Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 5 การพยาบาลผู้ป่วยในระยะก่อน-หลังผ่าตัดการเคลื่อนไหวและการออกกำลังก…

- - - - ดูแลให้ได้รับสารอาหารและพลังงานอย่างเพียงพอ
        ในรายที่ไม่มีปัญหาในการรับประทานอาหารควรดูแลให้รับประทานอาหารทางปาก ส่วนในรายที่ผาตัดในช่องท้องทำให้ลำไส้หยุดทำงานชั่วคราวแพทย์จะพิจารณาให้รับประทานอาหารทางปากเมื่อลำไส้มีการเคลื่อนไหว อาหารที่จัดให้ผู้ปุวยควรเป็นอาหารที่มีสารอาหารและพลังงานครบถ้วน
        ส่วนในรายที่งดอาหารและนํ้าทางปากต้องดูแลให้ได้รับสารน้ํ้าทางหลอดเลือดดำทดแทนตามแผนการรักษา
      - สังเกตและบันทึกอาการเปลี่ยนแปลง
        ที่บ่งชี้ถึงการย่อยและดูดซึมอาหารผิดปกติ
      - กระตุ้นให้ผู้ปุวยลุกออกจากเตียง หรือจัดท่านอนศีรษะสูง
        เพื่อลดอาการแน่นท้อง ท้องอืด
    - - การดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคลเกี่ยวกับความสะอาดของร่างกายทั่วไป
        โดยเฉพาะช่องปาก อวัยวะสืบพันธุ์ และระบบขับถ่าย
      - ดูแลความปลอดภัยในรายที่ยังไม่ฟื้นจากยาสลบ หรือระดับความรู้สึกตัวเปลี่ยนแปลง ควรยกราวกั้นเตียงผู้ปุวยขึ้นก่อนออกจากเตียงผู้ปุวย
      - ดูแลความสุขสบายทั่วไป
        เช่น การนอนหลับ อาการคลื่นไส้ การปวดถ่ายปัสสาวะ
    - - สังเกตลักษณะแผลที่ผิดปกติ
      - ทำความสะอาดแผลด้วยหลักปราศจากเชื้อ
      - สังเกตและประเมินปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อการหายของแผล
      - สอนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลแผล
        และวิธีการส่งเสริมการหายของแผล
    - - ควรให้ผู้ปุวยนอนพักนิ่งๆ ในบริเวณที่มีเลือดออกมากๆ
        เพื่อลดการเคลื่อนไหวซึ่งจะมีผลทำให้เลือดออกมากขึ้น
      - เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ที่จำเป็นให้พร้อมในรายที่มีภาวะช็อก
        เช่น อุปกรณ์ดูดเสมหะ อุปกรณ์ให้ออกซิเจน ยาช่วยเพิ่มความดันโลหิต
      - ดูแลให้ได้รับสารนํ้าเลือดหรือพลาสมาทดแทนทางหลอดเลือดดำ
        และติดตามอาการของผู้ปุวยอย่างต่อเนื่อง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนทั้งร่างกาย และจิตใจ
        จัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบสงบ อยู่เป็นเพื่อน คอยใจกำลังใจ
      - สังเกตลักษณะบาดแผลและปริมาณสิ่งคัดหลั่งต่างๆ
        ที่ออกจากร่างกายผู้ปุวย รวมถึงประเมินการสูญเสียสารนํ้า
        ที่เกิดขึ้นหากพบความผิดปกติให้รายงานแพทย์
      - สังเกต บันทึก และติดตามผลการตรวจคลื่นหัวใจโดยเฉพาะ
        ในรายที่มีการเต้นหัวใจผิดปกติ กล้ามเนื้อหัวใจตายหลังผ่าตัด
      - ตรวจวัดสัญญาณชีพทุก15นาที 4ครั้ง ทุก30นาที 4 ครั้ง
