Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิด ทฤษฏี และหลักการพยาบาลเด็กเเละวัยรุ่นในภาวะปกติและเจ็บป่วย - Coggle…

- - - - สิทธิที่จะได้รับการปกป้องคุ้มครอง
      - สิทธิในด้านพัฒนาการ
      - สิทธิในการมีชีวิต
      - สิทธิในการมีส่วนร่วม
  - - - Anal Stage 1-2 ปี
        
        ลิบิโดไปกระตุ้นที่ทวารหนัก การกัก และการปล่อยอุจจาระจึงเป็นการลดภาวะเครียดของเด็ก
      - Latency Stage 6-12 ปี
        
        ขั้นนี้ถือได้ว่าเป็นการพัก พฤติกรรมทางเพศเป็นไปอย่างสะเปะสะปะไม่อยู่ที่บริเวณใดบริเวณหนึ่งโดยเฉพาะจึงไม่มีภาวะติดค้าง
      - oral stage 0-1 ปี
        
        ลิบิโดไปกระตุ้นบริเวณปาก การดูดจึงเป็นการลดภาวะเครียดของเด็ก
      - Phallic Stage 3-5 ปี
        
        ลิบิโดไปกระตุ้นบริเวณอวัยวะเพศ ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากเด็กเริ่มสนใจความแตกต่างระหว่างเพศ จึงทำให้ชอบจับต้องอวัยวะเพศเล่น เป็นการลดภาวะเครียด
      - Genital Stage 13-15 ปี
        
        เป็นช่วงวัยรุ่น ลิบิโดจะไปกระตุ้นบริเวณอวัยวะเพศ และเป็นไปอย่างมี “วุฒิภาวะทางเพศ” กล่าวคือ พร้อมต่อการสืบพันธุ์ การลดภาวะเครียดจึงเป็นการบำบัดความใคร่ด้วยตนเอง (Masturbation)
    - - Sensori-Motor Stage
        
        เริ่มตั้งแต่แรกเกิดจนถึง 2 ปี พฤติกรรมของเด็กในวัยนี้ขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวเป็นส่วนใหญ่ เช่น การไขว่คว้า การเคลื่อนไหว การมอง การดู เป็นต้น
      - Preoperational Stage
        
        เริ่มตั้งแต่อายุ 2-7 ปี แบ่งออกเป็นขั้นย่อยอีก 2 ขั้น
        
        ขั้นก่อนเกิดสังกัป (Preconceptual Thought) เด็กเริ่มมีเหตุผลเบื้องต้น สามารถจะโยงความสัมพันธ์ระหว่างเหตุการณ์ 2 เหตุการณ์ หรือมากกว่ามาเป็นเหตุผล เกี่ยวโยงซึ่งกันและกัน แต่เหตุผลของเด็กวัยนี้ยังมีขอบเขตจำกัดอยู่
        
        ขั้นการคิดแบบญาณหยั่งรู้ นึกออกเองโดยไม่ใช้เหตุผล (Intuitive Thought) เป็นขั้นพัฒนาการของเด็ก อายุ 4-7 ปี ขั้นนี้เด็กจะเกิดความคิดรวบยอดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ รวมตัวดีขึ้น รู้จักแยกประเภทและแยกชิ้นส่วนของ
      - Concrete Operation Stage
        
        เริ่มจากอายุ 7-11 ปี พัฒนาการทางด้านสติปัญญาและความคิดของเด็กวัยนี้สามารถสร้างกฎเกณฑ์และตั้งเกณฑ์ในการแบ่งสิ่งแวดล้อมออกเป็นหมวดหมู่ได้ เด็กวัยนี้สามารถที่จะเข้าใจเหตุผล รู้จักการแก้ปัญหาสิ่งต่างๆ ที่เป็นรูปธรรมได้
      - Formal Operational Stage
        
        เริ่มจากอายุ 11-15 ปี ในขั้นนี้พัฒนาการทางสติปัญญาและความคิดของเด็กวัยนี้เป็นขั้นสุดยอด คือเด็กในวัยนี้จะเริ่มคิดแบบผู้ใหญ่ ความคิดแบบเด็กจะสิ้นสุดลง เด็กจะสามารถที่จะคิดหาเหตุผลนอกเหนือไปจากข้อมูลที่มีอยู่ สามารถที่จะคิดแบบนักวิทยาศาสตร์ สามารถที่จะตั้งสมมุติฐานและทฤษฎี
      - Mental combinatoins
        
        อายุเริ่มตั้งแต่ 18-24 เดือน ขั้นพัฒนาการโครงสร้างทางสติปัญญาเบื้องต้น
    - - Pre - Conventional Level
        
