Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยในระยะก่อน-หลังผ่าตัด การเคลื่อนไหวและการออกกำลังกาย -…

- - - - ด้านร่างกาย
        เพื่อปูองกันหรือลดความผิดปกติหรือภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด
        
        - ระบบหัวใจและหลอดเลือด
        ประเมินความสามารถในการทำงานของหัวใจ
        และหลอดเลือด เพื่อดูว่าร่างกายสามารถทนต่อการผ่าตัดได้หรือไม่
        
        - ระบบทางเดินหายใจ
        ต้องประเมินสภาวะของปอดและหลอดลม
        ดูการทำงานของระบบทางเดินหายใจ
        
        - ระบบทางเดินปัสสาวะ
        ประเมินสภาวะของไต
        
        - ความสมบูรณ์ของร่างกาย
        ได้รับอาหารที่ดีมีประโยชน์ที่เพียงพอและถูกส่วน
        เพื่อให้ผู้ป่วยทนต่อการผ่าตัดได้ดี และช่วยให้แผลหายเร็วขึ้น
        
        - ภาวะสารน้ำและอีเล็คโทรลัยต์ในร่างกาย
        ประเมินสภาวะความสมดุลของสารน้ำและอีเล็คโทรลัยต์ในร่างกาย
        
        - การพักผ่อนและการออกกำลังกาย
        ต้องได้รับการพักผ่อนที่ดี และมีการออกกำลังกาย
        ที่พอเหมาะ
        
        - ให้คำแนะนำและข้อมูล
        เพื่อให้ผู้ป่วยคลายความกังวล
      - ด้านจิตใจ
        ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด ควรได้รับการเตรียมทางจิตใจทุกคน โดยการเยี่ยมผู้ปุวยก่อนผ่าตัด ประเมินความวิตกกังวล
        ก่อนผ่าตัด
        
        พยาบาลควรให้ผู้ป่วยได้รับข้อมูลจริง ทำความเข้าใจ
        และแก้ไขเกี่ยวกับความเชื่อผิดๆ ซึ่งมีประโยชน์มาก
        ขณะเดียวกันเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้แสดงความรู้สึกที่กังวลออกมา
      - การให้คำแนะนำ
        ฝึกทักษะการปฏิบัติตัวในระยะหลังผ่าตัด เพื่อทำให้การพักฟื้นหลังผ่าตัดเร็วขึ้น และช่วยป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อนหลังผ่าตัด ที่อาจเกิดขึ้นได้
        
        - Early ambulation
        ยกเว้นมีข้อห้าม คือ ก่อนลุกจากเตียงควรมีการ
        เตรียมพร้อมกล้ามเนื้อขา เพื่อช่วยในการลุกเดิน
        
        - Quadriceps Setting Exercise (QSE)
        ออกกำลังกายกล้ามเนื้อต้นขา 4 มัด
        ได้แก่ Rectus femeris, Vastus lateralis, Vastus medialis และ Vastus intermediate
        
        - Straight Leg Raising Exercise (SLRE)
        ออกกำลังขา ข้อสะโพก และกล้ามเนื้อต้นขา
        แบบยกขาขึ้นตรงๆ
        
        - Range of Motion (ROM)
        ออกกำลังข้อโดยมีการเคลื่อนไหวใน ทุกทิศทางปกติของข้อต่างๆ ได้แก่ ศีรษะ ลำตัว แขน และขาทั้งสองข้าง
        และยังมีการเคลื่อนไหวในส่วนย่อยๆ ที่มือ นิ้วมือ เท้า
        และนิ้วเท้า ได้อย่างอิสระ
        
        - Deep-breathing exercises
        จัดผู้ป่วยให้อยู่ในท่านอนหงายศีรษะสูง วางมือทั้ง 2 ข้างบนหน้าอกส่วนล่าง แล้วให้กำมือหลวมๆ ให้นิ้วมือสัมผัสกับหน้าอก เพื่อจะได้รู้สึกการเคลื่อนไหวของปอด
        ให้หายใจเข้ายาวๆ ลึกๆ ทั้งทางจมูกและปาก
        เพื่อปอดจะได้ขยายเต็มที่
        
