Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยที่มีแผล - Coggle Diagram

- - - - จากถูกความเย็นจัด (frost bite)
      - จากไฟฟ้าช็อต (electrical burn)
      - จากสารเคมีที่เป็นกรด (acid burn)
      - จากรังสี (radiation burn)
      - จากสารเคมีที่เป็นด่ำง (alkaline burn)
      - จากไฟไหม้ น้ำร้อนลวก (burn and scald)
    - - แผลที่เกิดจำกกำรปลูกผิวหนังซึ่งจะทำให้เกิดแผล
      - 2 ตำแหน่ง
        
        ส่วนที่ตัดผิวหนังออกมา (donor site)
        
        ส่วนที่เป็นแผลเดิม ที่นำผิวหนังส่วนที่ตัดออกมาปลูกผิวหนัง (receipt site)
  - - - ลักษณะของแผลมีขอบแผลติดกันอาจเกิดการติดกันเอง หรือจากการเย็บด้วยวัสดุเย็บแผล ไม่มีสารคัดหลั่ง
    - - ลักษณะของขอบแผลไม่ติดกัน หรือขอบแผลกว้าง มีสารคัดหลั่ง
  - - - ประเภทที่ 1 แผลผ่าตัดสะอาด
      - ลักษณะ
        
        การผ่าตัดไม่ผ่านระบบทางเดินหายใจ ระบบทางเดินอาหาร
        
        blunt trauma ที่ไม่มีการแทงทะลุหรือฉีกขาด เป็นแผลผ่าตัดชนิดปิด ถ้ามีท่อระบายต้องเป็นชนิดระบบปิด
        
        ไม่มีการอักเสบมาก่อน
        
        แผลที่ไม่มีกำรติดเชื้อ
    - - ประเภทที่ 2 แผลสะอาดกึ่งปนเปื้อน
      - ลักษณะ
        
        แผลที่มีการผ่าตัดผ่านระบบทำงเดินหายใจ, ระบบทางเดินอาหาร, ระบบทางเดินปัสสาวะ, เป็นการผ่าตัดที่เกี่ยวกับท่อน้ำดี, อวัยวะสืบพันธุ์ และช่อง oropharynx
    - - ประเภทที่ 3 แผลปนเปื้อน
      - ลักษณะ
        
        แผลเปิด (open wound) แผลสด (fresh wound) แผลจากการได้รับอุบัติเหตุแผลที่เกิดการปนเปื้อนสารคัดหลั่งจากระบบทางเดินอาหาร เป็นแผลที่มีการอักเสบเฉียบพลัน
    - - ประเภทที่ 4 แผลสกปรก/แผลติดเชื้อ
      - ลักษณะ
        
        แผลเก่า (old traumatic wound) แผลมีเนื้อตาย (gangrene) แผลมีการติดเชื้อมาก่อน แผลกระดูกหักเกิน 6 ชั่วโมง
  - - - เป็นแผลที่เกิดขึ้นเป็นระยะเวลานาน และรักษายาก หรือรักษาเป็นเวลานาน อาจมีอาการแทรกซ้อนตามมาภายหลัง
    - - เป็นแผลที่เกิดจากการขาดเลี้ยงไปเลี้ยงหรือเลือดมาเลี้ยงไม่เพียงพอ สาเหตุจากหลอดเลือดตีบแข็ง
    - - เป็นการเกิดแผล และรักษาให้หายในระยะเวลาอันสั้น หรือการหายของแผลเป็นไปตำมขั้นตอนการหายของบาดแผล
  - - - เป็นการรักษาแผลที่มีเนื้อตาย หรือแผลเรื้อรังโดยการปิดแผลสุญญากาศเพื่อช่วยให้แผลหายเร็วขึ้น
      - มีกลไกการทำงาน ดังนี้
        
        เพิ่มปริมาณเลือดมาสู่แผล ผลจากแรงระหว่างเนื้อเยื่อแผลกับแผ่นโฟมทำให้เลือดไหลมาสู่แผล
        