        อายุ 4-7 ปี ระดับนี้เด็กจะรับกฎเกณฑ์และข้อกำหนดของพฤติกรรมที่ “ดี” “ไม่ดี” จากผู้มีอำนาจเหนือตน
      - Conventional Level
        
        อายุ 7-11 ปี ผู้ทำถือว่าการประพฤติตนตามความคาดหวังของผู้ปกครอง บิดามารดา กลุ่มที่ตนเป็นสมาชิกหรือของชาติ เป็นสิ่งที่ควรจะทำหรือทำความผิด เพราะกลัวว่าตนจะไม่เป็นที่ยอมรับของผู้อื่น
      - Post - Conventional Level
        
        อายุ 12 ขึ้นไป ผู้ทำหรือผู้แสดงพฤติกรรมจะตีความหมายของหลักการและมาตรฐานทางจริยธรรมด้วยวิจารณญาณ ก่อนที่จะยึดถือเป็นหลักของความประพฤติที่จะปฏิบัติตาม การตัดสินใจ “ถูก” “ผิด” “ไม่ควร” มาจากวิจารณญาณของตนเอง
    - - ความไว้วางใจ – ความไม่ไว้วางใจ
        
        แรกเกิด - 1 ปี เป็นรากฐานที่สำคัญของพัฒนาการในวัยต่อไป เด็กวัยทารกจำเป็นจะต้องมีผู้เลี้ยงดูเพราะช่วยตนเองไม่ได้ ผู้เลี้ยงดูจะต้องเอาใจใส่เด็ก
      - ความเป็นตัวของตัวเองอย่างอิสระ – ความสงสัยไม่แน่ใจตัวเอง
        
        อายุ 2 ปี วัยนี้เป็นวัยที่เริ่มเดินได้ สามารถที่จะพูดได้และความเจริญเติบโตของร่ายการช่วยให้เด็กมีความอิสระ พึ่งตัวเองได้ และมีความอยากรู้อยากเห็น อยากจับต้องสิ่งของต่างๆ เพื่อต้องการสำรวจว่าคืออะไร เด็กเริ่มที่อยากเป็นอิสระ เป็นตัวของตัวเอง
      - การเป็นผู้คิดริเริ่ม – การรู้สึกผิด
        
        อายุประมาณ 3-5 ปี เป็นวัยที่เด็กมีความคิดริเริ่มอยากจะทำอะไรด้วยตนเอง จากจินตนาการของตนเอง
      - ความต้องการที่จะทำกิจกรรมอยู่เสมอ – ความรู้สึกด้อย
        
        อายุประมาณ 6-11 ปี เนื่องจากเด็กวัยนี้มีพัฒนาการด้านสติปัญญาและทางด้านร่างกาย อยู่ในขั้นที่มีความต้องการที่จะอะไรอยู่เมือไม่เคยว่าง
      - อัตภาพหรือการรู้จักว่าตนเองเป็นเอกลักษณ์ – การไม่รู้จักตนเองหรือสับสนในบทบาทในสังคม
        
        อายุระหว่าง 12-17 ปี จะรู้สึกตนเองว่า มีความเจริญเติบโต โดยเฉพาะทางด้านร่างกายเหมือนกับผู้ใหญ่ทุกอย่าง ร่างกายเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว มีการเปลี่ยนแปลงทางเพศทั้งหญิงและชาย เด็กวัยรุ่นจะมีความรู้สึกในเรื่องเพศและบางคนเป็นกังวลต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
    - - นายสุธน ภักดี,นางสาวกนกวรรณ ไชยมงคล,นางสาวฐาปนี อินทร์จันทร์,นายสกรรจ์ บูรณอารีย์พงษ์,นายสุทธิพงษ์ มั่นคง,นางสาวพิมพ์มาศ เพ็ชรุพันธ์,นางสาวถกลรัตน์ ทองเล็ก. [ออนไลน์]. Development-Theory. เข้าถึงได้จาก (https://sites.google.com/a/srp.ac.th/development-theory/home) สือบค้นวันที่ 27/01/2021
- - - - แยกตัวอยู่เงียบๆ ร้องไห้น้อยลง มีพฤติกรรมถดถอย อาจจะดงผม ข่วนหน้า แต่ยอมให้ความร่วมมือในการรักษา ต้อต้านเล็กน้อย เมื่อพบแม่จะร้องไห้รุนเเรง
    - - สนใจสิ่งเเวดล้อมมากขึ้น เหมือนปรับตัวได้ จะสร้างสัมพันธภาพอย่างผิวเผินกับเจ้าหน้าที่ เลี่ยงที่จะใกล้ชิดและไว้วางใจใคร
    - - ร้องไห้รุนแรง ร้องตลอดเวลา ต้องการให้แม่อยู่ด้วยเสมอ เมื่อไม่มีแม่เด็กจะไม่ให้ความร่วมมือในการรักษา
    - - ป้องกันและลดปัญหาจากการแยกจาก โดยให้พ่อเเม่บอกเหตูผลแก่ลูก
      - ลดผลกระทบจาการสูญเสียการควบคุม ส่งเสริมให้มีการเคลื่อนไหวอย่างอิสระ ให้เ้ขาใจเกี่ยวกับการเจ็บป่วย มีส่วนร่มในการตัดสินใจ
      - เตรียมเด็กก่อนการรักษา
      - ส่งเสริมพัฒนาการตามวัยและจัดกิจกรรมการเล่นที่เหมาะสม
  - - - การรับรู้ของบุคคลต่อ รูปร่าง บุคลิก ลักษณะ การทำหน่าที่ของร่างกาย สัมผัส การเคลื่อนไหว ความรู้สึกนึกคิด
    - - ผลรวมความรู้สึก ความคิด การรับรู้ตนเอง เกิดการเรียนรู้และปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม กลายเป็นเอกลักษณ์ของตน เลียนแบบ self exteem
    - - กลัว
      - โศกเศร้า
      - อับอาย
      - แตกต่างจากปกติและต่างจากผู้อื่น
      - หมดคุณค่า
      - ซึมเศร้า
    - - ประเมินทัศนคติและการรับรู้เกี่ยวกับภาพลักษณ์ตนเองหรือสังเกตพฤติกรรมเช่น พูดน้อยลง แยกตัว
      - ค้นหนาสาเหตุหรือปัจจัยที่เกี่ยวข้อง
      - ส่งเสริมการปรับตัว
        
