแอลทริบโตแฟน(L –tryptophan) ซึ่งเป็นกรดอะมิโนที่เป็นยานอนหลับทางธรรมชาติที่พบได้ในอาหารและสารที่เพิ่มซีโรโทนีนซึ่งมีความจำเป็นต่อวงจรการนอนหลับ (มลฤดี โพธิ์พิจารย์ ,2562)
      - หลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของคาเฟอีน เช่น กาแฟ แอลกอฮอล์ บุหรี่ ซึ่งจะกระตุ้นสมองทำให้นอนไม่หลับและยังกระตุ้นให้เกิดการปัสสาวะ
      - แนะนำผู้สูงอายุเกี่ยวกับการปฏิบัติตัวด้านจิตใจและอารมณ์ ได้แก่ ทำกิจกรรมผ่อนคลาย สวดมนต์ ทำสมาธิ เป็นต้น
      - 1.ประเมินคุณภาพการนอนหลับของผู้ป่วยโดยแบบประเมินคุณภาพการนอนหลับ (PSQI) เพื่อนำไปวางแผนการพยาบาลให้เหมาะสม
      - 2.ประเมินอาการและอาการแสดงของการนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ ได้แก่ อ่อนเพลีย ไม่สามารถมีสมาธิกับการทำงาน, ความจำเปลี่ยนแปลง ความสามารถในการทำงานลดลง อารมณ์หงุดหงิดกระสับกระส่าย ง่วงนอนเวลากลางวัน ขาดพลังในการใช้ชีวิตอ่อนเพลีย เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาล
      - 8.แนะนำให้ผู้ป่วยงีบหลับตอนกลางวันบ้าง วันละ 30-60 นาที เพื่อป้องกันอาการอ่อนเพลียจาการพักผ่อนไม่เพียงพอ
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงของการนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ ได้แก่ อ่อนเพลีย ไม่สามารถมีสมาธิกับการทำงาน, ความจำเปลี่ยนแปลง ความสามารถในการทำงานลดลง อารมณ์หงุดหงิดกระสับกระส่าย ง่วงนอนเวลากลางวัน ขาดพลังในการใช้ชีวิตอ่อนเพลีย หากพยให้แจ้งผู้ดูแล แพทย์หรือพยาบาลณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.ออกกำลังกายอย่างเพียงพอแต่เพื่อหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายก่อนนอน 3 ชั่วโมง เพราะการออกกำลังกายจะกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติอาจมีผลทำให้หลับยาก
      - 3.นวดตามร่างกายหรือดื่มเครื่องดื่มอุ่น ๆ เช่น นม เนื่องจากนมมีสารแอลทริบโตแฟน(L –tryptophan) ซึ่งเป็นกรดอะมิโนที่เป็นยานอนหลับทางธรรมชาติที่พบได้ในอาหารและสารที่เพิ่มซีโรโทนีนซึ่งมีความจำเป็นต่อวงจรการนอนหลับ (มลฤดี โพธิ์พิจารย์ ,2562)
      - หลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของคาเฟอีน เช่น กาแฟ แอลกอฮอล์ บุหรี่ ซึ่งจะกระตุ้นสมองทำให้นอนไม่หลับและยังกระตุ้นให้เกิดการปัสสาวะ
      - 5.หากมีอาการนอนไม่หลับให้ทำกิจกรรมผ่อนคลาย สวดมนต์ ทำสมาธิ เป็นต้นเพื่อให้ผ่อนคลายและสามารถนอนหลับได้
      - 6.งีบหลับตอนกลางวันวันละ 30-60 นาที เพื่อป้องกันอาการอ่อนเพลียจาการพักผ่อนไม่เพียงพอ
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงของการนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ ได้แก่ อ่อนเพลีย ไม่สามารถมีสมาธิกับการทำงาน, ความจำเปลี่ยนแปลง ความสามารถในการทำงานลดลง อารมณ์หงุดหงิดกระสับกระส่าย ง่วงนอนเวลากลางวัน ขาดพลังในการใช้ชีวิตอ่อนเพลีย หากพบให้แพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.จัดสิ่งแวดล้อมที่สงบเงียบ สบาย เครื่องนอนสะอาด กำจัดสิ่งรบกวน เช่น แสง เสียง กลิ่น แมลง เป็นต้น
        เพื่อส่งเสริมคุณภาพการนอนหลับ
      - 3.ดูแลให้ผู้ป่วยให้ออกกำลังกายอย่างเพียงพอแต่เพื่อหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายก่อนนอน 3 ชั่วโมง เพราะการออกกำลังกายจะกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติอาจมีผลทำให้หลับยาก
      - 4.ดูแลผู้ป่วยโดยนวดตามร่างกายหรือให้ผู้ป่วยดื่มเครื่องดื่มอุ่น ๆ เช่น นม เนื่องจากนมมีสารแอลทริบโตแฟน(L –tryptophan) ซึ่งเป็นกรดอะมิโนที่เป็นยานอนหลับทางธรรมชาติที่พบได้ในอาหารและสารที่เพิ่มซีโรโทนีนซึ่งมีความจำเป็นต่อวงจรการนอนหลับ (มลฤดี โพธิ์พิจารย์ ,2562)
      - 5.ดูแลให้ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงการดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของคาเฟอีน เช่น กาแฟ แอลกอฮอล์ บุหรี่ ซึ่งจะกระตุ้นสมองทำให้นอนไม่หลับและยังกระตุ้นให้เกิดการปัสสาวะ
      - ส่งเสริมให้ผู้ป่วยฏิบัติตัวด้านจิตใจและอารมณ์ ได้แก่ ทำกิจกรรมผ่อนคลาย สวดมนต์ ทำสมาธิ เป็นต้น เพื่อให้เกิดความผ่อนคลายและสามารถนอนหลับได้
      - 7.ดูแลให้ผู้ป่วยงีบหลับตอนกลางวันบ้าง วันละ 30-60 นาที เพื่อป้องกันอาการอ่อนเพลียจาการพักผ่อนไม่เพียงพอ
    - - 27 มกราคม 2564
        
        ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืน 5 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยมีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
        28 มกราคม 2564
        
        ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืน 6 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
        29 มกราคม 2564
        
        ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืน 6 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        
        ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืน 6 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        
        ผู้ป่วยนอนหลับได้ในเวลากลางคืน 6 ชั่วโมง
        
        ผู้ป่วยไม่มีอาการง่วง หาวนอน มีสีหน้าสดชื่น
  - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการปวดหัวร้าวไปบริเวณท้ายทอยเป็นบางครั้ง”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการหน้ามืดขณะเปลี่ยนท่า”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “ชอบรับประทานอาหารรสเค็ม ”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “ออกกำลังกายโดยการวิ่งสลับเดินอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง/สัปดาห์ ครั้งละ 20-30 นาทีไม่มีการอบอุ่นร่างกายก่อนออกกำลังกาย ”
        O: ความดันโลหิต 130/90 mmHg
    - - ภาวะความดันโลหิตสูงสำหรับผู้สูงอายุ คือมีความดันโลหิตตั้งแต่140/90 มม.ปรอทขึ้นไป เป็นภาวะที่แรงดันของเลือดที่มีต่อผนังเลือดสูงพอที่อาจจะทำให้เกิดโรคหัวใจต่างๆ ได้ในระยะยาว ความดันโลหิตแปรผันด้วย 2 ปัจจัย ได้แก่ 1.ปริมาณเลือดที่ถูกปั๊มออกจากหัวใจ 2.แรงต้านการไหลเวียนของเลือด
        
        อาการและอาการแสดงของโรคความดันโลหิตสูง อาจไม่มีอาการใดๆ จนเกิดภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรง เช่น หัวใจวายหรือโรคหลอดเลือดสมอง ในบางรายอาจมีอาการปวดหัว เลือดกำเดาไหล หายใจไม่ทัน ซึ่งอาการเหล่านี้จะมีก็ต่อเมื่อมีความดันสูงมากจนอยู่ในเกณฑ์อันตรายและอาจเสียชีวิตได้
        
        สาเหตุของโรคความดันโลหิตสูง ความดันโลหิตสูงที่อยู่ 2 แบบได้แก่ primary hypertension คือ ความดันโลหิตสูงที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติจะพบในเวลาที่เราแก่ตัวลงและ secondary hypertension คือ ความดันโลหิตสูงที่เกิดจากโรคอื่นๆ หรือผลข้างเคียงของการใช้ยา หรือการใช้ยาเสพติด สำหรับคนที่ตกอยู่ในประเภทนี้ อาจจะมีความดันโลหิตสูงขึ้นอย่างเฉียบพลัน
      - ตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบหัวใจและหลอดเลือด เมื่ออายุมากขึ้นหลอดเลือดแดงขาดความยืดหยุ่นและแข็งกระด้างทำให้แรงต้านทานในหลอดเลือดสูงขึ้นเนื่องจากมีการสะสมของไขมันแคลเซียมและไฟโบซิส บริเวณผนังหลอดเลือดฉันในรวมทั้งการสะสมแคลเซียมการลดลงของเส้นใหญ่อีลาสตินและการเพิ่มขึ้นของคอลลาเจนในผนังหลอดเลือดชั้นกลางทำให้ตรวจพบโรคความดันโลหิตสูงเพิ่มขึ้นตามอายุโดยเฉพาะความดันโลหิตสูงขณะหัวใจบีบตัวหลอดเลือดแดงใหญ่เอออตาร์ขยายตัวปริมาณเลือดที่ถูกบีบออกจากหัวใจในการบีบตัวหนึ่งครั้งลดลงร้อยละหนึ่งต่อปี ปริมาณเลือดที่ถูกบีบออกจากหัวใจใน 1 นาทีลดลงเนื่องจากแรงบีบหัวใจลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-7)
      - ซึ่งเป็นไปตามเป็นไปตามทฤษฎีการเชื่อมตามขวาง (Cross-linking theory) ทฤษฎีนี้
        อธิบายว่าความสูงอายุเกิดขึ้นจากมีการเชื่อมตามขวางของโมเลกุลของโปรตีนส่วนใหญ่จะพบการเชื่อมตามขวางมากที่สุดในอิลาสตินและคอลลาเจน ซึ่งเป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันในร่างกายของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นส่วนประกอบของโครงสร้างร่างกาย ช่วยพยุงและให้ความแข็งแกร่งเนื้อเยื่อเหล่านี้จะพบมากในผิวหนัง เอ็น กระดูกกล้ามเนื้อ หลอดเลือดหัวใจ อัตราของการเชื่อมตามขวางจะ เป็นมากขึ้นเมื่อมีอายุมากขึ้น แต่จะเกิดเร็วในช่วงอายุ 30-50 ปีขึ้นไป นอกจากนั้นยังมีปัจจัยจากสิ่งแวดล้อมหลายประเภทที่ทําให้มีการเพิ่มอัตราการเชื่อมตามขวางได้แก่สารประกอบอัลดีไฮด์ทองแดงแมกนีเซียมและ Oxidizing fat ดังนี้เมื่ออายุมากขึ้นเนื้อเยื้อคอลลาเจนและอิลาสตินจะมีการเชื่อมตามขวางมากขึ้นทําให้สูญเสียความยืดหยุ่น มีลักษณะแข็งแตกและฉีกขาดง่ายขึ้น ก่อให้เกิดผลต่อการซึมผ่านของสารที่เยื้อหุ้มทําให้การแพร่และการดูดซึม ของก๊าซ สารอาหารแอนติบอดี้ท๊อกซิน ตลอดจนเมตาโบลัยท์ต่าง ๆ ผ่านผนังหลอดเลือดลดลง เอ็นจะแข็งและแห้งผิวหนังแห้งเหี่ยว ฟันหลุดร่วงกล้ามเนื้อเสียความยืดหยุ่น ผนังหลอดเลือดมีแรงตึงตัวลดลง ทําให้ประสิทธิภาพในการทางานของหลอดเลือดและอวยวะต่างๆ มีประสิทธิภาพในการทํางานลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-3)
        
