Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การดูแลผู้ป่วยที่ได้รับออกซิเจนและการดูดเสมหะ - Coggle Diagram

- - - - เติมก๊าซที่สาคัญ
      - กำจัดก๊าซของเสียจากร่างกาย
      - รักษาสมดุล กรด - เบส
    - - จมูก
        
        ใช้เพื่อเป็นทางเข้าของอากาศ มีหน้าที่ในการดักจับฝุ่นละออง และเพิ่มความชุ่มชื้นของอากาศ
      - โพรงจมูกและช่องคอ
        
        หน้าที่
        
        เพิ่มอุณหภูมิ
        
        ดักจับเชื้อโรค
        
        เพิ่มความชุ่มชื้นของอากาศ
      - ฝาปิดกล่องเสียง
        
        หน้าที่
        
        กันไม่ให้อาหารที่เรากลืนตกลงสู่ ระบบทางเดินหายใจ
      - กล่องเสียง
        
        ใช้ในการสร้างเสียง
        
        เป็นทางเดินหายใจ
      - หลอดคอ หลอดลม และ หลอดลมฝอย
        
        หน้าที่
        
        ลำเลียงอากาศ
        
        ดักจับเชื้อโรค
        
        กำจัดเชื้อโรค
      - ถุงลม
        
        หน้าที่
        
        แลกเปลี่ยนแก๊ส ระหว่างอากาศที่ลำเลียงมากับเส้นเลือดฝอยที่ล้อมรอบ
  - - - เกิดขึ้นเมื่อกล้ามเนื้อที่ยึดซี่โครงหดตัว
      - กระดูกซี่โครงเลื่อนสูงขึ้น กระบังลมก็จะหดตัวและเลื่อนต่ำลง จึงทำให้ปริมาตรของช่องอกมีมากขึ้น
    - - เกิดขึ้นหลังจากการหายใจเข้า
      - กล้ามเนื้อที่ยึดซี่โครงมีการคลายตัว จึงทำให้กระดูกซี่โครงเลื่อนต่ำลง กระบังลมที่เลื่อนต่ำลงก็จะกลับเลื่อนตัวสูงขึ้น ทำให้ปริมาตรของช่องอกลดลง
    - - เป็นกระบวนการทางเคมีที่เกิดขึ้นระหว่างก๊าซออกซิเจนกับสารอาหารภายในเซลล์
  - - - เป็นการหายใจที่ไม่สามารถบังคับได้
      - สมองส่วน pons และ medulla เป็นตัวสร้างและส่งสัญญาณประสาทไปกระตุ้นกล้ามเนื้อที่เกี่ยวข้องกับการหายใจ
        
        ทำให้การหายใจเข้า-ออกเกิดขึ้นได้อย่างเป็นจังหวะสม่ำเสมอทั้งในยามหลับและยามตื่น
      - ไม่จำเป็นต้องพะวงกับการสั่งการให้มีการหายใจ
    - - เป็นการหายใจที่สามารถบังคับได้
      - โดยสมองส่วนหน้า(cerebral cortex hypothalamus) และ สมองส่วนหลัง(cerebellum)
      - เราสามารถควบคุม บังคับหรือปรับการหายใจให้เหมาะสมกับพฤติกรรมต่าง ๆ ของร่างกายได้
- - - - การทำงานของเม็ดเลือดแดง
        
