Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การใช้กระบวนการพยาบาลในการช่วยเหลือผู้ที่มีปัญหาจิตสังคม - Coggle Diagram

- - - - สิ่งแวดล้อมหรืบุคคลอื่นมีอิทธิพลที่ส่งผลให้บุคคลเรียนรู้ที่จะเก็บ
        ซ่อนความคิด ความรู้สึก ข่มความขมขื่น
      - เก็บกดสิ่งที่ตนเองต้องการเอไว้และเกิดความคับข้องใจของตนเอง
      - บุคคลรับการมีคุณค่าในตนเองต่ำเกิดการสะสมความคับข้องใจใน
        ตนเองมากขึ้น
      - ความไม่เป็นมิตรจะถูกเก็บซ่อนไว้และแอบแฝงและติดตัวเป็น
        ลักษณะนิสัยของบุคคลนั้น
      - เมื่อมีสิ่งคุกคามทางจิตในบุคคลไม่สามารถ
        แสดงออกถึงความคับข้องใจได้
      - ความไม่เป็นมิตรมักถูกปลูกฝังตั้งแต่วัยทารก
      - เมื่อเกิดตุการณ์คุกคามทางจิตบุคคลนั้นมักจะรู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดมาก รู้สึกสูญเสียคุณค่าในตนเอง (Low self-esteem) จนไม่สามารถทนได้ จนเกิดความวิตกกังวลอย่างมากซึ่งจะแสดงความเป็นมิตรออกมาอย่างเปิดเผยหรือแอบเก็บกดความรู้สึกนั้นเอาไว้
    - - ด้านคำพูด เช่น การพูดกระทบกระเทือน สอเสียด ดูถูก ข่มขู่ โต้แย้ง และอาจรุนแรงถึงการดุดา พูดจาชวนทะเลาะ
      - ด้านพฤติกรรม เช่น ท่าที่เฉยเมย ต่อต้าน เงียบ เชื่องช้า ไม่ยอมสบตา เดินหนี บางรายมักจะแสดงพฤติกรรุนแรง เช่น ทำร้ายร่างกายผู้อื่น ท าลายสิ่งของ หรือ บางรายอาจแสดงพฤติกรรมแอบแฝง เช่นทำตัวอ่อนหวาน น้อมน้อมเกินไป เป็นต้น
      - การเปลี่ยนแปลงด้านร่างกาย เช่น ความดันโลหิตสูง ชีพจรเต้นเร็ว หายใจถี่ขึ้น กล้ามเนื้อเกร็ง ผิวแดง คลื่นไส้ อาเจียน ปากแห้ง คอแห้ง เหงื่ออกตามร่างกาย เป็นต้น
    - - การวินิจฉัยทางการพยาบาลจะมุ่งเน้นที่การประเมินร่างกายและด้านสติปัญญาที่ต้องพิจารณาคือปัจจัยต้นเหตุที่กระตุ้นหรือมีอิทธิพลที่ทำให้บุคคลนั้นเกิดความรู้สึกไม่เป็นมิตร
    - - พยาบาลต้องเร่งดำเนินการวิเคราะห์ว่าบุคลมีภาวะความไม่เป็นมิตรหรือไม่เพื่อจะให้การพยาบาลได้อย่างทันท่วงที
      - เปิดโอกาศให้บุคคลนั้นๆได้ระบายความรู้สึกคับข้องใจ ความไม่พอใจ
      - 2 การจัดการกับสิ่งแวดดล้อมและบุคคลรอบข้างเพื่อป้องกันอันตราพยาบาลสามารถทำได้ดังนี้ อาจจัดห้องแยกให้จำกัดพฤติกรรมในกรณีที่มีพฤติกรรมรุนแรงเตรียมเจ้าหน้าที่และอุปกรณ์ที่มีพฤติกรรมรุนแรงพยาบาลต้องอยู่ในอารมณ์ที่สงบ สุขุม
    - - การช่วยเหลือมุ่งที่จะช่วยลดความรู้สึกไม่เป็นมิตร การประเมินผลจะประเมินว่าบุคคลนั้นสามารถหลีกเลี่ยงความรู้สึกไม่เป็นมิตรได้หรือไม่และแยกแยะสิ่งที่คุกคามทางจิตใจได้
- - - - ใช้คำพูดตำหนิ ติเตียน วิพากษ์วิจารณ์ พูดในแง่ร้าย เสียงดัง ขู่ ตะคอก เอะอะอาละวาด วางอำนาจ วาจาหยาบคาย
    - - มีสีหน้าบึ้งตึงแววตาไม่เป็นมิตร ท่าทางไม่พอใจ กระวนกระวาย อยู่ไม่นิ่ง ไม่สนใจเรื่องการกินการนอน การขับถ่าย แบ่งออกเป็น 3 ลักษณะ ได้แก่
        
