Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพโรคติดเชื้อ โรคติดเชื้อเขตร้อน…

- - - - ไข้
      - ไอแห้งๆ
      - เจ็บคอ
      - ปวดศีรษะ
      - ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ
      - น้ำมูกไหล
      - คัดจมูก
    - - ส่วนใหญ่เป็นการรักษาตามอาการได้แก่ยาบรรเทาปวดลดไข้ ยาแก้ไอ
    - - ฉีดวัคซีนป้องกันโรคไข้หวัดใหญ่ทุกปี
      - ล้างมือให้สะอาดด้วยน้ำสบู่
      - หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่
      - หลีกเลี่ยงการสัมผัสบริเวณ จมูก ปาก
      - ใส่หน้ากากอนามัย
  - - - ปวดกล้ามเนื้อ
      - มีไข้สูง
      - ไอ
      - ปวดศีรษะ
      - มีน้ำมูกไหล
    - - ยาโอเซทามิเวียร์ (Oseltamivir)
      - ยาซานามิเวียร์ (Zanamivir)
    - - หลีกเลี่ยงการสัมผัสเชื้อ ควรหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้สัตว์ปีกทุกชนิด หากหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ควรล้างมือทุกครั้งหลังจากสัมผัสกับสัตว์ปีก นอกจากนี้ยังควรหลีกเลี่ยงเข้าไปในสถานที่ที่มีสัตว์ปีก และไม่ควรรับประทานเนื้อหรือไข่ของสัตว์ปีกที่ยังไม่ผ่านการปรุงสุก
  - - - ล้างมือบ่อยๆ โดยใช้สบู่และน้ำ หรือเจลล้างมือที่มีส่วนผสมหลักเป็นแอลกอฮอล์
      - รักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากผู้ที่ไอหรือจาม
      - สวมหน้ากากอนามัยเมื่อเว้นระยะห่างไม่ได้
      - ไม่สัมผัสตา จมูก หรือปาก
      - เก็บตัวอยู่บ้านเมื่อรู้สึกไม่สบาย
    - - มีไข้
      - อ่อนเพลีย
      - ไอแห้ง
      - เจ็บคอ
      - ท้องเสีย
      - ตาแดง
      - ปวดศีรษะ
      - หายใจลำบากหรือหายใจถี่
- - - - รับประทานยาต่อเนื่องอย่างสม่ำเสมอควบคู่กับการดูแลสุขภาพ ระยะเวลารักษา 6-8 เดือน
      - กินยาให้ครบตามกำหนด ถ้ากินยาไม่ครบมีโอกาสดื้อยา หากมีอาการดื้อยาระยะการรักษาจะนานขึ้น
    - - ไอเรื้อรังนาน 2 สัปดาห์ขึ้นไป
      - น้ำหนักลด
      - เบื่ออาหาร
      - มีไข้ (มักจะเป็นตอนบ่าย เย็น หรือตอนกลางคืน)
      - อ่อนเพลีย
      - ไอมีเลือดปน เจ็บหน้าอก หายใจขัด
    - - ดูแลสุขภาพออกกำลังกายให้แข็งแรง
      - รับประทานอาหารให้ครบ 5 หมู่
      - ตรวจการทำงานของปอด
      - ตรวจสุขภาพประจำปี เพื่อคัดกรองโรค
      - เลี่ยงการคลุกคลีใกล้ชิดผู้ป่วยวัณโรค
- - - - มีไข้สูง หนาวสั่น
      - เหงื่อออกมาก
      - ปวดศีรษะ
      - คลื่นไส้ อาเจียน
      - ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ
      - ท้องเสีย
      - ภาวะโลหิตจาง
      - อุจจาระเป็นเลือด
    - - เกิดจากการติดเชื้อโปรโตซัวที่เรียกว่า พลาสโมเดียม (Plasmodium) มียุงก้นปล่องเพศเมียเป็นพาหะ
    - - รักษาด้วยการดูแลประคับประคองอาการ รวมทั้งบำบัดรักษาภาวะแทรกซ้อน และให้ยาฆ่าเชื้อมาลาเรีย (Antimalarial) ซึ่งการเลือกชนิดของยาหรือรูปแบบการให้ยาจะประกอบไปด้วยหลายปัจจัยด้วยกัน
    - - เนื่องจากปัจจุบันยังไม่มีมีวัคซีนป้องกันมาลาเรีย ซึ่งกำลังอยู่ในกระบวนการทดลองเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพในการป้องกันโรค