        หน้าที่
        
        ขนส่งก๊าซ เม็ดเลือดแดง
        
        เม็ดเลือดแดง
        
        หน้าที่
        
        หลักในการขนและส่งก๊าซในระบบหมุนเวียน
        
        มีอายุขัยประมาณ 120 วัน
        
        ประกอบด้วย
        
        Hemoglobin
        
        หน้าที่
        
        จับกับก๊าซเพื่อการขนส่ง
        
        97 %
      - ความดันออกซิเจน
        
        ความดันออกซิเจนและการขนส่งสู่เนื้อเยื่อ
        
        เม็ดเลือดแดงจะปล่อยออกซิเจนจำนวนน้อยสู่กระแสเลือดเพื่อส่งไปหาเซลล์ต่างๆ
        
        เลือดเป็นตัวกลางการส่งผ่านออกซิเจนสู่เซลล์
        
        เม็ดเลือดแดงเป็นถังเก็บออกซิเจน
      - การหมุนเวียน
        
        กลไกการขนส่งมี 2 อย่างที่เป็นหลัก
        
        การขนส่งคาร์บอนไดออกไซด์
        
        hemoglobin ในเม็ดเลือดแดง
        
        คาร์บอนไดออกไซด์ไปรวมกับน้ำ
        
        เพื่อเกิดสารประกอบ กรดคาร์บอนิก (H2CO3) และแตกตัว
        เป็นไฮโดรเจนไออน (H+) กับไบคาร์บอเนต (HCO3)
- - - - ทำให้ร่างกายได้ออกซิเจนน้อยกว่าปกติ
- - - - Temperature: T
      - Pulse: P
      - Respiration: R
      - Blood pressure: BP
    - - สังเกตพบ ผู้ป่วยมีอาการหายใจไม่สะดวก หายใจลำบากเมื่อนอนราบต้องนั่งหายใจหลังจากนอนหลับไปแล้วระยะหนึ่งต้องลุกขึ้นมานั่งหายใจ
      - อาการ
        
        กระสับกระส่าย
        
        หายใจไม่สม่ำเสมอเวลาหายใจเข้าจะลึกกว่าเวลาหายใจออก
        
        เมื่อหายใจเข้ามีเสียงดัง
        
        แสดงอาการหายใจหอบสังเกตจากปีกจมูกบาน
    - - ชีพจรเต้นเร็วผิดปกติ
      - ความดันโลหิตเพิ่ม
      - เจ็บหน้าอก
    - - ความรู้สึกตัวของผู้ป่วยเปลี่ยนแปลง
      - กระสับกระส่าย
      - สับสน
      - มึนศีรษะ
      - ปวดศีรษะ
      - เพ้อ
      - หมดสติ
      - ชัก
    - - ผิวหนังผู้ป่วยเย็น
      - ซีด
    - - อาการ
        
        คลื่นไส้
        
        อาเจียนในระยะแรก
  - - - เป็นการตรวจเพื่อหาประสิทธิภาพการทำงานของปอด
      - การนำเป็นการตรวจเพื่อหา
        ประสิทธิภาพการทำงานของปอด
        
        ประกอบด้วย
        
        pH
        
        เป็นตัวชี้วัดภาวะความเป็นกรดด่างของร่างกาย
        
        ค่าปกติ อยู่ระหว่าง 7.35-7.45
        
        PaCO2
        
        เป็นการวัดความดันของคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ในเลือด
        
        ค่าปกติอยู่ระหว่าง 35-45 mmHg
        
        PaO2
        
        เป็นตัวบ่งชี้ให้ทราบถึงปริมาณของออกซิเจน (O2) ในเลือดที่จับกับ Hemoglobin
        
        ค่าปกติอยู่ระหว่าง 80-100 mmHg
        
        HCO3
        
        เป็นการวัดค่าความเข้มข้นไฮโดรเจนไอออน (HCO3) ในเลือด
        
        ค่าปกติอยู่ระหว่าง 18-25 mEg/L
        
        SaO2
        
        เป็นค่าเปรียบเทียบระหว่าง Hemoglobin ที่มี O2 ที่อิ่มตัวกับความสามารถสูงสุดของHemoglobin
        
        ค่าปกติอยู่ระหว่าง 97-100 %
    - - ใช้ pulse oximeter เป็นอุปกรณ์ที่วัดร้อยละของฮีโมโกลบิน
      - ค่าการอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือดปกติอยู่ระหว่าง 98 - 99% หากวัด SPO2ได้น้อยกว่า 90% จำเป็นต้องได้รับการรักษา ยกเว้นผู้ป่วยโรคปอดอุดตันเรื้อรัง
    - - ค่าฮีโมโกลบินปกติในผู้หญิง11.5 – 16.5 gm % (กรัมเปอร์เซนต์) และในผู้ชาย 13.0 - 18 gm % (กรัมเปอร์เซนต์)
- - - - การอักเสบหรือการบวมบริเวณทางเดินหายใจ
        