        พฤติกรรมก้าวร้าวทำร้ายคนอื่น หาเรื่องวิวาททำร้าย และละเมิดสิทธิผู้อื่น โดยการกัด การตี การผลัก และการใช้อาวุธทำร้ายคนอื่นให้ได้รับบาดเจ็บ
        
        พฤติกรรมก้าวร้าวทำร้ายตนเอง เช่น การหยิกข่วนตนเอง การใช้มีดกรีดข้อมือตนเอง การดึงผม จุดไฟเผาตนเอง การฆ่าตัวตายเป็นต้น
        
        พฤติกรรมก้าวร้าวทำลายสิ่งของ ได้แก่ ทุบทำลายสิ่งของเครื่องใช้ ทุบกระจก จุดไฟเผา ปิดประตูเสียงดัง
  - - - : ประวัติการมีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรงของบุคคลนั้น
      - : การได้รับการวินิจการเจ็บป่วยของบุคคลนั้น
        เช่น โรคจิตเภท การติดสารเสพติด เป็นต้น
      - : พฤติกรรมในปัจจุบันของบุคคลนั้น เช่น มีความก้าวร้าวมากน้อยใน
        ระดับใด สังเกตได้จาก พฤติกรรมที่สัมพันธ์กับความก้าวร้าวรุนแรง ดังนี้
        
        ด้านคำพูด เช่น พูดจาถากถางผู้อื่น พูดคุกคามผู้อื่น
        พูดมาก พูดเสียงดัง ตะโกนเสียงดัง มีคำพูดแสดงถึงความกลัว เป็นต้น
        
        ด้านพฤติกรรม เช่น ขบกราม หนนิ่วคิ้วขมวด จ้องมองด้วยความโกรธ
        หน้าแดง ท่าทางระมัดระวังตัวเองสูง เป็นต้น
  - - - พฤติกรรมก้าวร้าว (Aggressive) เป็นการแสดงออกทางคำพูดและการกระทำที่แสดงถึงความโกรธแค้น ความไม่เป็นมิตร พร้อมที่จะทำร้ายตนเองและผู้อื่น จากการไม่สามารถควบคุมตนเองได้
      - อารมณ์ (Anger) เป็นอารมณ์พื้นฐานของมนุษย์ที่เกิดจากความต้องการถูกขัดขวาง
      - - พฤติกรรมรุนแรง หมายถึงการแสดงออกความก้าวร้าวทางด้านกายภาพ (Physical aggressive)
    - - 2.กลยุทธ์ในระยะคาดว่าจะเกิดพฤติกรรม
        
        2.2 การปรับสิ่งแวดล้อม การให้ผู้ป่วยมีพื้นที่ส่วนตัว ห้องที่เงียบสงบ ร่วมกับใช้ดนตรีเพื่อผ่อนคลาย เลือกเฟอร์นิเจอร์ที่ให้ความรู้สึกสุขสบาย เป็นต้น
        
        2.3 การปรับพฤติกรรม การจำกัดพฤติกรรม ควรกำหนดของเขตเฉพาะพฤติกรรมที่ก่อให้เกิดผลเสีย,กำหนดขอบเขตให้ชัดเจน และแจ้งให้Pt.ทราบ,เสนอทางเลือกให้Pt. ,อย่ากล่าวโทษหรือโต้เถียงต่อคำแก้ตัวของ Pt. ,เลี่ยงการเผยแพร่พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของPt. ในที่สาธารณะ,เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบทั้งหมดต้องทราบข้อตกลง
        
        2.1 การใช้เทคนิคการติดต่อสื่อสาร โดยการสื่อสารด้วยวัจนภาษาและอวัจนภาษา เช่น การเรียกชื่อ ใช้คำพูดด้วยท่าทีสงบ ใช้นำเสียงโทนต่ำ
        
