Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยในระยะก่อน-หลังผ่าตัด การเคลื่อนไหวและการออกกำลังกาย -…

- - - - ประวัติโรคประจำตัว
      - ประวัติการผ่าตัด
      - ประวัติการแพ้ยาหรืออาหาร
      - การใช้ยา สารเสพติด การสูบบุหรี่ และดื่มสุรา
      - ประวัติของคนในครอบครัวหรือญาติที่มีปัญหาเกี่ยวกับการได้รับยาระงับความรู้สึก
      - ประวัติเกี่ยวกับโรคของระบบต่างๆ ของร่างกาย
        
        โรคความดันโลหิตสูง
        
        โรคเส้นเลือดหัวใจตีบ
        
        โรคลมชัก
    - - สัญญาณชีพ
      - การชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง
      - การตรวจประเมินทางระบบหายใจ
      - การตรวจร่างกายตามระบบ
        
        เน้นในส่วนที่เกี่ยวข้องกับโรคหรือบริเวณที่จะทำการผ่าตัด
    - - Complete blood count
        
        ภาวะซีด
        
        เลือดออกผิดปกติ Chronic blood loss
        
        โรคไต
        
        โรคมะเร็ง
      - Urinalysis
        
        โรคไต
        
        การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ
      - Electrolytes
        
        โรคไต
        
        โรคเบาหวาน
        
        ภาวะพร่องน้ำ ได้รับยาขับปัสสาวะ digoxin steroids
      - BUN/Creatinine
        
        โรคไต
        
        โรคเบาหวาน
        
        โรคความดันโลหิตสูง
      - Blood sugar
        
        โรคเบาหวาน ใช้ยากลุ่ม steroids
      - Liver function tests
        
        โรคตับ
        
        ภาวะเลือดออกผิดปกติ
        
        โรคพิษสุราเรื้อรัง ได้รับยาเคมีบำบัด
      - Coagulogram
        
        โรคตับ
        
        เลือดออกผิดปกติ ได้รับยาป้องกันเลือดแข็งเป็นลิ่ม (Anticoagulants)
      - Chest X-ray
        
        โรคหัวใจ
        
        มีประวัติสัมผัสผู้ป่วยวัณโรค
        
        ไอเรื้อรัง
        
        โรคมะเร็ง
      - ECG
        
        โรคหัวใจ
        
        โรคความดันโลหิตสูง
        
        โรคเบาหวาน
        
        โรคปอด
  - - - ด้านร่างกาย
        
        ระบบหัวใจและหลอดเลือด
        
        ระบบทางเดินหายใจ
        
        ระบบทางเดินปัสสาวะ
        
        ประเมินความสมบูรณ์ของร่างกายในการได้รับอาหารที่พอเหมาะ
        
        ภาวะสารน้ำและอีเล็คโทรลัยต์ในร่างกาย
        
        การพักผ่อนและการออกกำลังกาย
        
        ให้คำแนะนำและข้อมูลต่างๆ ที่ผู้ป่วยควรทราบเพื่อลดความวิตกกังวล
      - ด้านจิตใจ
      - การให้คำแนะนำการปฏิบัติหลังผ่าตัด
        
        Early ambulation
        
        Quadriceps Setting Exercise (QSE)
        
        การออกกำลังกายกล้ามเนื้อ
        ต้นขา (Quadriceps muscle)
        
        Rectus femeris
        
        Vastus lateralis
        
        Vastus medialis
        
        Vastus intermediate
        
        ให้ผู้ป่วยนั่งหรือนอนเหยียดขาตรงกระดกข้อเท้าขึ้นและกดเข่า
        ลงบนที่นอน ขณะเดียวกันเกร็งกล้ามเนื้อต้นขา
        
        Straight Leg Raising Exercise (SLRE)
        
        การออกกำลังขา ข้อสะโพกและกล้ามเนื้อต้นขาแบบยกขาขึ้นตรงๆโดยการนอนราบยกขาข้างที่ไม่ใช้อุปกรณ์ขึ้นตรงๆ
        
        Range of Motion (ROM)
        
        การออกกำลังข้อโดยมีการเคลื่อนไหวในทุกทิศทางปกติของข้อต่าง ๆ
        
        Deep-breathing exercises
        
        ฝึกวันละ 2 ครั้ง ก่อนผ่าตัด
        
        Effective cough
        
        ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านั่งเอนไปข้างหน้าเล็กน้อยให้ผู้ป่วยประสานมือทั้ง 2 ข้าง และกดเบาๆ เหนือบริเวณที่คิดว่าจะมีแผลผ่าตัด
        
        Abdominal breathing
        
        หายใจเข้าออกโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องแทนทรวงอกระยะแรกหลังผ่าตัด ทำ 8-10 ครั้ง ทุก 2 ชั่วโมง
        
        Turning and ambulation
        
        ทำทุก 2 ช.ม.
        
