Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

KRĘGOWCE, ryb - Coggle Diagram

- - - - Płazy są zwierzętami rozdzielnopłciowymi, których rozmnażanie i rozwój zachodzi w wodzie.
        
        W okresie godowym większość płazów podejmuje wędrówkę do najbliższego zbiornika wodnego.
        
        Samica płaza składa do wody jaja otoczone galaretowatą substancją, tzw. skrzek.
        
        Samiec, połączony z samicą w pozycji godowej, polewa je nasieniem.
        
        Do zapłodnienia dochodzi w wodzie.
        
        Po pewnym czasie z zapłodnionych jaj wylęgają się larwy zwane kijankami.
        
        Różnią się one od postaci dorosłych: są roślinożerne, oddychają skrzelami, kształtem przypominają ryby – mają baryłkowaty tułów ze słabo wyodrębnioną głową.
    - - Układ pokarmowy budową odpowiada ogólnemu schematowi charakterystycznemu dla kręgowców.
        
        Rozpoczyna się dużym otworem gębowym prowadzącym do jamy gębowo-gardzielowej, w której znajdują się drobne ząbki rozmieszczone na kościach szczęk i podniebienia (żuchwa płazów bezogonowych jest bezzębna).
        
        Tutaj znajduje się także dobrze umięśniony język, który u niektórych płazów bezogonowych (żab) jest rozwidlony i przyrośnięty do szczęki dolnej.
        
        Dzięki temu może być bardzo szybko wyrzucany w kierunku przelatującego owada.
        
        W połykaniu pokarmu uczestniczą oczy, które zapadając się do oczodołów i uciskając kęs pomagają w jego przesunięciu do przełyku.
        
        Z jamą gębowo-gardzielową połączone są przewody nosowe (tworzą się nozdrza wewnętrzne) oraz za pomocą trąbki Eustachiusza jama ucha środkowego.
        
        Dalej za przełykiem znajduje się, żołądek, jelito cienkie, jelito grube i kloaka.
        
        Do przedniego odcinak jelita cienkiego zwanego dwunastnicą uchodzą przewody dwóch gruczołów trawiennych: trzustki i wątroby.
    - - Układ wydalniczy płazów tworzą proste parzyste nerki (typu pranerczy) i moczowody oraz pęcherz moczowy, który uchodzi do kloaki. Głównym produktem przemiany materii usuwanym przez płazy jest mocznik.
    - - Płazy posiadają zamknięty układ krwionośny.
        
        U dorosłych płazów, w związku ze zmianą sposobu oddychania pojawiają się dwa obiegi krwi: mały i duży.
        
        Serce składa się z jednej komory i dwóch przedsionków: prawego i lewego.
        
        W małym obiegu krew tętnicami płucnymi płynie z komory do płuc. Tutaj następuje wymiana gazowa i natleniona krew trafia żyłami płucnymi do lewego przedsionka i dalej do komory.
        
        W dużym obiegu krew z komory tętnicami głowowymi doprowadzana jest do przedniej części ciała oraz rozgałęzieniami łuku aorty do pozostałej części ciała.
    - - Dzięki temu, że skóra płazów jest cienka i porowata, mogą przez nią swobodnie przenikać cząsteczki gazów i woda.
        
        Silne ukrwienie skóry sprawia, że wymiana gazowa zachodzi na całej jej powierzchni.
        
        Tlen pobrany przez skórę do krwi przenoszony jest do wszystkich tkanek, a powstały w nich dwutlenek węgla jest transportowany do naczyń występujących pod skórą i usuwany na zewnątrz organizmu.
        
        Wydajnej wymianie gazowej sprzyja pokrycie ciała śluzem.
        