        ค้นหาวธีปรับตัว
        
        อธิบายถึงการเปลี่ยนแปลง
        
        สร้างความรุ้สึกมีคุณค่า
        
        จัดกลุ่มส่งเสริมการปรับตัวในผู้ป่วยลักษณะคล้ายกัน
      - การส่งเสริม สนันบสนุน ของครอบครัว เพื่อน
        
        ประเมินปฏิกิริยาของพ่อเเม่และเพื่อน
        
        อธิบายเพื่อให้เข้าใจในการเปลี่ยนแปลง
        
        ให้คำแนะนำ เป็นกำลังใจให้พ่อแม่ เพื่อให้เด็กปรับตัวได้
  - - - กลัว วิตกกังวล สัมพันธ์กับอาการรุนเเรงของเด็ก
      - หงุดหงิด คับข้องใจ การขาดอำนาจต่อรอง
      - โกรธและโทษตัวเอง เมื่อเด็กป่วยจริงๆ
      - เศร้า
      - ปฏิเสธ ไม่เชื่อ
    - - นอไม่เพียงพอ
      - กลุ่มอาการ ICU พบในเด็ก ระหว่าง 18 เดือน - 6 ปี มีอาการหลอนทางจิตชั่วคราว สับสน จำวัน สถานที่ บุคคลไม่ได้ หูแว่ว เห็นภาพหลอน ไม่พูด เฉื่อยชา
      - แยกตัว สิ้นหวัง ปฏิเสธ
      - วิตกกังวล พฤติกรรมถดถอย โกรธ ก้าวร้าว
    - - ประเมินผู้ป่วย ตั้งแต่เเรกรับและต่อเนื่อง
        
        BP&PR แรกรับทุก 15 min ถ้า BP ไม่คงที่ทุก 1 h ตลอดเวลาที่อยู่หอผู้ป่วย
        
        ฺBT แรกรับทุก 1 h ถ้า BT >38.5 c ํ / BT<36 c ํ หรือได้รับการควบคุมอุณหภูมิ
        
        การทำงานระบบต่างๆ
        
        ประเมิน pain เเรกรับและเวรละ 1 ครั้ง ทันทีเมื่อปวดหลังทำหัตถการ
        
        ประเมิน emotion เเรกรับทุก 12 h ตลอดเวลาที่อยู่ในหอผู้ป่วย
        
        การบันทึกต้องทำทันทีและต่อเนื่อง
      - การดูแลให้เกิดความสุขสบาย
      - จัดสิ่งเเวดล้อม และกิจกรรมในหอผู้ป่วยเพื่อไม่ให้ผู้ป่วยเครียด
      - ดูแลให้เกิดความสะบายด้านจิตสังคมและจิตวิญญาณ ลดความเครียด
  - - - ระยะต่อรอง(bargaining)
      - ระยะซึมเศร้า(depression)
      - ระยะโกรธ (anger)
      - ระยะยอมรับ(acceptance)
      - ระยะปฏิเสธและแยกตัว (denial and isolation)
    - - เคารพและรับฟัง ยอมรับความคิดเห็น
      - แลกเปลี่ยนข้อมูล
        