        - Effective cough
        ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านั่งเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย ให้ผู้ป่วยประสานมือทั้ง 2 ข้าง และกดเบาๆ เหนือบริเวณที่คิดว่าจะมีแผลผ่าตัด ้เพื่อช่วยทำให้แผลอยู่นิ่งเป็นการลดอาการเจ็บแผลขณะที่ไอ
        
        - Abdominal breathing
        ให้หายใจเข้าออกโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องแทนทรวงอก เพื่อให้ทรวงอกเคลื่อนไหวน้อยลงในระยะแรกหลังผ่าตัด
        
        - Turning and ambulation
        พลิกตัวไปทางขวา ให้ขยับตัวไปทางซ้าย ใช้มือซ้าย
        จับราวกั้นเตียงซ้าย แล้วพลิกมาทางขวา
        
        - Extremity exercise
        ให้ผู้ป่วยนอนในท่าหัวสูงเล็กน้อยหรือนอนในท่าที่สบาย ทำการออกกำลังแขนหรือขาทีละข้างโดยเฉพาะการเหยียดออกและงอเข้าของทุกข้อ ยกเว้นในรายที่มี
        ข้อจำกัดในการเคลื่อนไหวหลังผ่าตัด
        
        - Pian managament
        หลังผ่าตัดผู้ปjวยจะได้รับการระงับความเจ็บปวด
        ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง เช่น การใช้หมอนหรือฝุามือทั้งสองข้างในการพยุงแผลขณะไอ เพื่อลดการกระทบกระเทือน
        ของแผล
    - - - อาหารและน้ำดื่ม
        ควรงดอาหารผู้ป่วยก่อนผ่าตัดอย่างน้อย 8 ชั่วโมง
        สำหรับอาหารเหลวใสให้ได้ 6 ชั่วโมงก่อนผ่าตัด
        ถ้าผู้ป่วยปากแห้ง ให้ผู้ป่วยบ้วนปากบ่อยๆ
      - - การขับถ่าย
        ถ้าเป็นการผ่าตัดใหญ่หรือผ่าตัดเปิดสู่ช่องท้อง
        แพทย์จะให้มีการสวนอุจจาระก่อนผ่าตัด
      - - การเตรียมผิวหนังก่อนผ่าตัด
        ต้องมีการเตรียมความสะอาดผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัด
        เพื่อเป็นการลดจำนวนจุลินทรีย์ กำจัดขนและสิ่งสกปรกต่างๆ
      - - การดูแลสภาพร่างกายทั่วไป
        
        คืนก่อนวันผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยทำความสะอาดปากและฟัน
        
        ถอดเก็บของมีค่าต่างๆให้ญาติดูแล
        
        เก็บอุปกรณ์ที่เป็นโลหะหรือสื่อไฟฟ้า
        
        ไม่ให้แต่งหน้าหรือทาปาก ทาเล็บ เพราะจะยากต่อการสังเกตอาการเขียวคล้ำ ซื่งเป็นอาการแรกเริ่มของการขาดออกซิเจน
        