        กระตุ้นการงอกใหม่ของเซลล์ แรงจากการยืด (mechanical stretching)
        
        ลดการบวมของแผลและเนื้อเยื่อใกล้เคียงทันทีที่เปิดเครื่องดูดสุญญากาศ
        
        ลดแบคทีเรียในแผล
    - - เป็นแผลผ่าตัดซึ่งศัลยแพทย์เจำะผิวหนังเพื่อใส่ท่อระบายของเสียจากการผ่าตัดเป็นท่อระบำยระบบปิด
    - - เป็นแผลท่อระบายที่ศัลยแพทย์ ทำดารผ่าตัดเปิดหลอดลม เพื่อใส่ท่อช่วยหายใจในผู้ป่วยที่มีปัญหาของระบบทางเดินหายใจ
    - - เป็นแผลท่อระบายที่ศัลยแพทย์ ทำการเจาะปอด เพื่อใส่ท่อระบายของเสียออกจากปอดในผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพของปอด
    - - เป็นแผลท่อระบายที่ศัลยแพทย์ทำผ่าตัดเปิดลำไส้ใหญ่ออกทางหน้าท้อง เพื่อระบายอุจจาระในผู้ป่วยที่มีปัญหาของระบบทางเดินอาหาร
  - - - แรงกด (pressure)
        
        กำรนอนในท่าเดียวนาน ๆ ทำให้เลือดไหลเวียนไม่สะดวกเลือดไปเลี้ยงบาดแผลน้อยลงเกิดเป็นรอยแดง หรือทำให้แผลเกิดการลุกลามมากยิ่งขึ้น
      - ภาวะแวดล้อมแห้ง (dry environment)
        
        การหายของแผลและมีความเจ็บปวดน้อยในภาวะแวดล้อมชุ่มชื้นหายเร็ว 3-5 เท่า ในภาวะแวดล้อมแห้งกว่า
      - การได้รับอันตรายและอาการบวม (trauma and edema)
        
        การได้รับอันตรายทำให้เนื้อเยื่อเกิดอาการบวม (edema) อาการบวมส่งผลกระทบต่อกำรขนส่งออกซิเจน และสารอาหารเข้าสู่แผลทำให้แผลหายช้ำ
      - ภาวะเนื้อตาย (necrosis)
        
        slough
        
        มีลักษณะ
        
        สีเหลือง (yellow)
        
        เหนียว (stringy)
        
        เปียก (moist)
        
        หลวมยืดหยุ่น (loose) ปกคลุมบาดแผล
        
        eschar
        
        มีลักษณะ
        
        หนา เหนียว (thick) คล้ายหนังสัตว์มีสีดำ (black) ลักษณะเนื้อตายนี้ต้องตัดออกก่อนการทำความสะอาดแผล จะทำให้แผลหายได้ดีตามลำดับ
      - ความไม่สุขสบาย (incontinence)
        
        การปัสสาวะและอุจจาระกะปิดกะปอยทำให้ผิวหนังเปียกแฉะทำให้แผลสกปรกตลอดเวลา เป็นปัญหาในการดูแลแผล
      - การติดเชื้อ (infection)
        
        ทำให้แผลหายช้ำ ในกรณีที่ทีการติดเชื้อจึงต้องเก็บสิ่งตัวอย่างส่งตรวจ (specimen)
    - - อายุ (Age)
        
        คนที่มีอายุน้อยบาดแผลจะหายได้เร็วกว่าคนที่มีอายุมาก เพราะ มีภาวะการเจริญเติบโตและสุขภาพแข็งแรงกว่า โอกาสเกิดแผลเป็นได้น้อยกว่า
      - โรคเรื้อรัง (chronic disease)
        
        โรคที่มีผลกระทบต่อการหายของแผล
        
        โรคหลอดเลือดแดง (coronary artery disease)
        
