Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่5 การพยาบาลผู้ป่วยในระยะก่อน-หลังผ่าตัด การเคลื่อนไหวและการออกกำลั…

- - - - 1.ด้านร่างกาย
        
        4.ประเมินความสมบูรณ์ของร่างกายในการได้รับอาหารที่พอเหมาะ การได้รับอาหารที่ดีมีประโยชน์ที่เพียงพอ และถูกส่วน เพื่อให้ผู้ป่วยทนต่อการผ่าตัดได้ดีและช่วยให้แผลหายเร็วขึ้น
        
        5.ภาวะสารน้ำและอีเล็คโทรลัยต์ในร่างกาย ต้องประเมินสภาวะความ สมดุลของสารน้ำ และอีเล็คโทรลัยต์ในร่างกาย
        
        3.ระบบทางเดินปัสสาวะ ต้องประเมินสภาวะของไต
        
        6.การพักผ่อนและการออกกำลังกาย ต้องได้รับการพักผ่อนที่ดี และมีการออกกำลังกายที่พอเหมาะ
        
        2.ระบบทางเดินหายใจ ต้องประเมินสภาวะของปอดและหลอดลมดูการทำงานของระบบทางเดินหายใจ
        
        7.ให้คำแนะนำและข้อมูลต่างๆ ที่ผู้ปุวยควรทราบเพื่อลดความวิตกกังวล
        
        1.ระบบหัวใจและหลอดเลือด ต้องประเมินความสามารถในการทำงานของหัวใจ และหลอดเลือด
      - 2.ด้านจิตใจ
        
        ดังนั้น ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด ควรได้รับการเตรียมทางจิตใจทุกคน
        
        โดยการเยี่ยมผู้ป่วยก่อนผ่าตัด ประเมินความวิตกกังวลก่อนผ่าตัด ทั้งนี้เพื่อช่วยลดความวิตกกังวล ความกลัวต่างๆ
        
        ผู้ป่วยและครอบครัวส่วนใหญ่จะมีความวิตกกังวลเมื่อรู้ว่าตนเอง หรือบุคคลในครอบครัวต้องผ่าตัด
      - ความหมาย
        
        ระยะเวลาตั้งแต่ผู้ป่วยเริ่ม ตระหนักว่ามีบางสิ่งผิดปกติ และแพทย์วินิจฉัยว่าต้องผ่าตัด หรือตัวผู้ป่วยเองสงสัยว่าจะต้องผ่าตัด จนกระทั่งเวลาที่แพทย์จะลงมือผ่าตัด
      - 3.การให้คำแนะนำการปฏิบัติหลังผ่าตัด
        
        Deep-breathing exercises โดยจัดผู้ป่วยให้อยู่ในท่านอนหงายศีรษะ สูง วางมือทั้ง 2 ข้างบนหน้าอกส่วนล่าง
        
        Effective cough โดย จัดให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านั่งเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย ให้ผู้ป่วยประสานมือทั้ง 2 ข้าง และกดเบาๆ เหนือบริเวณที่คิดว่าจะมีแผลผ่าตัด
        
        Range of Motion (ROM) เป็นการออกกำลังข้อโดยมีการเคลื่อนไหวใน ทุกทิศทางปกติของข้อต่าง ๆ ซึ่งร่างกายของคนมีส่วนเคลื่อนไหวหลักๆ อยู่ 6 แห่ง คือ ศีรษะ ลำตัว แขน และขาทั้งสองข้าง และยังมีการเคลื่อนไหวในส่วนย่อยๆ ที่มือ นิ้วมือ เท้า และนิ้วเท้า ได้อย่างอิสระ
        
        Abdominal breathing ในบางรายที่มีอาการปวดแผลหรือรับการผ่าตัด บริเวณทรวงอก ให้หายใจเข้าออกโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องแทนทรวงอก
        
        Straight Leg Raising Exercise (SLRE) เป็นการออกกำลังขา ข้อสะโพก และกล้ามเนื้อต้นขาแบบยกขาขึ้นตรงๆ
        
