Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หลักการพื้นฐานของการพยาบาลจิตเวช, สมาชิก นางสาว กชกร คุ้มพุ่ม …

- - - - การรับรู็และยอมรับสภาพที่ป่วยแสดงออก
        
        การกระทำ หรือคำพูด ความคิด และยอมรับว่าผู้ป่วยเป็นบุคคลหนึ่ง มีความรู้สึกนึกคิด มีศักดิ์ศรี เช่นเดียวกับคนอื่นๆ
    - - การใช้คำพูด (Verbal) โดยกระตุ้นให้ผู้ป่วยได้พูด ระบายความรู้สึกไม่สบาย ความคับข้องใจต่างๆ
      - การใช้พฤติกรรมแสดงการยอมรับ (Non-verbal)เช่น การแสดงออกทางสีหน้า สายตา ท่าที ที่แสดงความจริงใจ การรับฟัง การนั่งเป็นเพื่อน
  - - - การเข้าใจ และรับรู้ในการกระทำ ความคิด และอารมณ์ของ ตนเอง
    - - พยาบาลต้องใช้ความเข้าใจตนเองเป็นเครื่องมือในการรักษาผู้ป่วย ช่วยในการตอบสนองความต้องการ และช่วยใน การสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย
  - - - การปฏิบัติตนอย่างเสมอต้นเสมอปลายใน สถานการณ์ต่างๆ เป็นวิธีที่เกิดความรู้สึกไว้วางใจ และความเชื่อถือในตัวพยาบาล
    - - ความสม่ำเสมอจะช่วยให้เกิด
        ความมั่นคงทางจิตใจ
  - - - การให้กำลังใจควรทำอย่างเหมาะสมในท่าทีที่ยอมรับผู้ป่วย
    - - การให้กำลังใจผู้ป่วยเป็นสิ่งสำคัญที่สุดพยาบาลต้องเข้าใจความรู้สึกของผู้ป่วย
      - มีไหวพริบที่จะให้กำลังใจในเวลาที่เหมาะสมถูกจังหวะความต้องการของผู้ป่วย
      - ต้องเป็นความจริง และไม่ให้กำลังใจมากไปเพราะจะทำให้หมดคุณค่า
  - - - พฤติกรรมของผู้ป่วยจะเปลี่ยนได้เมื่อผู้ป่วยมีประสบการณ์ทางอารมณ์แต่ จะไม่เปลี่ยนด้วยการให้เหตุผล
    - - การให้เหตุผล (Rationalinterpretation) การอธิบายโดยใช้เหตุผลเพื่อให้บุคคลเปลี่ยนความคิด ท่าที และพฤติกรรม ต่างๆ
      - ประสบการณ์ทางอารมณ์ (Emotional experience) ความรู้สึกนึกคิดที่เกิดจากการได้พบเห็นสิ่งต่างๆ ด้วยตนเองมาก่อน
  - - - หลีกเลี่ยงการเพิ่มความวิตกกังวล ให้กับผู้ป่วย
    - - ต้องมีความระมัดระวังในการกระทำที่จะไม่ไปสร้างความกระทบกระเทือนใจผู้ป่วยอันจะเป็นผลทำให้เกิดความวิตกกังวลได้
  - - - การสังเกตผู้ป่วย ด้วยการใช้คำถามกับตนเองว่า “ทำไม” ผู้ป่วยจึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น เพราะทุกๆ พฤติกรรมของ
        ผู้ป่วยที่แสดงออกล้วนมีความหมาย
    - - การใช้คำถามว่า “ทำไม” จะช่วยให้ พยาบาลทราบและเข้าใจพฤติกรรมและความต้องการของผู้ป่วย ซึ่งจะเป็นผลให้สามารถปฏิบัติการพยาบาลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - พยาบาลจึงควรมีลักษณะ 3 ประการ คือ
        
        มีการตระหนักรู้ในตนเอง (Awareness)
        
        มีการตื่นตัวและไว (Alertness)
        
        สังเกตอย่างตรงไปตรงมา (Objectivity)
  - - - สัมพันธภาพระหว่างพยาบาลและ ผู้ป่วยต้องเป็นไปด้วยความจริงใจและถูกต้องตามแบบของวิชาชีพ (Professionalrelationship)
    - - จะต้องมีระยะเวลาเริ่มต้นระยะของการสร้างสัมพันธภาพ
      - และระยะสิ้นสุดสัมพันธภาพ
  - - - การพยาบาลต้องคำนึงถึงความเป็นบุคคลและปัญหาของผู้ป่วย
    - - ควรพิจารณาตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยเป็นเฉพาะรายไป และปฏิบัติด้วย ความเหมาะสม
        