        Zapewnia to stałą wilgotność skóry i ułatwia przenikanie cząsteczek gazów, które rozpuszczają się w wodzie.
    - - Szkielet płazów składa się z:
        czaszki, kręgosłupa (zredukowane żebra), szkieletu pasów (barkowego i miednicowego) oraz kończyn. Delikatna (ażurowa), spłaszczona czaszka posiada dwa wyrostki tzw. kłykcie potyliczne, za pomocą których łączy się ruchomo z kręgosłupem.
    - - Ośrodkowy układ nerwowy tworzy mózg, który zachował ten sam układ linowy i rdzeń kręgowy.
        
        Od mózgu odchodzi 10 par nerwów czaszkowych.
        
        W obwodowym układzie nerwowym powstały nerwy rdzeniowe, które sterują pracą mięśni kończyn.
        
        Mózg jest pięcioczęściowy i ma niewielka masę,
        kresomózgowie podzieliło się na dwie półkule o gładkich ścianach.
        
        W międzymózgowiu widoczna jest szyszynka.
        
        Dość dobrze rozwinięte jest śródmózgowie (ośrodki wzroku), a stosunkowo słabo móżdżek, co jest związane z nieskomplikowanym sposobem poruszania się.
        
        Narządy zmysłów:
        Płazy mają dobrze rozwinięty narząd wzroku w postaci dużych oczu (osłoniętych powiekami) z dwuwypukłą soczewką. Narząd słuchu tworzą parzyste otwory słuchowe pokryte błoną bębenkową. Pojawia się ucho środkowe (połączone z gardzielą za pomocą trąbki Eustachiusza) z jedną kosteczka słuchową – strzemiączkiem (powstałe z przekształcenia kości gnykowo-żuchwowej). Narząd węchu tworzą torebki węchowe zlokalizowane w nozdrzach a narząd smaku ma postać receptorów rozmieszczonych w jamie gębowej i na języku. Larwy i płazy przebywające głównie w wodzie mają narząd linii bocznej.
- - - - Układ nerwowy
        
        Ssaki charakteryzują się najwyżej uorganizowanym układem nerwowym wśród wszystkich zwierząt.
        
        Rozbudowany u nich jest szczególnie ośrodkowy układ nerwowy.
        
        Mózg ssaków jest duży, jeśli porównać go do wielkości całego ciała.
    - - Układ szkieletowy
        
        Mocna czaszka ssaków zbudowana jest z ściśle do siebie przylegających (połączonych szwami) lub zrośniętych ze sobą kości.
        
        Mózgoczaszka jest silnie rozrośnięta.
        
        Występują trzy kosteczki słuchowe – obok strzemiączka pojawia się młoteczek (powstały z przekształcenia kości stawowej) i kowadełko (powstałe z przekształcenia kości kwadratowej)
        
        Tułów ssaków jest zwarty, nie wygina się na boki, lecz zachowuje dużą giętkość w grzbietobrzusznej płaszczyźnie.
        
        W kręgosłupie wyróżniamy następujące odcinki: szyjny (zazwyczaj 7 kręgów), piersiowy (zazwyczaj od 12-25 kręgów), lędźwiowy (zazwyczaj od 2-21 kręgów), krzyżowy (od 11-13 kręgów), ogonowy (od 3-49 kręgów).
        
        Pomiędzy kręgami występują dyski miedzykręgowe, które zmniejszają tarcie i nacisk na siebie. Kręgi piersiowe połączone są z żebrami, które po brzusznej stronie ciała przyrośnięte są do mostka (klatka piersiowa).
        
        Kręgi krzyżowe zrośnięte są ze sobą i z kilkoma kręgami ogonowymi w kość ogonową.
        
        W obręczy barkowej występują łopatki, obojczyki (tylko u ssaków, które wykazują dużą ruchliwość kończyny górnej) i kości krucze (tylko u stekowców).
    - - Układ pokarmowya
        
        Zapotrzebowanie na pokarm u ssaków jest bardzo wysokie, dlatego też mechanizm pobierania pokarmu musiał być usprawniony.
        
        Ssaki są heterodontyczne, ich uzębienie jest zróżnicowane i przystosowane do zdobywania określonego pokarmu.
        