        Turning and ambulation ควรทำทุก 2 ช.ม. เช่น พลิกตัวไปทางขวา ให้ขยับตัวไปทางซ้าย
        
        Quadriceps Setting Exercise (QSE) เป็นการออกกำลังกายกล้ามเนื้อ ต้นขา (Quadriceps muscle)
        
        Extremity exercise ให้ผู้ป่วยนอนในท่าหัวสูงเล็กน้อยหรือนอนในท่าที่ สบาย ทำการออกกำลังแขนหรือขาทีละข้างโดยเฉพาะการเหยียดออกและงอเข้าของทุกข้อ
        
        Early ambulation ยกเว้นมีข้อห้ามหรือการผ่าตัดบางอย่างที่ต้องให้ ผู้ป่วย Absolute bed rest ก่อนลุกจากเตียงควรมีการเตรียมพร้อมกล้ามเนื้อขา เพื่อช่วยในการลุกเดิน
        
        Pain management หลังผ่าตัดผู้ป่วยจะได้รับการระงับความเจ็บปวด ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งได้แก่ การได้รับยาแก้ปวดทางหลอดเลือดดำ พยาบาลควรสอนที่ช่วยในการระงับความ เจ็บปวดควบคู่กันไป
    - - 2.การขับถ่าย
        
        ถ้าเป็นการผ่าตัดเล็ก หรือการผ่าตัดที่ไม่เกี่ยวข้องกับอวัยวะในช่อง ท้อง แพทย์อาจให้สวนอุจจาระหรือไม่ก็ได้หรือให้รับประทานยาระบายก่อนวันผ่าตัด แต่ถ้าเป็นการผ่าตัด ใหญ่หรือผ่าตัดเปิดสู่ช่องท้องแพทย์จะให้มีการสวนอุจจาระก่อนผ่าตัด สำหรับกระเพาะปัสสาวะควรว่าง เมื่อจะเข้าห้องผ่าตัดโดยให้ผู้ป่วยถ่ายปัสสาวะก่อนผ่าตัด หรือคาสายสวนปัสสาวะไว้ตามแผนการรักษา
      - 3.การเตรียมผิวหนังก่อนผ่าตัด
        
        เนื่องจากผิวหนังเป็นแหล่งที่มีเชื้อจุลินทรีย์อาศัยอยู่มาก เพราะเป็นบริเวณที่กว้าง ดังนั้นต้องมีการเตรียมความสะอาดผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัด เพื่อเป็นการลดจำนวนจุลินทรีย์ การเตรียมบริเวณที่จะผ่าตัดต้องเตรียมให้กว้างกว่าบริเวณที่จะผ่าตัดจริง กำจัดขน และสิ่งสกปรกต่างๆ ถ้าผิวหนังบริเวณที่จะผ่าตัดมีเม็ดผื่นหรือมีการติดเชื้อเกิดขึ้น แพทย์อาจต้องเลื่อนการ ผ่าตัดออกไปจนกระทั่งการติดเชื้อนั้นหายไป การเตรียมผิวหนังก่อนผ่าตัด
      - 1.อาหารและน้ำดื่ม
        