        เช้าวันที่จะผ่าตัด
        
        ทำความสะอาดร่างกาย เปลี่ยนชุดสำหรับผ่าตัด นอนพักบนเตียงตลอดเวลา
        
        สังเกตภาวะอารมณ์ของผู้ป่วย ความกลัวการผ่าตัด
        
        สังเกตสภาพร่างกายทั่วไป วัด บันทึกสัญญาณชีพและอาการผู้ป่วยลงในฟอร์ม
      - - การให้ยาแก่ผู้ป่วยก่อนผ่าตัด
        เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยคลายความวิตกกังวล
        และนอนหลับพักผ่อนได้ดี
      - - เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆที่พิเศษ
        เช่น สายใส่จมูกถึงกระเพาะอาหาร ชุดให้สารน้ำ
        ทางหลอดเลือดดำ เครื่องมือผ่าหลอดเลือด
        เครื่องดูดเสมหะ เป็นต้น
      - - แผ่นบันทึกรายงานต่างๆ ต้องบันทึกให้ครบ
        และรวบรวมให้เรียบร้อย
      - - การส่งผู้ป่วยไปห้องผ่าตัด
        ให้ผู้ป่วยนอนบนรถนอน (Stretcher) ห่มผ้าให้เรียบร้อย ยกไม้กั้นเตียงขึ้น เจ้าหน้าที่ที่เข็นรถนอนต้องเข็นรถด้วยความนุ่มนวล พยาบาลควรอยู่กับผู้ป่วยตลอดเวลาจนกว่าจะมีเจ้าหน้าที่ ห้องผ่าตัดมารับเข้าห้องผ่าตัด
      - - การดูแลครอบครัวผู้ป่วย
        ต้องแจ้งให้ครอบครัวทราบถึงเวลาที่ผู้ปุวยจะเข้าห้องผ่าตัด ควรให้ญาติมาดูแล ให้กำลังผู้ป่วย คอยรับผู้ป่วยเมื่อออกจากห้องผ่าตัด พยาบาลควรพูดปลอบโยนญาติ
        ในกรณีที่ญาติมีความวิตกกังวล
      - - การเตรียมผ่าตัดผู้ป่วยฉุกเฉิน
        
        เจาะเลือดเพื่อส่งตรวจ CBC และ Blood group ทันที ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ ใส่สายยางทางจมูกเข้าไป
        ในกระเพาะอาหาร ตามแผนการรักษา
        
        ให้ผู้ปุวยถ่ายปัสสาวะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
        เพื่อตรวจปัสสาวะ และทำให้กระเพาะปัสสาวะว่าง หากไม่สามารถถ่ายปัสสาวะได้ให้สวนปัสสาวะ
        
        ทำความสะอาดและเตรียมผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยหรือญาติที่มีสิทธิทางกฎหมายเซ็นใบยินยอมผ่าตัด
        
        ถ้าผู้ป่วยไม่มีญาติมาด้วย พยาบาลต้องถามหรือหาที่อยู่ของครอบครัว เบอร์โทรศัพท์ของครอบครัว
        และรีบแจ้งให้ครอบครัวทราบโดยเร็วที่สุด
        