        2.4 การรักษาด้วยยา เพื่อลดความก้าวร้าว
      - 3.กลยุทธ์ในระยะเกิดพฤติกรรม
        
        3.2 การใช้ห้องแยก เพื่อความปลอดภัย ลดสิ่งกระตุ้น และแยกเนื่องจากPt. มีอาการหวาดระแวง
        
        3.3 การมัดผู้ป่วย เพื่อป้องกันอันตรายต่อผู้ป่วยและผู้อื่น การพยาบาลที่สำคัญคือการตรวจสอบการไหลเวียนของเลือดบริเวณที่ผูกมัด
        
        3.1 การใช้ทีมในการจัดการ ต้อมีหัวหน้าทีม และหัวหน้าต้องตัดสินใจโดยคำนึงถึงความปลอดภัยของผู้ป่วยและบุคลากรในทีมสุขภาพ
      - 1.กลยุทธ์เพื่อการป้องกัน
        
        1.2 การฝึกให้ผู้ป่วยมีพฤติกรรมการกล้าแสดงออกการที่ไม่มีทักษะในการกล้าแสดงออกอย่างเหมาะสม ทำให้เกิดพฤติกรรมก้าวร้าวได้ การฝึกพฤติกรรมกล้าแสดงออก เป็นเทคนิคของการจัดการด้านพฤติกรรมวิธีหนึ่ง
        
        1.3 การให้ความรู้ เกี่ยวกับการสื่อสารในขณะที่ผู้ป่วยมีอารมณ์โกรธ ช่วยป้องกันการเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวได้ เนื่องจากผู้ป่วยจำนวนมากไม่สามารถบอกความรู้สึก ความต้องการ ความปรารถนา
        
        1.1 การตระหนักรู้ในตนเองของพยาบาลก่อนให้การพยาบาล ควรให้ความสำคัญในการตระหนักรู้ในตนเอง ทำได้โดยการประเมินตนเองด้วยคำถามต่อไปนี้ เช่น ฉันจะตอบสนองต่อพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างไร
  - - - ฟังอย่างตั้งใจ เปิดโอกาศให้ได้พูดระบายถึงความรู้สึกไม่พอใจออกมารับฟังโดยไม่ขัดจังหวะ ไม่ตำหนิ
      - เมื่อความโกรธลดลงให้บุคคลนั้นสำรวจถึงสาเหตุที่ทำให้โกรธไม่พอใจเพื่อให้บุคคลดังกล่าวได้ตะหนักถึงอารมณ์ที่เกิดขึ้น
      - สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดให้ผู้ป่วยเกิดความรู้สึกไว้วางใจ รู้สึกปลอดภัยทั้งด้านร่างกายและจิตใจ
      - จัดกิจกรรมที่ส่งเสริมการออกแรงเพื่อปลดปล่อยพลังงานส่วนเกินที่เกิดจากความโกรธ เช่น ดนตรีออกกำลังกาย
      - ให้คำแนะนำถึงวิธีการกำจัดความโกรธในทางที่เหมาะสม
- - - - พยาบาลควรมีท่าทีที่เป็นมิตร สงบ
        และให้เกียรติเพื่อให้เกิดความรู้สึกไว้วางใจ
      - สิ่งที่พยาบาลควรตระหนักเกี่ยวกับท่าทางในระหว่างให้การพยาบาลผู้ที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง เพราะทางทางของพยาบาลอาจก่อให้เกิดพฤติกรรมรุนแรงของผู้ป่วยเพิ่มมากขึ้น
      - ประเมินการเปลี่ยนแปลงระดับความรู้สึกและอารมณ์อย่างเฉียบพลันและการศึกษาประวัติจากญาติ เกี่ยวกับพฤติกรรมในอดีตมีหรือไม่อย่างไรโกรธ คือ ขุ่นเคืองใจอย่างรุนแรงไม่พอใจอย่างรุนแรง
- - - - อกุศลมูล 3 อย่าง
        
        โทสะจัดเป็นอกุศลบุคคลผู้โกรธกระทำกรรมใดด้วยกายวาจาใจอกุศลธรรมอันเกิดเฉพาะความโกรธ
        
        โมหะจัดเป็นอกุศลบุคคลผู้หลงกระทำกรรมใดด้วย กาย วาจา ใจ อกุศลธรรมที่เกิดเพราะความหลง
        
        โลภะ จัดเป็นอกุศลบุคคลผู้โลภ กระทำกรรมใด ด้วยกายวาจา ใจ อกุศลธรรม อันเกิดเพราะความโลภ
      - พระสุตตันตปิฎก
        