        พลิกตัวไปทางขวาให้ขยับตัวไปทางซ้าย
        
        Extremity exercise
        
        ผู้ป่วยนอนในท่าหัวสูงเล็กน้อยหรือนอนในท่าที่สบาย ทำการออกกำลังแขนหรือขาทีละข้างโดยเฉพาะการเหยียดออกและงอเข้าของทุกข้อ
        
        Pain management
        
        การใช้หมอนหรือฝ่ามือทั้งสองข้างในการพยุงแผลขณะไอ
        
        การจัดท่านอนศีรษะสูง
    - - อาหารและน้ำดื่ม
        
        ควรงดอาหารผู้ป่วยก่อนผ่าตัดอย่างน้อย 8 ชั่วโมง
        
        อาหารเหลวใสให้ได้6 ชั่วโมงก่อนผ่าตัด
      - การขับถ่าย
        
        ถ้าเป็นการผ่าตัดเล็กหรือการผ่าตัดที่ไม่เกี่ยวข้องกับอวัยวะในช่องท้อง แพทย์อาจให้สวนอุจจาระหรือไม่ก็ได้
      - การเตรียมผิวหนังก่อนผ่าตัด
        
        บริเวณศีรษะ
        
        เตรียมบริเวณลงมาถึงแนวกระดูกไหปลาร้าทั้งหน้าและหลัง
        
        บริเวณหูและปุุมกระดูกมาสตอยด์
        
        เตรียมบริเวณกว้างเป็นวงรอบออกไป
        จากหูประมาณ 1 – 2 นิ้ว โกนขนอ่อน
        
        บริเวณคอ
        
        เตรียมบริเวณจากใต้คางลงมาถึงระดับราวหัวนม และจากหัวไหล่ข้างขวาถึงข้างซ้าย
        
        บริเวณทรวงอก
        
        เตรียมด้านหน้าจากคอตอนบนจนถึงระดับสะดือจากแนวยาวของหัวนมข้างที่ไม่ได้ทำผ่าตัดไปจนถึงกึ่งกลางหลังของข้างที่ทำ และขนอ่อนของต้นแขนจนถึงต่ำกว่าข้อศอก 1 นิ้ว
        
        บริเวณช่องท้อง
        
        เตรียมตั้งแต่ระดับรักแร้ลงมาถึงฝีเย็บ
        
        บริเวณท้องต่ำกว่าสะดือ
        
        เตรียมบริเวณตั้งแต่ระดับราวนมลงมาถึงต้นขา รวมทั้งบริเวณฝีเย็บด้วย
        
        ไต
        
        เตรียมด้านหน้าจากบริเวณรักแร้จนถึงบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์และต้นขา ทั้ง
        2 ข้าง ด้านข้างจากรักแร้ถึงตะโพก้านหลังจากแนวกึ่งกลางลำตัวด้านหน้าอ้อมไปจนถึงกระดูกสันหลังซีกของ ไตข้างที่จะทำการผ่าตัด
        
        บริเวณอวัยวะสืบพันธุ์และทวารหนัก
        
        เตรียมตั้งแต่ระดับสะดือ ลงมาถึงฝีเย็บ และด้านในของต้นขาและก้น
        
        แขน ข้อศอก และมือ
        
        เตรียมบริเวณแขนข้างที่จะทำผ่าตัดทั้งด้านหน้าและด้านหลัง จากหัวไหล่ถึงปลายนิ้วมือ รวมทั้งโกนขนรักแร้ตัดเล็บให้สั้นและทำความสะอาด
        
        ตะโพกและต้นขา
        
        เตรียมบริเวณจากระดับเอวลงมาถึงระดับต่ำกว่า หัวเข่าข้างที่จะทำ 6 นิ้ว ทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ด้านข้างและเตรียมบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก
        
        การทำ Skin graft ทำความสะอาดผิวหนังทั้งบริเวณ Donor site และ
        Recipient site ให้กว้าง
        
        หัวเข่า
        
        เตรียมจากขาหนีบถึงข้อเท้าข้างที่จะทำผ่าตัดโดยรอบ
        
        ปลายขา
        
        เตรียมจากเหนือหัวเข่า ประมาณ 8 นิ้ว ลงมาถึงเท้าข้างที่จะผ่าตัดตัดเล็บเท้าให้สั้น และทำความสะอาดเล็บ
        
        เท้า
        
        เตรียมจากใต้หัวเข่าลงไปถึงเท้าข้างที่จะทำผ่าตัด ตัดเล็บเท้าให้สั้นและทำความสะอาดเล็บ
        