        วัดและบันทึกอาการ สัญญาณชีพ รวมทั้งการให้ยาก่อนผ่าตัด
        
        สังเกตสภาพร่างกายทั่วไป อาการและสัญญาณชีพ
        ถ้าผิดปกติให้รีบรายงานให้แพทย์ทราบ
- - - - ประวัติโรคหัวใจ โรคปอด เบาหวาน ความดันโลหิตสูง
        ที่มีก่อนผ่าตัด
      - การเปลี่ยนแปลงสัญญาณชีพ
    - - ประวัติการได้รับและสูญเสียสารน้ำและเกลือแร่
        ตั้งแต่ก่อนผ่าตัดจนถึงหลังผ่าตัด
      - การรับรู้เกี่ยวกับภาวะโภชนาการ
      - การเรียนรู้การรับประทานอาหารที่เหมาะสมกับโรค
        และพยาธิสภาพหลังผ่าตัด
      - การเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติในระบบทางเดินอาหาร
    - - ประวัติการเสียเลือด สารน้ำทางปัสสาวะ
        การขับถ่ายที่ปกติก่อนและหลังผ่าตัด
      - ลักษณะการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการขับถ่ายปัจจุบัน
      - การทำงานของไต
    - - ประเมินความรู้ความเข้าใจ และการยอมรับในการผ่าตัดที่เกิดขึ้น
      - ความร่วมมือในการปฏิบัติการรักษาพยาบาล
      - การปฏิบัติตนเพื่อส่งเสริมฟื้นฟูสมรรถภาพร่างกายของตนเอง
    - - ประเมินการรับรู้ และวิธีการเปลี่ยนแปลงความเครียด
      - สังเกตพฤติกรรมตอบสนองต่อความเครียด
  - - - - การจัดท่านอน
        ให้นอนราบไม่หนุนหมอน ตะแคงหน้าไปด้านใดด้านหนึ่ง
        ปูองกันลิ้นตก และการสำลักอาเจียน ถ้าผู้ป่วยรู้สึกตัวดี
        อาจให้นอนราบหนุนหมอนได้ ยกเว้นในรายที่ได้รับยาชาเข้าทางไขสันหลังให้นอนราบอย่างน้อย 6-12 ชั่วโมง
      - - สังเกตการหายใจของผู้ป่วย
        ดูแลทางเดินหายใจให้โล่งอยู่เสมอโดยการดูดเสมหะ เลือดภายในปากและจมูก
      - - กระตุ้นให้ผู้ปุวยหายใจเข้าออกลึกๆ
        และไออย่างมีประสิทธิภาพ
      - - เปลี่ยนท่านอนหรือพลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
        ในรายที่ไม่รู้สึกตัวควรพลิกตะแคง ให้ทุก 1-2 ชั่วโมง
        และในรายที่รู้สึกตัวดีควรจัดให้นอนในท่าศีรษะสูง
      - - กระตุ้นให้ทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองเพื่อเพิ่มกิจกรรมการเคลื่อนไหว ขณะอยู่บนเตียงและลดภาวะแทรกซ้อนจากการนอนท่าเดียวนานๆ
      - - ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
        ติดตามผลการรักษาโดยการสังเกต บันทึกลักษณะสี
        กลิ่นและจำนวนของเสมหะ รวมทั้งสังเกตอาการข้างเคียงของยา
      - - สังเกตอาการบ่งชี้ภาวะแทรกซ้อนทางเดินหายใจ
      - - ถ้าผู้ป่วยมีอาการผิดปกติให้รีบรายงานแพทย์
        และให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
    - - - ตรวจวัดสัญญาณชีพทึก 15 นาที 4 ครั้ง
        ทุก 30 นาที 4 ครั้ง และทุก 1 ชั่วโมงจนสัญญาณชีพสม่ำเสมอ
      - - สังเกตลักษณะบาดแผลและปริมาณสิ่งคัดหลั่งต่างๆ
        ที่ออกจากร่างกายผู้ป่วย
      - - ดูแลให้ได้รับสารน้ำ เลือด หรือพลาส มาทดแทน
        ทางหลอดเลือดดำ ตามแผนการรักษา และติดตามอาการ
        ของผู้ปวยอย่างต่อเนื่อง
      - - ควรให้ผู้ป่วยนอนพักนิ่งๆ ในบริเวณที่มีเลือดออกมากๆ
      - - เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ที่จำเป็นให้พร้อมในราย
        ที่มีภาวะช็อก