        และทุก 1ชั่วโมงจนสัญญาณชีพสมํ่าเสมอ
    - - การส่งเสริมภาวะโภชนาการของผู้ปุวย
      - การดูแลความสะอาดของร่างกาย
      - การเคลื่อนไหวหรือกิจกรรมต่างๆ
      - การมาตรวจตามแพทย์นัด
      - รื่องการดูแลแผล การสังเกตอาการและอาการแสดงของการติดเชื้อ
    - - เปลี่ยนท่านอนหรือพลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
        ในรายที่ไม่รู้สึกตัวควรพลิกตะแคงให้ทุก 1-2 ชั่วโมง
        และในรายที่รู้สึกตัวดีควรจัดให้นอนในท่าศีรษะสูง
      - กระตุ้นให้ทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเอง
        เพื่อเพิ่มกิจกรรมการเคลื่อนไหวขณะอยู่บนเตียง
        และลดภาวะแทรกซ้อนจากการนอนท่าเดียวนานๆ
      - กระตุ้นให้ผู้ปุวยหายใจเข้าออกลึกๆ
        รวมถึงการไออย่างมีประสิทธิภาพตามวิธีที่สอนผู้ป่วยก่อนการผ่าตัด
        และติดตามการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยหลังผ่าตัด
      - ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
        เช่น ยาขับปัสสาวะ ยาปฏิชีวนะ พร้อมทั้งติดตามผลการรักษา
        โดยการสังเกต บันทึกลักษณะสี กลิ่น และจำนวนของเสมหะ
        รวมทั้งสังเกตอาการข้างเคียงของยา
      - สังเกตการหายใจของผู้ปุวย
        เช่น การหายใจเร็วตื้นจากการค้างของฤทธิ์ยาสลบหายใจลึกช้าลงจากฤทธิ์ตกค้างของยาระงับปวดและดูแลทางเดินหายใจให้โล่งอยู่เสมอ
        โดยการดูดเสมหะ เลือด ภายในปากและจมูก
      - สังเกตอาการบ่งชี้ภาวะแทรกซ้อนทางเดินหายใจ
        อาการผิดปกติที่เกิดขึ้น สัญญาณชีพ รวมถึงค่าออกซิเจนในเลือด
      - การจัดท่านอน
        ให้นอนราบไม่หนุนหมอน ตะแคงหน้าไปด้านใดด้านหนึ่งปูองกันลิ้นตก และการส ำลักอาเจียน ถ้าผู้ปุวยรู้สึกตัวดีอาจให้นอนราบหนุนหมอนได้ ยกเว้นในรายที่ได้รับยาชาเข้าทางไขสันหลังให้นอนราบอย่างน้อย 6-12ชั่วโมง
      - ผู้ป่วยมีอาการผิดปกติ
        ให้รีบรายงานแพทย์และให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
- - - - Blood sugar
      - Liver function tests
      - BUN/Creatinine
      - Coagulogram
      - Electrolytes
      - Chest X-ray
      - Urinalysis
      - ECG
      - Complete blood count
    - - หมายถึง ระยะเวลาตั้งแต่ผู้ป่วยเริ่มตระหนักว่ามีบางสิ่งผิดปกติและแพทย์วินิจฉัยว่าต้องผ่าตัดหรือตัวผู้ป่วยเองสงสัยว่าจะต้องผ่าตัดจนกระทั่งเวลาที่แพทย์จะลงมือผ่าตัดผู้ป่วยควรได้รับการเตรียมตัวก่อนผ่าตัดให้พร้อมที่สุดทั้งด้านร่างกายและจิตใจเพื่อผู้ปุวยจะได้เข้าห้องผ่าตัดด้วยอาการที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
      - การเตรียมผู้ป่วยก่อนวันที่ผ่าตัด
        