  - - - เกิดจากการติดเชื้อไวรัส แต่ก็ยังมีสาเหตุอื่น ๆ ที่พบได้ เช่น จากการดื่มแอลกอฮอล์ ยาบางอย่าง สารพิษบางชนิด หรือแม้แต่การอักเสบที่เกิดจากภูมิคุ้มกันตัวเองไปทำลายตับ
    - - เบื่ออาหาร
      - อ่อนเพลีย
      - น้ำหนักลด
      - ตัวเหลือง
      - ตาเหลือง
    - - หลีกเลี่ยงการดื่มน้ำที่ไม่สะอาด หรือ อาหารที่ปรุงไม่สุก
      - ไม่ใช้เข็ม มีดโกน แปรงสีฟัน ร่วมกับผู้อื่น
      - ใส่ถุงยางอนามัยทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์
  - - - คลื่นไส้ อาเจียน
      - ปวดศีรษะ มีไข้สูง หนาวสั่น
      - ปวดกล้ามเนื้อหรือข้อต่อ
      - เจ็บช่องท้อง
      - รู้สึกเหนื่อยล้า
      - ตาแดงหรือระคายเคืองที่ตา
      - มีผื่นขึ้น
      - ไม่อยากอาหาร
      - ท้องเสีย
    - - เชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคฉี่หนูมีชื่อว่า เล็ปโตสไปรา (Leptospira) มักพบการติดเชื้อชนิดนี้ได้ในสุนัขหรือสัตว์ตามฟาร์ม เช่น สุกร โค กระบือ รวมถึงสัตว์จำพวกหนู โดยการแพร่เชื้อสู่คนสามารถเกิดขึ้นได้เมื่อดวงตา ปาก จมูก หรือร่างกายส่วนที่เป็นแผลสัมผัสกับปัสสาวะ เลือด หรือเนื้อเยื่อจากสัตว์ที่ติดเชื้อ
    - - โรคฉี่หนูมักไม่มีอาการรุนแรงและหายดีได้เอง หรืออาจรักษาด้วยยาปฏิชีวนะอย่างยาเพนิซิลลิน (Penicillin) หรือดอกซีไซคลิน (Doxycycline) เป็นระยะเวลา 5-7 วัน ซึ่งควรต้องรับประทานตามกำหนดให้ครบถ้วนแม้อาการจะดีขึ้นแล้วก็ตาม
    - - หลีกเลี่ยงการว่ายน้ำหรือการเดินลุยในน้ำที่อาจปนเปื้อนเชื้อปัสสาวะจากสัตว์นำโรค หรือควรสวมใส่รองเท้าบู๊ตป้องกันทุกครั้งหากมีความจำเป็น
      - หมั่นตรวจตราแหล่งน้ำและดินทรายที่อาจมีเชื้อปนเปื้อน ควรระบายน้ำตามท่อระบายออกแล้วล้างเพื่อกำจัดน้ำที่ปนเปื้อน
      - ส่งเสริมการป้องกันโรคแก่ผู้ที่ทำอาชีพที่มีความเสี่ยงทั้งหลาย โดยให้สวมถุงมือยางหรือรองเท้าบู๊ต
  - - - ท้องร่วง
      - คลื่นไส้ อาเจียน
      - ประสบภาวะขาดน้ำ
      - เกิดอาการช็อค
      - เป็นตะคริว
    - - แหล่งน้ำ
      - อาหารทะเล
      - ผักและผลไม้สด
      - ธัญพืชต่างๆ
    - - การให้รับประทานน้ำเกลือแร่
      - การให้สารน้ำทดแทน
      - การใช้ยาปฏิชีวนะ
      - การให้แร่ธาตุสังกะสี
    - - ล้างมือให้สะอาด
      - ดื่มน้ำต้มสุกและสะอาด
      - รับประทานอาหารปรุงสุก
      - หลีกเลี่ยงอาหารดิบ
  - - - ไข้สูงทันที
      - อ่อนเพลี
      - ปวดกล้ามเนื้อ
      - ปวดศีรษะ
      - เจ็บคอ
    - - ปัจจุบันยังไม่มีการค้นพบวัคซีนเพื่อป้องกันไวรัสอีโบลาส่วนวิธีการรักษาคือการประคับประคองและใช้ยาต้านเชื้อโรคเพื่อนป้องกันการติดเชื้อซ้ำซ้อน
    - - ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้อุปกรณ์ป้องกันบุคคลทั่วกายที่เหมาะสมและการฆ่าเชื้อเทคนิคเพื่อเลี่ยงการติดเชื้อเกี่ยวกับการไม่สัมผัสกับเลือด หรือสารคัดหลั่งที่ติดเชื้อรวมทั้งเลือด และสารคัดหลั่งจากศพ
    - - เชื้อไวรัสอีโบลา จะอยู่ในสัตว์ คนได้รับเชื้อนี้จากสัตว์ที่มีเชื้อโรค การติดต่อจากคนสู่คนโดยการได้รับ สารคัดหลั่ง ขณะนี้ยังไม่มียาสำหรับรักษาโรคนี้ Ebola virus อยู่ใน family ที่เรียกว่า Filoviridae