      - - สังเกต บันทึก และติดตามผลการตรวจคลื่นหัวใจ
        โดยเฉพาะในรายที่มีการเต้น หัวใจผิดปกติ
        กล้ามเนื้อหัวใจตายหลังผ่าตัด
      - - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจ
        จัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบ สงบ อยู่เป็นเพื่อน คอยใจกำลังใจ เพื่อลดความวิตกกังวลที่เกิดขึ้น
    - - - ประเมินความเจ็บปวดของผู้ป่วยโดยใช้ Pain scale
        ดูและให้ได้รับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
      - - ดูแลจัดท่าที่เหมาะสมเพื่อลดการดึงรั้งของแผลผ่าตัด
      - - แนะนำให้ทำกิจกรรมที่เบี่ยงเบนความสนใจและกิจกรรมที่เป็นการกระตุ้นให้มีการหลั่งเอนโดรฟินเพื่อลดความรู้สึกเจ็บปวด
    - - - กระตุ้นให้ผู้ป่วยลุกออกจากเตียง หรือจัดท่านอนศีรษะสูงเพื่อลดอาการแน่น ท้อง ท้องอืด
      - - ดูแลให้ได้รับสารอาหารและพลังงานอย่างเพียงพอ
      - - สังเกตและบันทึกอาการเปลี่ยนแปลงที่บ่งชี้
        ถึงการย่อยและดูดซึมอาหารผิดปกต
    - - - ดูแลความสุขสบายทั่วไป
        ควรซักถามความไม่สุขสบายที่เกิดจากสาเหตุต่างๆ
        และการดูแลแก้ไขตามอาการ
      - - การดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคลเกี่ยวกับความสะอาดของร่างกายทั่วไป
      - - ดูแลความปลอดภัยในรายที่ยังไม่ฟื้นจากยาสลบ
        หรือระดับความรู้สึกตัวเปลี่ยนแปลง
    - - - สังเกตและประเมินปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อการหายของแผล
      - - สังเกตลักษณะแผลที่ผิดปกติ
        โดยเฉพาะแผลมีการติดเชื้อ
      - - ทำความสะอาดแผลด้วยหลักปราศจากเชื้อ
      - - สอนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลแผล
        และวิธีการส่งเสริมการหายของแผล
    - - - เรื่องการดูแลแผล การสังเกตอาการ
        และอาการแสดงของการติดเชื้อ
      - - การเคลื่อนไหวหรือกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นข้อจำกัดหลังผ่าตัด
      - - การส่งเสริมภาวะโภชนาการของผู้ป่วย
        อาหารที่ควรรับประทานหรือควรงด
        สังเกตอาการข้างเคียงของยาที่ได้รับ
      - - การดูแลความสะอาดของร่างกาย
      - - การมาตรวจตามแพทย์นัด
- - - - ความสามารถของผู้ป่วยในการช่วยเหลือตนเอง
      - ท่าที่เหมาะสมและระยะเวลาที่ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่า
        ที่เปลี่ยนให้ใหม่
      - ความยากลำบากและไม่สุขสบายในขณะเปลี่ยนท่า
        หรือเมื่ออยู่ในท่าที่จัดให้
      - ปัญหาอื่นๆ ที่พบในผู้ป่วย
    - - การเตรียมผู้ปุวย ให้เอาหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก วางหมอนไว้ที่พนัก หัวเตียง ปรับระดับเตียงให้อยู่
        ในแนวราบพร้อมทั้งดูแลความปลอดภัยของผู้ป่วย
      - การเตรียมตัวพยาบาล พยาบาลควรยืนในท่าที่ถูกต้อง พยุงผู้ป่วยด้วยความ นุ่มนวลและมั่นคง
      - การจัดท่าผู้ป่วย มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้ป่วยเกิดความสุขสบายขณะนอนพัก บนเตียงหรือเตรียมทำหัตถการ
        และป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากท่านอนที่ไม่ถูกต้อง
        
