Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การช่วยเหลือดูแลเบื้องต้น แก่ผู้ที่มีปัญหาด้านสุขภาพจิต - Coggle Diagram

- - - - ระยะเฉียบพลัน
        ช็อคและไม่เชื่อ 2-3 ชม.หรือหลายวัน
      - ระยะเชิญกับความสูญเสีย
        หมดแรง ขาดความกระตือรือร้น
    - - สาเหตุไม่สามารถปรับสภาพจิตใจ
        ให้เป็นไปตามกระบวนการทุกข์โศกได้
      - การแสดงออก
        
        Delayed reaction
        
        ความผิดปกติที่ไม่สามารถ
        แสดงความโศกเศร้าออกมา
        
        มักใช้กลไกทางจิต
        
        Distorted reaction
        
        วิตกกังวลสูง ซึมเศร้า
        ช่วยเหลือตนเองไม่ได้
        
        Prolonged grief
        
        โศกเศร้ายาวนาน
        เสียใจหลายปีเกี่ยวกับความทรงจำเก่าๆ
    - - ขั้นที่ 1 การปฏิเสธ
      - ขั้นที่ 2 โกรธ
      - ขั้นที่ 3 การต่อรอง
      - ขั้นที่ 4 ซึมเศร้า
      - ขั้นที่ 5 ยอมรับ
    - - เป้าหมายหลัก
        ของการช่วยเหลือ
        
        ประคับประคองอารมณ์เศร้าโศกเสียใจให้ลดลง
        
        เพิ่มการเตรียมพร้อมรับความจริง
        
        พยายามให้บุคคลได้มีโอกาสระบายออก
        
        กลับสู่สังคมได้โดยเร็วที่สุด
    - - สร้างเสริมความสัมพันธ์
        ที่เชื่อถือไว้วางใจ
        
        สร้างสัมพันธภาพเชิงวิชาชีพแบบ 1:1
        
        พูดคุย ทักทายสม่ำเสมอ และพอเหมาะ
        
        พยาบาลมีท่าทีสงบ มั่นคง และให้ความรู้สึกร่วม
        
        ไม่แสดงท่าทีคุกคาม ตำหนิ วิพากษ์วิจารณ์
      - ส่งเสริมให้ลด
        ความรู้สึกทุกข์โศก
        
        ให้เวลาพูดถูกได้ระบายอารมณ์เศร้า เสียใจ
        
        สร้างบรรยากาศและเปิดโอกาสให้มีการสื่อสารด้านอารมณ์
        ความรู้สึกนึกคิดอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา
        
        ใช้เทคนิคการสื่อสารเพื่อให้รับรู้ความรู้สึกของตนเอง
        
        ให้กำลังใจ และกระตุ้นให้แสดงอารมณ์
        ความรู้สึกต่อสิ่งที่สูญเสียมากกว่าสนับสนุนให้เลิกคิดถึง
      - ส่งเสริมการสร้างและ
        คงความหวังที่เป็นจริง
        
        ใช้เทคนิคช่วยให้ระบายความรู้สึกหมดหวังและท้อแท้ใจ
        
        สนับสนุนวิธีการเผชิญปัญหาที่เหมาะสม
        
        เพิ่มความรู้สึกมีหวังในชีวิตแม้จะต้องสูญเสียบางสิ่งไป
        
        ชี้ให้ผู้เศร้าโศกได้เปรียบเทียบ
        ประสบการณ์ของตนกับผู้อื่นที่รุนแรงกว่า
        
        ส่งเสริมการสร้างศรัทธา
        และความหวัง ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ
        
        เพิ่มความหมายของการมีชีวิต
        คุณค่าและความผูกพันของตนกับผู้อื่น
      - กระตุ้นให้ผู้ทุกข์โศก
        เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ
        
        จัดกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ
        ที่สามารถกระทำได้ด้วยตนเอง
        
        กระตุ้นให้เข้าร่วมกิจกรรมกับผู้อื่น
      - จัดสิ่งแวดล้อม
        เพื่อการบำบัด
        
        จัดสิ่งแวดล้อมที่ปราศจาก
        สิ่งกระตุ้นให้เกิดความเศร้าเสียใจ
        
        มีแสงสว่างเพียงพอ
        
        ดูแลให้ปลอดภัยที่สะดวก
- - - - มีแนวโน้มที่จะรับรู้หรือคาดคะเน
        สิ่งเร้าว่าน่าจะเกิดอันตราย
      - อาจคุกคามตนเองทำให้
        มีความวิตกกังวลเกิดขึ้น
    - - ทำให้บุคคลเกิดความตึงเครียด หวาดหวั่น
        กระวนกระวาย ระบบอัตโนมัติตื่นตัวสูง
      - ทำให้แสดงพฤติกรรมที่สามารถสังเกตได้
        ในช่วงที่อยู่ในสถานการณ์นั้นออกมา
  - - - หลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องอื่นที่สำคัญสำหรับผู้ป่วย
      - ควรใช้คำถามที่ชัดเจนว่าผู้ป่วย
        สื่อความอะไร เพื่อความเข้าใจตรงกัน
      - เปิดโอกาสให้ระบายความรู้สึก
        ต่อเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความวิตกกังวล
      - ช่วยให้ผู้ป่วยระบุความคิดและความรู้สึก
        ก่อนจะเกิดความวิตกกังวล
      - ใช้ภาษาในการแสดงความใส่ใจ
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยร่วมแก้ปัญหาของตนเอง
      - ช่วยพัฒนาการค้นหาทางเลือกในการแก้ปัญหา
        โดยการใช้บทบาทสมมุติ
      - ให้ผู้ป่วยสำรวจพฤติกรรมที่ช่วยลด
        ความวิตกกังวลในอดีตที่เคยทำมา
      - เตรียมกระตุ้นให้ผู้ป่วยพูดถึงสาเหตุที่ประสบมา
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้ทำงานเพื่อใช้พลังงานบ้าง
      - ช่วยผู้ป่วยค้นหาสาเหตุของความวิตกกังวล
    - - เสริมแรงให้ผู้ป่วยอยู่ในโลกของความเป็นจริง
      - ฟังอย่างใส่ใจในการติดต่อสื่อสารกับผู้ป่วย
      - ใช้เสียงต่ำเวลาพูดและควรพูดช้าๆ
      - ใส่ใจความปลอดภัยด้านร่างกายตามความจำเป็น
      - ใช้คำพูดที่ชัดเจน ปกติ
        ธรรมดาและพูดซ้ำ
      - เน้นเรื่องความปลอดภัยในทุกๆด้านเป็นเป้าหมายหลัก
      - สิ่งกระตุ้นให้น้อยลงที่สุด
        จัดบรรยากาศให้เงียบสงบ
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้ออกกำลังกายตามความเหมาะสม
      - เฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิดโดยเฉพาะ
        ผู้ป่วยที่มีอาการแพนิค
      - ในกรณีที่ผู้ป่วยเดินไปเดินมาตลอดเวลา ควรให้น้ำที่มีแคลอรี่สูง
      - เข้าหาด้วยท่าทีที่สงบ
      - ประเมินความต้องการยาหรือห้องแยก อาการช่วยเหลือวิธีอื่นล้มเหลว