Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การส่งเสริมภาวะโภชนาการ - Coggle Diagram
การส่งเสริมภาวะโภชนาการ
ความหมาย ปัจจัยภาวะโภชนาการ และ
ความสำคัญของอาหารต่อความเจ็บป่วย
ความหมายของโภชนาการและภาวะโภชนาการ
ความหมาย
วิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับอาหาร สารอาหาร และสารอื่น
วิทยาศาสตร์ถึงการเปลี่ยนแปลงของอาหาร
ด้านอินทรีย์เคมี
อนินทรีย์เคมี
ชีววิทยา
ฟิสิกส์ของอาหาร
ภาวะโภชนาการ
ภาวะโภชนาการดี
ร่างกายได้รับอาหารที่ถูกหลักโภชนาการ
ภาวะโภชนาการไม่ดี
ภาวะโภชนาการต่ำกว่าเกณฑ์
ร่างกายได้รับสารอาหารไม่เพียงพอกับความต้องการ
ภาวะโภชนาการเกิน
ร่างกายได้รับอาหารมากเกินความต้องการของร่างกาย
ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะโภชนาการ
อายุ
เพศ
การใช้ยา
ภาวะสุขภาพ
ความชอบส่วนบุคคล
ผลจากการดื่มแอลกอฮอลล์
วิถีชีวิต
เศรษฐานะ
วัฒนธรรม
ปัจจัยด้านจิตใจ
ความสำคัญของอาหารต่อภาวะเจ็บป่วยและ
ความต้องการพลังงานของร่างกายในภาวะเจ็บป่วย
ความต้องการพลังงานของร่างกายในภาวะเจ็บป่วย
พลังงานที่ต้องการใช้
พลังงานที่เพียงพอกับความต้องการของร่างกาย
(Energy Expenditure: EE)
พลังงานพื้นฐาน
พลังงานที่น้อยที่สุดที่ทำให้เกิดกระบวนการเมทาบอลิซึม
(Basal energy expenditure: BEE)
ความต้องการพลังงานทั้งหมด
(Total Energy Expenditure: TEE)
ผลรวมของพลังงานทั้งหมดใน 1 วัน
Activity factor
หมดสติและใช้ เครื่องช่วยหายใจ = 1.0
มีกิจกรรมเฉพาะบนเตียง = 1.2
มีกิจกรรมนอกเตียงได้ = 1.3
Stress factor
ขาดอาหาร = 0.7
มีไข้ = 1.0 + 0.13 (ต่อองศาเซลเซียส)
การติดเชื้อที่รุนแรงน้อย = 1.0
การติดเชื้อที่รุนแรงปานกลาง = 1.2-1.3
การติดเชื้อที่รุนแรงมาก = 1.4-1.5
ไตวายไม่ได้ล้างไต = 1.0
ผ่าตัดไม่มีภาวะแทรกซ้อน = 1.0
ติดเชื้อในช่องท้อง = 1.2-1.37
ติดเชื้อในกระแสเลือด = 1.4-1.8
แผลไหม้ น้อยกว่าร้อยละ 20 = 1.0-1.5
แผลไหม้ ร้อยละ 20-40 = 1.5-1.85
แผลไหม้ ร้อยละ 41-100 = 1.5-2.05
การบาดเจ็บต่อเนื้อเยื่อ = 1.8-2.0
กระดูกหัก = 1.2-1.37
บาดเจ็บที่ศีรษะ = 1.4-1.6
การประเมินภาวะโภชนาการและการส่งเสริม
การประเมินภาวะโภชนาการ
การวัดสัดส่วนของร่างกาย
ดัชนีมวลของร่างกาย
(Body Mass Index ; BMI)
การประเมินทางชีวเคมี
(Biochemical assessment: B)
การประเมินภาวะโลหิตจาง
ค่าของฮีโมโกลบิน (Hb)
ค่าฮีมาโตรคิต
(Hct) Hemoglobin (Hb)
การตรวจร่างกายทางคลินิก
(Clinical assessment: C)
การประเมินภาวะซีด