        จึงสรุปได้ว่าผู้ป่วยมีความเสี่ยงต่อภาวะความดันโลหิตสูงเนื่องจากมีพฤติกรรมการดูแลสุขภาพไม่เหมาะสมซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติ ตรวจร่างกาย การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบหัวใจและหลอดเลือดและทฤษฎีการเชื่อมตามขวาง
      - ซึ่งจากการซักประวัติพบว่าผู้ป่วยมีอาการปวดหัวร้าวไปบริเวณท้ายทอยเป็นบางครั้ง มีอาการหน้ามืดขณะเปลี่ยนท่า ชอบรับประทานอาหารรสเค็ม และออกกำลังกายโดยการวิ่งสลับเดินอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง/สัปดาห์ ครั้งละ 20-30 นาทีไม่มีการอบอุ่นร่างกายก่อนออกกำลังกาย และการตรวจร่างกายพบว่า ความดันโลหิต 130/90 mmHg
    - - เพื่อป้องกันการเกิดภาวะความดันโลหิตสูง
    - - 1.สัญญาณชีพปกติ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5-37.4 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 60-100 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16-20ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 90/60-120/80 มิลลิเมตรปรอท
      - 2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
        
        ปวดศีรษะ มึนงงศีรษะ คลื่นไส้, อาเจียน เหนื่อยง่าย หน้ามืดเป็นลม
    - - 1.ประเมินสัญญาณชีพ โดยเฉพาะความดันโลหิตและประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง ได้แก่ ปวดศีรษะ มึนงงศีรษะ คลื่นไส้, อาเจียน เหนื่อยง่าย หน้ามืดเป็นลม เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาลที่เหมาะสม
      - 2.ให้ความรู้เกี่ยวการดูแลตนเองที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยภาวะความดันโลหิตสูง
        
        ให้ความรู้เกี่ยวการดูแลตนเองที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยภาวะความดันโลหิตสูงดังนี้
        
        1.การควบคุมอาหารเค็ม อาหารไขมัน และอาหารที่ให้พลังงานสูง ดังนี้
        
        1.1 แนะนำให้ผู้ป่วยลดหรืองดรับประทานอาหารที่มีรสเค็ม เช่น น้ำปลา ซีอิ๊ว ไข่เค็ม ของหมักดอง อาหารรสเค็มต่างๆ ซึ่งมักจะมีส่วนผสมของโซเดียม หลีกเลี่ยงการใช้สารอาหารและยาที่มีโซเดียมสูง
        1.2ควบคุมอาหารไขมัน โดยใช้น้ำมันพืช เช่น น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันดอกคำฝอย น้ำมันข้าวโพด น้ำมันรำข้าว เป็นต้น แต่ไม่ควรใช้น้ำมันมะพร้าวและน้ำมันปาล์มเพราะให้พลังงานสูง ไม่ควรใช้น้ำมันจากสัตว์ เพราะเป็นไขมันชนิดอิ่มตัวซึ่งจะทำให้หลอดเลือดอุดตัน
        1.3ควบคุมอาหารที่มีพลังงานสูง ควรหลีกเลี่ยงอาหารที่ทำจากกะทิ หอยนางรม ไข่แดง อาหารที่มัน มาก เช่น ข้าวขาหมู หนังเป็ด หนังไก่ หนังหมู มันกุ้ง มันปู
        
        2.การออกกำลังกาย แนะนำให้ผู้ป่วยออกกำลังกายโดยสม่ำเสมอให้เหมาะสม กับสภาพหัวใจหลอดเลือด สภาพร่างกาย และสภาพแวดล้อม เช่น การเดินเร็ว วิ่งเหยาะ หรือแม้แต่การทำงานบ้าน เป็นต้น ทั้งนี้ต้องระวังไม่ออกกำลังกายอย่างหักโหมหรือมากเกินไปและหลีกเลี่ยงการแข่งขันเพราะทำให้เกิดความเครียด
        
        หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่และการสูดดมควันบุหรี่ที่ผู้อื่นสูบ เพราะนิโคตินในบุหรี่ทำให้หลอดเลือดหดรัดตัวซึ่งทำให้ความดันโลหิตสูงขึ้น
        
        หลีกเลี่ยงเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ เพราะแอลกอฮอล์จะทำให้ความดันโลหิตสูงและหัวใจวายได้
        
        หลีกเลี่ยงภาวะเครียดซึ่งจะทำให้ความดันโลหิตสูงขึ้น ควรทำจิตใจให้แจ่มใส หาวิธีผ่อนคลายความเครียด เช่นการออกกำลังกาย เทคนิคการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ การนั่งสมาธิ การพักผ่อนให้เพียงพอ โดยเฉพาะการนอนหลับให้สนิท
        
        6.แนะนำการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ซึ่งหมายถึง การดื่มสมุนไพร ส้มแขก กระเจี๊ยบ ใบกระท่อมมาเลย์ ใบย่านาง น้ำส้มสายชูใบจากผสมกับน้ำมะพร้าว อินทผลัมหมักไว้ในน้ำส้มจากแล้วแช่ตู้เย็น และอินทผลัม เพื่อรักษาให้ระดับความดันโลหิตให้ลดลง (รสสุคนธ์ แสงมณีและอนงค์ ภิบาล, 2560, 82)
    - - 1.สังเกตอาการและอาการภาวะความดันโลหิตสูงได้แก่ ปวดศีรษะ มึนงงศีรษะ คลื่นไส้, อาเจียน เหนื่อยง่าย หน้ามืดเป็นลมหากผู้ป่วยมีอาการและอาการแสดงดังกล่าวให้รีบแจ้งแพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาล เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลได้อย่างเหมาะสม
      - 2.ดูแลให้ผู้ป่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองให้เหมาะสมเพื่อป้องกันการเกิดภาวะความดันโลหิตสูง
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง ปวดศีรษะ มึนงงศีรษะ คลื่นไส้, อาเจียน เหนื่อยง่าย หน้ามืดเป็นลมหากพบให้แจ้งผู้ดูแลหรือแพทย์และพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลได้อย่างทันท่วงที
      - 2.ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองให้เหมาะสมเพื่อป้องกันการเกิดภาวะความดันโลหิตสูง
    - - 27 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 56 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 105/51 มิลลิเมตรปรอท
        104/48 มิลลิเมตรปรอท
        องศาเซลเซียส
        2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
        28 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 37องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 62 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 18ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 105/51 มิลลิเมตรปรอท
        2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
        29 มกราคม 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.5 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 65 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 18 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 107/61 มิลลิเมตรปรอท
        2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 37.2องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 70 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 104/61 มิลลิเมตรปรอท
        2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        1.สัญญาณชีพ
        