        ควรงดอาหารผู้ป่วยก่อนผ่าตัดอย่างน้อย 8 ชั่วโมง สำหรับ อาหารเหลวใสให้ได้6 ชั่วโมงก่อนผ่าตัด ถ้าผู้ป่วยปากแห้ง ให้ผู้ป่วยบ้วนปากบ่อยๆ ถ้าผู้ป่วยได้รับอาหาร หรือน้ำเข้าไปในระยะเวลาที่ห้ามนี้ ต้องรีบรายงานให้แพทย์ทราบทันที ซึ่งแพทย์อาจเลื่อนการผ่าตัด ออกไป หรืออาจใส่สายเข้าไปที่กระเพาะอาหาร เพื่อดูดเอาอาหารในกระเพาะอาหารออกมา
  - - - 2.การชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง
      - 3.การตรวจประเมินทางระบบหายใจ
      - 1.สัญญาณชีพ
      - 4.การตรวจร่างกายตามระบบโดยเน้นในส่วนที่เกี่ยวข้องกับโรคหรือบริเวณที่ จะทำการผ่าตัด
    - - 1.ข้อบ่งชี้ของการส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการและการตรวจพิเศษอื่นๆ
      - 2.ข้อแนะน าการส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการ (Screening tests)
    - - 4.การใช้ยา สารเสพติด การสูบบุหรี่ และดื่มสุรา
      - 5.ประวัติของคนในครอบครัวหรือญาติที่มีปัญหาเกี่ยวกับการได้รับยาระงับ ความรู้สึก ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโรคทางพันธุกรรมที่มีผลต่อการได้รับยาระงับความรู้สึก
      - 3.ประวัติการแพ้ยาหรืออาหาร
      - 6.ประวัติเกี่ยวกับโรคของระบบต่างๆ ของร่างกาย
      - 2.ประวัติการผ่าตัด และการได้รับยาระงับความรู้สึกก่อนหน้านี้ โดยครอบคลุม ถึงวิธีการให้ยาระงับความรู้สึก และภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้น
      - 1.ประวัติโรคประจำตัว ควรครอบคลุมถึงอาการ ความรุนแรงของโรค ภาวะแทรกซ้อนของโรค และประวัติการรักษา ยาที่ใช้ประจำ
- - - - 2.ลักษณะการเปลี่ยนแปลงในแบบแผนการขับถ่ายปัจจุบัน เช่น ปัสสาวะออก น้อยหรือไม่ออกหลังผ่าตัด ปัสสาวะขุ่น ท้องผูก
      - 3.การทำงานของไต เช่น การประเมินภาวะไม่สมดุลสารน้ำและเกลือแร่จากการเสียหน้าที่ของไต
      - 1.ประวัติการเสียเลือด สารน้ำทางปัสสาวะ การขับถ่ายที่ปกติก่อนและหลังผ่าตัด
    - - 1.ประวัติโรค หัวใจ โรคปอด เบาหวาน ความดันโลหิตสูงที่มีก่อนผ่าตัด
      - 2.การเปลี่ยนแปลงสัญญาณชีพ ซึ่งบ่งบอกการทำงานของหัวใจและหลอดเลือด โดยการประเมินการหายใจ ความสามารถในการหายใจ และอุปกรณ์ที่ช่วยในการหายใจ
  - - - 2) ดูแลให้ได้รับสารอาหารและพลังงานอย่างเพียงพอ ในรายที่ไม่มีปัญหาในการ
        รับประทานอาหาร เช่น คลื่นไส้ อาเจียน
      - 3) สังเกตและบันทึกอาการเปลี่ยนแปลงที่บ่งชี้ถึงการย่อยและดูดซึมอาหาร
        ผิดปกติ เช่น ท้องอืด คลื่นไส้ อาเจียน ท้องผูก
      - 1) กระตุ้นให้ผู้ปุวยลุกออกจากเตียง หรือจัดท่านอนศีรษะสูงเพื่อลดอาการแน่น
        ท้อง ท้องอืด
    - - 2) การดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคลเกี่ยวกับความสะอาดของร่างกายทั่วไป โดยเฉพาะช่องปาก อวัยวะสืบพันธุ์ และระบบขับถ่าย
      - 3) ดูแลความปลอดภัยในรายที่ยังไม่ฟื้นจากยาสลบ หรือระดับความรู้สึกตัว เปลี่ยนแปลง ควรยกราวกั้นเตียงผู้ป่วยขึ้นก่อนออกจากเตียงผู้ป่วย
      - 1) ดูแลความสุขสบายทั่วไป เช่น การนอนหลับ
    - - 2) สังเกตลักษณะแผลที่ผิดปกติ โดยเฉพาะแผลมีการติดเชื้อ
      - 3) ทำความสะอาดแผลด้วยหลักปราศจากเชื้อ เพื่อป่องกันการติดเชื้อของแผลซึ่ง จะทำให้แผลหายช้า
      - 1) สังเกตและประเมินปัจจัยเสี่ยงที่มีผลต่อการหายของแผล ได้แก่ ตำแหน่งของ แผลผ่าตัด ลักษณะของแผลเปิดหรือแผลปิด ภาวะโภชนาการของผู้ป่วย ภาวะโรค
      - 4) สอนและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลแผล และวิธีการส่งเสริมการหายของแผล โดยเฉพาะการรับประทานอาหารที่มีโปรตีน และวิตามินซีสูง
    - - 4) ควรให้ผู้ป่วยนอนพักนิ่งๆ ในบริเวณที่มีเลือดออกมากๆ เพื่อลดการ
        เคลื่อนไหวซึ่งจะมีผลทำให้เลือดออกมากขึ้น
      - 5) เตรียมเครื่องมือเครื่องใช้ที่จำเป็นให้พร้อมในรายที่มีภาวะช็อก เช่น อุปกรณ์
        ดูดเสมหะ
      - 3) ดูแลให้ได้รับสารน้ำ เลือด หรือพลาสมาทดแทนทางหลอดเลือดดำตาม
        แผนการรักษา และติดตามอาการของผู้ปุวยอย่างต่อเนื่อง