ตรวจ Conjunctiva
สังเกตเล็บเรียบเป็นมัน มีสีชมพู
ประวัติการรับประทานอาหาร
(Dietary assessment: D)
รับประทานอาหารเจตลอดชีวิต
ชอบรับประทานอาหารสุก ๆ ดิบ ๆ
เลือกรับประทานอาหารประเภททอด และอาหารรสหวาน
การส่งเสริมภาวะโภชนาการในผู้ป่วยที่มีปัญหาภาวะโภชนาการ
Obesity (ภาวะอ้วน)
การสะสมของมวลไขมันในร่างกายมากเกินไป
การพยาบาลผู้ที่มีภาวะอ้วน
คำนวณพลังงานที่ควรได้รับต่อวัน
จำกัดมื้ออาหารและสัดส่วน
จำกัดการใช้น้ำมัน ไขมัน น้ำตาล
หลีกเลี่ยงการทานอาหารที่แป้งและไขมันสูง
ทานอาหารครั้งละน้อย แต่บ่อยครั้ง
หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารขณะดูโทรทัศน์
เพิ่มการรับประทานอาหารที่มีใยอาหาร
ส่งเสริมให้ออกกำลังกาย
Emaciation (ภาวะผอมแห้ง)
BMI น้อยกว่าหรือเท่ากับ 16 กิโลกรัมต่อตารางเมตร
น้ำหนักลดลงตลอดเวลาและลดลงเป็นเวลานาน
ขาดสารอาหาร
Anorexia nervosa
ภาวะเบื่ออาหาร
อาจไม่รับประทานอาหารเลย หรือรับประทานน้อยมาก
Bulimia Nervosa
ความผิดปกติของพฤติกรรมการรับประทาน
รับประทานวันละหลาย ๆ ครั้ง ครั้งละมาก ๆ
การพยาบาลผู้ป่วยที่มีภาวะ
Anorexia nervosa และ Bulimia nervosa
หาสาเหตุ ที่พบได้บ่อย ๆ
ส่งเสริมความรู้สึกอยากอาหาร
ดูแลด้านจิตใจ
การใช้ยา
ให้ผู้ป่วยได้รับอาหารเพียงพอกับความต้องร่างกาย
รับประทานอาหารทางปากมากที่สุด
แนะนำเลือกอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการ
ส่งเสริมการเคลื่อนไหวร่างกาย
การให้อาหารด้วยวิธีพิเศษ
ให้อาหารทางสายที่ใส่ทางจมูก
Nausea and vomiting
(อาการคลื่นไส้และอาเจียน)
การพยาบาล
ผู้ป่วยขณะอาเจียน
จัดหาภาชนะรองรับอาเจียน
จัดให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าที่อาเจียนออกได้สะดวก
คอยอยู่เป็นเพื่อนขณะที่ผู้ป่วยกำลังอาเจียน
สังเกต
บันทึกและรายงานอย่างถูกต้อง
ผู้ป่วยหลังอาเจียน
ดูแลความสะอาดของร่างกายและเครื่องใช้
จัดสิ่งแวดล้อม อากาศถ่ายเท
ให้ผู้ป่วยพักผ่อนในบรรยากาศที่สงบ
งดอาหารและน้ำ และเริ่มให้ทีละน้อย
การป้องกันและแก้ไขอาการอาเจียน
พยายามหาสาเหตุแล้วแก้ไขที่สาเหต
พยายามหลีกเลี่ยงและลดแหล่งของความเครียด
ให้ผู้ป่วยสูดหายใจเข้าออกลึก ๆ ยาว ๆ
หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวร่างกาย
พิจารณาให้ยาระงับอาเจียน
ใส่สายเข้าทางจมูกลงสู่กระเพาะอาหาร
ดูแลความสะอาดร่างกาย ปาก ฟัน เครื่องใช้ สิ่งแวดล้อม
เตรียมพร้อมถ้ามีการอาเจียนซ้ำ
อาการคลื่นไส้
อยากขับอาหารที่กินเข้าไปแล้วออกทางปาก
อาการอาเจียน