        Wyróżnia się u nich zęby przednie: siekacze i kły oraz policzkowe: przedtrzonowe i trzonowce.
        
        Ssaki mają jedynie dwa pokolenia zębów – mleczne i stałe.
        
        Uzębienie ssaków charakteryzują różne specjalizacje, swoiste dla poszczególnych rzędów.
        
        U kopytnych i gryzoni brakuje kłów, zęby policzkowe zależnie od gatunku zwierzęcia mają różne rzeźby powierzchni.
        
        Zęby, które są narażone na ścieranie, niekiedy odrastają stale od dołu.
        
        Mięsiste policzki i wargi zapobiegają wypadaniu kawałków pokarmu z pyska.
        
        Pożywienie miesza się ze śliną, trafia poprzez przełyk do żołądka, potem do jelita cienkiego, a następnie do jelita grubego.
        
        Pozostałość z pokarmu jest wydalana przez odbyt.
    - - Układ krwionośny
        
        Przez stałocieplność komórki ssaków charakteryzują się dużym zapotrzebowaniem na tlen, dlatego zwierzęta te musiały mieć podniesioną sprawność dostarczania go przez krew.
        
        Musiały zatem wyeliminować zupełnie mieszani się krwi natlenionej z odtlenowaną w sercu.
        
        Serce ssaków jest czterodziałowe, zbudowane z dwóch przedsionków i dwóch komór, ma także pełną przegrodę między komorami.
        
        Występuje pełny podział obiegów krwi na mały, płucny oraz duży, który obsługuje większość narządów.
        
        Zachowuje się u tych zwierząt jeden łuk aorty, lewy (odwrotnie niż u ptaków, u których zachowuje się prawy).
        
        Czerwone krwinki ssaków (erytrocyty) utraciły jądra. Stały się one czymś w rodzaju woreczków zawierających czerwony barwnik oddechowy, zwany hemoglobiną, co znacznie przyczyniło się do poprawy zdolności przenoszenia tlenu przez krew.
    - - Układ oddechowy
        
        Ssaki są płucodyszne.
        
        Ich płuca składają się z drobnych pęcherzyków płucnych, znajdujących się na końcach oskrzelików, które są rozgałęzieniami oskrzeli, stanowiących rozwidlenie tchawicy.
        
        Powietrze dostaje się do płuc dzięki ruchom mięśni międzyżebrowych oraz dzięki skurczom przepony.
    - - Układ rozrodczy
        
        Samce ssaków posiadają dwa jądra, które znajdują się w mosznie poza jamą ciała.
        
        Pozwala to na zwiększenie żywotności plemników, na które dobrze działa niska temperatura.
        
        Sperma złożona jest też z wydzieliną gruczołu krokowego, który znajduje się u nasady prącia.
        -To ostatnie jest narządem kopulacyjnym. Umożliwia ono ssakom zapłodnienie wewnętrzne.
        
        Samica posiada dwa jajniki, które uwalniają komórki jajowe. Te dostają się do macicy jajowodami.
        
        Macica jest zwykle pojedyncza, jednak u stekowców i torbaczy jest parzysta.
        
        Często wytwarzanie komórek rozrodczych u ssaków przypada jedynie na okres godowy, zwany rują. Organizm jest wtedy przygotowany hormonalnie do rozrodu.
        
        Rui towarzyszą wysyłane przez samicę sygnały chemiczne w postaci feromonów, specyficzne zachowanie lub zmiana wyglądu. - U większości ssaków występuje wyraźny dymorfizm płciowy – samce są zazwyczaj większe i okazalsze niż samice.
        
        Większość ssaków jest żyworodna.
        
        Jajorodne są stekowce, które znoszą jaja w skorupkach.
        
        Samice kolczatek przechowują jajo w torbie na brzuchu. W takiej torbie rozwijają się również młode torbaczy, rodzące się po krótkiej ciąży i wdrapujące się szybko do bezpiecznego schronienia na brzuchu matki.
        