        มีอาการไอน้อยกว่า 2 สัปดาห์
        
        เกิดจากไข้หวัด การติดเชื้อของทางเดินหายใจส่วนบนและส่วนล่าง
        
        ไอมากกว่า 2 สัปดาห์
        
        เกิดจากหลอดลมอักเสบ จมูกและไซนัสอักเสบเรื้อรัง หอบหืด หลอดลมอักเสบเรื้อรัง ปอดอักเสบเรื้อรัง จากการติดเชื้อ หรือมะเร็งหลอดลม
      - ฝุ่น ควัน สารเคมี อาหาร หรือน้ำที่สำลักเข้าไป
      - ความร้อน - เย็นของอากาศ
        
        ทำให้การไอมากขึ้น
    - - ไอแห้ง ๆ ไม่มีเสมหะ
      - ไอมีเสมหะ
        
        เสมหะที่เป็นหนอง
        
        เกิดจากการติดเชื้อในทางเดินลมหายใจ
        
        เสมหะที่ไม่เป็นหนอง
    - - 1.ประเมินประสิทธิภาพการไอ
      - 2.สังเกตและบันทึกลักษณะ
      - 3.ถ้าไอมีเสมหะให้สังเกต บันทึกจานวน ลักษณะ สี และกลิ่นของเสมหะ
      - 4.ดูแลความสะอาดของปาก ฟัน และสิ่งแวดล้อม
      - 5.กระตุ้นให้ดื่มน้าอุ่นบ่อย ๆ และปริมาณมาก
      - 6.กระตุ้นให้เปลี่ยนอิริยาบถบ่อย ๆ
      - 7.สอนการไออย่างมีประสิทธิภาพ
      - 8.ดูแลให้ยาเพื่อช่วยบรรเทาอาการไอตามแผนการรักษาของแพทย์
  - - - ไอจนมีเลือดสดออกมา
        
        พบในวัณโรคปอด
      - ไอจนมีเลือดปนออกมา
        
        คือ มีเสมหะและเลือดปนเป็นเนื้อเดียวกัน
        
        พบในโรคมะเร็งของหลอดลม หรือวัณโรคปอด
      - ไอจนมีเลือดออกเป็นสาย
        
        พบในโรคหลอดลมอักเสบเฉียบพลันและเรื้อรัง หรือมะเร็งหลอดลม
      - อจนมีเสมหะสีคล้ายสนิม
        
        พบในวัณโรคปอด
    - - อุบัติเหตุ
      - การอักเสบ
        
        เกิดอาการไออย่างรุนแรง หรือมีแผลในคอ กล่องเสียง หลอดลมใหญ่ และในเนื้อปอด
      - เนื้องอก และมะเร็ง
      - ความผิดปกติของหลอดเลือดและโรคปอดต่าง ๆ
    - - 1.ให้ผู้ป่วยพักผ่อนและให้การหายใจเคลื่อนไหวน้อยที่สุด
      - 2.ประเมินชีพจร หายใจ และความดันโลหิต
      - 3.ถ้าเสียเลือดมาก อาจต้องให้เลือด และพยาบาลจะต้องเฝ้าระวังการแพ้เลือด
      - 4.ผู้ป่วยอาจตกใจมาก ทำให้มีอาการหายใจเร็วขึ้นพยาบาลต้องคอยปลอบโยน ให้กาลังใจ และให้การดูแลจนผู้ป่วยควบคุมตนเองได้
  - - - กินอิ่มมากเกินไป
      - ดื่มเครื่องดื่มพวกที่ทำให้เกิดแก๊ส
      - ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
      - สูบบุหรี่จัด
    - - 1.ให้ดมสารที่มีกลิ่นฉุน
      - 2.ให้ชิมของเปรี้ยวจัด
      - 3.แนะนำให้หายใจเข้าออกในถุงปิด
      - 4.แนะนำให้กลั้นหายใจเป็นพัก ๆ
      - 5.ใช้เทคนิคเบี่ยงเบนความสนใจ
      - 6.ดูแลความปลอดภัยจากสิ่งแวดล้อม
  - - - สาเหตุเกี่ยวกับทางเดินหายใจ
        