แรงดันจากภายในดันเอาสิ่งที่อยู่
ในกระเพาะอาหารออกมาทางปาก
Dysphagia and aphagia
(ภาวะกลืนลำบากและกลืนไม่ได้)
ภาวะกลืนลำบาก
รู้สึกที่ผู้ป่วยเกิดความลำบากในการกลืน
ภาวะกลืนไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นอาหารแข็ง
อาหารธรรมดา อาหารอ่อน อาหารเหลว
การพยาบาล
สังเกตและประเมินอาการ
ให้ผู้ป่วยได้รับสารน้ำและอาหารอย่างเพียงพอ
ได้รับยาตามแผนการรักษา
ระมัดระวังการสำลัก
ดูแลด้านความสะอาดของร่างกาย
การเตรียมผู้ป่วยเพื่อตรวจหรือรักษา
การดูแลด้านจิตใจ ปลอบโยน ให้กำลังใจ
Abdominal distention
(ภาวะท้องอืด)
การพยาบาล
จัดให้นอนศีรษะสูง 45-60 องศาเซลเซียส
งดอาหารที่ทำให้เกิดแก๊ส
แสดงความเข้าใจและเห็นใจ
ค้นหาสาเหตุ
การส่งเสริมภาวะโภชนาการในผู้ป่วย
ที่รับประทานอาหารเองไม่ได้
การป้อนอาหาร
วัตถุประสงค์
ผู้ป่วยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้
ได้รับอาหารตามความต้องการของร่างกาย
อุปกรณ์เครื่องใช้
ถาดอาหารพร้อมอาหาร
ช้อนหรือช้อนส้อม
แก้วน้ำพร้อมน้ำดื่ม และหลอดดูดน้ำ
กระดาษหรือผ้าเช็ดปาก
ผ้ากันเปื้อน
วิธีปฏิบัติ
การเตรียมผู้ป่วยและสิ่งแวดล้อม
ก่อนเวลาอาหาร แนะนำให้ผู้ป่วยออกกำลังกายบ้าง
จัดให้อยู่ในท่านั่ง
ปูผ้ากันเปื้อนตั้งแต่ใต้คางลงไป
วางถาดอาหารในตำแหน่งที่ผู้ป่วยสามารถมองเห็น
วางเครื่องใช้อื่น ๆ ในตำแหน่งที่สามารถหยิบได้สะดวก
ล้างมือให้สะอาดและเช็ดให้แห้ง
การป้อนอาหาร
ตักอาหารให้มีปริมาณที่เหมาะสม
จังหวะการป้อนต้องสัมพันธ์กับความ
สามารถการรับประทานอาหารของผู้ป่วย
ไม่ควรจ้องหน้าผู้ป่วย
หลังป้อนอาหารให้ผู้ป่วยดื่มน้ำ บ้วนปาก หรือแปรงฟัน
เก็บถาดอาหาร และเครื่องใช้ต่าง ๆ
ลงบันทึกทางการพยาบาล
สำหรับผู้ป่วยพิการ
ผู้ป่วยจับช้อนไม่ถนัดควรสาธิตการใช้ช้อนและส้อม
ควรรับประทานอาหารเหลวที่สอดคล้องกับการแผนรักษาของแพทย์
สำหรับผู้ป่วยกลืนลำบาก
จัดผู้ป่วยอยู่ในท่านั่งหรือศีรษะสูง
สอบถามผู้ป่วยถึงความรู้สึกเกี่ยวกับอาหารในปาก
สอนวิธีการใช้ลิ้นและการกลืน
ควรเริ่มจากอาหารกึ่งแข็งกึ่งเหลวก่อน
ให้อาหารครั้งละน้อยแต่บ่อยครั้ง
รับประทานอาหารควรหยุดพักเป็นระยะ ๆ
การใส่และถอดสายยางให้อาหาร
วัตถุประสงค์
ให้อาหาร น้ำ หรือยากรณีผู้ป่วยรับประทานอาหารทางปากไม่ได้หรือไม่เพียงพอ
ลดแรงดันในกระเพาะอาหารหรือลำไส
เพิ่มแรงดันเข้าไปในระบบทางเดินอาหาร
ล้างภายในกระเพาะอาหาร
เก็บสิ่งตกค้างในกระเพาะอาหาร
อุปกรณ์เครื่องใช
ถาดสำหรับใส่เครื่องใช้
สาย NG tube เบอร์ 14-18 fr.