        Charakterystyczną cechą ssaków jest karmienie młodych mlekiem, które jest wydzieliną przekształconych gruczołów potowych.
    - - Układ wydalniczy
        
        Układ wydalniczy ssaków jest dość złożony.
        
        Składa się on z parzystych nerek fasolowatego kształtu, które leżą po bokach lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
        
        W zewnętrznej warstwie znajdują się torebki nefronów, w których odbywa się filtracja krwi.
        
        Przesączone tak substancje tworzą mocz pierwotny, który zagęszcza się w kanalikach nerkowych.
        
        Mocz ssaków składa się głownie z mocznika.
- - - - Układ krwionośny
        
        Serce ptaków jest czterodziałowe i do krążenia ogólnego wychodzi z niego prawy łuk aorty (w przeciwieństwie do ssaków, które mają lewy łuk aorty).
        
        Krew żylna uchodzi do prawego przedsionka, a następnie przepływa do prawej komory, skąd wypływa do płuc.
    - - Układ oddechowy
        
        Układ oddechowy ptaków skład się z dróg oddechowych, płuc i worków powietrznych.
        
        Powietrze przez nozdrza, gardziel, krtań, długą tchawicę i oskrzela dostaje się do płuc.
        
        W krtani możemy wyróżnić część oddechową (górną, która oddziela gardziel od tchawicy) i głosową (dolną, która służy do wydawania dźwięków).
        
        Oskrzela mają połączenia z workami powietrznymi, które pełnią rolę magazynów powietrza.
        
        Worki powietrzne, których łącznie jest dziewięć, są zróżnicowane na przednie i tylne.
        
        Wypełniają one wolne przestrzenie między narządami i wnikają do kości.
        
        Płuca maja niezbyt duże rozmiary i są stosunkowo mało elastyczne.
        
        Zbudowane są z dużej liczby cieniutkich kanalików oplecionych przez naczynia włosowate.
        
        Dzięki obecności worków powietrznych u ptaków występuje odmienny od innych kręgowców sposób wentylacji płuc, który nazywamy podwójnym oddychaniem.
        
        Polega on na tym że zarówno w czasie wdechu jak i wydechu świeże powietrze przechodzi przez płuca.
    - - Układ rozdrodczy
        
        Wszystkie ptaki są rozdzielnopłciowe.
        
        Zapłodnienie jest wewnętrzne, choć tylko nieliczne samce posiadają narząd kopulacyjny wynicowany z kloaki.
        
        U większości ptaków przekazanie plemników następuje na skutek zetknięcia kloak kopulujących ze sobą partnerów.
        
        Samice posiadają zredukowany w połowie układ rozrodczy, który składa się z lewego jajnika i jajowodu.
        
        Jest to kolejne przystosowanie do lotu polegające na zmniejszeniu ciężaru ciała ptaka. Wszystkie ptaki są jajorodne.
        
        Jaja znoszone są pojedynczo w pewnych odstępach czasowych.
        
        Większość ptaków buduje gniazda, w których jaja są na ogół wysiadywane przez samice (czasem także przez samców lub przez oboje rodziców).
        
        Niektóre ptaki (np. kukułka) nie wysiadują jaj, lecz podrzucają je innym ptakom, co nazywane jest pasożytnictwem lęgowym.
        
        Z jaj wylęgają się pisklęta, które przez jakiś czas pozostają pod opieką rodziców.
        
        W zależności od samodzielności młodych oraz stopnia ich rozwoju wyróżniamy dwie grupy ptaków: gniazdowniki i zagniazdowniki.
    - - Układ wydalniczy
        
        Układ wydalniczy budową przypomina układ wydalniczy gadów.
        
        Składa się nerek (typu nerki ostatecznej) oraz moczowodów, które uchodzą bezpośrednio do kloaki.
        
        Ptaki nie posiadają pęcherza moczowego (przystosowanie do lotu poprzez zmniejszenie ciężaru ciała).
        