        อุณหภูมิร่างกาย 36.7 องศาเซลเซียส
        
        ชีพจร 68 ครั้ง/นาที
        
        อัตราการหายใจ 16 ครั้ง/นาที
        
        ความดันโลหิต 110/69 มิลลิเมตรปรอท
        2.ไม่มีอาการและอาการแสดงของภาวะความดันโลหิตสูง
  - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีอาการท้องอืด อาหารไม่ย่อย เมื่อเรอหรือเดินสักพักอาการจะดีขึ้น”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีพฤติกรรมดื่มน้ำอัดลม 3 วัน/สัปดาห์”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีพฤติกรรมไม่ค่อยรับประทานผักและผลไม้เนื่องจากเคี้ยวลำบาก”
        O: จากการตรวจร่างกายพบว่า ผู้ป่วยใส่ฟันปลอมบริเวณฟันหน้าด้านบน
        O: Bowel sound 3 ครั้ง/นาที
    - - ภาวะท้องอืดคือภาวะที่ท้องเกิดอาการแน่นเนื่องจากมีแก๊สในกระเพาะอาหาร จนทำให้ท้องดูมีลักษณะบวม ท้องอืดสามารถเกิดขึ้นกับทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มีลมในทางเดินอาหารมากเกินไป สาเหตุของการเกิดภาวะท้องอืดได้แก่
        
        โรคในระบบทางเดินอาหาร ได้แก่ โรคแผลในกระเพาะอาหาร กระเพาะอาหารอักเสบ มะเร็งกระเพาะอาหาร พยาธิในทางเดินอาหาร อาการแสบบริเวณหน้าอก ซึ่งอาจจะเป็นอาการของโรคกรดไหลย้อน
        
        โรคที่เกิดจากสิ่งภายนอก ได้แก่ ยาต่าง ๆ ที่กิน ยาหลายชนิดจะทำให้เยื่อบุกระเพาะอาหารอักเสบ ได้แก่ ยาแก้ปวดข้อทั้งหลาย ยาบางชนิด จะทำให้กระเพาะและลำไส้บีบตัวน้อยลง เช่น ยานอนหลับ ยากล่อมประสาท ยาปฏิชีวนะบางอย่าง เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เป็นส่วนผสม เช่น สุรา เบียร์ หรือน้ำชา กาแฟ จะทำให้กระเพาะอาหารอักเสบ รวมทั้งการระคายเคืองจากบุหรี่ ตลอดจนอาหารที่ย่อยยากหลายอย่าง รวมทั้งอาหารที่มีกากมาก ๆ อาหารรสจัด อาหารหมักดอง
        
        โรคของทางเดินน้ำดี เช่น นิ่วในถุงน้ำดี
        
        โรคของตับอ่อน
        
        โรคทางร่างกายอย่างอื่น ๆ เช่น เบาหวาน โรคต่อมไทรอยด์
        
        พฤติกรรมในการกิน ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับอาการท้องอืด โดยเฉพาะอาหารรสจัด จะทำให้เยื่อบุอาหารอักเสบ การกินอาหารรีบร้อน เคี้ยวไม่ละเอียด หรือกินครั้งละมากๆ รวมทั้งกินอาหารที่ย่อยยาก อาหารมัน
        
        อาการและอาการแสดงของภาวะท้องผูก เป็นอาการที่ระบุลักษณะได้ยาก ซึ่งส่วนใหญ่ผู้ที่มีอาการท้องอืดมักจะรู้สึกไม่สบายท้อง รู้สึกแน่น นอกจากนี้ยังอาจมีอาการปวด และมีลมในกระเพาะอาหารเป็นจำนวนมาก จนทำให้เรอ หรือผายลมบ่อย บ้างก็มีอาจได้ยินเสียงโครกครากภายในท้อง และมีอาการปวดท้องร่วมด้วย
      - ซึ่งตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบทางเดินอาหาร
        โดยอวัยวะในช่องปาก การับรู้รสชาติเสื่อมลงเนื่องจาก taste threshold สูงขึ้น ต่อมรับรสเสื่อม ต่อมน้ำลายผลิตน้ำลายลดลงทำให้ปากแห้งจึงทำให้บดเคี้ยวและกลืนลำบาก ฟันสึก เคลือบฟันบางลงและแตกง่าย เหงือกร่น หลอดอาหาร มีการขยายตัวและเคลื่อนไหวลดลง ทำให้อาหารค้างอยู่ในหลอดอาหารนานขึ้นทำให้รู้สึกไม่สุขสบาย หูรูดบริเวณหลอดอาหารส่วนปลายหดตัวไม่ดีประกอบกับรีเฟล็กซ์การขย้อนไม่ดี ทำให้ผู้สูงอายุเสี่ยงต่อภาวะสำลักอาหารมากขึ้น กระเพาะอาหาร มีการเคลื่อนไหวช้าลง ทำให้อาหารค้างอยู่ในกระเพาะอาหารนานขึ้นทำให้รู้สึกหิวลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-9)
      - และทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory) ทฤษฎีนี้ได้เปรียบเทียบสิ่งมีชีวิตคล้ายกับเครื่องจักรเมื่อมีการใช้งานมาก ๆ ก็จะเกิดความผิดปกติขึ้น แต่มนษย์และเครื่องจักรจะแตกต่างกันเพราะมนุษย์สามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองและใช้งานตอไปได้โดยกระบวนการสร้างใหมเพื่อทดแทน เช่น เซลล์ของผิวหนัง เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาวเป็นต้น แต่มีเซลล์บางชนิดไม่สามารถแบ่งตัวได้อีกได้แก่ เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจเซลล์กล้ามเนื้อลายและเซลล์ประสาท เมื่ออายุมากขึ้นเซลล์ก็จะเสื่อมลงและตาย ทําให้การทํางานของอวัยวะเหล่านี้ลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-5)
        