        ไม่ใช่เพื่อการควบคุม อาการของผู้ป่วย
  - - - กิจวัตรประจำวันหรือกิจกรรมต่างๆ ควรอธิบายตามระดับความเข้าใจของผู้ป่วย
    - - คำนึงถึงสภาพความพร้อมของผู้ป่วย ใช้ภาษาที่ง่ายๆ ได้ใจความ ต้องอธิบายบ่อยๆ หรือทบทวน เป็นระยะๆ
- - - - สร้างสัมพันธภาพกับผู้รับบริการเชิงการรักษา
      - การทำจิตบำบัดประคับประคอง
      - เป็นผู้ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้รับบริการ
      - เป็นผู้ให้ความรู้
      - เป็นผู้นิเทศงานหรือประสานงาน
  - - - หมายถึง
        
        งานที่พยาบาลตัดสินใจ
        ภายใต้กรอบของสหวิชาชีพ
    - - หมายถึง
        
        งานที่พยาบาลทำ
        โดยรับคำสั่งจากวิชาชีพอื่น
    - - หมายถึง
        
        งานที่พยาบาลทำได้
        โดยตัดสินใจเอง
- - - - ต้องกระทำอย่างต่อเนื่องเพื่อให้บุคคลได้รักษาระดับของสุขภาพจิตให้ดีอยู่เสมอ
      - พยาบาลจะเป็นผู้ให้ ความรู้ ช่วยเหลือ แนะนำในเรื่อง
        
        การปรับตัว (Adaptation andAdjustment)
        
        การเผชิญปัญหา (Coping) การลดความวิตกกังวล ลดความเครียด
        
        รวมทั้งช่วยเหลือบุคคลในภาวะวิกฤต
    - - การเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย และความรับผิดชอบตามหน้าที่ของบุคคลในสังคม อาจมีเหตุปัจจัยที่ทำให้ บุคคลเกิดความขัดแย้ง ความคับข้องใจความเครียด และวิตกกังวลได้
  - - - ต้องให้คำแนะนำช่วยเหลือผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตหรือผู้ที่เจ็บป่วยทางจิตให้ได้รับการรักษาทันท่วงที เพื่อไม่ให้สุขภาพจิตเสื่อมหรือลุกลาม
        
        เป็นการป้องกันขั้นที่ 2 (Secondaryprevention)
      - กิจกรรมทางการพยาบาล เช่น การสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัด การให้ยา การดูแล ทางด้านร่างกาย เป็นต้น
  - - - เป็นการป้องกันปัญหา สุขภาพจิตขั้นต้น(Primary prevention)
    - - การกำเนิดที่ดี มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง ได้รับความรักความอบอุ่นจากมารดา บิดา หรือผู้เลี้ยงดู มีความไว้วางผู้อื่น มีการแสดงออกที่เหมาะสม เชื่อมั่นในตนเอง มีความมั่นคงทางจิตใจ ยอมรับตนเอง
    - - การให้ความรู้ประชาชนในเรื่องสุขภาพจิต
        
        เริ่มตั้งแต่การให้ความรู้และคำแนะนำก่อนสมรสในการมีคู่ครองที่เหมาะสม
        
        พัฒนาการของบุคคลทุกวัย ความต้องการและการตอบสนองความต้องการของบุคคล
        
        การให้กำเนิดทารกที่บิดามารดามีความพร้อม การเลี้ยงดูทารก เด็ก และวัยรุ่นให้เจริญเติบโตทั้งทางร่างกายและจิตใจ
  - - - โดยจัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการรักษาการบำบัดทางความคิด การจัดกลุ่มกิจกรรมบำบัด และให้การรักษาบำบัดอื่นๆ ร่วมกับบุคลากรในทีมจิตเวช
      - ฟื้นฟู สมรรถภาพของผู้ป่วยทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ
        
        ซึ่งจัดเป็นการป้องกันขั้นที่ 3 (Tertiaryprevention)
- - - - กรมสุขภาพจิตเป็นหน่วยงานหลักที่รับผิดชอบนโยบายและยุทธศาสตร์ สุขภาพจิตระดับประเทศ โดยให้การสนับสนุนทางวิชาการและเทคโนโลยีแก่หน่วยบริการสุขภาพใน ระบบสาธารณสุข
        