        การขับถ่าย
        ถ้าเป็นการผ่าตัดเล็กหรือการผ่าตัดที่ไม่เกี่ยวข้องกับอวัยวะในช่องท้อง อาจให้สวนอุจจาระหรือไม่ก็ได้หรือให้รับประทานยาระบายก่อนวันผ่าตัด แต่ถ้าเป็นการผ่าตัดใหญ่หรือผ่าตัดเปิดสู่ช่องท้อง จะให้มีการสวนอุจจาระก่อนผ่าตัดสำหรับกระเพาะปัสสาวะควรว่างเมื่อจะเข้าห้องผ่าตัดโดยให้ผู้ป่วยถ่ายปัสสาวะก่อนผ่าตัดหรือคาสายสวนปัสสาวะ
        
        การเตรียมผิวหนัง
        เนื่องจากผิวหนังเป็นแหล่งที่มีเชื้อจุลินทรีย์อาศัยอยู่มากดังนั้นต้องมีการเตรียมความสะอาดผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัดเพื่อเป็นการลดจำนวนจุลินทรีย์ต้องเตรียมให้กว้างกว่าบริเวณที่จะผ่าตัดจริงกำจัดขนและสิ่งสกปรกต่างๆถ้าผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัดมีเม็ดผื่นหรือมีการติดเชื้อเกิดขึ้นแพทย์อาจต้องเลื่อนการผ่าตัดออกไปจนกระทั่งการติดเชื้อนั้นหายไป
        
        อาหารและนํ้าดื่ม
        ควรงดอาหารผู้ป่วยก่อนผ่าตัดอย่างน้อย8 ชั่วโมง
        สำหรับอาหารเหลวใสให้ได้6 ชั่วโมงก่อนผ่าตัดถ้าผู้ป่วยปากแห้ง
        ให้ผู้ป่วยบ้วนปากบ่อยๆถ้าผู้ป่วยได้รับอาหารหรือน้ํ้าเข้าไปใน
        ระยะเวลาที่ห้ามนี้ ต้องทำการเลื่อนการผ่าตัด
        
        การดูแลสภาพร่างกายทั่วไป
        
        เช้าวันที่จะผ่าตัด
        
        สังเกตภาวะทางอารมณ์ของผู้ป่วย ความกลัวการผ่าตัด
        
        สังเกตสภาพร่างกายทั่วไปวัดและบันทึกสัญญาณชีพ
        อาการของผู้ปุวยลงในใบแบบฟอร์มผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยทำความสะอาดร่างกาย เปลี่ยนชุดสำหรับใส่เพื่อผ่าตัด
        
        คืนก่อนวันผ่าตัด
        
        ของปลอม ของมีค่าต่างๆถอดเก็บไว้ให้ญาติดูแลรักษา
        
        สื่อไฟฟ้าต่างๆ เช่น กิ๊บที่ทำด้วยโลหะที่คาดผมที่ทำด้วยโลหะ
        
        ทําความสะอาดปาก ฟัน ถอดฟันปลอมออก
        
        ไม่ให้ผู้ป่วยแต่งหน้า ทาปาก ทาเล็บ
        
        การให้ยาแก่ผู้ปุวยก่อนผ่าตัด
        แพทย์มักจะให้ยาในคืนวันก่อนผ่าตัดเพื่อช่วยให้ผู้ปุวย
        คลายความวิตกกังวลและนอนหลับพักผ่อนได้ดี
        และก่อนผ่าตัดประมาณ45-90 นาทีเพื่อลดรีเฟล็กซ์
        ที่ไวต่อการกระตุ้นซึ่งเกิดได้จากความเจ็บปวดความกลัว
        
        เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆที่พิเศษ
        เช่นสายใส่จมูกถึงกระเพาะอาหาร
        ชุดให้สารนํ้าทางหลอดเลือดดำเครื่องมือผ่าหลอดเลือด
        เครื่องดูดเสมหะ เครื่องดูดของเหลวจากกระเพาะอาหาร
        
        แผ่นบันทึกรายงานต่างๆ
        ต้องบันทึกให้ครบและรวบรวมให้เรียบร้อยเพื่อส่งเข้าห้องผ่าตัด
        อธิบายและให้ผู้ปุวยเซ็นใบยินยอมให้แพทย์ทำการผ่าตัดกรณีผู้ปุวย
        ยังไม่บรรลุนิติภาวะให้ผู้ปกครองเป็นผู้เซ็นแทน
        ถ้าผ่าตัดฉุกเฉินและผู้ปุวยไม่สามารถเซ็นใบยินยอมผ่าตัดได้
        ควรให้ญาติหรือครอบครัวเป็นผู้เซ็นแทน
        
        การส่งผู้ปุวยไปห้องผ่าตัด
        ให้ผู้ปุวยนอนบนรถนอนห่มผ้าให้เรียบร้อย ยกไม้กั้นเตียงขึ้น
        เจ้าหน้าที่ที่เข็นรถนอนต้องเข็นรถด้วยความนุ่มนวลระมัดระวัง
        