        อัสมีมานะ (ความถือตัวว่าเป็นเราความถือเราถือเรา)
        
        อหิริกะ (ความไม่มีความละอายใจ)
        
        อโยนิโสมนสิการ (การไม่คิดตริตรองโดยแยบคาย)
        
        อโนตตัปปะ (ความไม่เกรงกลัวต่ออกุศล)
        
        อวิชชา (ความไม่รู้จริง)
        
        อุทธัจจะ (ความฟุ้งซ่าน)
    - - อามาตวัตถุ10
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้กำลังทำความเสื่อมเสียแก่คนผู้เป็นที่รักเป็นที่ชอบพอของเรา
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้จักทำความเสื่อมเสียแก่คนผู้เป็นที่รักที่ชอบพอของเราบก
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้ได้ทำความเสื่อมเสียแก่คนผู้เป็นที่รักที่ชอบพอของเราแล้ว
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้ได้ทำประโยชน์แก่คนผู้ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่ชอบพอของเราแล้ว
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้กำลังทำประโยชน์แก่คนผู้ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่ชอบพอของเรา
        
        9.ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้จักทำประโยชน์แก่ผู้ไม่เป็นที่รักไม่เป็นที่ชอบพอของเรา
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้จักทำความเสื่อมเสียแก่เรา
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้กำลังทำความเสื่อมเสียแก่เรา
        
        ความอามาตเกิดขึ้นในฐานะอันไม่ควร
        
        ความอาฆาตเกิดขึ้นด้วยคิดว่าผู้นี้ได้ทำความเสื่อมเสียแก่เราแล้ว
  - - - 2) อดทนต่อทุกข์เวทนา
      - 3) อดทนต่อความเจ็บใจ
      - 1) อดทนต่อความลาบากตรากตรำ
      - 4) อดทนต่อสิ่งที่เย้ายวนใจหรือกิเลส
- - - - มีสัมพันธภาพที่ดีต่อผู้อื่นมีทักษะการประสานงานและสามารถขอความช่วยเหลือจากผู้อื่นในทีมรักษาพยาบาลมีทักษะการสื่อสาร
    - - การสืบค้นข้อมูลที่เป็นประโยชน์ทางระบบอิเล็กทรอนิกส์ช่วยในการสร้างสื่อการสอนสุขศึกษาหรือนวัตกรรมเพื่อการเรียนรู้ด้านสุขภาพจิตต่างๆ
    - - สามารถประยุกต์ใช้องค์ความรู้ด้านการพยาบาลจิตเวชและองค์ความรู้จากากสหสาขาวิชาชีพในการแก้ปัญหาผู้อยู่ในความดูแลแล้วสามารถประยุกต์เชื่อมโยงสู่กระบวนการพยาบาลมีความคิดด้วยเหตุและผลของการพยาบาลอย่างเป็นระบบ
    - - มีความสามารถในการปฏิบัติการพยาบาลด้านจิตเวชอย่างเป็นองค์รวมครอบคลุม 4 มิติของการพยาบาล ได้แก่ การสร้างเสริมสุขภาพการป้องกันโรค (สอนสุขศึกษา) การรักษาพยาบาลและการฟื้นฟูสุขภาพแก่ผู้ใช้บริการทุกกลุ่มวัย
    - - มีความรู้ความเข้าใจในขอบเขตมโนทัศน์สุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวช (Mental Health and Psychiatric Nursing) คือเข้าใจในกรอบแนวคิดด้านจิตเวชศาสตร์ความสำคัญหลักการความรู้เรื่องโรคทางจิตเวชแนวทางการประเมินสภาพจิตคัดกรองความเสี่ยงต่างๆจากแบบสอบถามหรือจากการประเมินพฤติกรรมของผู้ป่วยที่แสดงออก
    - - ลักษณะส่วนบุคคลเช่นควบคุมอารมณ์ได้ดีเมื่อเจอเหตุการณ์ฉุกเฉินทางจิตเวชอาทิผู้ป่วยก้าวร้าวด่าทอผู้ป่วยจะเข้ามาทำร้ายด้วยความโกรธพยาบาลจติเวชต้องควบคุมอารมณ์กลัวของตนให้ได้
    - - การให้บริการทางการพยาบาลอย่างเท่าเทียมกันไม่แบ่งแยกผู้รับบริการตามชนชั้นวรรณะ