        โรคเกี่ยวกับหลอดเลือดส่วนปลาย (peripheral vascular disease)
        
        มะเร็ง (cancer)
        
        เบาหวาน (diabetes mellitus)
      - น้ำในร่างกาย (body fluid)
        
        ผู้ป่วยอ้วนการหายของแผลค่อนข้างช้า เพราะเลือดไปเลี้ยงน้อยทำให้เซลล์ได้รับออกซิเจนและสารอาหารไม่พอเพียงต่อการหายของแผล
      - การไหลเวียนของโลหิตบกพร่อง (vascular insufficiencies)
        
        กรณีมีแผลของอวัยวะส่วนปลาย (lower extremities) โดยเฉพาะแผลเบาหวาน แผลกดทับ จะทำให้บำดแผลหายช้ากว่าที่ควรจะเป็น
      - ภาวะกดภูมิคุ้มกันและรังสีรักษา (immunosuppression and radiation therapy)
        
        การกดภูมิคุ้มกันอันเนื่องมำจากโรค หรือยาส่งผลทำให้แผลหายช้า
        
        การรักษำด้วยรังสีรักษาอาจเป็นสาเหตุทำให้เกิดแผลหรือเกิดการเปลี่ยนแปลงของสีผิวหนังในขณะหรือหลังการรักษา
      - ภาวะโภชนาการ (nutritional status)
        
        สารอาหารที่จำเป็นต่อการหายของแผล
        
        โปรตีน (protein)
        
        การสร้างเสริมและการซ่อมแซมเนื้อเยื่อ การขาดโปรตีน ทำให้การงอกขยายของเนื้อเยื่อใหม่ลดลง
        
        คาร์โบไฮเดรตและไขมัน (carbohydrate and fat)
        
        ช่วยในการเสริมสร้างพลังงาน ไขมันเป็นแหล่งเก็บรักษาพลังงาน เป็นส่วนประกอบของผนังเซลล์การขาดคาร์โบไฮเดรต และไขมันทำให้มีการสลายโปรตีนเพื่อนำมาใช้เป็นพลังงาน
        
        เกลือแร่ (minerals)
        
        มีความสำคัญต่อการทำหน้าที่ของ Collagen formation และ epithelialization
        
        วิตามิน (vitamins)
        
        วิตามิน C
        
        มีความสำคัญในการรวมตัวของ collagen ช่วยต่อต้านการติดเชื้อ สังเคราะห์ collagen สร้างหลอดเลือดฝอยใหม่ และสร้างความแข็งแรงของหลอดเลือด ไม่แตกง่าย
        
        วิตามิน A
        
        ช่วยสังเคราะห์ collagen และการงอกขยายใหม่ของเซลล์มีความสามารถในการต่อต้านเชื้อโรคของเซลล์ลดการติดเชื้อโดยทำให้ macrophage มารวมตัวกันบริเวณที่มีแผลเพิ่มมากขึ้น
        
        น้ำ (fluid)
        
        เป็นส่วนหนึ่งของภาวะโภชนาการที่มีความสำคัญมาก เพราะน้ำจะช่วยในการคงสภาพที่ดีของการไหลเวียนเลือดและส่งเสริมสภาพที่ดีของผิวหนัง ผู้ป่วยควรได้รับน้ำอย่างน้อยวันละ 2,000 มิลลิลิตร
- - - - เป็นแผลขนาดใหญ่ที่เนื้อเยื่อถูกทำลาย มีการสูญเสียเนื้อเยื่อบางส่วน ขอบแผลมีขนาดกว้างเย็บแผลไม่ได้ การรักษาโดยการทำแผลจนเกิดมีเนื้อเยื่อใหม่ (granulation tissue) มาปกคลุม
    - - เป็นแผลชนิดเดียวกับแผลทุติยภูมิ เมื่อทำการรักษาโดยกำรทำแผลจนมีเนื้อเยื่อเกิดใหม่ปกคลุมสีแดงสด และไม่มีอาการการแสดงภาวะติดเชื้อแล้ว
    - - เป็นแผลประเภทที่ผิวหนังมีการสูญเสียเนื้อเยื่อเพียงเล็กน้อย และเป็นแผลที่สะอาด
  - - - ระยะ 2: การสร้างเนื้อเยื่อ (Proliferate phase)
        