Toomey syringe ขนาด 50 ml 1 อัน
ถุงมือสะอาด 1 คู่
Stethoscope
สารหล่อลื่น เช่น K.Y. jelly
แก้วน้ำ
หลอดดูดน้ำ
พลาสเตอร์
กระดาษเช็ดปาก
ชามรูปไต
ผ้าเช็ดตัว
วิธีปฏิบัต
ตรวจสอบความถูกต้อง
ล้างมือให้สะอาด
นำอุปกรณ์ไปที่เตียงผู้ป่วย
ให้ผู้ป่วยทราบถึงวัตถุประสงค์
จัดท่าให้ผู้ป่วย
นำสาย NG tube วัดตำแหน่งที่จะใส่สาย
เปิดห่อ Toomey syringe แล้วใส่ Plunger
ให้ผู้ป่วยตั้งศีรษะให้ตรงหรือเงยหน้าเล็กน้อย
สายผ่านถึงคอ ผู้ใส่หักข้อมือเล็กน้อยให้ผู้ป่วยก้มศีรษะลง
บอกให้ผู้ป่วยช่วยกลืนสายโดยกลืนน้ำลาย
ตรวจสอบว่าสาย NG
เข้าไปถึงกระเพาะอาหาร
ใช้ Toomey syringe ต่อกับปลายสายด้านนอก
ใช้ Toomey syringe ดูดลมประมาณ 10 ซีซี
ใช้พลาสเตอร์พันสายติดกับจมูก
ทำความสะอาดปาก และจมูก
นำเครื่องใช้ไปทำความสะอาด
ลงบันทึกทางการพยาบาล
การถอดสายยาง
อุปกรณ์
ผ้ากันเปื้อนหรือผ้าเช็ดตัว
ชามรูปไต
น้ำยาบ้วนปาก
สำลีชุบ 70% Alcohol
ไม้พันสำลีชุบเบนซิน (Benzene)
และน้ำเกลือ (Normal saline)
ถุงมือสะอาด
ผ้าก๊อสสะอาด
วิธีปฏิบัติ
อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจ
ไขหัวเตียงสูงเพื่อจัดให้ผู้ป่วยอยู่ท่านั่ง
ตรวจคำสั่งการรักษา
ล้างมือให้สะอาด
ปูผ้ากันเปื้อนหรือผ้าขนหน
หักพับสาย และดึงสายออก
เช็ดรอยพลาสเตอร์ด้วยเบนซิน
ทำความสะอาดปาก ฟัน และจมูก
การให้อาหารทางสายยาง
อุปกรณ์เครื่องใช้
Toomey syringe ขนาด 50 ml 1 อัน
อาหารบดยาเป็นผงและละลายน้ำประมาณ 15-30 ซีซ
อาหารเหลวสำเร็จรูป หรืออาหารปั่น
ผ้ากันเปื้อน
สำลีชุบ 70% Alcohol 2 ก้อน
กระดาษหรือผ้าเช็ดปาก
แก้วน้ำ
ชุดทำความสะอาดปาก ฟัน และจมูก
Stethoscope
มี 2 วิธี
Bolus dose
เหมาะสำหรับผู้ป่วยทั่วไปที่ไม่สามารถ
รับประทานอาหารทางปากได้เอง
Drip feeding
ทางสาย NG โดยใช้ชุดให้อาหาร
วิธีการปฏิบัติ
อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจเหตุผล
ไขหัวเตียงสูง
ทำความสะอาดปาก ฟัน
ปูผ้ากันเปื้อน
ปลดผ้าก๊อซ
ทดสอบตำแหน่งของสาย
วิธีที่ 1 ใช้ Toomey syringe
ทำหน้าที่ของกระเพาะอาหารในการย่อย
อาหารและการดูดซึมอาหารไปใช้ของผู้ป่วย
วิธีที่ 2 วาง Stethoscope
ถ้าสายให้อาหารอยู่ในกระเพาะอาหารจะฟัง
ได้ยินเสียงอากาศเข้าไปในกระเพาะอาหาร
หักพับสาย ถอด Toomey syringe แล้วดึง Plunger ออก
เทอาหารใส่กระบอก Syringe คลายรอยพับออก
หักพับปลายสายให้อาหารและเช็ดปลายสาย
ปิดจุกสาย NG
ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าเดิมอย่างน้อย 30 นาท
กรณีให้ยาหลังอาหาร
ควรเหลืออาหารไว้ใน Syringe ประมาณ 10 ซีซ
ก่อนยาจะหมด เหลือค้างใน Syringe ประมาณ 5 ซีซี เติมน้ำสะอาด
เก็บเครื่องทำความสะอาด
ลงบันทึกทางการพยาบาล
การให้อาหารทางสายยาง