        ทางเดินหายใจอุดกั้น หรือปอดถูกทาลาย
      - สาเหตุเกี่ยวกับหัวใจ
        
        การทำงานของหัวใจไม่ดี
      - สาเหตุเกี่ยวกับประสาท
        
        ทำให้การควบคุมการหายใจไม่ดี
    - - 1.ดูแลให้ผู้ป่วยนอนศีรษะสูง และให้ออกซิเจนร่วมด้วย
      - 2.ดูแลประคับประคองด้านจิตใจ และประเมินสัญญาณชีพตามความเหมาะสม ทุก 1 - 2ชั่วโมง
      - 3.เตรียมอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ
      - 4.ดูแลให้ยาขยายหลอดลม หรือยาขับเสมหะ ตามแผนการรักษา
      - 5.ดูแลให้ออกซิเจนชนิดละอองฝอย
      - 6.ฝึกให้ผู้ป่วยหายใจและการไออย่างมีประสิทธิภาพ
  - - - สาเหตุจากเยื่อหุ้มปอดอักเสบ
      - สาเหตุจาก เยื่อหุ้มหัวใจอักเสบมักเป็นตรงบริเวณหัวใจ และเจ็บตลอดเวลา
      - สาเหตุจากหัวใจ
      - สาเหตุจากหลอดลมอักเสบ
      - สาเหตุจากเส้นประสาท
      - สาเหตุจากกล้ามเนื้ออักเสบ
    - - 1.สังเกตอาการ
      - 2.ประเมินหาสาเหตุของอาการ
      - 3.จัดเตรีมอุปกรณ์การให้ออกซิเจนและพิจารณาให้ออกซิเจนแก่ผู้ป่วย
- - - - วิตกกังวล กระสับกระส่าย
      - ระดับการมีสมาธิลดลง
      - ระดับความรู้สึกตัวลดลง
      - ความอ่อนเพลีย เหนื่อยล้าเพิ่มขึ้น
      - มีอาการวิงเวียนศีรษะคล้ายบ้านหมุน
      - แสดงพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไป
      - อัตราการเต้นของชีพจรเร็วขึ้น
      - ช่วงแรกอัตราการหายใจเร็วและลึก ระยะต่อมาจะเปลี่ยนเป็นหายใจสั้นและตื้น
      - ความดันโลหิตลดลง
      - หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
      - มีภาวะซีด
      - มีอาการเขียวคล้ำ
      - เป็นภาวะขาดออกซิเจนเรื้อรัง
      - อาการหายใจลำบาก
    - - เป็นการรักษาภาวะพร่องออกซิเจนทำให้ออกซิเจนในเลือดต่ำ
      - เป็นการลดอาการขาดออกซิเจนเรื้อรัง
      - เป็นการช่วยการทำงานของระบบทางเดินหายใจ หัวใจ และระบบการไหลเวียนโลหิตและหลอดเลือดจากภาวะพร่องออกซิเจน
    - - มีภาวะขาดออกซิเจนในเลือด
      - เสี่ยงต่อการเกิดภาวะ hypoxemia
      - เกิดภาวะบาดเจ็บขั้นรุนแรง
      - ภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดชนิดเฉียบพลัน
      - การให้ออกซิเจนเป็นเวลาช่วงสั้น ๆ ในการทำผ่าตัด
    - - อาจเกิดภาวะกดการหายใจผู้ป่วยที่หายใจเอง
      - อาจเกิดภาวะปอดแฟบ
      - ควรระวังการให้ออกซิเจนในผู้ป่วยที่ได้รับพิษจาก paraquat
      - ขณะทำผ่าตัดด้วยวิธีเลเซอร์ในทางเดินหายใจ
      - ควรระวังการให้ความชื้นร่วมกับออกซิเจน
      - การมีความเข้มข้นระดับสูงของออกซิเจน
    - - 1.หมั่นสังเกตและประเมินภาวะของผู้ป่วย
      - 2.หมั่นตรวจดูอุปกรณ์ที่ให้ออกซิเจน
      - 3.ดูแลทางเดินหายใจโดยท่าทางเดินหายใจ
      - 4.ดูแลความสะอาดของจมูกและปากบ่อยๆ หรือ ทุก 2 - 3 ชั่วโมง
      - 5.ดูแลด้านจิตใจ เพื่อลดความวิตกกังวลของผู้ป่วยและญาติ
- - - - การให้ออกซิเจนชนิดเขี้ยว
        
        จะได้ออกซิเจนร้อยละ 30 – 40
        
        ข้อดี
        
        ผู้ป่วยสามารถดื่มน้ำหรือรับประทานอาหารได้โดยไม่ต้องปลดสายออก
        
        ข้อเสีย
        
        อาจมีการระคายเคืองช่องจมูกทั้งสองข้าง ทำให้เยื่อบุจมูกบวมและมีน้ามูกออกมาอุดทำให้ท่อตันได้
      - การให้ออกซิเจนทางหน้ากาก
        