      - 6) สังเกต บันทึก และติดตามผลการตรวจคลื่นหัวใจโดยเฉพาะในรายที่มีการเต้น
        หัวใจผิดปกติ กล้ามเนื้อหัวใจตายหลังผ่าตัด
      - 2) สังเกตลักษณะบาดแผลและปริมาณสิ่งคัดหลั่งต่างๆ ที่ออกจากร่างกายผู้ป่วย
        รวมถึงประเมินการสูญเสียสารน้ำที่เกิดขึ้นหากพบความผิดปกติให้รายงานแพทย
      - 7) ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนทั้งร่างกาย และจิตใจ จัดสิ่งแวดล้อมให้เงียบ
        สงบ
      - 1) ตรวจวัดสัญญาณชีพ ทุก 15 นาที 4 ครั้ง ทุก 30 นาที 4 ครั้ง และทุก 1
        ชั่วโมงจนสัญญาณชีพสม่ำเสมอ
    - - 3) การส่งเสริมภาวะโภชนาการของผู้ป่วย อาหารที่ควรรับประทานหรือควรงดการรับประทานยา การสังเกตอาการข้างเคียงของยาที่ได้รับ
      - 4) การดูแลความสะอาดของร่างกาย
      - 2) การเคลื่อนไหวหรือกิจกรรมต่างๆ ที่เป็นข้อจำกัดหลังผ่าตัด
      - 5) การมาตรวจตามแพทย์นัด
      - 1) เรื่องการดูแลแผล การสังเกตอาการ และอาการแสดงของการติดเชื้อ
    - - 1) การจัดท่านอน
      - 2) สังเกตการหายใจของผู้ป่วย
      - 3) กระตุ้นให้ผู้ปุวยหายใจเข้าออกลึกๆ และไออย่างมีประสิทธิภาพตามวิธีที่
        สอน
      - 4) เปลี่ยนท่านอนหรือพลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
      - 5) กระตุ้นให้ทำกิจวัตรประจำวันด้วยตนเองเพื่อเพิ่มกิจกรรมการเคลื่อนไหว
      - 6) ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
      - 7) สังเกตอาการบ่งชี้ภาวะแทรกซ้อนทางเดินหายใจ
      - 8) ถ้าผู้ป่วยมีอาการผิดปกติให้รีบรายงานแพทย์และให้ออกซิเจนตามแผนการ
        รักษา
- - - - 4) ความมั่นคงในการคงท่าของผู้ป่วย
      - 5) ส่วนที่จำเป็นต้องให้อยู่นิ่งๆ
      - 3) ส่วนที่อ่อนแรงหรือพิการ
      - 6) ผู้ป่วยอ่อนเพลียมากน้อยแค่ไหน
      - 2) ท่าที่เป็นข้อห้ามของผู้ป่วย
      - 7) ความต้องการการเคลื่อนย้ายเปลี่ยนท่าและความสุขสบายของผู้ป่วย
      - 1) ความสามารถในการช่วยเหลือตนเอง
    - - 2) นำหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก วางหมอนที่พนักหัวเตียง อุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นเอาออกจากเตียง
      - 3) พยาบาลยืนในท่าที่ถูกต้องมั่นคงและใช้หลักการของกลไกการเคลื่อนไหวร่างกาย
      - 1) แจ้งให้ผู้ป่วยทราบและบอกวิธีการให้ความร่วมมือถ้าทำได้
      - 4) พยุงผู้ป่วยด้วยความนุ่มนวลและมั่นคง โดยใช้วิธีสอดมือเข้าไปในตำแหน่งของ ร่างกายที่จะยกเพื่อรองรับน้ำหนักร่างกายส่วนนั้น
    - - 6) ย่อเข่าและสะโพก
      - 7) หาวิธีที่เหมาะสมเพื่อผ่อนแรงในการยกหรือเคลื่อนย้ายผู้ป่วย
      - 5) หลังตรง ป้องกันการปวดหลัง
      - 8) ผู้ป่วยควรอยู่ใกล้พยาบาลมากที่สุด
      - 4) ยืนแยกเท้าทั้งข้างห่างกันพอสมควร และเฉียงปลายเท้าไปตามทิศทางที่ ต้องการเคลื่อนย้าย และอยู่ในสมดุลเมื่อต้องการเคลื่อนไปทางหัวเตียงหรือปลายเตียง
      - 9) ยกตัวผู้ป่วยให้พ้นจากที่นอนเล็กน้อยเพื่อลดแรงเสียดทาน
      - 3) ควรยืนในท่าที่ถูกต้องและมั่นคง
      - 10) ใช้ผ้าขวางเตียงช่วยในการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยแทนการเลื่อนผู้ป่วย
      - 2) หันหน้าเข้าหาผู้ป่วยและไปในทิศทางที่จะเคลื่อนย้าย
      - 11) ให้สัญญาณเพื่อความพร้อมเพรียง
      - 1) ควรจัดท่าผู้ป่วยให้นอนหงายราบอยู่ในท่าที่สบาย
      - 12) ผู้ป่วยที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ควรหาผู้ช่วยเหลือตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปและให้ สัญญาณขณะยก
  - - - 4) เหยียดข้อเข่า เหยียดขาพร้อมกับกดข้อเข่าลงกับที่นอน
      - 5) งอข้อเท้า หมุนข้อเท้าเข้าหาตัวและออกจากตัว
      - 3) กางและหุบข้อตะโพก เหยียดข้อเข่าและให้ข้อเท้างอเข้าหาปลายขา
      - 6) งอและเหยียดนิ้วเท้า
      - 2) หมุนข้อตะโพก เหยียดขาทั้งสองข้าง
      - 7) เกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้อง ตะโพกต้นขา
      - 1) ให้ผู้ป่วยงอและเหยียดข้อตะโพก โดยให้ผู้ป่วยนอนบนเตียง
    - - 1) การช่วยเหลือผู้ป่วยหัดเดินโดยพยาบาล 1 คน
        