        เป็นระยะการสร้างเนื้อเยื่อใหม่จะเริ่มตั้งแต่วันที่ 4-12 วัน
        
        หลังการเกิดบาดแผลในระยะนี้แผลจะเริ่มแข็งแรงขึ้น และการหดตัวมากขึ้น แผลจะเริ่มแห้ง ตกสะเก็ด และสารคัดหลั่ง (discharge) ลดลง
      - ระยะ 3: การเสริมความแข็งแรง (Remodeling phase)
        
        เป็นระยะสุดท้ายของการสร้างและความสมบูรณ์ของคอลลาเจน ซึ่งfibroblast จะเปลี่ยนเป็น myofibroblast
      - ระยะ 1ห้ามเลือดและอักเสบ (Hemostasis and Inflammatory phase)
        
        จะเกิดขึ้นก่อน ในเวลำ 5-10 นำที
        
        เกิดการฉีกขาดของผิวหนังและหลอดเลือด มีเลือดไหลออก platelet จะทำหน้าที่แรก
  - - - ความยาว (length)
      - ความกว้าง (width)
      - ความลึก (depth)
      - ช่องโพรง (tunneling)
    - - ชนิดของบาดแผล
      - ตำแหน่ง/บริเวณ
      - ขนาด ควรระบุเป็นเซนติเมตร
      - สี
      - ลักษณะผิวหนัง
      - ขั้นหรือระยะความรุนแรงของบาดแผล
      - สิ่งที่ปกคลุมบำดแผลหรือสารคัดหลั่ง (discharge)
  - - - Continuous method
        
        เป็นวิธีการเย็บแผลแบบต่อเนื่องตลอดความยาวของแผล หรือความยาวของวัสดุเย็บแผล โดยไม่มีการตัดจนกว่าจะเสร็จสิ้นการเย็บแผล
      - Interrupted method
        
        เป็นวิธีการเย็บแผลที่ต้องตัดวัสดุเย็บแผลในทุกฝีเข็ม
        
        Simple interrupted method
        
        เป็นวิธีการเย็บแผลเพื่อดึงรั้งให้ขอบแผลทั้งสองติดกัน เหมาะสำหรับเย็บบาดแผลผิวหนังทั่วไป
        
        Interrupted mattress method
        
        เป็นวิธีการเย็บแผลโดยการตักเข็มเย็บที่ขอบแผลสองครั้ง ใช้ในรายที่ต้องการความแข็งแรงของแผล เหมาะสำหรับเย็บแผลที่ลึกและยาว
      - Subcuticular method
        
        เป็นการเย็บแผลแบบ continuous method แต่ใช้เข็มตรงในการเย็บ และซ่อนวัสดุเย็บแผลไว้ในชั้นใต้ผิวหนัง เหมาะสำหรับการเย็บด้านศัลยกรรมตกแต่งเพื่อความสวยงาม
      - Retention method (Tension method)
        
        เป็นวิธีการเย็บรั้งแผลเข้ำหากัน เพื่อพยุงแผลในกรณีผู้ที่มีชั้นไขมันหน้าท้องหนา หรือแผลที่ตึงมาก และแผลที่ต้องการทำ secondary suture
  - - - เส้นใยธรรมชาติ
        
        catgut ทำมาจาก collagen ใน submucosa ของลำไส้แกะหรือวัว ละลายได้
      - เส้นใยสังเคราะห์
        