        Produkty przemiany materii wydalane są w postaci kryształów kwasu moczowego wraz z kałem (kałomocz).
    - - Układ pokarmowy
        
        Układ pokarmowy ptaków składa się z bezzębnej jamy gębowej, gardzieli, przełyku, wola, dwuczęściowego żołądka i jelita (do którego w przednim odcinku uchodzi trzustka i wątroba) zakończonego kloaką.
        
        W jamie gębowej znajduje się język oraz ujścia gruczołów ślinowych.
        
        Wole jest uchyłkiem przełyku, w którym pokarm jest magazynowany i rozmiękczany (u gołębi wytwarzane jest w nim mleczko dla piskląt).
        
        Żołądek dzieli się na dwie części: przednią, czyli żołądek gruczoły i tylną, czyli żołądek mięśniowy.
        
        W pierwszej wydzielany jest sok żołądkowy zawierający enzymy trawienne.
        
        W drugiej (o mięsistych i grubych ścianach) pokarm jest miażdżony i rozdrabniany przy udziale kamyków połykanych przez ptaka.
        
        Położenie żołądka w tylnej części ciała przesuwa punkt ciężkości, co umożliwia zachowanie równowagi w czasie lotu.
        
        Ptaki mają spore zapotrzebowanie energetyczne, co związane jest z utrzymaniem stałocieplności oraz dużą aktywnością życiową (sikorki zjadają więcej pokarmu niż same ważą).
        
        Dlatego też wybierają pokarm łatwo strawny i cenny pod względem odżywczym.
        
        Niestrawione resztki pokarmu (kości, pióra, sierść itp.) są u niektórych ptaków drapieżnych (np. sów) zwracane w postaci tzw. wypluwek.
    - - Układ szkieletowy
        
        Szkielet ptaków wykazuje liczne przystosowania do lotu.
        
        Jest lekki, dzięki temu, że w dużej mierze zbudowany jest z kości pneumatycznych (do których wnikają worki powietrzne).
        
        jest mocny i sztywny (silnie skostnienia, redukcja elementów – zrastanie się kości).
        
        składa się z: czaszki, kręgosłupa, klatka piersiowej, obręczy barkowej, miednicy, kości kończyn górnych i kończyn dolnych
    - - Układ nerwowy
        
        Ptaki mają stosunkowo dużą masę mózgu.
        
        kresomózgowie (silnie rozwinięte gładkie półkule mózgu) i móżdżek (zawiera ośrodki równowagi, koordynacji ruchowej i orientacji przestrzennej).
        
        Rdzeń przedłużony jest charakterystycznie esowato wygięty.
        
        W związku z powyższym u ptaków (podobnie jak i u gadów) następuje zatracenie liniowego układu mózgu.
        
        Od mózgu odchodzi 12 par nerwów czaszkowych. Niektóre ptaki charakteryzują się duża inteligencja, u innych rozwinęły się zachowanie społeczne.
        
        Większość posiada zdolności budowlane przejawiające się w tworzeniu gniazd.
        
        Ptaki mają dobrze rozwinięty zmysł wzroku i słuchu, słabo natomiast węchu.
        
        Oczy zaopatrzone są w powieki i błonę migawkową.
- - - - Układ nerwowy
        
        Centralny układ nerwowy jest lepiej rozwinięty niż u płazów.
        
        Kresomózgowie o dwóch półkulach zachodzących na międzymózgowie, pojawia się kora nowa zwierająca ośrodki kojarzeniowe.
        
        Międzymózgowie słabo rozwinięte, a śródmózgowie dobrze (ośrodki wzrokowe i słuchowe).
        
        Móżdżek pokryty korą móżdżku, jego wielkość i stopień rozwoju zależy od aktywności ruchowej gadów.
        
        Rdzeń przedłużony jest charakterystycznie esowato wygięty.
        
        W efekcie następuje zaburzenie liniowego układu mózgu, co skutkuje lepszą integracją pomiędzy jego poszczególnymi częściami.
        
