Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลบุคคลที่มีปัญหาจิตสังคม บุคคลที่มีภาวะสูญเสียและเศร้าโศก, บทที่…

- - - - ระยะแรกที่รับรู้ถึงการสูญเสีย บุคคลจะตกใจ
      - เกิดความรู้สึกมีนชาใน 2 -3 ชั่วโมงถึง 2 -3 สัปดาห์
    - - ระยะที่บุคลเริ่มมีสติรับรู้มากขึ้นและตระหนักรู้ได้ถึงการสูญเสีย
      - อาจเกิดขึ้นภายในไม่กี่นาทีหรือเป็นชั่วโมง ใช้เวลา 2 – 3 สัปดาห์
        แล้วจะดีขึ้นเองใน 2 – 4 เดือนโดยส่วนใหญ่จะไม่เกิน 6 เดือน
    - - ระยะที่บุคคลจะมีการปรับตัวเพื่อฟื้นคืนสู่ภาวะปกติ
      - เริ่มยอมรับความจริง มองหาสิ่งใหม่ทดแทน
  - - - การต้องออกจากโรงเรียนเมื่อสำเร็จการศึกษา
      - การออกจากครอบครัวเมื่อต้องไปใช้ชีวิต
      - เด็กที่ต้องหย่านมแม่
    - - การสูญเสียอวัยวะในร่างกาย
      - การสูญเสียการทำหน้าที่ของร่างกายจากภาวะการเจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุ
    - - ย้ายที่ทำงาน ซึ่งทำให้เกิดความไม่มั่นคง
      - การย้ายถิ่นฐานที่อยู่
    - - การตายของบิดา มารดา ญาติพี่น้อง คู่สมรส บุตร เพื่อนสนิท
      - ทำให้บุคคลมีภาวะเศร้าโศกอย่างมาก
        ซึ่งอาจนำไปสู่ผลรุนแรงจนเกิดอาการซึมเศร้าตามมา
- - - - เป้าหมายระยะสั้น
        
        เพื่อให้การรักษาพยาบาลเรื่องอาการและอาการแสดงทางกายให้กลับสู่ภาวะปกติโดยเร็ว
        
        เพื่อลดภาวะซึมเศร้าหรืออาการแสดงที่เป็นภาวะเศร้าโศรกแบบผิดปกติให้กลับสู่ภาวะปกต
      - เป้าหมายระยะยาว
        
        เพื่อฝึกทักษะการยอมรับความจริงของชีวิตโดยเฉพาะในเรื่องการสูญเสีย
        
        เพื่อฝึกการใช้วิธีในการเผชิญปัญหาที่สร้างสรรค์
    - - นอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ เนื่องจากมีภาวะซึมเศร้าจากการสูญเสีย
      - ขาดทักษะในการเผชิญปัญหา เมื่อต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก
      - เสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายซ้ำเนื่องจากมีภาวะซึมเศร้าจากการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก
      - มีความรู้สึกผิดและโทษตนเองว่าเป็นสาเหตุของการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก
- - - - ระยะเฉียบพลัน
        
        บุคคลจะช็อค ไม่เชื่อและไม่ยอมรับการสูญเสียที่เกิดขึ้น
        
        มีอาการตื่นตะลึง ตัวชา และปฏิเสธ
        
        เกิดขึ้นในช่วง 4 – 8 สัปดาห์แรก
      - ระยะเผชิญกับการสูญเสีย
        
        อาการแสดงทางจิตใจที่พบได้บ่อย คือ มีความคิดหมกมุ่น
        อยู่กับสัญลักษณ์หรือตัวแทนของบุคคลที่สูญเสีย
        
        อาการแสดงทางกายที่พบได้บ่อย คือ มีความรู้สึกหายใจขัด ลำคอตีบตัน หมดแรงอ่อนเพลีย ตัวชา หน้ามืด คอแห้ง คลื่นไส้อาเจียน
        
        ส่วนใหญ่จะใช้เวลา 20 – 60 วันแรก
    - - chronic grief reaction
        
        ปฏิกิริยาความเศร้าโศกเรื้อรัง ยาวนาน
        
        ไม่สามารถขจัดความรู้สึกหม่น หมองเสียใจจากการสูญเสีย
      - delayed grief reaction
        
        ปฏิกิริยาเศร้าโศกที่ล่าช้า
        
        บุคคลไม่สามารถแสดงความเศร้าโศกออกมาได้