        polyglycolic acid (dexon), polyglycan (vicryl) และ polydioxanone (PDS) ส่วน plain catgut ละลายได้เร็ว 5-10 วัน ใช้เย็บกล้ามเนื้อที่ไม่ลึกมาก ไม่ต้องใช้แรงในการดึงรั้งมาก
    - - เส้นใยตามธรรมชาติ
      - เส้นใยสังเคราะห์
      - วัสดุที่เย็บเป็นโลหะ
- - - - หมายถึง การทำแผลที่ไม่ต้องใช้ความชุ่มชื้นในการหายของแผล ใช้ทำแผลสะอาด แผลปิด แผลที่ไม่อักเสบเป็นแผลเล็กไม่มีสารคัดหลั่งมาก
    - - หมายถึง การทำแผลที่ต้องใช้ความชุ่มชื้นในการหายของแผล ใช้ทำแผลเปิด แผลอักเสบติดเชื้อ แผลที่มีสารคัดหลั่งมาก ซึ่งการปิดแผลขั้นแรกจะใช้วัสดุที่มีความชื้น
  - - - ประกอบด้วย
        
        ปากคีบมีเขี้ยว (tooth forceps)
        
        ถ้วยใส่สารละลาย (iodine cup)
        
        ปากคีบไม่มีเขี้ยว (non-tooth forceps)
        
        สำลี (cotton ball)
        
        gauze
    - - แอลกอฮอล์ ที่นิยมใช้
        
        alcohol 70%
        
        ใช้เช็ดผิวหนังรอบแผล ฆ่าเชื้อโรคที่ผิวหนังได้ร้อยละ 90 ใน 2 นาที โดยมีฤทธิ์ทำให้โปรตีนตกตะกอนหรือแตกสลายและระคายเคืองต่อเนื้อเยื่อเมื่อนำไปใช้ในแผล
      - น้ำเกลือล้างแผล (normal saline solution) 0.9% NSS external use
      - เบตาดีน หรือโปรวิโดน ไอโอดีน (betadine, providone-iodine solution)
        
        เป็นน้ำยาที่ระคำยเคืองต่อผิวหนังน้อยกว่าทิงเจอร์ไอโอดีนใช้ได้ดีใน mucous membrane โดยไม่มีปฏิกิริยาต่อ mucous และโปรตีนในสารคัดหลั่ง
        