        จึงสรุปได้ว่าผู้ป่วยไม่สุขสบายเนื่องจากมีภาวะท้องอืดซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติตรวจร่างกาย การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบทางเดินอาหารและทฤษฏีทฤษฎีอนุมูลอิสระ
      - ตามการซักประวัติพบว่า ผู้ป่วยมีอาการท้องอืด อาหารไม่ย่อย เมื่อเรอหรือเดินสักพักอาการจะดีขึ้น มีพฤติกรรมดื่มน้ำอัดลม 3 วัน/สัปดาห์ มีพฤติกรรมไม่ค่อยรับประทานผักและผลไม้เนื่องจากเคี้ยวลำบาก และจากการตรวจร่างกายพบว่า ผู้ป่วยใส่ฟันปลอมบริเวณฟันหน้าด้านบน และ Bowel sound 3 ครั้ง/นาที
    - - เพื่อลดอาการท้องอืด
    - - 1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืดได้แก่ ปวดท้อง และมีลมในกระเพาะอาหารเป็นจำนวนมาก จนทำให้เรอ หรือผายลมบ่อย อาจได้ยินเสียงโครกครากภายในท้อง
      - 2.Bowel sound 6 – 12 ครั้ง/นาที
    - - 1.การประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะท้องอืดได้แก่ ปวดท้อง และมีลมในกระเพาะอาหารเป็นจำนวนมาก จนทำให้เรอ หรือผายลมบ่อย อาจได้ยินเสียงโครกครากภายในท้อง เพื่อนำไปวางแผนการพยาบาลได้อย่างเหมาะสม
      - 2.ดูแลจัดการกับภาวะท้องอืดโดยใช้ยาตามแผนการรักษาและสังเกตผลข้างเคียงของยาเพื่อลดอาการท้องอืด
      - 3.ปรับพฤติกรรมการรับประทานและพฤติกรรมในชีวิตประจำวันเพื่อป้องกันภาวะท้องอืด ได้แก่
        
        รับประทานอาหารและดื่มเครื่องดื่มให้ช้าลง จะช่วยลดการกลืนอากาศให้น้อยลงได้
        
        หลีกเหลี่ยงการดื่มน้ำอัดลมหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้น้อยลงหรือจำกัดการดื่ม เพราะทำให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มาก
        
        หลีกเลี่ยงอาหารที่ทำให้เกิดแก๊ส เช่น พืชตระกูลผักกาด ถั่ว หัวหอม บรอกโคลี กะหล่ำดอก กล้วย ลูกเกด และขนมปังโฮลวีท
        
        หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารที่มีส่วนประกอบของสารให้ความหวานแทนน้ำตาล เช่น ซอร์บิทอล (Sorbitol) เพราะผลิตจากน้ำตาลฟรุกโตสที่เป็นสาเหตุให้เกิดอาการท้องอืด
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการท้องอืดจากการแพ้โปรตีนกลูเตน ควรหลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของข้าวสาลีทุกชนิด หากแพ้น้ำตาลแลกโตสก็ควรงดผลิตภัณฑ์จากนมเช่นกัน
        
        หลีกเลี่ยงการเคี้ยวหมากฝรั่งหรืออมลูกอม เพราะขณะที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งหรืออมลูกอม จะทำให้กลืนอากาศเข้าไปมากกว่าปกติ
        
        หากมีอาการท้องอืดบ่อย ๆ เนื่องจากรับประทานอาหารมากเกินไป ควรลดปริมาณอาหารลง หรือแบ่งย่อยมื้ออาหารจาก 3 มื้อ เป็น 5-6 มื้อ เพื่อให้ระบบย่อยอาหารทำงานได้อย่างเป็นปกติ
        
        บริโภคผลิตภัณที่มีโปรไบโอติกส์ (Probiotics) หรือจุลินทรีย์ที่มีชีวิตซึ่งมีประโชน์ต่อร่างกาย เช่น โยเกิร์ต โดยจะช่วยเพิ่มแบคทีเรียชนิดดีในลำไส้ และจากการวิจัยพบว่ามีส่วนช่วยบรรเทาอาการท้องอืดได้
        
        หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่ เพราะทำให้กลืนอากาศเข้าไปมากกว่าปกติ
        
        ตรวจสอบฟันปลอม เพราะหากฟันปลอมที่ใส่อยู่ไม่พอดี อาจทำให้เคี้ยวลำบากและเกิดอาการท้องอืดจากอาหารไม่ย่อย
        
        หลีกเลี่ยงความเครียดและความวิตกกังวลโดยการ
        ออกกำลังกายสม่ำเสมอ เพื่อช่วยเพิ่มการเคลื่อนไหวของลำไส้และช่วยบรรเทาความเครียด
        
        หลังรับประทานอาหาร ควรขยับร่างกาย เช่น เดินเบา ๆ เพื่อช่วยให้ลำไส้มีการเคลื่อนไหว ซึ่งจะช่วยกำจัดแก๊สออกจากกระเพาะอาหารและลำไส้
        
        แนะนำสมุนไพรบางชนิด นอกจากนำมาใช้เป็นส่วนผสมอาหารแล้วยังมีสรรพคุณที่ช่วยขับลมและบรรเทาอาการท้องอืดได้ เช่น ขิง สะระแหน่ ชินนาม่อน คาโมไมล์ โหระพา ยี่หร่า กระเทียม จันทน์เทศ ผักชีฝรั่ง และออริกาโน่
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงของภาวะท้องอืดได้แก่ ปวดท้องและมีลมในกระเพาะอาหารเป็นจำนวนมาก จนทำให้เรอ หรือผายลมบ่อย อาจได้ยินเสียงโครกครากภายในท้อง หากมีอาการให้พบให้แจ้งผู้ดูแลหรือแพทย์และพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลได้อย่างเหมาะสม
      - 2.หากมียาตามแผนการรักษาให้รับประทานยาตามแผนการรักษาเพื่อลดอาการท้องผูก
      - 3.ปรับพฤติกรรมการรับประทานและพฤติกรรมในชีวิตประจำวันเพื่อป้องกันภาวะท้องอืด
        
        ได้แก่
        
        หากมีอาการท้องอืดบ่อย ๆ เนื่องจากรับประทานอาหารมากเกินไป ควรลดปริมาณอาหารลง หรือแบ่งย่อยมื้ออาหารจาก 3 มื้อ เป็น 5-6 มื้อ เพื่อให้ระบบย่อยอาหารทำงานได้อย่างเป็นปกติ
        