        ปัจจุบันกรมสุขภาพจิตมีโรงพยาบาลจิตเวชและสถาบันจิตเวชศาสตร์ทั้งสิ้น 17 แห่ง
    - - สามารถปฏิบัติได้ดังนี้
        
        1) การดูแลสุขภาพด้วยตนเองในระดับครอบครัว
        
        เพื่อให้ประชาชนมีสุขภาพจิตที่ ดีโดยให้การดูแลรักษาผู้ป่วยจิตเวชอย่างต่อเนื่องและมีประสิทธิภาพ
        
        2) บริการสาธารณสุขมูลฐาน (Primary Health Care Service Level: PHC)
        
        ดำเนินการโดยประชาชนเอง หรืออาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ที่ได้รับการคัดเลือก จากชุมชน โดยให้บริการสาธารณสุขมูลฐาน
        
        เช่น
        
        โรคจิต ออทิสติก โรคซึมเศร้า และความเสี่ยงฆ่าตัวตาย ให้การช่วยเหลือ ประคับประคองด้านจิตใจสนับสนุนให้มีการดูแลผู้ป่วยจิตเวชต่อเนื่องและส่งเสริมให้ชุมชนมีส่วนร่วม ในกิจกรรมสุขภาพจิต
        
        3) บริการสุขภาพระดับปฐมภูมิ(Primary Medical Care Level: PMC)
        
        เป็น บริการรักษาพยาบาลระดับแรกที่ให้บริการโดยบุคลากรสาธารณสุข (ระดับตำบล)
        
        เช่น
        
        พนักงาน อนามัย พยาบาล นักวิชาการสาธารณสุข
        
        4) บริการสุขภาพระดับทุติยภูมิ(Secondary Medical Care Level: SMC)
        
        ดำเนินการโดยโรงพยาบาลชุมชน เป็นหน่วยบริการที่ให้บริการรักษาผู้ป่วยนอก วินิจฉัยและรักษาโรค จิตเวชที่พบบ่อย ติดตามดูแลรักษาผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังอย่างต่อเนื่อง
        
        5) บริการสุขภาพระดับตติยภูมิ (Tertiary Medical Care Level: TMC)
        
        ให้บริการเฉพาะทางโดยผู้เชี่ยวชาญในโรงพยาบาลทั่วไปหรือโรงพยาบาลศูนย์คณะแพทย์ศาสตร์ของ มหาวิทยาลัย และโรงพยาบาล/สถาบันจิตเวช
  - - - การส่งเสริมสุขภาพจิต และการป้องกันปัญหานั้นดำเนินการผ่านทางโรงเรียน วัด และองค์กรท้องถิ่นต่างๆ เป้าหมายของ บริการสุขภาพจิตชุมชน
  - - - หมายถึง
        
        เป็นการให้บริการแก่ผู้ที่มี ปัญหาทางจิตที่เกิดขึ้นรุนแรงและจำเป็นต้องรับไว้รักษาในโรงพยาบาล
    - - หมายถึง
        
        เป็นการให้บริการแก่ ผู้ป่วยจิตเวชที่ไม่จำเป็นต้องรับไว้รักษาในโรงพยาบาล
    - - หมายถึง
        
        เป็นบริการตรวจรักษา ตลอด 24 ชั่วโมงแก่ผู้ที่มีปัญหาทางจิตที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ผู้ป่วยในภาวะฉุกเฉิน หรือตกอยู่ใน ภาวะวิกฤต และต้องการการช่วยเหลือโดยด่วน
      - เช่น
        
        ผู้ป่วยเอะอะ อาละวาด ผู้ป่วยพยายามฆ่าตัวตาย ผู้ติดสารเสพติด ผู้มีปัญหาทางจิตเรื้อรัง และผู้ป่วยที่มีอาการกำเริบ เป็นต้น
    - - หมายถึง
        
        เป็นการให้บริการแก่ผู้ป่วยที่มีอาการดีขึ้นแล้ว แต่ยังไม่สามารถกลับคืนสู่ครอบครัวหรือสังคมได้อย่าง เต็มตัว
      - เช่น
        
        บริการโรงพยาบาลกลางวัน (Day hospital)
        
        บริการโรงพยาบาลกลางคืน (Night hospital)