        ข้อเสีย
        
        ขัดขวางการเจริญเติบโตของgranulation tissue จึงไม่ควรทำบริเวณแผลโดยตรง
    - - ผ้าซับเลือด (abdominal swab) ใช้ปิดแผลขนาดใหญ่ที่มีสารคัดหลั่งจำนวนมาก บางทีเรียกว่ำ “fluff”
      - วายก๊อซ (y-gauze) เป็นผ้าก็อซที่ตัดตรงกลางแผ่นเป็นรูปตัว Y ใช้ปิดแผลที่มีการใส่ท่อเพื่อระบายสารคัดหลั่ง
      - ผ้าก๊อซหุ้มสำลี (top dressing) สำหรับปิดแผลที่มีสารคัดหลั่งจำนวนมาก
      - วาสลินก๊อซ (vaseline gauze) เป็นก๊อซชุบวาสลิน สำหรับปิดแผลเพื่อไม่ให้อากาศเข้าสู่แผล
      - ก๊อซเดรน (drain gauze) ผ้ำก๊อซลักษณะเป็นสายยาว ใช้ใส่แผลที่มีรูโพรงขนาดเล็ก
      - ผ้าก๊อซ (gauze dressing) สำหรับปิดแผลขนาดเล็กและมีสารคัดหลั่งเล็กน้อย
      - transparent film เป็นพลำสเตอร์กันน้ำที่มี gauze สำเร็จรูป
      - แผ่นเทปผ้าปิดแผล เป็นแผ่นปิดแผลสำเร็จรูป มี gauze และแผ่นเทปพร้อมใช้
      - antibacterial gauze dressing เป็น gauze ปิดแผลชุบด้วยพำรำฟิน และ ยำปฎิชีวนะ ฆ่ำเชื้อแบคทีเรียได้
    - - เมื่อทำแผลเสร็จแล้วต้องทำให้ผ้าปิดแผลอยู่กับที่ วัสดุที่ใช้คือ plaster ชนิดธรรมดา
  - - - หยิบสำลีชุบ alcohol 70% เช็ดรอบๆ แผลวนจากในออกนอกห่ำงแผล 1 นิ้วเป็นบริเวณกว้าง 2 นิ้ว
      - หยิบสำลีชุบ 0.9% NSS เช็ดจำกบนลงล่างจนแผลสะอาดแล้วเช็ดด้วยสำลีแห้ง
      - หยิบ tooth forceps ใช้รับของ sterile ทำหน้าที่เป็น dressing forceps
      - ทำแผลด้วย antiseptic solution ตำมแผนการรักษา (ถ้ามี)
      - หยิบ non-tooth forceps ใช้คีบส่งของ sterile ทำหน้ำที่เป็น transfer forceps
      - ปิดแผลด้วย gauze ติดพลาสเตอร์ตามแนวขวางของลำตัวโดยเริ่มติดชิ้นแรกตรงกึ่งกลางของแผลและไล่ขึ้น-ลงตามลำดับ ส่วนหัวและท้ายต้องปิดทับผ้า gauze กับผิวหนังให้สนิท
      - เปิดชุดทำแผล (ตามหลักการของ IC) หยิบ forceps ตัวแรก หยิบ forceps ตัวที่สอง วาง forceps ไว้ด้ำนข้างถาดของชุดทำแผล
      - เก็บอุปกรณ์ ถอดถุงมือ ถอด mask และล้ำงมือ ทิ้งขยะในถังขยะติดเชื้อทุกครั้ง
      - เปิดแผลโดยใช้มือ (ใส่ถุงมือ) หยิบผ้าปิดแผลโดยพับส่วนที่สัมผัสแผลอยู่ด้านในทิ้งลงชามรูปไต หรือถุงพลำสติก
  - - - เพื่อช่วยระบายสารคัดหลั่งและเลือดเก่าที่ค้างอยู่จากการผ่าตัดให้ไหลออกมาได้ดีขึ้น และช่วยให้เนื้อเยื่อใต้ผิวหนังไม่เกิดช่องว่าง
    - - ใช้ non-tooth forceps (ทำหน้าที่เป็น transfer forceps) หยิบสำลีชุบ alcohol 70% เช็ดผิวหนังรอบท่อระบายวนจากในออกนอกแบบครึ่งวงกลมหรือวงกลมจนสะอาดทิ้งสำลีที่ใช้แล้วลงในชามรูปไตหรือถุงพลาสติก
      - ใช้สำลีชุบ NSS เช็ดตรงกลางแผลท่อระบาย แล้วเช็ดด้วยสำลีแห้ง
      - การเตรียมเครื่องใช้ในการทำแผล เช่นเดียวกับการทำแผลแบบแห้ง
      - ใช้สำลีชุบ alcohol 70% เช็ดท่อระบำยจำกเหนือแผลออกมำด้ำนปลายท่อระบำย เช็ดด้วยสำลีแห้ง
      - กรณี Penrose drain และแพทย์มีแผนการรักษาให้ตัดท่อยำงให้สั้น ใช้มืออีกข้างถือ forceps จับท่อระบายดึงท่อระบายออกมา 1 นิ้วแทงเข็มกลัดเข้ากับท่อระบาย ใช้สำลีเช็ดผิวหนังรอบๆ ท่อระบายและท่อระบายอีกครั้ง
      - พับครึ่งผ้า gauze วางสองข้างของท่อระบายแล้ววางผ้า gauze ปิดทับท่อระบายอีกชั้น และปิดพลาสเตอร์ให้เรียบร้อย
      - หลังการทำแผลเสร็จแล้วจัดท่าให้ผู้ป่วยสุขสบาย และดูแลสภาพแวดล้อม พยาบาลต้องให้คำแนะนำในการปฏิบัติตัวเกี่ยวกับการดูแลตนเอง
        