        ขั้นตอนการเตรียมผิวหนัง
        
        เตรียมเครื่องใช้
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบ กั้นม่าน ดูให้มีแสงสว่างเพียงพอ
        
        ปูผ้ายางรองกันเปื้อนบริเวณที่จะเตรียมผ่าตัด
        
        ถ้าบริเวณที่เตรียมสกปรกมาก ให้เช็ดด้วยเบนซินแล้วฟอกด้วยสบู
        
        โกนขน หรือผม ถ้าขนหรือผมนั้นยาวใช้กรรไกรตัดให้สั้นก่อน
        
        เมื่อโกนเสร็จใช้สบู่และน้ำล้างบริเวณนั้นให้สะอาด เช็ดให้แห้งด้วยผ้าสะอาด
        
        เก็บผมหรือขน ใบมีดโกนที่ใช้แล้วห่อใส่กระดาษให้เรียบร้อย
        
        การเตรียมเฉพาะที่อื่นๆ
        
        บริเวณช่องคลอด
      - การดูแลสภาพร่างกายทั่วไป
        
        ในคืนก่อนวันผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยทำความสะอาดปาก ฟัน
        
        ของปลอม ของมีค่าต่างๆ ถอดเก็บไว้ให้ญาติดูแลรักษา
        
        สื่อไฟฟ้าต่างๆให้ถอดออก เนื่องจากสื่อไฟฟ้าต่างๆ จะทำให้เกิดไฟฟ้าสปาร์คขึ้นขณะทำการผ่าตัด
        
        ไม่ให้ผู้ป่วยแต่งหน้า ทาปาก ทาเล็บ เพราะบริเวณเหล่านี้จะเป็นที่สังเกตอาการเขียวคล้ำ
        
        ในเช้าวันที่จะผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยทำความสะอาดร่างกาย เปลี่ยนชุดสำหรับใส่เพื่อผ่าตัด และหวีผมเก็บผมให้เรียบร้อย
        
        สังเกตภาวะทางอารมณ์ของผู้ป่วย
        
        สังเกตสภาพร่างกายทั่วไป
        
        วัดและบันทึกสัญญาณชีพ
      - การให้ยาแก่ผู้ป่วยก่อนผ่าตัด
        
        แพทย์มักจะให้ยาในคืนวันก่อนผ่าตัดเพื่อช่วยให้
        ผู้ป่วยคลายความวิตกกังวลและนอนหลับพักผ่อนได้ดี
        
        ก่อนผ่าตัดประมาณ 45-90 นาที เพื่อลด
        รีเฟล็กซ์ที่ไวต่อการกระตุ้น
      - เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ ที่พิเศษ
        
        สายใส่จมูกถึงกระเพาะอาหาร
        
        ชุดให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ
        
        เครื่องมือผ่าหลอดเลือด
        
        เครื่องดูดเสมหะ
      - แผ่นบันทึกรายงานต่างๆ
        
        ต้องบันทึกให้ครบ และรวบรวมให้เรียบร้อย
      - การส่งผู้ป่วยไปห้องผ่าตัด
        
        ให้ผู้ป่วยนอนบนรถนอน (Stretcher) ห่มผ้าให้
        เรียบร้อย ยกไม้กั้นเตียงขึ้น
      - การดูแลครอบครัวผู้ป่วย
        
        แจ้งให้ครอบครัวทราบถึงเวลาที่ผู้ปุวยจะเข้าห้องผ่าตัด ควรให้ญาติมาดูแล ให้กำลังผู้ป่วย
      - การเตรียมผ่าตัดผู้ป่วยฉุกเฉิน
        
        เจาะเลือดเพื่อส่งตรวจ CBC และ Blood group ทันที
        
        ให้ผู้ป่วยถ่ายปัสสาวะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
        
        ทำความสะอาดและเตรียมผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัดให้เรียบร้อย
        
        ให้ผู้ป่วยหรือญาติที่มีสิทธิทางกฎหมายเซ็นใบยินยอมผ่าตัด
        
        ถ้าผู้ป่วยไม่มีญาติมาด้วย พยาบาลต้องถามหรือหาที่อยู่ของครอบครัว เบอร์โทรศัพท์ของ ครอบครัว และรีบแจ้งให้ครอบครัวทราบโดยเร็วที่สุด
        
        วัดและบันทึกอาการ
        
        สังเกตสภาพร่างกายทั่วไป
- - - - ประวัติโรคหัวใจ โรคปอด เบาหวาน ความดันโลหิตสูงที่มีก่อนผ่าตัด
      - การเปลี่ยนแปลงสัญญาณชีพ
        