        Simple mask
        
        เป็นชนิดที่ให้ออกซิเจนความเข้มข้นร้อยละ 40-50
        
        Reservoir bag
        
        ให้ความเข้มข้นสูงกว่าร้อยละ 60–90
        
        Non rebreathing mask
        
        ลักษณะคล้าย partial rebreathing ยกเว้นรูระบายอากาศส่วนหน้ากากลักษณะเป็นลิ้นไหลทางเดียว
    - - การให้ออกซิเจนชนิดT- piece
        
        เป็นอุปกรณ์ให้ออกซิเจนผู้ป่วยที่มีท่อทางเดินหายใจ ทำด้วย
        พลาสติกเบา เพื่อไม่ให้ดึงรั้งท่อเจาะหลอดลมคอ
        
        ลักษณะเป็นท่อสายลูกฟูก เรียกว่า corrugated tube
      - tracheostomy collar
        
        เป็นอุปกรณ์คล้ายหน้ากากคล้องไว้กับคอ ครอบบนท่อเจาะหลอดลมคอ ออกซิเจนจะไหลเข้าทางรูเปิดขณะหายใจเข้า
      - การให้ออกซิเจนชนิด croupette tent
        
        เป็นอุปกรณ์ให้ออกซิเจนที่ครอบตัวผู้ป่วยลักษณะคล้ายเต็นท์
      - การให้ออกซิเจนชนิด hood
        
        เป็นอุปกรณ์ใช้ครอบศีรษะและไหล่ผู้ป่วยเด็ก
      - endotracheal tube: ET
        
        เป็นท่อช่วยหายใจซึ่งแพทย์จะใส่ท่อนี้เข้าไปในหลอดลมของผู้ปุวย แล้วต่อเข้ากับเครื่องช่วยหายใจ
  - - - ให้ความชื้นในส่วนต้นของทางเดินหายใจ 30 – 40 %
    - - ให้ความชื้นในทางเดินหายใจที่อยู่ลึกเหมาะกับผู้ป่วยที่มีเสมหะเหนียว
  - - - เป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการควบคุมการไหลของ
        ออกซิเจนออกจากแหล่งจัดเก็บออกซิเจน
    - - เป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการควบคุมการไหลของออกซิเจนออกจากแหล่งจัดเก็บออกซิเจนมาตามระบบท่อ
- - - - วิธีการปฏิบัติ
        
        1.ตรวจดูให้แน่ใจว่าจมูก หลอดลม ไม่มีน้ำมูก หรือเสมหะ และไม่มีอาการบวมคั่ง
        
        2.ช่วยเหลือผู้ป่วยจัดท่าให้อยู่ในท่าที่สบาย
        
        3.สอนผู้ป่วยให้หายใจเข้าลึกๆ ทางจมูก (ปิดปากให้สนิท)
        
        4.แนะนำให้ผู้ป่วยหยุดหายใจช้าๆ หลังหายใจเข้าลึกเต็มที่แล้วเป่าลมออกทางปากช้า ๆ
        
        5.กระตุ้นให้ผู้ป่วยหดเกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้องไล่อากาศออกจากปอดให้มากที่สุด
        
        6.อธิบายให้ผู้ป่วยเป่าลมออกทางปากช้า ๆ ประมาณ 2 – 3 เท่า ของระบบการหายใจเข้า
        
        7.หลังจากฝึกปฏิบัติจนชานาญแล้ว อาจใช้ของหนักประมาณ 5 ปอนด์
        
        8.ให้ผู้ป่วยฝึกหายใจโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องหรือกระบังลมหายใจครั้งละ 10 – 20 นาที ทุกชั่วโมง
    - - วิธีการปฏิบัติ
        
        ช่วยเหลือผู้ป่วยจัดท่าให้อยู่ในท่าที่สบาย
        
        แนะนาผู้ป่วยให้หายใจเข้าลึกๆ ทางจมูก (ปิดปากให้สนิท)
        