        ระวังไม่ให้แผลถูกน้ำ หรือเปียกชื้น หากแผลชุ่มมากควรแจ้งเจ้าหน้าที่พยาบาล
        
        รับประทำนอาหารให้ครบ 5 หมู่และน้ำ วันละ 2,000 มิลิลิตร เสริมโปรตีน
        วิตามิน และเกลือแร่
        
        หากเกิดอาการคันหรือแพ้พลาสเตอร์ ควรแจ้งให้พยาบาลทราบ ไม่ควรแคะแกะหรือเกาเพราะจะทำให้ผิวหนังรอบแผลช้ำถลอกเกิดการอักเสบติดเชื้อ ลุกลามขยายเป็นแผลกว้างได้
  - - - เศษไหมที่เย็บแผลส่วนที่มองเห็นเป็นส่วนที่มีการสัมผัสเชื้อแบคทีเรียที่อาศัยอยู่ตามผิวหนังในการตัดและดึงไหมออกจึงไม่ควรดึงไหมส่วนที่มองเห็นลอดผ่านใต้ผิวหนัง และจะต้องดึงไหมออกให้หมด
      - ขณะตัดไหมหากพบว่ามีขอบแผลแยกให้หยุดทำ และปิดแผลด้วยวัสดุที่ช่วยดึงรั้งให้ขอบแผลติดกัน (sterile strip)
      - ตรวจสอบคำสั่งการรักษาของแพทย์ทุกครั้งว่ามีจุดประสงค์ให้ตัดไหมทุกอัน (total stitches off) หรือตัดอันเว้นอัน (partial stitches off)
- - - - ผ้าชนิดยืด
      - ผ้าสามเลี่ยม
      - ผ้าม้วน
    - - ใช้เป็นแรงกดป้องกันเลือดไหล
      - ช่วยพยุงผ้าปิดแผลให้อยู่กับที่
      - ป้องกันการติดเชื้อ
      - ให้ความอบอุ่นบริเวณนั้น ๆ
      - ช่วยให้อวัยวะอยู่คงที่ และพยุงอวัยวะไว้
      - รักษารูปร่างของอวัยวะให้พร้อมที่จะใส่อวัยวะเทียม
  - - - เป็นผ้าสามเหลี่ยมทำด้วยผ้าเนื้อละเอียดไม่ระคายเคืองต่อผิวหนัง ด้านยาวยาวกว่าด้านกว้าง
    - - เป็นม้วนกลม ชนิดที่ไม่ยืด (roll gauze) และชนิดยืด (elastic bandage)
    - - เป็นผ้าที่มีรูปร่างแตกต่างกันไป เช่น ผ้าพันท้องหลายหาง ปัจจุบันมีวัสดุการแพทย์ที่ทันสมัยมาใช้แทน
  - - - นิ้วมือ นิ้วเท้า ต้องใช้ผ้าก๊อสคั่นระหว่างนิ้วก่อน ป้องกันกำรเสียดสีของผิวหนังอาจทำให้เกิดแผลระหว่างนิ้วได้
- - - - แรงเฉือน
        
        เป็นแรงดึงรั้งระหว่างชั้นผิวหนังเกี่ยวข้องกับแรงโน้มถ่วงของโลกและแรงต้านที่ทำให้ผิวหนังอยู่กับที่
      - ความชื้น
        
        เกิดจากสารคัดหลั่งของร่างกายผู้ป่วยเองจะทำให้ความต้านทานต่อแรงกดลดลงจะเกิดแผลกดทับได้ง่าย
      - แรงเสียดทาน
        