        บ่งบอกการทำงานของหัวใจและหลอด
        เลือด
    - - ประวัติการได้รับและสูญเสียสารน้ำและเกลือแร่ ตั้งแต่ก่อนผ่าตัดจนถึงหลังผ่าตัด
      - ชนิดและปริมาณของสารน้ำที่ได้รับ
        และออกจากร่างกาย
      - ภาวะโภชนาการ
      - ปริมาณแคลอรี่ของอาหารที่ได้รับในแต่ละวัน
      - การรับรู้เกี่ยวกับภาวะโภชนาการ
    - - ประวัติการเสียเลือด สารน้ำทางปัสสาวะ การขับถ่ายที่ปกติก่อนและหลังผ่าตัด
      - ลักษณะการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการขับถ่ายปัจจุบัน
        
        ปัสสาวะออกน้อยหรือไม่ออกหลังผ่าตัด
        
        ปัสสาวะขุ่น
      - การทำงานของไต
        
        การประเมินภาวะไม่สมดุลสารน้ำและเกลือแร่
    - - ประเมินความรู้ความเข้าใจ
      - การยอมรับในการผ่าตัดที่เกิดขึ้น
      - ความร่วมมือในการปฏิบัติการรักษาพยาบาล
      - การปฏิบัติตนเพื่อส่งเสริม ฟื้นฟูสมรรถภาพร่างกายของตนเอง
    - - ประเมินการรับรู้
      - วิธีการเปลี่ยนแปลงความเครียด
      - สังเกตพฤติกรรมตอบสนองต่อความเครียด
  - - - การจัดท่านอน
        
        นอนราบไม่หนุนหมอน ตะแคงหน้าไปด้านใดด้านหนึ่ง
        ป้องกันลิ้นตก และการสำลักอาเจียน
        
        ถ้าผู้ป่วยรู้สึกตัวดีอาจให้นอนราบหนุนหมอนได้
      - สังเกตการหายใจของผู้ป่วย
        
        การหายใจเร็วตื้นจากการค้างของฤทธิ์
        ยาสลบ
        
        หายใจลึกช้าลงจากฤทธิ์ตกค้างของยาระงับปวดกลุ่ม narcotic
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยหายใจเข้าออกลึกๆ และไออย่างมีประสิทธิภาพ
      - เปลี่ยนท่านอนหรือพลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
        
        รายที่ไม่รู้สึกตัวควรพลิกตะแคงให้ทุก 1-2 ชั่วโมง
        
        ในรายที่รู้สึกตัวดีควรจัดให้นอนในท่าศีรษะสูง (Fowler’s position)
      - กระตุ้นให้ทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองเพื่อเพิ่มกิจกรรมการเคลื่อนไหว
      - ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
      - สังเกตอาการบ่งชี้ภาวะแทรกซ้อนทางเดินหายใจ อาการผิดปกติที่เกิดขึ้น
        สัญญาณชีพ รวมถึงค่าออกซิเจนในเลือด
      - ถ้าผู้ป่วยมีอาการผิดปกติให้รีบรายงานแพทย์และให้ออกซิเจนตามแผนการรักษา
    - - ตรวจวัดสัญญาณชีพทึก 15 นาที 4 ครั้ง ทุก 30 นาที 2 ครั้ง และทุก 1
        ชั่วโมงจนสัญญาณชีพสม่ำเสมอ
      - สังเกตลักษณะบาดแผลและปริมาณสิ่งคัดหลั่งต่างๆ ที่ออกจากร่างกายผู้ป่วย
      - ดูแลให้ได้รับสารน้ำ เลือด หรือพลาสมาทดแทนทางหลอดเลือดดำ
      - ควรให้ผู้ป่วยนอนพักนิ่งๆ ในบริเวณที่มีเลือดออกมากๆ
      - เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ที่จำเป็นให้พร้อมในรายที่มีภาวะช็อก
        
        อุปกรณ์ดูดเสมหะ
        
        อุปกรณ์ให้ออกซิเจน
        
        ยาช่วยเพิ่มความดันโลหิต
      - สังเกต บันทึก และติดตามผลการตรวจคลื่นหัวใจโดยเฉพาะในรายที่มีการเต้นหัวใจผิดปกติ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนทั้งร่างกาย และจิตใจ จัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบ สงบ อยู่เป็นเพื่อน คอยใจกำลังใจ
    - - พยาบาลประเมินความเจ็บปวดของผู้ปุวยโดยใช้ Pain scale
      - ดูและให้ได้รับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
      - ดูแลจัดท่าที่เหมาะสมเพื่อลดการดึงรั้งของแผลผ่าตัด
      - แนะนำให้ทำกิจกรรมที่เบี่ยงเบนความสนใจและกิจกรรมที่เป็นการกระตุ้นให้มีการหลั่งเอนโดรฟิน
    - - กระตุ้นให้ผู้ป่วยลุกออกจากเตียง หรือจัดท่านอนศีรษะสูงเพื่อลดอาการแน่นท้อง ท้องอืด
      - ดูแลให้ได้รับสารอาหารและพลังงานอย่างเพียงพอ
      - สังเกตและบันทึกอาการเปลี่ยนแปลงที่บ่งชี้ถึงการย่อยและดูดซึมอาหาร
        ผิดปกติ
        