        รับประทานอาหารและดื่มเครื่องดื่มให้ช้าลง จะช่วยลดการกลืนอากาศให้น้อยลงได้
        
        หลีกเหลี่ยงการดื่มน้ำอัดลมหรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้น้อยลงหรือจำกัดการดื่ม เพราะทำให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มาก
        
        หลีกเลี่ยงอาหารที่ทำให้เกิดแก๊ส เช่น พืชตระกูลผักกาด ถั่ว หัวหอม บรอกโคลี กะหล่ำดอก กล้วย ลูกเกด และขนมปังโฮลวีท
        
        หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารที่มีส่วนประกอบของสารให้ความหวานแทนน้ำตาล เช่น ซอร์บิทอล (Sorbitol) เพราะผลิตจากน้ำตาลฟรุกโตสที่เป็นสาเหตุให้เกิดอาการท้องอืด
        
        ผู้ป่วยที่มีอาการท้องอืดจากการแพ้โปรตีนกลูเตน ควรหลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของข้าวสาลีทุกชนิด หากแพ้น้ำตาลแลกโตสก็ควรงดผลิตภัณฑ์จากนมเช่นกัน
        
        หลีกเลี่ยงการเคี้ยวหมากฝรั่งหรืออมลูกอม เพราะขณะที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งหรืออมลูกอม จะทำให้กลืนอากาศเข้าไปมากกว่าปกติ
        
        หลีกเลี่ยงการสูบบุหรี่ เพราะทำให้กลืนอากาศเข้าไปมากกว่าปกติ
        
        บริโภคผลิตภัณที่มีโปรไบโอติกส์ (Probiotics) หรือจุลินทรีย์ที่มีชีวิตซึ่งมีประโชน์ต่อร่างกาย เช่น โยเกิร์ต โดยจะช่วยเพิ่มแบคทีเรียชนิดดีในลำไส้ และจากการวิจัยพบว่ามีส่วนช่วยบรรเทาอาการท้องอืดได้
        
        ตรวจสอบฟันปลอม เพราะหากฟันปลอมที่ใส่อยู่ไม่พอดี อาจทำให้เคี้ยวลำบากและเกิดอาการท้องอืดจากอาหารไม่ย่อย
        
        หลีกเลี่ยงความเครียดและความวิตกกังวลโดยการ
        ออกกำลังกายสม่ำเสมอ เพื่อช่วยเพิ่มการเคลื่อนไหวของลำไส้และช่วยบรรเทาความเครียด
        
        หลังรับประทานอาหาร ควรขยับร่างกาย เช่น เดินเบา ๆ เพื่อช่วยให้ลำไส้มีการเคลื่อนไหว ซึ่งจะช่วยกำจัดแก๊สออกจากกระเพาะอาหารและลำไส้
        
        แนะนำสมุนไพรบางชนิด นอกจากนำมาใช้เป็นส่วนผสมอาหารแล้วยังมีสรรพคุณที่ช่วยขับลมและบรรเทาอาการท้องอืดได้ เช่น ขิง สะระแหน่ ชินนาม่อน คาโมไมล์ โหระพา ยี่หร่า กระเทียม จันทน์เทศ ผักชีฝรั่ง และออริกาโน่
    - - 1.อาการและอาการแสดงของภาวะท้องอืดได้แก่ ปวดท้อง และมีลมในกระเพาะอาหารเป็นจำนวนมาก จนทำให้เรอ หรือผายลมบ่อย อาจได้ยินเสียงโครกครากภายในท้อง ด้วยพบให้แจ้งแพทย์และพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลได้อย่างเหมาะสม
      - 2.หากผู้ป่วยมียาตามแผนการรักษาดูแลให้รับประทานยาตามแผนการรักษาเพื่อลดอาการท้องผูก
      - 3.ดูแลให้ผู้ป่วยปรับพฤติกรรมการรับประทานและพฤติกรรมในชีวิตประจำวันเพื่อป้องกันภาวะท้องอืด
    - - 27 มกราคม 2564
        1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืด
        2.Bowel sound 6 ครั้ง/นาที
        28 มกราคม 2564
        1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืด
        2.Bowel sound 7 ครั้ง/นาที
        29 มกราคม 2564
        1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืด
        2.Bowel sound 9 ครั้ง/นาที
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืด
        2.Bowel sound 8 ครั้ง/นาที
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        1.ไม่มีอาการและอาการแสดงของอาการท้องอืด
        2.Bowel sound 7 ครั้ง/นาที
  - - - S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีโรคประจำตัวเป็นกระดูกกดทับเส้นประสาท ไม่มีการรักษา และไม่มียารับประทาน”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “มีพฤติกรรมสูบบุหรี่มาเป็นเวลา 20ปีแล้ว แต่ในปัจจุบันเลิกสูบบุหรี่ได้เป็นเวลา 3 ปี”
        S:ผู้ป่วยบอกว่า “ออกกำลังกายโดยการวิ่งสลับเดินอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง/สัปดาห์ ครั้งละ 20-30 นาทีไม่มีการอบอุ่นร่างกายก่อนออกกำลังกาย ”
        O: ผู้ป่วย BMI = 23.05 แปลผลได้ว่า ท้วมในระดับที่ 1
    - - ภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท คือปัญหาเกี่ยวกับหมอนรองกระดูกอย่างหนึ่ง เกิดจากหมอนรองกระดูกที่อยู่บริเวณกระดูกสันหลังถูกทำลายจนเสียหาย ส่งผลให้ไปกดทับเส้นประสาท แต่ละส่วนของกระดูกสันหลังบริเวณคอ อก และเอว เชื่อมกันด้วยเนื้อเยื่อซึ่งเป็นแผ่นกลมเรียกว่าหมอนรองกระดูก ด้านในหมอนรองกระดูกมีลักษณะนุ่มเหนียว ส่วนด้านนอกแข็ง หมอนรองกระดูกช่วยให้หลังมีความยืดหยุ่นขณะเคลื่อนไหวและปกป้องกระดูกจากกิจกรรมที่ทำให้เกิดแรงกระแทกอย่างการเดิน ยกของ หรือบิดตัว สาเหตุเกิดจาก น้ำหนักตัวมากเกินไป จะทำให้กระดูกสันหลังบริเวณหลังส่วนล่างต้องแบกรับน้ำหนักอยู่ตลอดเวลา การแบกของหนัก เนื่องจากการแบกของขนาดใหญ่หรือมีน้ำหนักมาก ต้องใช้กล้ามเนื้อหลังแทนกล้ามเนื้อขาและต้นขา ทำให้กระดูกบิดและเคลื่อนได้ พันธุกรรม ประสบอุบัติเหตุ การได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุอย่างตกจากที่สูง หรือได้รับการกระทบกระเทือนจากการถูกทำร้ายร่างกายบริเวณหลัง การสูบบุหรี่เนื่องจากส่งผลให้หมอนรองกระดูกสูญเสียความยืดหยุ่น
        