        การดูแลครอบครัวผู้ปุวย
        พยาบาลต้องแจ้งให้ครอบครัวทราบถึงเวลาที่ผู้ปุวยจะเข้าห้องผ่าตัด
        ควรให้ญาติมาดูแลให้กำลังใจผู้ป่วย
        
        การเตรียมผ่าตัดผู้ปุวยฉุกเฉิน
        
        ทําความสะอาดและเตรียมผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัดให้เรียบร้อย
        ของมีค่าเครื่องประดับ สื่อไฟฟ้าออก ล้างสีเล็บออก
        และให้ผู้ปุวยหรือญาติเซ็นใบยินยอมผ่าตัด
        
        ถ้าผู้ปุวยไม่มีญาติมาด้วยพยาบาลต้องถามหรือหาที่อยู่ของครอบครัวเบอร์โทรศัพท์ของครอบครัวและรีบแจ้งให้ครอบครัวทราบโดยเร็วที่สุด วัดและบันทึกอาการสัญญาณชีพ การให้ยาก่อนผ่าตัด ลงในใบแบบฟอร์มก่อนผ่าตัดและใบแบบฟอร์มบันทึกทางการพยาบาล สังเกตสภาพร่างกายทั่วไปอาการและสัญญาณชีพถ้าผิดปกติให้รีบรายงานแพทย์ทราบ
        
        เจาะเลือด ตรวจCBC และ Blood group ทันทีให้สารนํ้าทางหลอดเลือดดำใส่สายยางทางจมูกเข้าไปในกระเพาะอาหาร ให้ผู้ปุวยถ่ายปัสสาวะให้เร็วที่สุด เพื่อตรวจปัสสาวะและให้กระเพาะปัสสาวะว่าง
        ถ้าผู้ปุวยไม่สามารถถ่ายปัสสาวะได้แพทย์อาจให้สวนปัสสาวะ
    - - การชั่งนํ้าหนักวัดส่วนสูง
      - การตรวจประเมินทางระบบหายใจ
      - สัญญาณชีพ
      - การตรวจร่างกายตามระบบ
    - - ประวัติการผ่าตัด และการได้รับยาระงับความรู้สึกก่อนหน้านี้
      - ประวัติการแพ้ยาหรืออาหาร
      - ประวัติโรคประจำตัว
      - การใช้ยา สารเสพติด การสูบบุหรี่ และดื่มสุรา
      - ประวัติเกี่ยวกับโรคของระบบต่างๆ ของร่างกาย
      - ประวัติของคนในครอบครัวหรือญาติที่มีปัญหา
        เกี่ยวกับการได้รับยาระงับความรู้สึก
- - - - เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับผู้ป่วยให้กล้ามเนื้อมีความตึงตัว แข็งแรง และข้อเคลื่อนที่ได้ตามปกติเนื่องจากการเดินต้องใช้ตะโพกและขามากที่สุดและข้อที่จะเคลื่อนไหวได้ต้องอาศัยการหดรัดตัวของกล้ามเนื้อตะโพก ต้นขา และปลายขาจึงต้องมีการออกกำลังกายกล้ามเนื้อเหล่านี้ให้อยู่ในสภาพที่พร้อมจะเดิน และการออกกำลังกายนั้นต้องไม่ทำให้ผู้ป่วยเหนื่อยควรทำแต่ละชนิด 3 ครั้ง และให้ทำวันละ 2–3 ครั้ง
    - - การช่วยเหลือผู้ปุวยหัดเดินโดยพยาบาล 2คน
        
        ให้พยาบาลยืนข้างผู้ป่วยคนละด้าน มือพยาบาลข้างใกล้ตัวผู้ป่วยสอดใต้รักแร้ผู้ป่วย อีกข้างหนึ่งจับปลายแขนหรือมือผู้ปุวยข้างเดิม ผู้ป่วยและพยาบาลทั้ง 2 คนเดินพร้อมกัน ถ้าผู้ป่วยเป็นลมพยาบาลทั้ง 2 คนเลื่อนมือข้างที่พยุงใต้รักแร้ไปข้างหน้าให้ลำแขนสอดอยู่ใต้รักแร้ น้ํ้าหนักตัวผู้ป่วยไว้พร้อมกับใช้สะโพกยันผู้ป่วยไว้แล้วค่อย ๆ พยุงผู้ป่วยลงบนพื้น
      - การช่วยเหลือผู้ป่วยหัดเดินโดยพยาบาล 1คน
        