        ท้องอืด
        
        คลื่นไส้
        
        อาเจียน
    - - ดูแลความสุขสบายทั่วไป
        
        การนอนหลับ
        
        อาการคลื่นไส้
      - การดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคลเกี่ยวกับความสะอาดของร่างกายทั่วไป
        
        ช่องปาก
        
        อวัยวะสืบพันธุ์
        
        ระบบขับถ่าย
      - ดูแลความปลอดภัยในรายที่ยังไม่ฟื้นจากยาสลบ หรือระดับความรู้สึกตัวเปลี่ยนแปลง
        
        ควรยกราวกั้นเตียงผู้ป๋วยขึ้นก่อนออกจากเตียงผู้ป่วย
    - - สังเกตและประเมินปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อการหายของแผล
        
        ตำแหน่งของแผลผ่าตัด
        
        ลักษณะของแผลเปิดหรือแผลปิด
        
        ภาวะโภชนาการของผู้ป่วย
      - สังเกตลักษณะแผลที่ผิดปกติ โดยเฉพาะแผลมีการติดเชื้อ
        
        ปวด
        
        บวม
        
        หนอง
        
        สังเกตผิดหนังรอบๆ แผลผ่าตัด
      - ทำความสะอาดแผลด้วยหลักปราศจากเชื้อ
      - สอนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลแผล และวิธีการส่งเสริมการหายของแผล
    - - เรื่องการดูแลแผล การสังเกตอาการ และอาการแสดงของการติดเชื้อ
      - การเคลื่อนไหวหรือกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นข้อจำกัดหลังผ่าตัด
      - การส่งเสริมภาวะโภชนาการของผู้ป่วย
        
        อาหารที่ควรรับประทานหรือควรงด
        
        การสังเกตอาการข้างเคียงของยาที่ได้รับ
      - การดูแลความสะอาดของร่างกาย
      - การมาตรวจตามแพทย์นัด
- - - - ความสามารถของผู้ป่วยในการช่วยเหลือตนเอง
      - ท่าที่เหมาะสม และระยะเวลาที่ผู้ปุวยจะคงอยู่ในท่าที่เปลี่ยนให้ใหม่
      - ความยากลำบากและไม่สุขสบายในขณะเปลี่ยนท่าหรือเมื่ออยู่ในท่าที่จัดให้
      - ปัญหาอื่นๆ ที่พบในผู้ป่วย
        
        ความผิดปกติเกี่ยวกับผิวหนัง
        
        กระดูก
        
        หลอดเลือด
    - - การเตรียมผู้ป่วย
        
        การล็อคล้อเตียง
      - การเตรียมตัวพยาบาล
        
        พยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง
        
        ขณะยกตัวหรือเลื่อนตัวผู้ปุวยให้ใช้วิธีสอดมือเข้าใต้ตำแหน่งร่างกายส่วนที่จะยก
      - การจัดท่าผู้ป่วย
        
        ท่านอนหงาย (Dorsal or Supine position)
        
        การจัดท่านอนโดยมีหลังสัมผัสที่นอนหน้าหงายขึ้น ศีรษะ คอ ไหล่ และส่วนบนของผู้ป่วยอยู่บนหมอน
        
        ท่านอนตะแคง (Lateral or Slide-lying position)
        
        เป็นท่าที่สบายสำหรับผู้ป่วยที่เคลื่อนไหวตนเองไม่ได้
        
        ท่านอนคว่ำ (Prone position)
        
        ไม่ควรจัดให้นอนท่านี้ในผู้ป่วยที่ไม่รู้สึกตัว
        
        ท่านอนตะแคงกึ่งคว่ำ (Semiprone position)
        
        ใช้กับผู้ป่วยที่ไม่สามารถทนต่อการนอนในท่านอนคว่ำได้ เป็นท่าที่ช่วยลดแรงกดต่อด้านหลังและด้านข้าง
        
        ท่านั่งบนเตียง (Fowler’s position)
        
        เหมาะกับผู้ป่วยที่หายใจเหนื่อยหอบ
        
        การจัดท่านั่งบนเตียงที่สุขสบายและเพื่อการรักษาโดยให้ศีรษะสูง 30 – 90 องศา
        
        ท่านอนหงายชันเข่า (Dorsal recumbent position)
        
