Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม - Coggle Diagram
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม
ภาษาเป็นวัฒนธรรม
ลักษณะสำคัญ 3 ประการของวัฒนธรรมภาษาก็มีลักษณะสำคัญดังกล่าวด้วยเช่นกัน
เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อประโยชน์ในการดำเนินชีวิตร่วมกันในกลุ่มสังคม อันเป็นผลให้คนในสังคมอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
มีการเรียนรู้ถ่ายทอดสืบต่อกันมาจากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่นหนึ่ง
มีการปรับปรุงเพื่อแก้ไขให้เกิดประโยชน์แก่กลุ่มชนในแต่ละยุคแต่ละสมัยอยู่เสมอ
ภาษาเป็นวัฒนธรรมที่ทำให้คนในชาติรวมกัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
วัฒนธรรม หมายถึง การทำให้เกิดความเจริญงอกงามขึ้นในสังคม
ภาษาจึงเป็นวัฒนธรรม เพราะทำให้เกิดความเจริญงอกงามแก่หมู่คณะ
ภาษาเป็นเครื่องบันทึกวัฒนธรรม
ภาษาเป็นตัวบันทึกเหตุการณ์ เรื่องราว และความคิดความเชื่อต่าง ๆ ของสังคมเอาไว้ เพื่อให้คนรุ่นหลังได้รู้เรื่องและสืบต่อไปยังคนรุ่นใหม่ไม่ขาดสาย “ภาษา” จึงเป็น “สื่อ” ทำให้เราสามารถรับรู้วัฒนธรรมของสังคมในสมัยก่อนได้ วัฒนธรรมบางอย่างมิได้บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร แต่อาศัยการบอกเล่าจดจำต่อ ๆ กันมา เช่น เพลงพื้นบ้าน เพลงกล่อมเด็ก นิทานชาวบ้าน ฯลฯ วัฒนธรรมบางอย่างได้บันทึกไว้
เป็นลายลักษณ์อักษร เช่น วรรณคดี จดหมายเหตุ ตำนาน พงศาวดาร เป็นต้น
วัฒนธรรมในการใช้ภาษาไทย
การสื่อสารให้เกิดผลสัมฤทธิ์ต้องพึงตระหนักในการเลือกใช้ถ้อยคำสำนวนให้เหมาะกับ กาลเทศะ บุคคล และวัตถุประสงค์
วัฒนธรรมในการใช้ภาษาเพื่อการสั่งสอน
ถ้อยคำที่ใช้เพื่อการสั่งสอน มีลักษณะ เป็น สำนวน ภาษิต สุภาษิต คำพังเพย คำอุปมาอุปไมย คำคม คำขวัญ คติพจน์ นิทานชาดก นิทานเทียบสุภาษิต พระธรรมเทศนา บทความ แหล่ เทศน์
ด้านการสมาคม
น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า
ด้านความรัก
ชิงสุกก่อนห่าม
ด้านการศึกษาอบรม
เมื่อน้อยให้เรียนวิชา ให้หาสินมาเมื่อใหญ่
ด้านการดำเนินชีวิตด้วยความรอบคอบ
สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
ด้านการพูดจา
พูดดีเป็นศรีแก่ตัว พูดชั่วอัปราชัย
วัฒนธรรมในการใช้ภาษาเพื่อสร้างสรรค์
การสร้างสรรค์วรรณกรรม เครื่องมือที่สำคัญคือภาษา เพราะวรรณกรรมเป็นผลิตผลของการใช้ภาษาเพื่อการสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรมประเภท วรรณคดี นิทาน เรื่องสั้น นวนิยาย บทละคร บันทึก จดหมาย เพลงพื้นเมือง เพลงไทยเดิม หรือเพลงไทยสากล ฯลฯ ระดับประถมศึกษาครูสามารถฝึกทักษะในการใช้ภาษาเพื่อสร้างสรรค์ได้มากมายหลายบทเรียน เช่น การบันทึกประจำวัน การเขียนคำขวัญและคำโฆษณา การเขียนเรียงความ การเขียนจดหมาย ฯลฯ
วัฒนธรรมในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร
ใช้ถ้อยคำที่สื่อความหมายได้แจ่มแจ้งชัดเจน
ทุบอิฐถมถนน ควรใช้ ทุบอิฐเพื่อถมถนน
ใช้ภาษาที่ช่วยให้เกิดความเข้าใจอันดีต่อกัน
ใช้ภาษาสุภาพไม่ใช้คำพูดหยาบคาย หรือใช้คำผวน ที่ทำให้ความหมาย เป็นไปในทางหยาบ
อ้าย อี ขี้ เยี่ยว สากกะเบือ ถั่วงอก ตากแดด
ใช้ภาษาให้ถูกต้องตามกาลเทศะ และเหมาะสมกับฐานะของบุคคล
ใช้ภาษาเสียงได้ถูกต้องชัดเจนเพื่อผลสัมฤทธิ์ในการสื่อสาร
แยกพยางค์ไม่ถูก
อาจอง [อาด-อง] ออกเสียงผิดเป็น [อา-จอง]
ออกเสียงรวมพยางค์
มหาวิทยาลัย [มะ-หา-วิด-ทะ-ยา-ลัย] เป็น [มะ-หา-ลัย], [มะ-หา-วิด-ทะ-ลัย], [มะ-หา-วิด-ชะ-ลัย]
ออกเสียงควบกล้ำไม่ชัด
ปลา เป็น ปา ครู เป็น ดู กลาย เป็น กาย
ออกเสียงไม่ถูกตามพจนานุกรม
อรsyน [ออ-ระ-หัน] หมายถึงสัตว์ในนิยาย ออกเสียงผิด เป็น [อะ-ระ-หัน]
ออกเสียง ร ล ไม่ชัด
รัก เป็น ลัก รัง เป็น ลัง เรียน เป็น เลียน
ใช้ภาษาด้วยถ้อยคำที่เลือกเฟ้นเป็นพิเศษ ให้เหมาะกับโอกาสและ พิธีการต่าง ๆ
การกล่าวคำขอบใจ
การกล่าวขอความช่วยเหลือ
การกล่าวคำขอโทษเมื่อทำผิดพลาด
การกล่าวคำอวยพร
การกล่าวคำทักทาย
ใช้ภาษาได้ถูกต้องตามแบบแผนของภาษาไทย
ไม่ควรใช้คำภาษาต่างประเทศ ที่สามารถใช้แทนได้ด้วยภาษาไทย
ใช้ข้อความว่า “เหตุการณ์ที่ทำให้ตื่นเต้น” แทนคำว่า “เซอร์ไพรซ์”
ไม่ควรใช้คำไทย โดยไม่คำนึงถึงความหมายและชนิดของคำเดิม
ความสุขที่คุณดื่มได้ สะอาดจนคุณดมได้
ไม่ควรเขียนสะกดการันต์ผิดอักขรวิธีไทย
หญ่าย จริงมั๊ย ตะก่อน ปีนึง
ไม่ควรตัดคำหรือย่อคำเอาตามใจชอบ
“งบ” ตัดมาจากคำว่า “งบประมาณ” “ยัน” ตัดมาจากคำว่า “ยืนยัน”
ไม่ควรใช้ภาษาสแลง
เจ๋ง งี่เง่า เด๊ดสะมอเร่ ลุ้น ปวดกะลาเฮด
ไม่ควรใช้ประโยคที่ผิดแบบแผน หรือผิดโครงสร้างของภาษาไทย
สามตำรวจใหญ่ประชุมลับ ข้อสอบนี้ยากส์ ผมเปล่าทำ
ใช้สำนวนให้ถูกต้องเหมาะสม
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมในพื้นที่ปฏิบัติการโรงเรียน
ภาษาเป็นเครื่องถ่ายทอดวัฒนธรรมไว้มิให้สูญหาย
ภาษาเป็นเครื่องสะท้อนให้เห็นวิถีชีวิตของคนในชาติ
ภาษาแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการทางด้านวัฒนธรรมของแต่ละสังคม
ภาษาเป็นเครื่องแสดงระดับของชนชั้นหรือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในสังคม
ภาษาเป็นเครื่องชี้ให้เห็นถึงความเจริญก้าวหน้า หรือความล้าหลังของวัฒนธรรม
ภาษาสะท้อนให้เห็นที่มาหรือประวัติของวัฒนธรรมในสังคม
ภาษาเป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เราเรียกว่า “วัฒนธรรมสัญลักษณ์” ซึ่งคนในสังคม
จะใช้เป็นเครื่องมือในการติดต่อสื่อสาร และถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดต่างๆ