Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
บทที่ 5 พระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับสวัสดิภาพ และสุขภาพของประชาชน -…
บทที่ 5 พระราชบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับสวัสดิภาพ และสุขภาพของประชาชน
พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๕๐
สุขภาพ
ภาวะของมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งทางกาย ทางจิต ทางปัญญา และทางสังคม เชื่อมโยงกันเป็นองค์รวมอย่างสมดุล
ปัญญา
ความรู้ทั่ว รู้เท่าทันและความเข้าใจอย่างแยกได้ในเหตุผลแห่งความดี ความชั่ว ความมีประโยชน์และความมีโทษ ซึ่งนำไปสู่ความมีจิตอันดีงามและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ระบบสุขภาพ
ระบบความสัมพันธ์ทั้งมวลที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ
บริการสาธารณสุข
บริการต่าง ๆ อันเกี่ยวกับการสร้างเสริมสุขภาพการป้องกันและควบคุมโรคและปัจจัยที่คุกคามสุขภาพ การตรวจวินิจฉัยและบำบัดสภาวะความเจ็บป่วย และการฟื้นฟูสมรรถภาพของบุคคล ครอบครัวและชุมชน
บุคลากรด้านสาธารณสุข
ผู้ให้บริการสาธารณสุขที่มีกฎหมาย ระเบียบ หรือข้อกำหนดรองรับ
ผู้ประกอบวิชาชีพด้านสาธารณสุข
ผู้ประกอบวิชาชีพตามกฎหมายว่าด้วย สถานพยาบาล
สมัชชาสุขภาพ
กระบวนการที่ให้ประชาชนและหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องได้ร่วมแลกเปลี่ยนองค์ความรู้และเรียนรู้อย่างสมานฉันท์ เพื่อนำไปสู่การเสนอแนะนโยบายสาธารณะ เพื่อสุขภาพหรือความมีสุขภาพของประชาชน โดยจัดให้มีการประชุมอย่างเป็นระบบและอย่างมีส่วนร่วม
กรรมการ
กรรมการสุขภาพแห่งชาติ
คณะกรรมการสรรหา
คณะกรรมการสรรหากรรมการสุขภาพแห่งชาติ
สำนักงาน
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ
เลขาธิการ
เลขาธิการคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ
กรรมการบริหาร
กรรมการในคณะกรรมการบริหาร
คณะกรรมการบริหาร
คณะกรรมการบริหารสำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ
หน่วยงานของรัฐ
ราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่นรัฐวิสาหกิจ องค์กรควบคุมการประกอบวิชาชีพ องค์การมหาชนและหน่วยงานอื่นของรัฐ
รัฐมนตรี
รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้
หมวด ๒ คณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๑ สิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพ
หมวด ๓ สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๔ สมัชชาสุขภาพ
หมวด ๕ ธรรมนูญว่าด้วยระบบสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๖ บทกำหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๔๕
ค่าใช้จ่ายเพื่อบริการสาธารณสุข
ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการให้บริการสาธารณสุขของหน่วยบริการ
กองทุน
กองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
คณะกรรมการ
คณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
ค่าบริการ
เงินที่ผู้รับบริการจ่ายให้แก่หน่วยบริการในการรับบริการสาธารณสุขแต่ละครั้ง
คณะกรรมการควบคุมคุณภาพและมาตรฐาน
คณะกรรมการควบคุมคุณภาพและมาตรฐานบริการสาธารณสุข
เครือข่ายหน่วยบริการ
หน่วยบริการที่รวมตัวกันและขึ้นทะเบียนเป็นเครือข่าย
หน่วยบริการตามพระราชบัญญัติน
เลขาธิการ
เลขาธิการสํานักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
หน่วยบริการ
สถานบริการที่ได้ขึ้นทะเบียนไว้ตามพระราชบัญญัตินี้
สํานักงาน
สํานักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติหรือสํานักงานสาขา แล้วแต่กรณี
สถานบริการ
สถานบริการสาธารณสุขของรัฐ ของเอกชน และของสภากาชาดไทย
หน่วยบริการการประกอบโรคศิลปะสาขาต่าง ๆ และสถานบริการสาธารณสุขอื่นที่คณะกรรมการกําหนดเพิ่มเติม
พนักงานเจ้าหน้าที่
ผู้ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งโดยคําแนะนําของคณะกรรมการหรือ
คณะกรรมการควบคุมคุณภาพและมาตรฐาน แล้วแต่กรณีให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้
บริการสาธารณสุข
บริการด้านการแพทย์และสาธารณสุขซึ่งให้โดยตรงแก่บุคคลเพื่อการสร้างเสริมสุขภาพ การป้องกันโรค การตรวจวินิจฉัยโรค การรักษาพยาบาล และการฟื้นฟูสมรรถภาพ ที่จําเป็นต่อสุขภาพและการดํารงชีวิต ทั้งนี้ให้รวมถึงการบริการการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือกตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบโรคศิลปะ
รัฐมนตรี
รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้
หมวด ๑ สิทธิการรับบริการสาธารณสุข
หมวด ๒ คณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๓ สํานักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๔ กองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
หมวด ๕ หน่วยบริการและมาตรฐานบริการสาธารณสุข
หมวด ๖ คณะกรรมการควบคุมคุณภาพและมาตรฐานบริการสาธารณสุข
หมวด ๗ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๘ การกํากับมาตรฐานหน่วยบริการ
หมวด ๙ บทกําหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. ๒๕๕๙
หมวด ๑ คณะกรรมการวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท
หมวด ๒ การขออนุญาตและการออกใบอนุญาตเกี่ยวกับวัตถุออกฤทธิ์
หมวด ๔ หน้าที่ของเภสัชกร
หมวด ๓ หน้าที่ของผู้รับอนุญาต
หมวด ๕ วัตถุออกฤทธิ์ที่ห้ามผลิต ขาย นำเข้าหรือส่งออก
หมวด ๖ การขึ้นทะเบียนวัตถุตำรับ
หมวด ๗ การโฆษณา
หมวด ๘ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๙ การพักใช้ใบอนุญาตและการเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๑๐ มาตรการควบคุมพิเศษ
หมวด ๑๑ การค้าระหว่างประเทศ
หมวด ๑๒ บทกำหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติสถานพยาบาล พ.ศ. ๒๕๔๑
ใบอนุญาต
ใบอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานพยาบาล หรือใบอนุญาตให้ดําเนินการสถานพยาบาล
พนักงานเจ้าหน้าที่
ผู้ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งให้เป็นผู้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้
ผู้ประกอบวิชาชีพ
ผู้ประกอบโรคศิลปะ ผู้ประกอบวิชาชพเวชกรรม
ผู้ประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพเภสัชกรรม ผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบําบัด ผู้ประกอบวิชาชีพเทคนิคการแพทย์ผู้ประกอบวิชาชีพ
การแพทย์แผนไทย ผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยประยุกต์หรือผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์และสาธารณสุขอื่นตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น และให้หมายความรวมถึงบุคคลตามมาตรา ๓๑ แห่งกฎหมายว่าด้วยการประกอบโรคศิลปะ