        Od mózgu odchodzi 12 par nerwów czaszkowych.
        
        Głównym narządem zmysłu są oczy zaopatrzone w powiekę górną, dolną, błoną migawkową i gruczoł łzowy.
    - - Układ szkieletowy
        
        Szkielet gadów jest silnie skostniały.
        
        Składa się z czaszki, kręgosłupa, klatki piersiowej, szkieletu pasów i kończyn.
        
        Czaszka gadów jest mocniej wysklepiona i bardziej masywna niż czaszka płazów (składa się z większej liczby kości).
        
        U krokodyli występuje podniebienie twarde, czyli kostna przegroda oddzielająca jamę nosową od gębowej, co umożliwia wentylacją płuc podczas jedzenia.
        
        U niektórych gadów w czaszce występują otwory otoczone łukami kostnymi tzw. okna skroniowe, w których znajdują się mięśnie szczęk.
        
        Krokodyle i żółwie posiadają czaszkę akinetyczną (nieruchomą) a jaszczurki i węże kinetyczną, w której kości szczęk są połączone ruchomo z czaszką za pomocą więzozrostów.
        
        Dzięki temu gady te mogą szeroko rozwierać paszczę w celu połykania swych ofiar.
        
        Kości szczęk zaopatrzone są w jednakowe zęby (homodontyzm).
        
        Niektóre gady posiadają zęby jadowe, przy pomocy których paraliżują swoje ofiary.
        
        Czaszka jest połączona z kręgosłupem za pomocą jednego kłykcia potylicznego.
    - - Układ pokarmowy
        
        Układ pokarmowy zaczyna się jamą gębową, wyraźnie odgraniczoną od gardzieli.
        
        U żółwi i krokodyli występuje kostne podniebienie oddzielające przewody nosowo-gardzielowe od jamy gębowej.
        
        Na dnie jamy gębowej leży język spełniający różne funkcje u różnych gatunków.
    - - Układ krwionośny
        
        Gady posiadają zamknięty układ krwionośny.
        
        Składa się on z dwóch obiegów krwi: dużego i małego (płucnego).
        
        Budową przypomina układ krwionośny płazów.
        
        Zmiany następują w sercu. Serce składa się z dwóch przedsionków (prawego i lewego) oraz jednej komory, w której występuje częściowa przegroda.
        
        Ma to na celu lepsze oddzielenie krwi natlenowanej z odtlenowaną.
        
        U krokodyli przegroda międzykomorowa rozrasta się, tak że dochodzi do całkowitego podziału komory na prawą i lewą (mieszanie się krwi następuje tylko u podstawy prawego i lewego łuku aorty).
    - - Układ oddechowy
        
        W przeciwieństwie do płazów, u gadów wymiana gazowa nie zachodzi przez skórę, które jest sucha i zrogowaciała.
        
        Głównym narządem oddechowym są płuca.
        
        Powietrze dostaje się do nich przez nozdrza, gardziel, krtań, tchawicę (wzmocnioną chrzęstnymi pierścieniami) i parzyste oskrzela.
        
        Workowate płuca są silnie unaczynione i dobrze pofałdowane, dzięki czemu zwiększa się ich powierzchnia oddechowa (powierzchnia czynna płuc zależy od ilości komór pęcherzykowych).
        
        U niektórych gadów (węże, padalec) zachowało się tylko jedno wydłużone płuco (lewe uległo redukcji).
        
        Ponadto płuca niektórych gadów zaopatrzone są w worki powietrzne (działają jako narząd hydrostatyczny u wodnych gadów).
        
        Wentylacja płuc następuje w wyniku ruchów klatki piersiowej.
    - - Układ rozrodczy
        
        Układ rozrodczy żeński złożony jest z parzystych jajników oraz jajowodów uchodzących do kloaki.
        
        Układ rozrodczy męski zbudowany jest z jąder, które u jaszczurek mają owalny kształt, a u węży kształt wydłużonych wałeczków.
        
