Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ทักษะทางภาษาเพื่อการสื่อสาร - Coggle Diagram

- - - - การมีสมาธิต่อสิ่งที่เราได้ยินนั้น (Concentration)เมื่อเสียงกระทบโสตประสาท และเราพุ่งความสนใจที่จะฟัง เราก็สามารถรับรู้เรื่องราวหรือสาระที่เกิดจากเสียงนั้นได้
      - การได้ยินเสียงที่มากระทบโสตประสาท เสียงพูดหรือเสียงใด ๆ จะผ่านหูไปกระทบโสตประสาท ในขั้นนี้เรายังไม่เรียกว่า การฟังเพราะการฟังนั้นกินความไปไปถึงการรับรู้และเกิดความเข้าใจต่อไปด้วย
      - การตอบสนอง (Reaction) ต่อสารที่ได้ยินนั้น
      - การเข้าใจสิ่งที่ได้ยิน (Comprehension)
      - การตีความสิ่งที่ได้ยิน (Interpretation) ตามความคิด ความรู้ และประสบการณ์ของผู้ฟัง
    - - การฟังเพื่อเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ คือ การฟังที่ผู้ฟังมีจุดมุ่งหมายที่จะหาความรู้ ความเข้าใจ และประเมินค่าเรื่องที่ได้ฟัง เช่น การฟังการบรรยายในชั้นเรียน การฟังปาฐกถา การฟังการอภิปราย ฯลฯ ลักษณะการฟังแบบนี้เป็นการฟังอย่างจริงจัง ผู้ฟังจะต้องสามารถจับใจความสำคัญ และจดจำรายละเอียดปลีกย่อยที่สำคัญได้
      - การฟังเพื่อเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ คือ การฟังที่ผู้ฟังมีจุดมุ่งหมายที่จะหาความรู้ ความเข้าใจ และประเมินค่าเรื่องที่ได้ฟัง เช่น การฟังการบรรยายในชั้นเรียน การฟังปาฐกถา การฟังการอภิปราย ฯลฯ ลักษณะการฟังแบบนี้เป็นการฟังอย่างจริงจัง ผู้ฟังจะต้องสามารถจับใจความสำคัญ และจดจำรายละเอียดปลีกย่อยที่สำคัญได้
    - - พยายามหาประโยชน์จากการฟัง
      - พยายามจดบันทึกทุกครั้งในขณะที่ฟัง
      - ขณะฟัง ต้องหมั่นฝึกปฏิบัติให้ได้ตามขั้นตอนการฟัง
      - ปัญหาการจับใจความสำคัญ
      - ต้องรู้จักสังเกตอวัจนภาษาของผู้พูด
      - ไม่เป็นคนใจแคบ
      - ฟังอย่างสุภาพและตั้งใจจริง
      - ฟังให้ครบ
      - ทำตัวให้มีความพร้อมที่จะรับฟัง
      - รักษามารยาทในการฟัง
  - - - ขั้นที่ 2 วิเคราะห์
      - ขั้นที่ 3 สรุป
      - ขั้นที่ 1 รวบรวมข้อมูล
      - ขั้นที่ 4 ประยุกต์และนำไปใช้
- - - - มีความกระจ่าง การทำให้ผู้อ่านเข้าใจเรื่องได้ตรงกับความต้องการของผู้เขียน
      - มีรูปแบบการเขียนเหมาะสมกับจุดมุ่งหมายและเนื้อหา
      - มีสัมพันธภาพ คือ การยึดอยู่ด้วยกัน
      - มีเนื้อหาดีและรายละเอียดเด่นชัด ผู้เขียนทุกคนย่อมมีความต้องการให้เรื่องที่ตนเขียน มีเนื้อหาดีรายละเอียดเด่นชัด เพื่อให้ได้งานเขียนที่ผู้อ่านยอมรับ
      - มีเอกภาพผู้เขียนต้องวางโครงเรื่อง และดำเนินการเขียนตามโครงเรื่องนั้นอย่างเคร่งครัด จะช่วยให้เรื่องมีขอบเขตจำกัด
      - มีจินตนาการที่สอดคล้องกับเนื้อหา มนุษย์มีจินตนาการมากบ้างน้อยบ้างกันทุกคน และต่างก็สนใจใคร่รู้จินตนาการของผู้อื่น ยิ่งเป็นจินตนาการที่สนุกสนาน ตื่นเต้นเร้าใจ ก็ยิ่งชอบจินตนาการจะมีส่วนในงานเขียนแต่ละประเภทไม่เท่ากัน การใช้จินตนาการไม่เหมาะสมก็จะทำลายลักษณะที่ดีของงานเขียนได้
      - มีจุดมุ่งหมายในการเขียนที่ชัดเจนการกำหนดจุดมุ่งหมายที่แน่นอนและชัดเจนของผู้เขียนจะช่วยให้งานเขียนนั้น ตรงไปสู่ทิศทางที่ต้องการ จนทำให้เรื่องไม่ชัดเจน
      - ใช้ภาษาถูกต้องเหมาะสม งานเขียนที่ดีต้องเขียนคำให้ถูกต้อง เลือกคำให้ได้ตรงตามความหมายที่ต้องการ รู้จักการหลากคำคือไม่ใช้คำซ้ำ ๆ ในที่ใกล้ ๆ กันจนเกิดความเบื่อหน่าย
    - - ควรศึกษาและหมั่นฝึกฝนในเบื้องต้นในเรื่อง “การเขียนย่อหน้า”
        
        หลักการเขียนย่อหน้า
        
        โดยทั่วไปย่อหน้ามีความยาวโดยประมาณ 4 บรรทัด หรือ 100 คำ เป็นอย่างน้อย แต่ไม่ควรเกิน 8 หรือ 10 บรรทัด หรือประมาณ 200 – 250 คำ
        
        ความสั้นยาวของแต่ละย่อหน้าในเรื่องหนึ่ง ๆ นั้น ไม่ควรให้แตกต่างกันมากนัก เช่น ย่อหน้าแรก 20 บรรทัด ย่อหน้าต่อไป 5 บรรทัดบ้าง 3 บรรทัดบ้าง
        
        การย่อหน้าต้องยาวพอที่จะอธิบายความคิดได้แจ่มแจ้ง ต้องไม่สั้นจนกลายเป็นการนำหัวข้อมาเรียงๆ กันโดยไม่อธิบายให้เห็นว่าหัวข้อนั้นสัมพันธ์กันอย่างไร