        ท่านอนหงาย
        (Dorsal or Supine position)
        
        ท่านอนตะแคง
        (Lateral or Slide-lying position)
        
        ท่านอนคว่ำ
        (Prone position)
        
        ท่านอนตะแคงกึ่งคว่ำ
        (Semiprone position)
        
        ท่านั่งบนเตียง
        (Fowler’s position)
        
        ท่านอนหงายชันเข่า
        (Dorsal recumbent position)
        
        ท่านอนหงายพาดเท้าบนขาหยั่ง
        (Lithotomy position)
        
        ท่านอนคว่ำคุกเข่า
        (Knee-chest position)
        
        ท่านอนศีรษะต่ำปลายเท้าสูง
        (Trendelenburg position)
  - - - ควรจัดท่าผู้ป่วยให้นอนหงายราบอยู่ในท่าที่สบาย
      - หันหน้าเข้าหาผู้ป่วยและไปในทิศทางที่จะเคลื่อนย้าย
      - ควรยืนในท่าที่ถูกต้องและมั่นคง
      - ยืนแยกเท้าทั้งข้างห่างกันพอสมควร และเฉียงปลายเท้าไปตามทิศทางที่ต้องการเคลื่อนย้าย
      - หลังตรงป้องกันการปวดหลัง
      - ย่อเข่าและสะโพก
      - หาวิธีที่เหมาะสมเพื่อผ่อนแรงในการยกหรือเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
      - ผู้ป่วยควรอยู่ใกล้พยาบาลมากที่สุด
      - ยกตัวผู้ป่วยให้พ้นจากที่นอนเล็กน้อยเพื่อลดแรงเสียดทาน
      - ใช้ผ้าขวางเตียงช่วยในการเคลื่อนย้ายผู้ปุวยแทนการเลื่อนผู้ป่วย
      - ให้สัญญาณเพื่อความพร้อมเพรียง
      - ผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ควรหาผู้ช่วยเหลือตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปและให้สัญญาณขณะยก
    - - ความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง
      - ท่าที่เป็นข้อห้ามของผู้ป่วย
      - ส่วนที่อ่อนแรงหรือพิการ
      - ความมั่นคงในการคงท่าของผู้ป่วย
      - ส่วนที่จำเป็นต้องให้อยู่นิ่งๆ
      - ผู้ป่วยอ่อนเพลียมากน้อยแค่ไหน
      - ความต้องการการเคลื่อนย้ายเปลี่ยนท่า
        และความสุขสบายของผู้ป่วย
    - - แจ้งให้ผู้ป่วยทราบและบอกวิธีการให้ความร่วมมือถ้าทำได้
      - นำหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก วางหมอนที่พนักหัวเตียง อุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นเอาออกจากเตียง
      - พยาบาลยืนในท่าที่ถูกต้องมั่นคงและใช้หลักการของกลไกการเคลื่อนไหวร่างกาย
      - พยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง โดยใช้วิธีสอดมือเข้าไปในตำแหน่งของร่างกายที่จะยกเพื่อรองรับน้ำหนักร่างกายส่วนนั้น
  - - - เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับผู้ป่วยให้กล้ามเนื้อ
        มีความตึงตัว แข็งแรง และข้อเคลื่อนที่ได้ตามปกติ
        เนื่องจากการเดินต้องใช้ตะโพกและขามากที่สุด
        และข้อที่จะเคลื่อนไหวได้ต้องอาศัยการหดรัดตัวของกล้ามเนื้อตะโพก ต้นขา และปลายขา
    - - พยาบาล 1 คน
        
        กรณีใช้เข็มขัดหรือผ้าคาดเอว
        พยาบาลยืนเยื้องด้านหลังผู้ป่วย ใช้มือ 2 ข้างยืดเข็มขัดหรือผ้าคาดเอวเพื่อพยุงผู้ป่วยขณะผู้ป่วยเดิน
        
        กรณีไม่ใช้เข็มขัด
        ใช้มือด้านใกล้ตัวจับที่ต้นแขนของผู้ป่วย มือไกลตัวจับที่ปลายแขนของผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยเป็นลมให้สอดแขนเข้าใต้รักแร้รับน้ำหนักตัวผู้ป่วยและแยกเท้ากว้าง ดึง ตัวผู้ป่วยขึ้นมาข้างตัวพยาบาลโดยใช้สะโพกรับน้ำหนักตัวผู้ป่วย
        และค่อยๆวางตัวผู้ป่วยลงบนพื้น
      - พยาบาล 2 คน
        
        ให้พยาบาลยืนข้างผู้ป่วยคนละด้าน มือพยาบาลข้างใกล้ตัวผู้ป่วยสอดใต้รักแร้ผู้ป่วย อีกข้างหนึ่งจับปลายแขน
        หรือมือผู้ป่วยข้างเดิม ผู้ป่วยและพยาบาลทั้ง 2 คนเดินพร้อมกัน
  - - - Parallel bar = ราวคู่ขนาน ราวเดิน
      - Walker = ไม้เท้าสี่ขา
      - Cane
      - Crutches = ไม้ค้ำยัน
    - - ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้าง
        เมื่อมีข้อห้ามในการรับน้ำหนักเต็มทั้งขาข้างนั้น
      - ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้าง
        เมื่อมีข้อห้ามหรือมีการอ่อนแรงจนขาไม่สามารถรับน้ำหนักได้
      - เพิ่มการพยุงตัว เพื่อที่จะสามารถทรงตัวได้
    - - ฝึกความแข็งแรง ความทนทาน และการประสานสัมพันธ์ของกล้ามเนื้อ
        