ผู้อนุญาต
อธิบดีกรมสนับสนุนบริการสุขภาพหรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมสนับสนุนบริการสุขภาพมอบหมาย
ผู้ดําเนินการ
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ดําเนินการสถานพยาบาล
คณะกรรมการ
คณะกรรมการสถานพยาบาล
ผู้รับอนุญาต
ผู้ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานพยาบาล
รัฐมนตรี
รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้
ผู้ป่วย
ผู้ขอรับบริการในสถานพยาบาล
หมวด ๑ คณะกรรมการสถานพยาบาล
หมวด ๒ การประกอบกิจการสถานพยาบาลและการดําเนินการสถานพยาบาล
สถานพยาบาล
สถานที่รวมตลอดถึงยานพาหนะซึ่งจัดไว้เพื่อการประกอบ โรคศิลปะตามกฎหมายว่าด้วยการประกอบโรคศิลปะ การประกอบวิชาชีพเวชกรรมตามกฎหมายว่าด้วย วิชาชีพเวชกรรม การประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพการพยาบาล และการผดุงครรภ์ การประกอบวิชาชีพทันตกรรมตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพทันตกรรม การประกอบวิชาชีพกายภาพบําบัดตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพกายภาพบําบัด การประกอบวิชาชีพเทคนิคการแพทย์ตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพเทคนิคการแพทย์การประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยและการประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยประยุกต์ตามกฎหมายว่าด้วยวิชาชีพการแพทย์แผนไทย หรือการประกอบวิชาชีพทางการแพทย์และสาธารณสุขอื่นตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น ทั้งนี้โดยกระทําเป็นปกติธุระไม่ว่าจะได้รับประโยชน์ตอบแทนหรือไม่ ทั้งนี้โดยกระทําเป็นปกติธุระไม่ว่าจะได้รับประโยชน์ตอบแทนหรือไม่
หมวด ๓ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๔ การปิดสถานพยาบาลและการเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๕ บทกําหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. ๒๕๕๘
แยกกัก
การแยกผู้สัมผัสโรคหรือพาหะไว้ต่างหากจากผู้อื่นในที่เอกเทศ เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพร่โดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้ จนกว่าจะพ้นระยะติดต่อของโรค
กักกัน
การควบคุมผู้สัมผัสโรคหรือพาหะให้อยู่ในที่เอกเทศ เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพร่โดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้ จนกว่าจะพ้นระยะฟักตัวของโรคหรือจนกว่าจะพ้นความเป็นพาหะ
ระยะติดต่อของโรค
ระยะเวลาที่เชื้อโรคสามารถแพร่จากคนหรือสัตว์ที่มีเชื้อโรค
ไปยังผู้อื่นได้โดยทางตรงหรือทางอ้อม
คุมไว้สังเกต
การควบคุมดูแลผู้สัมผัสโรคหรือพาหะโดยไม่กักกันและอาจจะอนุญาตให้ผ่านไปในที่ใด ๆ ก็ได้โดยมีเงื่อนไขว่าเมื่อไปถึงท้องที่ใดที่กําหนดไว้ผู้นั้นต้องแสดงตัวต่อเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อประจําท้องที่นั้นเพื่อรับการตรวจในทางแพทย์เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพร่โดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้
ผู้สัมผัสโรค
คนซึ่งได้เข้าใกล้ชิดคน สัตว์ หรือสิ่งของติดโรค จนเชื้อโรคนั้น
อาจติดต่อถึงผู้นั้นได้
ระยะฟักตัวของโรค
ระยะเวลาตั้งแต่เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายจนถึงเวลาที่ผู้ติดโรคแสดงอาการป่วยของโรคนั้น