        เกิดระหว่างผิวหนังชั้นนอกกับพื้นผิวสัมผัส เช่น เสื้อผ้า ผ้ำปูที่นอน โดยเฉพาะการดึง การลากผู้ป่วยขณะพลิกตะแคงตัว การเคลื่อนย้ายโดยไม่ใช้เครื่องช่วยที่เหมาะสม
      - แรงกด
        
        เป็นแรงที่กดบริเวณลงระหว่างผิวหนังผู้ป่วยกับพื้นรองรับน้ำหนักเป็นสาเหตุสำคัญที่สุดของการเกิดแผลกดทับ
    - - ยาที่ได้รับการรักษา
        
        ยาขับปัสสำวะ ยาระบาย (ทำให้เกิดกำชารเปียกชื้นของผิวหนัง)
        
        ยาคลายกล้ามเนื้อ ยาระงับประสาท ยาระงับอาการชัก ยาแก้ปวด (ทำให้เกิดอาการอ่อนเพลีย ง่วงซึมมีการเคลื่อนไหวลดลง)
        
        ยา steroid ไปกดการสร้าง fibroblast และ epithelium cell (ทำให้แผลหายช้ำ)
      - ภาวะโภชนาการ
        
        ผู้ป่วยที่ได้รับสารอาหารที่ไม่เพียงพอ จนกระทั่งทำให้ระดับ albuminในเลือดน้อยกว่า 3.5 mg % จะมีโอกาสเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับได้
      - อายุ
        
        ผู้ป่วยที่เกิดแผลกดทับ ร้อยละ 70 เป็นผู้ที่มีอำยุ 60 ปีขึ้นไป ผลของความชรา
        
        ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงของชั้นผิวหนังชั้น epidermis จะบางลง จะมีการแบนราบของ rate ridges อย่างมากทำให้ จำนวนเซลล์ประสาทและหลอดเลือดฝอยลดลง capillary blood flow ลดลง
      - การผ่าตัด
        
        ผู้ป่วยที่ใช้เวลาในการนานกว่า 3 ชั่วโมง
        
        จะมีโอกาสเสี่ยงต่อการเกิดแผลกดทับซึ่งจากสาเหตุของการจำกัดการเคลื่อนไหวระหว่างผ่าตัดและการดมยาสลบ
  - - - ผิวหนังแดงเริ่มมีแผลเล็กๆ มีหนังแท้ถูกทำลายฉีกขาดเป็นแผลตื้น
        มีรอยแดงบริเวณเนื้อเยื่อรอบๆ และเริ่มมีสารคัดหลั่งจากแผล
    - - แผลลึกถึงชั้นไขมัน (subcutaneous) แต่ยังไม่ถึงชั้นกล้ามเนื้อ (muscle) มีรอยแผลลึก มีสิ่งขับหลั่งจากแผล เริ่มมีกลิ่นเหม็นยังไม่มีเนื้อตาย (necrosis tissue)
    - - ผิวหนังแดงไม่มีการฉีกขาดของผิวหนังและไม่จางหายไปภายใน 30 นาที
    - - แผลลึก เป็นโพรงถึงกล้ามเนื้อ กระดูก และเยื่อหุ้มข้อ พบมีเนื้อตาย
  - - - บริเวณที่เกิดคือ ใบหูและแก้ม หน้าอกและใต้ราวนม หน้าท้อง หัวไหล่ สันกระดูกตะโพก หัวเข่าปลายเท้า
    - - บริเวณที่เกิดคือ ศีรษะด้านข้ำง หัวไหล่ กระดูกก้น ปุ่มกระดูก ต้นขา ฝีเย็บ หัวเข่าด้ำนหน้า ตาตุ่ม
    - - บริเวณที่เกิดคือ ท้ายทอย ใบหู หลังส่วนบน ก้นกบ ข้อศอก ส้นเท้ำ
    - - บริเวณที่เกิดคือ ก้นกบ ปุ่มกระดูกก้น หัวเข่าด้านหนัง กระดูกสะบัก เท้า ข้อเท้าด้านนอก