Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลองค์รวมในผู้ป่วยที่มีปัญหาเฉียบพลัน และวิกฤตเรื้อรัง…

- - - - 1.มีการแยกจากหรือปราศจากบางสิ่งที่เคยมีอยู่
      - มีการเปลี่ยนแปลงหลายประการที่ทำให้บุคคลไม่สามารถบรรลุเป้าหมาย
      - บุคคลรับรู้ถึงคุณค่าของสิ่งที่สูญเสีย
      - ประสบการณ์การสูญเสียในอดีตมีผลต่อการแสดงออกในปัจจุบัน
  - - - การสูญเสียสิ่งของ
      - การสูญเสียจากสิ่งแวดล้อมที่คุ้นเคย
      - การสูญเสียภาพลักษณ์หรืออัตมโนทัศน์
      - การสูญเสียบุคคลสำคัญหรือบุคคลอันเป็นที่รัก
  - - - ช่วยให้เข้าใจและยอมรับความจริงของการสูญเสีย
      - ช่วยให้ยอมรับและแสดงอารมณ์ที่รู้สึกออกมา
      - พิจารณาถึงการใช้ชีวิตต่อไปโดยปราศจากสิ่งที่สูญเสีย
      - ช่วยให้ผู้สูญเสียสามารถลดความรู้สึกผูกพันลง
      - ให้เวลาที่จะเศร้าโศก
      - อธิบายสิ่งที่เป็นพฤติกรรมปกติ
      - ยอมรับความแตกต่าง
      - ให้การช่วยเหลืออย่างต่อเนื่อง
      - พิจารณาถึงวิธีการในการแก้ปัญหา
- - - - ระยะที่ 1 การขาดความสมดุล (disequilibrium) บุคคลจะปฏิเสธการรับรู้ ปฏิเสธการยอมรับเกี่ยวกับการสูญเสีย ช็อก ไม่เชื่อ ลักษณะเด่นคือ ร้องไห้ฟูมฟาย โกรธ อาจ 2-3 นาที หลายชั่วโมงเป็นวันหรือเดือน ถ้านานเป็นเดือนก็จะเป็นความผิดปกติ
      - ระยะที่ 2 ความวุ่นวาย (disorganization) ยอมรับว่าการสูญเสียนั้นเกิดขึ้นจริงจะเกิดความรู้สึกสิ้นหวัง ขาดความเชื่อมั่นในตนเอง คิดว่าตนเองไม่มีคุณค่า มีความทุกข์ทรมาน มี พบใน 20-60 วันแรก
      - ระยะที่ 3 การกลับคืนสู่ปกติ (reorganization) ผู้ การสูญเสียเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงไม่สามารถเรียกร้องกลับคืนได้จึงพยายามตัดความสัมพันธ์กับสิ่งของหรือบุคคลที่สูญเสียไปได้ เริ่มตั้งจุดมุ่งหมายใหม่ ใช้เวลา 6 เดือน- 1ปี
  - - - การทุกข์โศกยาวนาน ความคิดหมกมุ่น เสียใจจากการสูญเสียไปได้เป็นเวลาหลายปี
      - ปฏิกิริยาล่าช้า มีความผิดปกติของการแสดงออก เก็บกด หลีกเลี่ยงความเศร้าโศก กระบวนการของความเศร้าโศกไม่เริ่มต้นและไม่สิ้นสุด
      - ปฏิกิริยาที่บิดเบือน ไม่สามารถปรับตัวตามกระบวนการเศร้าโศกได้ และเกิดความรู้สึกที่รุนแรง เช่น ความวิตกกังวลสูงมาก ผลที่เกิดตามมาคือ ภาวะซึมเศร้า
  - - - -Denial and Isolation
      - -Anger
      - -Bargaining
      - -Depression
      - -Acceptance
  - - - สนับสนุนกลไกการปรับตัวของผู้ป่วย
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยแสดงความรู้สึกเมื่อต้องการ
      - จัดสภาพแวดล้อมที่ช่วยให้ผู้ป่วยสามารถดำเนินกิจกรรมตามกิจวัตรได้
      - ให้ความเป็นส่วนตัว
      - ร่วมมือกับครอบครัวในการวางแผน
      - ป้องกันไม่ให้เกิดความรู้สึกถูกทอดทิ้ง
- - - - 1.ให้ครอบครัวและคนที่อยู่ข้างหลังเข้าใจธรรมชาติของความเศร้าโศกและปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น
      - 2.ให้ความมั่นใจเเก่ผู้เศร้าโศกว่าเป็นกระบวนการปกติ
      - 3.ให้เข้าใจอุปสรรคที่อาจพบหลังสูญเสียและวิธีการจัดการ
      - 4.ช่วยเหลือในการหาวิธีการเผชิญกับความเศร้าโศกได้อย่างเหมาะสม
      - 5.เปลี่ยนผ่านไปสู่การยอมรับความเป็นจริง
  - - - การขับเสมหะไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากระดับความรู้สึกตัวลดลง/ไม่มีแรงไอขับเสมหะ
      - 2.ไม่สามารถดูแลตนเองได้เนื่องจากเหนื่อยล้า ไม่มีแรง
      - 3.ไม่สุขสบาย ปวด จากการแพร่กระจายของมะเร็งไปที่กระดูก
      - 4.ท้องผูก เนื่องจากการเคลื่อนไหวลดลงและผลจากยามอร์ฟีน
  - - - 1.ได้รับการดูแลสำหรับบั้นปลายชีวิตในสถานที่ที่ต้องการ
      - 2.ได้อยู่ใกล้ชิดกับบุคคลที่ประสงค์ในวาระสุดท้าย
      - 3.ได้รับการดูแลเพื่อบรรเทาอาการไม่สุขสบาย
      - 4.สามารถสั่งเสียและทำพินัยกรรมได้
      - 5.มีโอกาสกล่าวคำาอำลา
      - 6.สามารถจากไปเมื่อถึงเวลาอันควร