        เตรียมพร้อมในการรับข้อมูล
        
        ประเมินการรับรู้เกี่ยวกับความเจ็บป่วยว่าตรงกับความเป็นจริง
        
        ประเมินความต้องการการรับรู้ข้อมูลของเด็กและครอบครัว
        
        ขั้นให้ข้อมูล
        
        แสดงการตอบรับข้มูล
        
        ช่วยในการวางแผนดูแล
      - การตัดสินใจร่วมกัน
      - การประสานความร่วมมือ
    - - เพื่อประคับคอง โดยบรรเทาความเจ็บปวด ส่งเสริมให้สุขสบาย ดูแลให้สงบจิตใจในระยะสุดท้ายของชีวิต
      - เน้นที่คนไม่ใช่โรค
      - ประเมินและตอบสนองความต้องการ ด้านร่างกาย จิตใน จิตสังคม จิตวิญญาณ
      - กิจกรรม
        
        ประเมินความวิตกกังวล
        
        ประเมินอารมณ์
        
        ลดการใช้พลังงานในผู้ป่วยอ่อนเเอ
        
        ประเมินความต้องการ และได้รับการตอบสนองที่เหมาะสม
        
        กระตุ้นให้แลกเปลี่ยนความรู้สึกเกี่ยวกับความตาย
        
        ประเมินความเจ็บปวด
        
        ลดความไม่สุขสบายด้านร่างกาย
        
        ยอมรับการตัดสินใจ
- - - - การแยกจากพ่อแม่
      - ผู้ดูแลหลายคน
      - ไม่คุ้นที่ กลิ่น และเสียง
      - มีกิจวัตรประจำวันใหม่
      - ขัดจังหวะการนอน
      - สับสนกลางวันกลางคืน
    - - คงไว้ซึ่งกิจวัตร
      - พยาบาลต้องมีความรู้ในการดูแลเด็ก
      - ให้ในสิ่งที่เด็กชอบ
      - พ่อแม่ต้องใจเย็นๆ
      - ไม่กวนและให้ความสะบาย
  - - - ถูกทิ้งให้อยู๋คนเดียว
      - ถูกจัดให้อยู่กับคนที่ไม่รู้จัก
      - ไม่สุขสบายเท่ากับอยู่บ้านหรือกับครอบครัว
      - เจ็บปวดจากอาการป่วย
      - ไม่คุ้นกับสถานที่
      - กลัวขั้นตอนการรักษา
    - - อ่านหนังสือเกี่ยวกับการไปโรงพยาบาล
      - เล่นตุ๊ตตา
      - อธิบายให้กับเด็กเข้าใจแบบง่ายๆ
      - บอกความจริง
      - อยู่กับเด็กระหว่าการรักษาในโรงพยาบาล
  - - - ห่างจากเพื่อนไม่ได้ไปโรงเรียน
      - คิดว่าการมาโรงพยาบาลคือการลงโทษ
      - เสียการควบคุม
      - เจ็บปวด
      - ไม่พูดหรือพูดน้อย
      - ตายระว่างการผ่าตัด
    - - อธิบายให้เด็กเข้าใจด้วยภาษง่ายๆ
      - อ่านหนังสือ
      - พาทัว
      - ให้ตัวเลือกที่เป็นไปได้
      - อธิบายประโยชน์ของการผ่าตัด
      - อนุญาตให้เพื่อนมาเยี่ยมได้
      - มีคนอยู่กับเด็กมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
      - บอกให้เด็กรู้ว่าสามารถร้องไห้และกลัวได้
  - - - เสียการควบคุม
      - ห่างจากเพื่อน ไม่ได้ไปเรียน
      - รู้ว่ามีส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายเปลี่ยนแปลงไปหรือเสียหาย
      - กลัวกายผ่าตัดและความเสี่ยง
      - เจ็บปวด
      - ตายขณะผ่าตัด
      - กลัวความไม่รู้
      - กลัวว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรเมื่อป่วยเข้าโรงพยาบาล
    - - อ่านหนังสือ
      - ให้เพื่อนมาเยี่ยมหรือส่งการ์ดมาให้
      - อนุญาติในการตัดสินใจ
      - เขียนไดอารี่
      - ดูแลให้สุขสบายหรือนำอุปกรณ์เกมส์มาจากบ้าน
      - ถ้าคนไข้มีอารมณ์ที่ไ่คงที่ อาจให้อยู่คนเดียวถเาคนไข้ต้องการ
      - บอกให้เด็กรู้ว่าสามารถร้องไห้และกลัวได้
      - บอกความจริง
      - ให้ความเป็นส่วนตัวและให้เกียรติ