        เป็นการท่าที่ใช้เตรียมตรวจหรือทำการพยาบาลโดยเฉพาะ
        
        ตรวจช่องคลอด
        
        ทวารหนัก
        
        สวนปัสสาวะ
        
        คลอดบุตร
        
        ท่านอนหงายพาดเท้าบนขาหยั่ง (Lithotomy position)
        
        เป็นท่าเตรียมตรวจโดยเฉพาะ ทำให้ผู้ทำการรักษาหรือให้การพยาบาลสามารถเข้าใกล้บริเวณที่ต้องการตรวจได้มากขึ้น
        
        ท่านอนคว่ำคุกเข่า (Knee-chest position)
        
        เป็นท่าเตรียมตรวจหรือทำผ่าตัดทวารหนักและลำไส้ใหญ่ส่วนปลายโดยเฉพาะ
        
        ท่านอนศีรษะต่ำปลายเท้าสูง (Trendelenburg position)
        
        เป็นท่านอนสำหรับผู้ป่วยเสียเลือด ช็อก เพื่อให้เลือดไหลมาเลี้ยงสมองได้มากขึ้น
  - - - ควรจัดท่าผู้ป่วยให้นอนหงายราบอยู่ในท่าที่สบาย
      - หันหน้าเข้าหาผู้ป่วยและไปในทิศทางที่จะเคลื่อนย้าย
      - ควรยืนในท่าที่ถูกต้องและมั่นคง
      - ยืนแยกเท้าทั้งข้างห่างกันพอสมควร และเฉียงปลายเท้าไปตามทิศทางที่
        ต้องการเคลื่อนย้าย
      - หลังตรง ป้องกันการปวดหลัง
      - ย่อเข่าและสะโพก
      - หาวิธีที่เหมาะสมเพื่อผ่อนแรงในการยกหรือเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
      - ผู้ป่วยควรอยู่ใกล้พยาบาลมากที่สุด
      - ยกตัวผู้ป่วยให้พ้นจากที่นอนเล็กน้อยเพื่อลดแรงเสียดทาน
      - ใช้ผ้าขวางเตียงช่วยในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยแทนการเลื่อนผู้ป่วย
      - ให้สัญญาณเพื่อความพร้อมเพรียง
      - ผู้ปุวยที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ควรหาผู้ช่วยเหลือตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปและให้สัญญาณขณะยก หรือใช้อุปกรณ์ที่ช่วยผ่อนแรงมาใช้เมื่อจำเป็น
    - - ความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง
      - ท่าที่เป็นข้อห้ามของผู้ป่วย
      - ส่วนที่อ่อนแรงหรือพิการ
      - ความมั่นคงในการคงท่าของผู้ป่วย
      - ส่วนที่จำเป็นต้องให้อยู่นิ่งๆ
      - ผู้ป่วยอ่อนเพลียมากน้อยแค่ไหน
      - ความต้องการการเคลื่อนย้ายเปลี่ยนท่าและความสุขสบายของผู้ป่วย
    - - แจ้งให้ผู้ป่วยทราบและบอกวิธีการให้ความร่วมมือถ้าทำได้
      - นำหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก วางหมอนที่พนักหัวเตียง อุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นเอาออกจากเตียง
      - พยาบาลยืนในท่าที่ถูกต้องมั่นคงและใช้หลักการของกลไกการเคลื่อนไหว
        ร่างกาย
      - พยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง โดยใช้วิธีสอดมือเข้าไปในตำแหน่งของร่างกายที่จะยกเพื่อรองรับน้ำหนักร่างกายส่วนนั้น
  - - - ให้ผู้ป่วยงอและเหยียดข้อตะโพก
      - หมุนข้อตะโพก
      - กางและหุบข้อตะโพก
      - เหยียดข้อเข่า
      - งอข้อเท้า
      - งอและเหยียดนิ้วเท้า
      - เกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้อง ตะโพกต้นขา
    - - การช่วยเหลือผู้ป่วยหัดเดินโดยพยาบาล 1 คน
        
        กรณีใช้เข็มขัดหรือผ้าคาดเอว
        
        เมื่อช่วยผู้ป่วยลงจากเตียงแล้ว พยาบาลยืนเยื้องด้านหลังผู้ป่วย ใช้มือ 2 ข้างยืดเข็มขัดหรือผ้าคาดเอวเพื่อพยุงผู้ป่วยขณะผู้ป่วยเดิน
        
