Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรม - Coggle Diagram

- - - - “เป็นการกลั่นกรองความคิดและสติปัญญา อันลึกซึ้ง เฉียบแหลม แสดงถึงความเป็นอัจฉริยะของบรรพชนชาวไทยที่ถ่ายทอดวัฒนธรรมมายังลูกไทยหลานไทยจนถึงปัจจุบันและสืบต่อไปถึงอนาคต สะท้อนให้เห็นภาพสังคมไทย และอุปนิสัยใจคอของคนไทยอย่างชัดเจน”
    - - ใช้ภาษาสุภาพไม่ใช้คำพูดหยาบคาย หรือใช้คำผวน ที่ทำให้ความหมาย เป็นไปในทางหยาบโลน แต่ควรใช้คำสุภาพแทน
      - ใช้ภาษาเสียงได้ถูกต้องชัดเจนเพื่อผลสัมฤทธิ์ในการสื่อสาร การออกเสียงผิดพลาด อาจทำให้ผู้รับสารเข้าใจผิด หรือไม่เข้าใจได้
      - ใช้ถ้อยคำที่สื่อความหมายได้แจ่มแจ้งชัดเจน ไม่ใช้ถ้อยคำที่มีความหมายกำกวม หรือถ้อยคำที่เป็นข้อความซึ่งมีความหมายโดยนัยไปในเชิงหยาบคาย
      - ใช้ภาษาได้ถูกต้องตามแบบแผนของภาษาไทย ไม่ควรใช้ภาษาที่มีลักษณะบางอย่างผิดไปจากแบบแผนที่ใช้กันโดยทั่วไป
      - ใช้ภาษาที่ช่วยให้เกิดความเข้าใจอันดีต่อกัน ทั้งนี้ย่อมขึ้นอยู่กับ มรรยาทการใช้ภาษาเป็นสำคัญ นั่นคือ นอกจากใช้ภาษาสุภาพ ไม่ใช้คำที่มีความไปในเชิงหยาบคายแล้ว ยังควรระวังในการกล่าวเท็จ กล่าวเกินจริง กล่าวคำส่อเสียด เพ้อเจ้อ หรือกล่าวคำที่เป็นการทำลายประโยชน์สุขของตนและผู้อื่นอีกด้วย
      - ใช้ภาษาให้ถูกต้องตามกาลเทศะ และเหมาะสมกับฐานะของบุคคล การใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ
      - ใช้ภาษาด้วยถ้อยคำที่เลือกเฟ้นเป็นพิเศษ ให้เหมาะกับโอกาสและ พิธีการต่าง ๆ เช่น การกล่าวคำทักทาย ขอโทษ อวยพร อำลา ฯลฯ
      - ใช้สำนวนให้ถูกต้องเหมาะสม คนไทยนิยมใช้ภาษาที่เป็นคติเตือนใจให้ข้อคิดด้วยถ้อยคำที่มีชั้นเชิง เป็นความเปรียบ เป็นคำกล่าวที่ดีงาม และแฝงนัยลึกซึ้ง กว้างขวาง ซึ่งแสดงถึงภูมิปัญญาของผู้คิด และความเฉลียวฉลาดที่เท่าทันกันระหว่างผู้ส่ง และผู้รับ จึงจะสื่อกันเข้าใจ
    - - ในการสร้างสรรค์วรรณกรรม ของชาตินั้น เครื่องมือที่สำคัญคือภาษา เพราะวรรณกรรมเป็นผลิตผลของการใช้ภาษาเพื่อการสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรมประเภท วรรณคดี นิทาน เรื่องสั้น นวนิยาย บทละคร บันทึก จดหมาย เพลงพื้นเมือง เพลงไทยเดิม หรือเพลงไทยสากล ฯลฯ ก็ตามภาษาเพื่อสร้างสรรค์เป็นภาษาพิเศษ คือถูกใช้เพื่อสุนทรีย์และเพื่ออารมณ์ จึงควรส่งเสริมให้เยาวชนเกิดความสนใจศึกษา จนกระทั่งเข้าใจ เข้าถึง และซาบซึ้ง ในวรรณกรรมล้ำค่าที่บรรพบุรุษสร้างสรรค์ไว้และยังมีอยู่เป็นจำนวนมากมาย ทั้งควรสนับสนุนให้เยาวชน ได้ใช้ความรู้ ความสามารถ สรรค์สร้างเพิ่มขึ้นด้วย
- - - - วัฒนธรรมบางอย่างมิได้บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร แต่อาศัยการบอกเล่าจดจำต่อ ๆ กันมา เช่น เพลงพื้นบ้าน เพลงกล่อมเด็ก นิทานชาวบ้าน ฯลฯ
      - วัฒนธรรมบางอย่างได้บันทึกไว้ เป็นลายลักษณ์อักษร เช่น วรรณคดี จดหมายเหตุ ตำนาน พงศาวดาร เป็นต้น