        โดยมีอาการและอาการแสดงดังนี้
        
        เจ็บปวดบริเวณที่ถูกกดทับ อาการเจ็บปวดนี้มักกำเริบเมื่อเกิดการกดทับบริเวณเส้นประสาท โดยจะมีอาการเมื่อไอ จาม หากหมอนรองกระดูกทับเส้นที่คอ ผู้ป่วยจะรู้สึกเจ็บมากบริเวณไหล่และแขน หากกระดูกทับเส้นเกิดขึ้นบริเวณเส้นประสาทไซอาติก (Sciatic Nerve) ผู้ป่วยจะรู้สึกเจ็บตั้งแต่ก้นลามไปถึงต้นขาหลัง สะโพก น่อง และเท้า โดยมีอาการเจ็บเล็กน้อยจนรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ นอกจากนี้ ผู้ป่วยอาจมีอาการปวดร้าวลงขาเมื่อต้องเดินในระยะทางสั้น ๆ และอาการแย่ลงเมื่อยืนขึ้น นั่งลง เคลื่อนไหวบางท่า หรือตอนกลางคืน
        
        รู้สึกชา กระดูกทับเส้นอาจทำให้ผู้ป่วยรู้สึกชาที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เนื่องจากเส้นประสาทของร่างกายส่วนนั้นถูกกดทับ
        
        กล้ามเนื้ออ่อนแรง กล้ามเนื้อบริเวณที่เส้นประสาทถูกกดทับนั้นมีแนวโน้มอ่อนแรง หากกล้ามเนื้ออ่อนแรง ผู้ป่วยมักสะดุดหรือล้มบ่อย หยิบหรือถือของไม่ถนัด หากมีอาการรุนแรงอาจไม่สามารถยกหรือถือของได้
        
        จึงสรุปได้ว่า เสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาทเนื่องจากพฤติกรรมสุขภาพไม่เหมาะสม ซึ่งเป็นไปตามการซักประวัติ การเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุเรื่องในระบบกล้ามเนื้อและข้อและทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory)
        
        ภาวะแทรกซ้อนภาวะกระดูกทับเส้นประสาท
        
        อาการป่วยแย่ลง หากผู้ป่วยรู้สึกเจ็บปวด ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรงจนไม่สามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติควรไปพบแพทย์เพื่อรับการรักษาทันที
        
        ระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ผู้ป่วยที่รากประสาทหางม้าถูกกดทับจะกลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        
        รู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก รากประสาทหางม้าที่ถูกกดทับจะทำให้ผู้ป่วยสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส โดยภาวะนี้จะส่งผลต่ออวัยวะที่สัมผัสกับทวารหนัก ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
      - ซึ่งตามการเปลี่ยนแปลงตามวัยของผู้สูงอายุในระบบกล้ามเนื้อและข้อดังนี้
        กระดูก หน้าที่อย่างหนึ่งของกระดุกคือการรักษาสมดุลแคลเซียมโดยการกักเก็บและสลายแคลเซียม ซึ่งควบคุมโดยการทำงานร่วมกันระหว่าง parathyroid hormone และ calcitonin เมื่อระดับแคลเซียมลดลง parathyroid hormoneจะกระตุ้นให้มีการสลายแคลเซียมจากกระดูกเข้าสู่กระแสเลือดและยังทำงานร่วมกับวิตามินดีในการเพิ่มการดูดซึมแคลเซียมบริเวณลำไส้เล็กซึ่งได้จากสารอาหาร และเพิ่มการดูดกลับแคลเซียมที่ไต กระดูกของมนุษย์จะบางลงเมื่ออายุ 30ปี เนื่องจากมีการสลายมากกว่าการสร้างมวลกระดูก ซึ่งพันธุกรรมเป็นปัจจัยสำคัญร่วมกับปัจจัยอื่นๆ โดยเฉพาะการเป็นเพศหญิงจะมีการสูญเสียแคลเซียมและมีภาวะกระดูกบางเร็วมากขึ้นภายหลังหมดประจำเดือนซึ่งเป็นผลจากEstrogen hormone ลดลงซึ่งโดยปกติ Estrogen hormone จะมีฤทธิ์ต้านการทำงานของ parathyroid hormone จึงทำให้กระดูกมีการสลายมาขึ้น และผู้สูงอายุมักมีการรับประทานวิตามินไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกายประกอบกับผู้สูงอายุไม่ค่อยถูกแสงแดด ซึ่งเป็นเหตุให้เกิด parathyroid hormone สูง ร่วมกับการรับประทานแคลเซียมน้อยเกินไป การดูดซึมในลำไส้เล็กลดลงและขาดการออกกำลังกายเป็นผลให้ผู้สูงอายุมวลกระดูกลดลง ทำให้กระดูกพรุนและหักง่าย (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 4-5)
      - ซึ่งเป็นไปทฤษฏีความเสื่อมโทรม (Wear and tear theory) ทฤษฎีนี้ได้เปรียบเทียบสิ่งมีชีวิตคล้ายกับเครื่องจักรเมื่อมีการใช้งานมาก ๆ ก็จะเกิดความผิดปกติขึ้น แต่มนษย์และเครื่องจักรจะแตกต่างกันเพราะมนุษย์สามารถที่จะซ่อมแซมตัวเองและใช้งานตอไปได้โดยกระบวนการสร้างใหม่เพื่อทดแทน เช่น เซลล์ของผิวหนัง เซลล์เยื่อบุทางเดินอาหาร เม็ดเลือดแดง เม็ดเลือดขาวเป็นต้น แต่มีเซลล์บางชนิดไม่สามารถแบ่งตัวได้อีกได้แก่ เซลล์กล้ามเนื้อหัวใจเซลล์กล้ามเนื้อลายและเซลล์ประสาท เมื่ออายุมากขึ้นเซลล์ก็จะเสื่อมลงและตาย ทําให้การทํางานของอวัยวะเหล่านี้ลดลง (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 3-5)
      - จากการซักประวัติพบว่าผู้ป่วยมีโรคประจำตัวเป็นกระดูกกดทับเส้นประสาทซึ่งอาจเกิดจากน้ำหนักตัวที่เกินเกณฑ์และการสูบบุหรี่ 20ปีที่ผ่านมา ซึ่งไม่ได้เข้ารับการรักษาและไม่มียาสำหรับการรักษา และมีพฤติกรรมการออกกำลังกายโดยการวิ่งสลับเดินอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง/สัปดาห์ ครั้งละ 20-30 นาทีไม่มีการอบอุ่นร่างกายก่อนออกกำลังกาย ”
    - - เพื่อป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
    - - ไม่มีอาการเจ็บปวด ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง
      - ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
      - ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
      - ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
    - - 1.ประเมินภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท ได้แก่ เจ็บปวด ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก ความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก การสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรงจากการซักประวัติ การตรวจร่างกาย และผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) เพื่อนำไปวางแผนการให้การพยาบาลได้อย่างเหมาะสม
      - ดูแลจัดการความปวดโดยไม่ใช้ยา เนื่องจากผู้ป่วยมีผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 4 คะแนน เพื่อบรรเทาอาการปวด
        