        กรณีไม่ใช้เข็มขัด ให้ใช้มือด้านใกล้ตัวจับที่ต้นแขนของผู้ป่วย มือไกลตัวจับที่ปลายแขนของผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยเป็นลมให้สอดแขนเข้าใต้รักแร้รับ
        นํ้าหนักตัวผู้ป่วยและแยกเท้ากว้าง ดึงตัวผู้ป่วยขึ้นมาข้างตัวพยาบาลโดยใช้ สะโพกรับนํ้าหนักตัวผู้ป่วย และค่อยๆ วางตัวผู้ป่วยลงบนพื้น
        
        กรณีใช้เข็มขัดหรือผ้าคาดเอว เมื่อช่วยผู้ปุวยลงจากเตียงแล้ว พยาบาลยืนเยื้องด้านหลังผู้ป่วย ใช้มือ 2ข้างยืดเข็มขัดหรือผ้าคาดเอวเพื่อพยุงผู้ป่วยขณะผู้ป่วยเดิน วิธีนี้จะช่วยคงจุดศูนย์ถ่วงหรือใช้มือหนึ่งจับเข็มขัดบริเวณกึ่งกลางเอว อีกมือหนึ่งจับบริเวณต้นแขนของผู้ป่วยก้าวเดินช้า ๆ พร้อมกัน
  - - - การฝึกในท่าตั้งตรง บนเตียงหรือเบาะ
      - การฝึกในราวคู่ขนาน เช่น ฝึกยืน ฝึกทรงตัว ฝึกท่าทางการเดิน
      - การฝึกความแข็งแรง ความทนทานและการประสานสัมพันธ์ของกล้ามเนื้อ ที่ใช้ในการเดินด้วยอุปกรณ์ช่วยเดิน
    - - Partial weight bearing (PWB) 20-50%
      - Fullweight bearing (FWB) 100%
      - Toe touch weight bearing (TTWB) มากกว่า 20%
      - Weight bearing as tolerated (WB AS Tol.) เท่าที่ทนได้
      - Non weight bearing (NWB) 0%
    - - ช่วยแบ่งเบาหรือรับนํ้าหนักแทนขา 1 หรือ 2ข้าง
        เมื่อมีข้อห้ามหรือมีการอ่อนแรงจนขาไม่สามารถรับนํ้าหนักได้
      - เพิ่มการพยุงตัว เพื่อให้สามารถทรงตัวได้
      - ช่วยแบ่งเบาหรือรับนํ้าหนักแทนขา 1 หรือ 2ข้าง
        เมื่อมีข้อห้ามในการรับนํ้าหนักเต็มทั้งขาข้างนั้น
    - - Three –point gait เป็นรูปแบบการเดินที่ใช้บ่อยในผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพของขา 1 ข้าง เช่น ผู้ปุวยตัดขา 1 ข้าง ผู้ป่วยขาหัก 1 ข้าง
        การเดินแบบนี้ใช้ได้ทั้งในกรณีที่ขาข้างนั้นไม่สามารถรับนํ้าหนักได้
        และรับน้ าหนักได้เพียงบางส่วน ใช้ได้กับไม้คํ้ายัน และ Walker
      - Swing –to gait วิธีนี้เหมาะที่สุดส าหรับผู้ปุวยที่มีการจำกัดในการ
        ใช้ขาทั้ง 2ข้าง ร่วมกับมีความไม่มั่นคงของลําตัว สามารถใช้ได้กับไม้คํ้ายัน และ Walker
      - Two –point gait เป็นรูปแบบการเดินที่มีความก้าวหน้าขึ้นจาก
        Four –point gait ต้องใช้การทรงตัวและความมั่นคงมากกว่า
        รูปแบบการเดินนี้มีการเคลื่อนไหวของแขนขาเหมือนการเดินตามธรรมชาติ ใช้ได้กับไม้คํ้ายันและไม้เท้า
      - Four –point gait เป็นรูปแบบการเดินที่มีความมั่นคงมากที่สุด
        โดยจะมีจุดรับน้ าหนัก 3จุด ในขณะที่ขา1ข้าง หรืออุปกรณ์ช่วยเดิน 1 ข้างกำลังเคลื่อนไหว ใช้ได้กับไม้คํ้ายันเท้าและไม้เท้า
      - Swing –through gait เป็นรูปแบบการเดินที่ก้าวหน้ามาจาก
        Swing –to gait วิธีนี้ทำให้เดินได้เร็วขึ้นกว่า Four –point gaitและ Swing –to gaitมีความมั่นคงน้อยที่สุดในรูปแบบการเดินทั้งหมด
    - - Cane
      - Crutches
      - Walker หรือ Pick –up frames
      - Parallel bar
  - - - การประเมินผู้ป่วยก่อนการเคลื่อนย้าย
        