ทางรูเปิดของกระเพาะอาหาร
วัตถุประสงค์
ให้ผู้ป่วยได้รับอาหารตามความต้องการของร่างกาย
อุปกรณ์เครื่องใช้
เหมือนกับการให้อาหารทางสาย NG tube
วิธีปฏิบัติ
อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจจุดประสงค์
จัดให้อยู่ในท่านั่ง หรือนอนในท่าศีรษะสูง
เปิดเสื้อผ้าบริเวณ Gastrostomy tube
หรือ Jejunostomy tube ออก
ล้างมือให้สะอาด ใส่ Mask
ตรวจสอบคำสั่งการรักษา
ปลดผ้าก๊อซที่หุ้มปลายสาย
ใช้ Toomey syringe ต่อกับปลายสายดูด Gastric content
หักพับสาย ถอด Syringe แล้วดึง Plunger ออก
เทอาหารใส่กระบอก Syringe
กรณีให้ยาหลังอาหาร
เหลืออาหารค้างใน Syringe ประมาณ 10 ซีซี
เหลือยาค้างใน Syringe ประมาณ 5 มล. เติมน้ำสะอาด
เช็ดปลายสายให้อาหารด้วยสำลีชุบ 70% Alcohol
ปิดปลายสายอาหารให้เรียบร้อย
ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าเดิมอย่างน้อย 30 นาที
เก็บเครื่องใช้ทำความสะอาด
ลงบันทึกทางการพยาบาล
การล้างภายในกระเพาะอาหาร
และกระบวนการพยาบาล
การล้างภายในกระเพาะอาหาร
วัตถุประสงค์
ล้างกระเพาะอาหารในกรณีที่ผู้ป่วยกินยาหรือสารพิษ
ทดสอบหรือยับยั้งการมีเลือดออก
ตรวจสอบการอุดตันของสาย
ตรวจหาเชื้อที่เป็นสาเหตุของโรคปอดและหลอดลม
อุปกรณ์เครื่องใช้
ชุดล้างกระเพาะอาหาร
สารละลายที่ใช้ล้างกระเพาะอาหาร ใช้น้ำเกลือ
ชามรูปไตหรืออ่างกลม
ผ้าเช็ดปาก หรือผ้าขนหนูผืนเล็ก หรือผ้ากันเปื้อน
สายยางสำหรับใส่ในกระเพาะอาหาร
Ky jelly
ถุงมือสะอาด 1 คู่ และ Mask
วิธีการปฏิบัติ
ตรวจสอบคำสั่งการรักษา
ประเมินสภาพผู้ป่วย
ล้างมือก่อนจัดเตรียมอุปกรณ์เครื่องใช้
เตรียมอุปกรณ์เครื่องใช้ให้พร้อม
ปูผ้าคลุมบนเตียง
ใช้ Toomey syringe ดูดสารละลาย 50 ซีซ
หักพับสายไว้ก่อนปลดรอยต่อ
ดูดน้ำออกเบา ๆ หรือปล่อยให้สารละลายไหลออกเอง
ใส่สารละลายเข้าไปแล้วปล่อยหรือดูดน้ำออกเรื่อย ๆ
ถ้ากรณีล้างกระเพาะอาหาร
ทำความสะอาดช่องปากและจัดท่าผู้ป่วยในท่าที่สุขสบาย
เก็บเครื่องใช้ทำความสะอาด
ลงบันทึกทางการพยาบาล
กระบวนการพยาบาลในการส่งเสริมภาวะโภชนาการ
การปฏิบัติการพยาบาล
ตรวจสอบแผนการรักษา ชื่อผู้ป่วย และอาหารปั่นให้ตรงกัน
จัดเตรียมอุปกรณ์ในการใส่สาย NG
บอกวัตถุประสงค์ เตรียมความพร้อมของผู้ป่วย
ใส่สายยางทางจมูกถึงกระเพาะอาหาร
ให้อาหารทางสายยางทางจมูกถึงกระเพาะอาหาร
จัดให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าศีรษะสูง อย่างน้อย 30 นาที
ลงบันทึกทางการพยาบาล
ติดตาม ประเมินน้ำหนักตัวของผู้ป่วย
การประเมินผลการพยาบาล
ประเมินผลลัพธ์การพยาบาล
สังเกตสีหน้าท่าทางของผู้ป่วย
ประเมินผลกิจกรรมการพยาบาล
ปฏิบัติถูกต้องครบและเป็นไปตามขั้นตอนของแนวปฏิบัติ
ไม่มีภาวะแทรกซ้อนเกิดขึ้น