        จัดให้นอนในท่าที่ถูกต้องและจัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบสงบเพื่อให้ผู้ป่วยพักผ่อน
        
        ไม่เคลื่อนไหวบริเวณที่เจ็บปวด
        
        ช่วยเหลือในการทำกิจวัตรและให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล
        
        การประคบร้อน/เย็น
        
        การใช้ลูกประคบสมุนไพร (สวรส มากดี, 2560)
        
        ยกบริเวณที่ปวดให้สูงขึ้น
      - 3.ประเมินความรู้เกี่ยวกับการดูแลตนเองที่เหมาะสมของภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท เพื่อนำไปวางแผนการให้ความรู้เกี่ยวกับการดูแลตนเองที่เหมาะสม
      - 4.ให้ความรู้เกี่ยวกับการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาทเพื่อให้ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเอง
        
        รับประทานผัก ผลไม้ ธัญพืชและโปรตีนที่มีไขมันต่ำให้มาก เพราะจะช่วยรักษาสุขภาพของเส้นประสาท รวมไปถึงป้องกันการขาดวิตามิน บี 12 โดยรับประทานเนื้อวัว เนื้อปลา ไข่ อาหารไขมันต่ำและธัญพืชเสริม
        
        ออกกำลังกายเป็นประจำ โดยการออกกำลังกายควรออกกำลังกาย 3-5 ครั้งต่อสัปดาห์
        ครั้งละอย่างน้อย 30 นาที-1 ชั่วโมง โดยแนะนำให้ออกกำลังเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่น ได้แก่ การยืดเหยียดกล้ามเนื้อ เต้นรำ รำมวยจีน และโยคะ (สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562, 6.2-7)
        
        หลีกเลี่ยงปัจจัยที่อาจเป็นสาเหตุให้เกิดความเสียหายต่อ
        เส้นประสาท ได้แก่ กิจกรรมที่ทําซ้ำ ๆ อยู่ในท่าทางจำกัด สัมผัสกับสารเคมีที่เป็นพิษ สูบบุหรี่และดื่มสุรามากเกินไป
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงจากภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท ได้แก่ เจ็บปวด ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก ความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก การสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง หากพบให้แจ้งผู้ดูแล แพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.ดูแลจัดการความปวดโดยไม่ใช้ยาเพื่อบรรเทาอาการปวด
      - 3.ดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาทเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกทับเส้น
    - - 1.สังเกตอาการและอาการแสดงจากภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท ได้แก่ เจ็บปวด ชา หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก ความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก การสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง หากพบให้แจ้งแพทย์หรือพยาบาล ณ ตึกพยาบาลเพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม
      - 2.ดูแลจัดการความปวดของผู้ป่วยโดยไม่ใช้ยา เนื่องจากผู้ป่วยมีผลประเมินความเจ็บปวด (Visual Analogue Scale , VAS) ได้คะแนนรวม 4 คะแนน เพื่อบรรเทาอาการปวด
      - 3.ดูแลให้ผู้ป่วยดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาทเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากภาวะกระดูกทับเส้น
    - - 27 มกราคม 2564
        1.อาการชาบริเวณแขนซ้าย
        2.ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        3.ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
        4.ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
        28 มกราคม 2564
        1.อาการชาบริเวณแขนซ้าย
        2.ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        3.ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
        4.ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
        29 มกราคม 2564
        1.อาการชาบริเวณแขนซ้าย
        2.ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        3.ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
        4.ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
        1 กุมภาพันธ์ 2564
        1.อาการชาบริเวณแขนซ้าย
        2.ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        3.ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
        4.ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท
        2 กุมภาพันธ์ 2564
        1.อาการชาบริเวณแขนซ้าย
        2.ไม่มีอาการระบบขับถ่ายทำงานผิดปกติ ได้แก่ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ หรือปัสสาวะลำบากทั้งที่รู้สึกปวดปัสสาวะมาก
        3.ไม่มีความผิดปกติของความรู้สึกชาบริเวณรอบทวารหนัก ไม่มีการสูญเสียการรับรู้ทางสัมผัส ได้แก่ ต้นขาด้านใน ด้านหลังของขา และบริเวณรอบ ๆ ลำไส้ตรง
        4.ผู้ป่วยมีความรู้ในการดูแลตนเองที่เหมาะสมกับภาวะกระดูกกดทับเส้นประสาท