        Wychodzą z nich kanaliki tworzące najądrza, z którego wychodzą nasieniowody łączące się z kloaką.a
    - - Układ wydalniczy
        
        Układ wydalniczy składa się z nerek (typu zanercza, czyli nerki ostatecznej) oraz moczowodów, które najczęściej uchodzą bezpośrednio do kloaki.
        
        Tylko u niektórych gadów (jaszczurki, węże) występuje pęcherz moczowy.
        
        U gadów układ wydalniczy został oddzielony od układu rozrodczego.
- - - - Szkielet ryb służy do usztywnienia ich ciała, ochrony delikatnych narządów oraz jako przyczepy dla mięśni i ścięgien.
        
        U kręgowców szkielet składa się z elementów chrzęstnych i kostnych.
        
        Rozróżnia się szkielet zewnętrzny (u ryb łuski i płytki kostne), który ma za zadanie zabezpieczać w pewnym stopniu ciało od urazów zewnętrznych oraz szkielet wewnętrzny.
    - - Układ ten dzieli się na trzy odcinki: przedni, środkowy i tylny.
        
        Zadaniem przedniego odcinka jest przyjmowanie pokarmu oraz częściowa obróbka mechaniczna i chemiczna tego pokarmu.
        
        Odcinek środkowy przerabia pokarm na proste związki chemiczne oraz częściowo go wchłania.
        
        W odcinku tylnym odbywa się główna faza wchłaniania pokarmu, zagęszczanie niestrawionego pokarmu oraz jego wydalanie.
    - - U ryb proces oddychania (pobieranie tlenu i wydalanie dwutlenku węgla) zachodzi w blaszkach skrzelowych.
        
        Przy wdechu otwór gębowy otwiera się a szczeliny skrzelowe zamykają.
        
        Wciągnięta woda opłukuje skrzela (w tym czasie następuje wymiana gazów) i przy zamkniętym otworze gębowym opływa przez szczeliny skrzelowe.
    - - Układ krwionośny u ryb jest zamknięty, tak jak u innych kręgowców.
        
        Składa się z serca, naczyń krwionośnych i krwi.
        
        Serce otoczone osierdziem (silnym błoniastym workiem) leży za ostatnią parą łuków skrzelowych, po dolnej stronie ciała.
        
        Serce ryb jest stosunkowo małe, bywa większe u gatunków bardziej ruchliwych. - Serce składa się z dwóch pęcherzyków – przedsionka i komory.
    - - U ryb wyróżnia się następujące zmysły: smaku, węchu, dotyku – linia boczna, temperatury, wzroku, słuchu i równowagi
        
        U ryb układ ten składa się z części centralnej (ośrodkowej), w skład której wchodzą mózg i rdzeń kręgowy oraz części obwodowej, złożonej z nerwów dośrodkowych i odśrodkowych, łączących ośrodki nerwowe ze wszystkimi narządami ciała.
        
        Mózg ryb składa się z pięciu części: przodomózgowia, międzymózgowia, śródmózgowia, móżdżku i rdzenia przedłużonego – stanowiących ośrodki nerwowe dla poszczególnych narządów zmysłów.
        
        Każdy narząd zmysłów ma swój ośrodek w innym odcinku mózgu.
    - - U ryb układ wydalniczy składa się z nerek, w których wytwarza się mocz oraz moczowodów wyprowadzających go na zewnątrz.
        
        Pęcherz moczowy nie jest obecny u wszystkich ryb, a niektóre substancje usuwane są także przez skrzela.
        
        Nerki są parzystym, długim narządem, leżącym pod szkieletem osiowym.
        
        Występują one początkowo w postaci przednercza, a następnie nerki pierwotnej.
    - - W skład układu rozrodczego wchodzą:
        
        gruczoły płciowe – jadra lub jajniki – produkujące komórki rozrodcze;
        
        narządy wyprowadzające komórki rozrodcze – nasieniowody lub jajowody;
        
        w niektórych przypadkach narządy kopulacyjne.