Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ความสัมพันธ์ระหว่าง ภาษาและวัฒนธรรม, นส.พัชราภรณ์ พลตาล 60206688 วศ…
ความสัมพันธ์ระหว่าง
ภาษาและวัฒนธรรม
ภาษาเป็นวัฒนธรรม
วัฒนธรรม หมายถึง ลักษณะที่แสดงถึงความเจริญงอกงาม ความเป็นระเบียบเรียบร้อย ความกลมเกลียวก้าวหน้าของชาติ และศีลธรรมอันดีของประชาชน
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2555 ได้กล่าวว่า“ภาษา”คือ“ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความหมายของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่นภาษาจีนหรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ
ประเภทของภาษา
วัจนภาษา (verbal language) คือ ภาษาถ้อยคำ
อวัจนภาษา (non - verbal language) คือ ภาษาที่ไม่ใช่ถ้อยคำแต่เป็นภาษาซึ่งแฝงอยู่
ประเภทของวัฒนธรรม
วัฒนธรรมที่เป็นวัตถุ (material culture) หรือวัฒนธรรมที่เป็นรูปธรรม ได้แก่ สิ่งของเครื่องใช้ และสิ่งประดิษฐ์ต่าง ๆ
วัฒนธรรมที่ไม่ใช่วัตถุสิ่งของ (Non – Material culture) หรือวัฒนธรรมที่เป็นนามธรรม คือ สิ่งที่ไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้เป็นนามธรรม ได้แก่ ค่านิยม
ภาษาเป็นเครื่องบันทึกวัฒนธรรม
หมายถึง ภาษา เป็น “สื่อ” ที่ทำให้เราสามารถรับรู้วัฒนธรรมของสังคมในสมัยก่อนได้
วัฒนธรรมที่มิได้บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรแต่อาศัยการบอกเล่าจดจำต่อ ๆ กันมา เช่น เพลงพื้นบ้าน เพลงกล่อมเด็ก นิทานชาวบ้าน
วัฒนธรรมที่ได้บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เช่น วรรณคดี จดหมายเหตุ ตำนาน พงศาวดาร เป็นต้น
วัฒนธรรมในการใช้ภาษาไทย
จุดมุ่งหมายในการใช้ภาษาตามแนววัฒนธรรม
ใช้ภาษาเพื่อสร้างสรรค์
เครื่องมือที่สำคัญคือภาษา เพราะวรรณกรรมเป็นผลิตผลของการใช้ภาษาเพื่อการสร้างสรรค์และถูกใช้เพื่อสุนทรีย์และเพื่ออารมณ์
ใช้ภาษาเพื่อสั่งสอน
ฐะปะนีย์ นาครทรรพ ได้กล่าวถึงภาษาที่ใช้เพื่อการสั่งสอนนี้ว่า “เป็นการกลั่นกรองความคิดและสติปัญญา อันลึกซึ้ง เฉียบแหลม แสดงถึงความเป็นอัจฉริยะของบรรพชนชาวไทยที่ถ่ายทอดวัฒนธรรมมายังลูกไทยหลานไทยจนถึงปัจจุบันและสืบต่อไปถึงอนาคต สะท้อนให้เห็นภาพสังคมไทย และอุปนิสัยใจคอของคนไทยอย่างชัดเจน
ใช้ภาษาเพื่อสื่อสาร
คือ สามารถใช้ภาษาเป็นสื่อได้ตามความต้องการผู้รับสารพอใจ ทั้งยังแสดงถึงความเจริญของสังคมและการสืบทอดวัฒนธรรมทางภาษา
ลักษณะวัฒนธรรมในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร
ใช้ภาษาได้ถูกต้องตามแบบแผนของภาษาไทย
ใช้ภาษาเสียงได้ถูกต้องชัดเจนเพื่อผลสัมฤทธิ์ในการสื่อสาร การออกเสียงผิดพลาด อาจทำให้ผู้รับสารเข้าใจผิด หรือไม่เข้าใจได้
ใช้ภาษาสุภาพไม่ใช้คำพูดหยาบคาย หรือใช้คำผวน ที่ทำให้ความหมาย เป็นไปในทางหยาบโลน
ใช้ถ้อยคำที่สื่อความหมายได้แจ่มแจ้งชัดเจน ไม่ใช้ถ้อยคำที่มีความหมายกำกวม
ใช้ภาษาที่ช่วยให้เกิดความเข้าใจอันดีต่อกัน
ใช้ภาษาให้ถูกต้องตามกาลเทศะและเหมาะสมกับ ฐานะของบุคคล
ใช้ภาษาด้วยถ้อยคำให้เหมาะกับโอกาสและพิธีการต่าง ๆ
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม
ภาษาเป็นองค์ประกอบส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เราเรียกว่า “วัฒนธรรมสัญลักษณ์”
ภาษาเป็นเครื่องชี้ให้เห็นถึงความเจริญก้าวหน้า หรือความล้าหลังของวัฒนธรรม
ภาษาแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการทางด้านวัฒนธรรมของแต่ละสังคม
ภาษาเป็นเครื่องถ่ายทอดวัฒนธรรมไว้มิให้สูญหาย
ภาษาเป็นเครื่องสะท้อนให้เห็นวิถีชีวิตของคนในชาติ
ภาษาเป็นเครื่องแสดงระดับของชนชั้นหรือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในสังคม
ภาษาสะท้อนให้เห็นที่มาหรือประวัติของวัฒนธรรมในสังคม
นส.พัชราภรณ์ พลตาล 60206688 วศ.ฟิสิกส์