        กรณีไม่ใช้เข็มขัด
        
        ให้ใช้มือด้านใกล้ตัวจับที่ต้นแขนของผู้ป่วย มือไกลตัวจับที่ปลายแขนของผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยเป็นลมให้สอดแขนเข้าใต้รักแร้รับน้ำหนักตัวผู้ป่วยและแยกเท้ากว้าง ดึงตัวผู้ป่วยขึ้นมาข้างตัวพยาบาลโดยใช้สะโพกรับน้ำหนักตัวผู้ป่วย และค่อยๆ วางตัวผู้ป่วยลงบนพื้น
      - การช่วยเหลือผู้ป่วยหัดเดินโดยพยาบาล 2 คน
        
        ให้พยาบาลยืนข้างผู้ป่วยคนละด้าน มือพยาบาลข้างใกล้ตัวผู้ป่วยสอดใต้รักแร้ผู้ป่วย อีกข้างหนึ่งจับปลายแขนหรือมือผู้ป่วยข้างเดิมผู้ป่วยและพยาบาลทั้ง 2 คนเดินพร้อมกัน
  - - - Parallel bar ราวคู่ขนาน ราวเดิน สำหรับการฝึกเดินครั้งแรกของผู้ปุวยและปรับความสูงของราวตามความสูงของผู้ป่วย
      - Walker หรือ Pick – up frames อลูมิเนียม หรือแสตนเลส เหมาะสำหรับผู้ป่วยที่มีอายุมากและการทรงตัวไม่ดีนัก
      - Cane การเดินด้วยไม้เท้าอันเดียว
      - Crutches ( ไม้ยันรักแร้,ไม้ค้ำยัน ) ใช้ได้กับผู้ป่วยที่ค่อนข้างแข็งแรง หรือมีการทรงตัวดี
    - - ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้างเมื่อมีข้อห้ามในการ
        รับน้ำหนักเต็มทั้งขา ข้างนั้น
      - ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้าง เมื่อมีข้อห้ามหรือมี
        การอ่อนแรงจนขาไม่สามารถรับน้ำหนักได้
      - เพิ่มการพยุงตัวเพื่อให้สามารถทรงตัวได้
    - - การฝึกความแข็งแรง ความทนทาน และการประสานสัมพันธ์ของกล้ามเนื้อ ที่ใช้ในการเดินด้วยอุปกรณ์ช่วยเดิน
      - การฝึกในท่าตั้งตรงบนเตียงหรือเบาะ
      - การฝึกในราวคู่ขนาน
    - - Non weight bearing (NWB) ไม่ลงน้ำหนักของขาข้างที่เจ็บ
      - Toe touch weight bearing (TTWB) เดินโดยเอาปลายเท้าข้างที่เจ็บแตะพื้น
      - Partial weight bearing (PWB) เดินโดยลงน้ำหนักข้างที่เจ็บได้บางส่วน
      - Full weight bearing (FWB) เดินโดยขาข้างที่เจ็บลงน้ำหนักได้เต็มที
      - Weight bearing as tolerated (WB AS Tol.) เดินโดยขาข้างที่เจ็บลงน้ำหนักเท่าที่ทนไหว
    - - Four – point gait
        
        เป็นรูปแบบการเดินที่มีความมั่นคงมากที่สุด
      - Two – point gait
        
        เป็นรูปแบบการเดินที่มีความก้าวหน้าขึ้นจาก Four –
        point gait ต้องใช้การทรงตัวและความมั่นคงมากกว่า
      - Three – point gait
        
        รูปแบบการเดินที่ใช้บ่อยในผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพ
        ของขา 1 ข้าง
      - Swing – to gait
        
        เหมาะที่สุดสำหรับผู้ปุวยที่มีการจำกัดในการใช้ขาทั้ง
        2 ข้าง ร่วมกับมีความไม่มั่นคงของลำตัว
      - Swing – through gait
        
        มีความมั่นคงน้อยที่สุดในรูปแบบการเดินทั้งหมดผู้ป่วยจะต้องมีความแข็งแรงและการทรงตัวที่ดี
    - - ไม้ค้ำยันรักแร้(Auxiliary crutches)
        
        เป็นอุปกรณ์ช่วยเดินที่ควรใช้เป็นคู่เนื่องจากมีจุดยึดตอนบนอยู่ที่รักแร้ จึงช่วยพยุงตัวได้ดีและแบ่งรับน้ำหนักได้ถึง 80% ของน้ำหนักตัว
      - Lofstrand crutch
        
        ช่วยเพิ่มความมั่นคงของท่อนแขนส่วนปลายเวลายันลงน้ำหนัก สามารถใช้เป็นคู่แทน Axillary crutches ในผู้ป่วยที่มีการทรงตัวดี และมีความมั่นใจในการใช้มีข้อดีกว่าไม่เทอะทะ
      - Platform crutch
        
        ใช้ในผู้ป่วยที่มีข้อศอกงอติดแข็ง ไม่สามารถเหยียดออกได้ในผู้ป่วยที่ไม่สามารถยันลงน้ำหนักผ่านข้อมือได้
      - ไม้เท้า (Cane)
        