        แนะนำผู้ป่วยให้หายใจออกทางปากช้า ๆ
        
        อธิบายให้ผู้ป่วยตั้งใจเป่าลมออกทางปากช้า ๆ
        
        ใช้วิธีการหายใจ
        
        เนื่องจากหายใจลำบาก ถ้าผู้ป่วยฝึกปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง จะช่วยลดความวิตกกังวลของผู้ป่วย
    - - วิธีการปฏิบัติ
        
        จัดท่าให้ผู้ปุวยหายใจเข้าลึก ๆ และไอได้สะดวก
        
        รวบตรึงบริเวณผ่าตัดด้วยหมอน
        
        แนะนำให้ผู้ป่วยหายใจเข้าลึก ๆ อย่างช้า ๆ
        
        แนะนำผู้ป่วยให้กลั้นหายใจและไอออกแรงๆ
        
        เตรียมกระดาษเยื่อและชามรูปไต หรือกระโถนให้ผู้ป่วย
  - - - เครื่องดูดเสมหะ
        
        mobile suction
        
        wall suction
      - มี 2 วิธี
        
        การดูดเสมหะทางจมูกหรือปาก
        
        เป็นการดูดเสมหะผ่านทางจมูก หรือ nasal airway
        
        การดูดเสมหะทางท่อช่วยหายใจหรือทางท่อหลอดคอ
        
        เป็นการดูดเสมหะผ่านท่อช่วยหายใจ Endotracheal หรือทางท่อเจาะคอที่เจาะผ่านหลอดลมออกมาภายนอก
    - - สังเกตแบบแผนและลักษณะการหายใจค่อนข้างแรงมาก
      - ฟังเสียงปอดได้ยินเสียงเสมหะ
      - สังเกตอาการเหนื่อย หายใจลำบาก
      - สังเกตลักษณะสีผิว เล็บ และริมฝีปาก
      - สังเกตอาการซึมลงของผู้ป่วย
      - ประเมินอาการไอมีประสิทธิภาพที่จะขับเสมหะออกได้ลดลง
      - สังเกตลักษณะเสมหะ เหนียว และมีจานวนมาก
      - สังเกตอาการอาเจียนหรือขย้อนอาหารอยู่ในปาก
      - อาการแทรกซ้อน
        
        แรงกด หรือการระคายเคืองบริเวณรูจมูกและริมฝีปากอาจทาให้เกิดแผล หรือเกิดแผลจากการดูดเสมหะหลาย ๆ ครั้ง
        
        มีโอกาสติดเชื้อได้ง่าย
        
        เกิดการระคายเคืองของเยื่อบุทางเดินหายใจ ในขณะดูดเสมหะ
        
        เกิดการสำลักจากการกระตุ้น gag reflex หรือจัดท่าผู้ป่วยไม่ถูกต้อง
        
        ริมฝีปากแห้งเกิดเป็นแผลได้ง่าย
        
        เกิดความผิดปกติในผู้ป่วยโรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง และเกิดภาวะความดันในสมองสูง
    - - แสดงท่าทางสุภาพอ่อนโยน
      - อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าในถึงวัตถุประสงค์และความจาเป็นของการดูดเสมหะ
      - บอกให้ผู้ป่วยทราบก่อนว่า “จะทำการดูดเสมหะอย่างเบามือที่สุด ถ้าเจ็บหรือทนไม่ไหวให้ยกมือขึ้น”
      - อธิบายให้ผู้ป่วยเข้าใจว่าจะมีการหายใจลำบากในขณะดูด
      - ทำการดูดเสมหะด้วยความเบามือ และนุ่มนวล
      - หลังดูดเสมหะเสร็จเช็ดทาความสะอาด เก็บของใช้ และจัดสิ่งแวดล้อมให้เรียบร้อย
      - พูดให้กำลังใจก่อนเดินออกจากเตียงผู้ป่วย
    - - การเก็บเสมหะส่งตรวจ
        
        ได้เสมหะแล้วบ้วนลงภาชนะสะอาดชนิดมีฝาปิด ควรตรวจดูให้แน่ใจว่าเป็นเสมหะไม่ใช่น้ำลาย
      - การตรวจเสมหะแบบเพาะเชื้อ
        
        มีปฏิกิริยาต่อยาปฏิชีวนะตัวใด และเพื่อปรับเปลี่ยนแผนการรักษา
- - - - simple mask
      - ชนิดมีถุง