        ฝึกในท่าตั้งตรง บนเตียงหรือเบาะ
        
        ฝึกในราวคู่ขนาน
    - - ไม่ลงน้ำหนักของขาข้างที่เจ็บ 0%
        
        เดินโดยเอาปลายเท้าขา้งที่เจ็บแตะพื้น Up to 20%
        
        เดินโดยลงน้ำหนักข้างที่เจ็บได้บางส่วน 20-50%
        
        เดินโดยขาข้างที่เจ็บลงน้ำหนักได้เต็มที่ 100%
        
        เดินโดยขาข้างที่เจ็บลงน้ำหนักเท่าที่ทนไหว (เท่าที่ทนได้)
- - - - ผู้ป่วยจะเคลื่อนไหวส่วนต่างๆ ของร่างกายด้วยตนเอง
        ให้ผลดีเพราะข้อต่างๆของร่างกายมีการเคลื่อนไหวและกล้ามเนื้อหดรัดตัว ทำให้กล้ามเนื้อมีความตึงตัวและแข็งแรง
        การไหลเวียนโลหิตดี
    - - สำหรับผู้ป่วยที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายด้วยตนเองได้ หรือมีข้อจำกัดในการเคลื่อนไหว ช่วยให้ข้อมีการเคลื่อนไหวและช่วยป้องกันการหดรั้งของกล้ามเนื้อผิดรูป
    - - กระตุ้นให้กล้ามเนื้อมีการทำงานร่วมด้วย เช่น การพยุง
        หรือช่วยเหลือผู้ป่วยในการลุก – นั่งข้างเตียง เดินข้างเตียง
    - - เพื่อเพิ่มความตึงตัวและแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
        ป้องกันกล้ามเนื้อลีบ
    - - ใช้เครื่องมือหรืออุปกรณ์ที่ให้ผู้ป่วยออกแรงต้าน
        วิธีนี้ช่วยให้กล้ามเนื้อมีขนาดใหญ่ขึ้น มีความแข็งแรง และทำงานได้ดี
  - - - เกิดแรงกดทับ
        
        เซลล์ตายและลุกลามกลายเป็นแผล
        
        การเสียดทานเมื่อผู้ป่วยถูกลากหรือเลื่อนตัว
        
        แรงดึงรั้ง เกิดจากแรงกดทับและการเสียดทานที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
    - - กระดูกผุเปราะบาง
        
        การประสานงานของกล้ามเนื้อแขนขาลดลง
        หรือไม่สัมพันธ์กัน
        
        กล้ามเนื้ออ่อนแรง ลีบเล็ก
        
        อาการปวดหลัง เกิดจากท่านอนที่ไม่ถูกต้อง
    - - หัวใจทำงานมากขึ้น
        
        มีการคั่งของเลือดในหลอดเลือดดำที่ขา
        
        เกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำ
        
        ความดันต่ำขณะเปลี่ยนท่า
    - - ปอดขยายตัวลดลง
        
        มีการคั่งของเสมหะมากขึ้น
    - - มีผลต่อการรับประทานอาหาร ทำให้เบื่ออาหาร อ่อนเพลีย
        
        มีผลต่อการขับถ่าย ทำให้ท้องผูก
    - - ถ่ายปัสสาวะมากกว่าปกติในระยะแรกๆ
        
        มีการคั่งของปัสสาวะในไตและกระเพาะปัสสาวะ
        
        เกิดนิ่วในไตและกระเพาะปัสสาวะ
    - - การเผาผลาญอาหารลดลง
        
        มีระดับโปรตีนในกระแสเลือดลดต่ำลง
        
        มีความผิดปกติด้านอัตมโนทัศน์และภาพลักษณ์