        1.กรณีใช้เข็มขัดหรือผ้าคาดเอว เมื่อช่วยผู้ป่วยลงจากเตียงแล้ว พยาบาล ยืนเยื้องด้านหลังผู้ป่วย ใช้มือ 2 ข้างยืดเข็มขัดหรือผ้าคาดเอวเพื่อพยุงผู้ปุวยขณะผู้ป่วยเดิน วิธีนี้จะช่วยคง จุดศูนย์ถ่วงหรือใช้มือหนึ่งจับเข็มขัดบริเวณกึ่งกลางเอว อีกมือหนึ่งจับบริเวณต้นแขนของผู้ป่วยก้าวเดินช้า ๆ พร้อมกัน
        
        2.กรณีไม่ใช้เข็มขัด ให้ใช้มือด้านใกล้ตัวจับที่ต้นแขนของผู้ป่วย มือไกลตัว จับที่ปลายแขนของผู้ป่วย ถ้าผู้ป่วยเป็นลมให้สอดแขนเข้าใต้รักแร้รับน้ำหนักตัวผู้ป่วยและแยกเท้ากว้าง ดึง ตัวผู้ป่วยขึ้นมาข้างตัวพยาบาลโดยใช้ สะโพกรับน้ำหนักตัวผู้ป่วย และค่อยๆ วางตัวผู้ป่วยลงบนพื้น
      - 2) การช่วยเหลือผู้ป่วยหัดเดินโดยพยาบาล 2 คน
        
