Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Bigarren Industria Iraultzaren faseak - Coggle Diagram

- - - - Holding: finantza arloko enpresa zen, askotariko jardueretan ziharduten beste enpresa batzuen jabetza zuena.
      - Kartela: enpresa independenteen taldea; taldeko kide ziren enpresen artean prezioak, ekoizpena eta merkatuak negoziatzen zituzten.
      - Trust: sektore ekonomiko bereko enpresen elkartea zen.
- - - - XIX. mendeak aurrera egin ahala, zailtasun horietako batzuk gaindituz joan ziren eta garrantzi handiko zenbait industria gune sortu ziren:
      - Katalunia. Aitzindaria izan zen; lehenengo herrialde industrializatuen mailako industrializazioa zuen xix. menderako, ehungintzako eta metalurgiako fabrikei esker.
      - Euskadi. XIX. mendearen azken herenean garatu zen, industria metalurgikoen bultzadaz, nagusiki.
      - Madril. Nolabaiteko garapen industriala lortu zuen.
- - - - 1800-1840: ekonomiak ezaugarri tradizionalei eutsi zien. Biztanleriaren % 70 baino gehiago nekazaritzan eta abeltzaintzan ari zen, biziraupeneko nekazaritza egiten zen eta ez zegoen merkatu askean erosteko ahalmenik. Arabar Errioxako lurrek potentzial handiagoa zutenez, nekazaritza espezializatuagoa sortu zen inguru horretan, ortuari eta ardo ekoizpenean oinarriturik.
      - 1840-1860: aldaketak gertatu ziren ekonomian, estatu liberalak ekonomia berritzea eragozten zuten arazoak konpontzeko hartutako neurri politikoei esker. Aldaketa hauek egin ziren, hain zuzen:
        
        Lurrak kleroari, aristokraziari eta udalei atxikitzeko debekua
        
        Jauntxoen erregimena desegitea
        
        Ondasun komunalen eta eliz ondasunen desamortizazioa
        
        Neurri horien benetako emaitza, ordea, ideia liberalen kontrakoa izan zen; izan ere, euskal lurjabe handiek are jabetza handiagoak berenganatu zituzten eta aukera izan zuten beren lurren errentetatik bizitzen jarraitzeko, errendimendua hobetzera begirako berrikuntza teknikoetan inbertsiorik egiteko premiarik gabe.
      - 1860-1890: ekonomiaren azelerazioa, erregimen liberal demokratikoan zehar, eta industrializazioaren hasiera. Euskal industria jarduerak lehen urteetan topatutako zailtasun nagusiak nekazaritzaren eta ekonomiaren lehiakortasun eskasa eta modernitate falta izan ziren, zeinak baitziren oztopo handiak industrializazio prozesurako:
        
        Baserritarren txirotasuna. Populazioaren gehiengoa baserritarra zen, pobrea, eta ez zutenez erosteko ahalmen handirik, ezinezkoa zen industria ekoizpenaren eskaintza guztia xurgatzea.
        
        Analfabetismoaren zamak zaildu egiten zuen kultura teknologiko propioa garatzea.
        
        Errepide bidezko komunikazio sarea kaskarra zen eta horrek eragotzi egiten zuen estatu mailako barne merkatu bat sortzeko bidea emango zuten trukeak garatzea.
        
        Garapen industrialari eta teknologikoari begirako inbertsiorik eza.
      - Euskadiko industria garapenerako zailtasun batzuk gainditu ahala, garrantzi handiko industriagune bat sortu zen Bizkaian. Industrializazioaren oparoaldia Nerbioiko ibaiadarraren inguruan nabarmentzen hasi zen, bi faktore nagusi hauei esker: meategien kalitate bikaina eta burdina esportatzeko portuak hurbil izatea. Industrializazio prozesu hartan, zeregin bereziki esanguratsua izan zuen Bilboko industria burgesiak, industria birmoldaketa abian jarri baitzuen, fabrika zaharkituak siderurgia moderno bihurtzeko.