        ความมั่นคงในการคงท่าของผู้ป่วย
        
        ส่วนที่จำเป็นต้องให้อยู่นิ่งๆ
        
        ส่วนที่อ่อนแรงหรือพิการ
        
        ผู้ป่วยอ่อนเพลียมากน้อยแค่ไหน
        
        ท่าที่เป็นข้อห้ามของผู้ป่วย
        
        ความต้องการการเคลื่อนย้ายเปลี่ยนท่าและความสุขสบายของผู้ป่วย
        
        ความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง
      - วิธีการเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
        
        พยาบาลยืนในท่าที่ถูกต้องมั่นคงและใช้หลักการ
        ของกลไกการเคลื่อนไหวร่างกาย
        
        นำหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก วางหมอนที่พนักหัวเตียง
        อุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นเอาออกจากเตียง
        
        พยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง
        
        แจ้งให้ผู้ป่วยทราบและบอกวิธีการให้ความร่วมมือถ้าทำได้
      - หลักการเคลื่อนย้ายผู้ปุวย
        
        หาวิธีที่เหมาะสมเพื่อผ่อนแรงในการยกหรือเคลื่อนย้ายผู้ป่วย ผู้ป่วยควรอยู่ใกล้พยาบาลมากที่สุด ยกตัวผู้ป่วยให้พ้นจากที่นอนเล็กน้อยเพื่อลดแรงเสียดทาน ใช้ผ้าขวางเตียงช่วยในการเคลื่อนย้ายผู้ปุวยแทนการเลื่อนผู้ป่วย
        
        ให้สัญญาณเพื่อความพร้อมเพรียง ผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ควรหาผู้ช่วยเหลือตั้งแต่ 2คนขึ้นไปและให้สัญญาณขณะยก หรือใช้อุปกรณ์ที่ช่วยผ่อนแรง
        
        ควรยืนในท่าที่ถูกต้องและมั่นคง ยืนแยกเท้าทั้งข้างห่างกันพอสมควร และเฉียงปลายเท้าไปตามทิศทางที่ต้องการเคลื่อนย้าย และอยู่ในสมดุลเมื่อต้องการเคลื่อนไปทางหัวเตียงหรือปลายเตียง หลังตรง ย่อเข่าและสะโพก
        
        ควรจัดท่าผู้ป่วยให้นอนหงายราบอยู่ในท่าที่สบาย หันหน้าเข้าหาผู้ป่วยและไปในทิศทางที่จะเคลื่อนย้าย
    - - การจัดท่าผู้ปุวย
        เพื่อให้ผู้ปุวยเกิดความสุขสบายขณะนอนพักบนเตียง
        หรือเตรียมทำหัตถการ และปูองกันภาวะแทรกซ้อน
        ที่เกิดจากท่านอนที่ไม่ถูกต้อง
      - การเตรียมตัวพยาบาลพยาบาล
        ควรยืนในท่าที่ถูกต้องพยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง
      - การเตรียมผู้ป่วย
        เอาหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก
        วางหมอนไว้ที่พนักหัวเตียงปรับระดับเตียงให้อยู่ในแนวราบ
        พร้อมทั้งดูแลความปลอดภัยของผู้ป่วย
    - - ท่าที่เหมาะสมและระยะเวลาที่ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าที่เปลี่ยนให้ใหม่
      - ท่าที่เหมาะสมและระยะเวลาที่ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าที่เปลี่ยนให้ใหม่
      - ปัญหาอื่นๆ ที่พบในผู้ปุวย เช่น ความผิดปกติเกี่ยวกับผิวหนัง กระดูก หลอดเลือด
      - ความสามารถของผู้ป่วยในการช่วยเหลือตนเอง