        ให้พยาบาลยืนข้างผู้ป่วยคนละด้าน มือพยาบาลข้างใกล้ตัวผู้ป่วยสอดใต้รักแร้ผู้ป่วย อีกข้างหนึ่งจับปลายแขนหรือมือผู้ป่วยข้างเดิม ผู้ป่วยและพยาบาลทั้ง 2 คนเดินพร้อมกัน ถ้าผู้ป่วยเป็นลมพยาบาลทั้ง 2 คนเลื่อนมือข้างที่พยุงใต้รักแร้ไป ข้างหน้าให้ลำแขนสอดอยู่ใต้รักแร้ น้ำหนักตัวผู้ป่วยไว้พร้อมกับใช้สะโพกยันผู้ป่วยไว้แล้วค่อยๆพยุงผู้ป่วย ลงบนพื้น
  - - - 2) ท่าที่เหมาะสม และระยะเวลาที่ผู้ป่วยจะคงอยู่ในท่าที่เปลี่ยนให้ใหม่
      - 3) ความยากลำบากและไม่สุขสบายในขณะเปลี่ยนท่าหรือเมื่ออยู่ในท่าที่จัดให้
      - 1) ความสามารถของผู้ป่วยในการช่วยเหลือตนเอง
      - 4) ปัญหาอื่นๆ ที่พบในผู้ป่วย เช่น ความผิดปกติเกี่ยวกับผิวหนัง กระดูก หลอดเลือด
    - - 2) การเตรียมตัวพยาบาล พยาบาลควรยืนในท่าที่ถูกต้อง
      - 3) การจัดท่าผู้ป่วย
        
        5.ท่านั่งบนเตียง (Fowler’s position)
        
        6.ท่านอนหงายชันเข่า (Dorsal recumbent position)
        
        4.ท่านอนตะแคงกึ่งคว่ำ (Semiprone position)
        
        7.ท่านอนหงายพาดเท้าบนขาหยั่ง (Lithotomy position)
        
        3.ท่านอนคว่ำ (Prone position)
        
        8.ท่านอนคว่ำคุกเข่า (Knee-chest position)
        
        2.ท่านอนตะแคง (Lateral or Slide-lying position)
        
        9.ท่านอนศีรษะต่ำปลายเท้าสูง (Trendelenburg position)
        