        ช่วยเดินที่ใช้เพียงข้างเดียวเป็นส่วนใหญ่ มีทั้ง
        ชนิดขาเดียว และสามขา
      - ไม้เท้า 3 ขา (Tripod cane)
        
        ฐานกว้าง และมีจุดยันรับน้ำหนักที่พื้น 3 จุดทำให้มั่นคงกว่าไม้เท้าขาเดียวแต่ถ้าผู้ป่วยไม่ยันลงน้ำหนักลงแกนกลางของไม้ ก็ทำให้เสียความ
        มั่นคง
      - Walker
        
        ใช้เพื่อลดการลงน้ำหนักที่ขาข้างใดข้างหนึ่งได้ ไม่สามารถใช้เดินขึ้นลงบันไดได้
- - - - ผู้ป่วยจะเคลื่อนไหวส่วนต่างๆ ของร่างกายด้วยตนเองข้อต่างๆ ของ
        ร่างกายมีการเคลื่อนไหวและกล้ามเนื้อหดรัดตัว
        
        การทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเอง
    - - การออกกำลังกายโดยการเคลื่อนไหวข้อต่างๆ ให้กับผู้ป่วยที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายด้วยตนเองได้ช่วยให้ข้อมีการเคลื่อนไหวและช่วยป้องกันการหดรั้งของกล้ามเนื้อผิดรูป
        
        พยาบาลหรือญาติช่วยผู้ป่วยในการยกแขน ขา ในผู้ป่วยรายที่เป็น
        อัมพาตหรือไม่รู้สึกตัว
    - - เป็นการกระตุ้นให้กล้ามเนื้อมีการทำงานร่วมด้วย
        
        การพยุงหรือช่วยเหลือผู้ปุวยในการลุก – นั่งข้างเตียง เดินข้างเตียง
    - - เพื่อเพิ่มความตึงตัวและแข็งแรงของกล้ามเนื้อ
        
        การกระตุ้นให้ออกกำลังกายโดยการเกร็ง
        กล้ามเนื้อหน้าขา
    - - ใช้เครื่องมือหรืออุปกรณ์ที่ให้ผู้ป่วยออกแรงต้านช่วยให้กล้ามเนื้อมีขนาดใหญ่ขึ้น มีความแข็งแรงและทำงานได้ดี
  - - - เกิดแรงกดทับ (Pressure)
      - เซลล์ตายและลุกลามกลายเป็นแผล
      - การเสียดทาน (Friction)
      - แรงดึงรั้ง (Shearing force)
    - - กระดูกผุ เปราะบาง (Osteoporosis)
      - การประสานงานของกล้ามเนื้อแขนขาลดลงหรือไม่สัมพันธ์กัน ทำให้
        กล้ามเนื้อบางส่วนที่ช่วยในการเคลื่อนไหวร่างกายมีอาการอ่อนแรง
      - กล้ามเนื้ออ่อนแรง ลีบเล็ก (Muscle atrophy)
      - อาการปวดหลัง (Back pain)
    - - หัวใจทำงานมากขึ้น
      - มีการคั่งของเลือดในหลอดเลือดดำที่ขา
      - เกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำ (Thrombus)
      - ความดันต่ำขณะเปลี่ยนท่า (Orthostatic Hypotension)
    - - ปอดขยายตัวลดลง (Decrease lung expansion)
      - มีการคั่งของเสมหะมากขึ้น
    - - มีผลต่อการรับประทานอาหาร ทำให้เบื่ออาหาร อ่อนเพลีย กังวลใจจาก
        การนอนเฉยๆ และโรคที่ เป็นอยู่ความต้องการพลังงานลดลง
      - มีผลต่อการขับถ่าย ทำให้ท้องผูก (Constipation)
    - - การถ่ายปัสสาวะมากกว่าปกติในระยะแรกๆ (Diuresis)
      - มีการคั่งของปัสสาวะในไตและกระเพาะปัสสาวะ (Urinary stasis) และกระเพาะปัสสาวะสูญเสียหน้าที่
      - เกิดนิ่วในไตและกระเพาะปัสสาวะ (Renal Calculi)
    - - การเผาผลาญอาหารลดลง
      - มีระดับโปรตีนในกระแสเลือดลดต่ำลง (Hypoproteinemia)
      - ความผิดปกติด้านอัตมโนทัศน์และภาพลักษณ์
- - - - การปรับตัวและความทนทานต่อความเครียด
      - ความรู้เกี่ยวกับโรคและการผ่าตัด
  - - - วิตกกังวลเนื่องจากกลัวการผ่าตัด
      - วิตกกังวลเกี่ยวกับโรคและแผนการรักษา