        1.ท่านอนหงาย (Dorsal or Supine position)
      - 1) การเตรียมผู้ป่วย ให้เอาหมอนหนุนศีรษะของผู้ป่วยออก
  - - - 2) การฝึกในท่าตั้งตรง (Upright) บนเตียงหรือเบาะ
      - 3) การฝึกในราวคู่ขนาน
      - 1) การฝึกความแข็งแรง (Strength) ความทนทาน (Endurance) และการ ประสานสัมพันธ์ของกล้ามเนื้อ (Co – ordination)
    - - 2) ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้าง
      - 3) เพิ่มการพยุงตัว (Support) เพื่อให้สามารถทรงตัวได้ (Balance)
      - 1) ช่วยแบ่งเบาหรือรับน้ำหนักแทนขา 1 หรือ 2 ข้าง
    - - 3) Three – point gait เป็นรูปแบบการเดินที่ใช้บ่อยในผู้ป่วยที่มีพยาธิสภาพ ของขา 1 ข้าง
      - 4) Swing – to gait วิธีนี้เหมาะที่สุดสำหรับผู้ป่วยที่มีการจำกัดในการใช้ขาทั้ง 2 ข้าง
      - 2) Two – point gait เป็นรูปแบบการเดินที่มีความก้าวหน้าขึ้นจาก Four – point gait
      - 5) Swing – through gait เป็นรูปแบบการเดินที่ก้าวหน้ามาจาก Swing – to gait
      - 1) Four – point gait เป็นรูปแบบการเดินที่มีความมั่นคงมากที่สุด
    - - 2) Walker หรือ Pick – up frames มีหลายชนิด
      - 3) Cane มีหลายชนิด
      - 1) Parallel bar = ราวคู่ขนาน ราวเดิน
      - 4) Crutches ( ไม้ยันรักแร้ , ไม้ค้ำยัน )
- - - - 1) ปอดขยายตัวลดลง (Decrease lung expansion) เนื่องจากการนอนหงาย ทำให้แรงกดด้านหน้า
      - 2) มีการคั่งของเสมหะมากขึ้น เนื่องจากการพัดโบกของ Cilia เพื่อพัดเสมหะ จากทางเดินอากาศส่วนล่างสู่ส่วนบนลดลง
    - - 1) มีผลต่อการรับประทานอาหาร
      - 2) มีผลต่อการขับถ่าย ทำให้ท้องผูก (Constipation)
    - - 2) มีการคั่งของเลือดในหลอดเลือดดำที่ขา เนื่องจากการที่กล้ามเนื้อคลายตัว หรืออ่อนแรงทำให้เกิดเลือดคั่งในหลอดเลือดที่ขา
      - 3) เกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำ (Thrombus) เนื่องจากมีการคั่งของหลอดเลือดดำ
      - 1) หัวใจทำงานมากขึ้น จากการอยู่ในท่านอนทำให้ปริมาณเลือดกลับเข้าสู่ หัวใจมากกว่าปกติ
      - 4) ความดันต่ำขณะเปลี่ยนท่า (Orthostatic Hypotension) พบในการเปลี่ยนท่าจากท่านอนเป็นท่านั่งหรือยืน
    - - 2) มีการคั่งของปัสสาวะในไตและกระเพาะปัสสาวะ (Urinary stasis)
      - 3) เกิดนิ่วในไตและกระเพาะปัสสาวะ (Renal Calculi)
      - 1) การถ่ายปัสสาวะมากกว่าปกติในระยะแรกๆ (Diuresis)
    - - 2) การประสานงานของกล้ามเนื้อแขนขาลดลงหรือไม่สัมพันธ์กัน
      - 3) กล้ามเนื้ออ่อนแรง ลีบเล็ก (Muscle atrophy)
      - 1) กระดูกผุ เปราะบาง (Osteoporosis) พบบ่อยที่กระดูกขา
      - 4) อาการปวดหลัง (Back pain) เกิดการท่านอนที่ไม่ถูกต้อง
    - - 2) มีระดับโปรตีนในกระแสเลือดลดต่ าลง (Hypoproteinemia) จากการนอนนาน
      - 3) มีความผิดปกติด้านอัตมโนทัศน์และภาพลักษณ์ (Self concept and Body image)
      - 1) การเผาผลาญอาหารลดลง
    - - 2) เซลล์ตายและลุกลามกลายเป็นแผล
      - 3) การเสียดทาน (Friction)
      - 1) เกิดแรงกดทับ (Pressure)
      - 4) แรงดึงรั้ง (Shearing force)