พาหะ
คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏแต่ร่างกายมีเชื้อโรคนั้น
ซึ่งอาจติดต่อถึงผู้อื่นได้
เขตติดโรค
ท้องที่หรือเมืองท่าใดนอกราชอาณาจักรที่มีโรคติดต่ออันตราย
หรือโรคระบาดเกิดขึ้น
โรคระบาด
โรคติดต่อหรือโรคที่ยังไม่ทราบสาเหตุของการเกิดโรคแน่ชัด
ซึ่งอาจแพร่ไปสู่ผู้อื่นได้อย่างรวดเร็วและกว้างขวาง หรือมีภาวะของการเกิดโรคมากผิดปกติกว่าที่เคยเป็นมา
การสอบสวนโรค
กระบวนการเพื่อหาสาเหตุ แหล่งที่เกิดและแหล่งแพร่ของโรค เพื่อประโยชน์ในการควบคุมโรค
โรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวัง
โรคติดต่อที่ต้องมีการติดตาม ตรวจสอบ หรือจัดเก็บข้อมูลอย่างต่อเนื่อง
การเฝ้าระวัง
การสังเกต การเก็บรวบรวม และการวิเคราะห์ข้อมูล ตลอดจนการรายงาน และการติดตามผลของการแพร่ของโรคอย่างต่อเนื่องด้วยกระบวนการที่เป็นระบบ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมโรค
โรคติดต่ออันตราย
โรคติดต่อที่มีความรุนแรงสูงและสามารถแพร่ไปสู่ผู้อื่นได้
อย่างรวดเร็ว
พาหนะ
คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏแต่ร่างกายมีเชื้อโรคนั้น
ซึ่งอาจติดต่อถึงผู้อื่นได้
โรคติดต่อ
โรคที่เกิดจากเชื้อโรคหรือพิษของเชื้อโรคซึ่งสามารถแพร่โดยทางตรง
หรือทางอ้อมมาสู่คน
ผู้สัมผัสโรค
คนซึ่งได้เข้าใกล้ชิดคน สัตว์ หรือสิ่งของติดโรค จนเชื้อโรคนั้น
อาจติดต่อถึงผู้นั้นได้
ระยะติดต่อของโรค
ระยะเวลาที่เชื้อโรคสามารถแพร่จากคนหรือสัตว์ที่มีเชื้อโรค
ไปยังผู้อื่นได้โดยทางตรงหรือทางอ้อม
แยกกัก
การแยกผู้สัมผัสโรคหรือพาหะไว้ต่างหากจากผู้อื่นในที่เอกเทศ เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพร่โดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้ จนกว่าจะพ้นระยะติดต่อของโรค
กักกัน
การควบคุมผู้สัมผัสโรคหรือพาหะให้อยู่ในที่เอกเทศ เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพร่โดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้ จนกว่าจะพ้นระยะฟักตัวของโรคหรือจนกว่าจะพ้นความเป็นพาหะ
คุมไว้สังเกต
การควบคุมดูแลผู้สัมผัสโรคหรือพาหะโดยไม่กักกัน และอาจจะอนุญาตให้ผ่านไปในที่ใด ๆ ก็ได้ โดยมีเงื่อนไขว่าเมื่อไปถึงท้องที่ใดที่กําหนดไว้ ผู้นั้นต้องแสดงตัวต่อเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อประจําท้องที่นั้นเพื่อรับการตรวจในทางแพทย์ เพื่อป้องกันมิให้เชื้อโรคแพรโดยทางตรงหรือทางอ้อมไปยังผู้ซึ่งอาจได้รับเชื้อโรคนั้น ๆ ได้
ระยะฟักตัวของโรค
ระยะเวลาตั้งแต่เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายจนถึงเวลาที่ผู้ติดโรคแสดงอาการป่วยของโรคนั้น
เขตติดโรค
ท้องที่หรือเมืองท่าใดนอกราชอาณาจักรที่มีโรคติดต่ออันตรายหรือโรคระบาดเกิดขึ้น
การสอบสวนโรค
กระบวนการเพื่อหาสาเหตุ แหล่งที่เกิดและแหล่งแพร่ของโรค เพื่อประโยชน์ในการควบคุมโรค
การเฝ้าระวัง
การสังเกต การเก็บรวบรวม และการวิเคราะห์ข้อมูล ตลอดจนการรายงาน และการติดตามผลของการแพร่ของโรคอย่างต่อเนื่องด้วยกระบวนการที่เป็นระบบ เพื่อประโยชน์ในการควบคุมโรค
พาหนะ
ยานพาหนะ สัตว์ หรือวัตถุ ซึ่งใช้ในการขนส่งคน สัตว์ หรือสิ่งของ
โดยทางบก ทางน้ํา หรือทางอากาศ
เจ้าของพาหนะ
ตัวแทนเจ้าของ ผู้เช่า ตัวแทนผู้เช่า หรือผู้ครอบครองพาหนะนั้น
ผู้ควบคุมพาหนะ
ผู้รับผิดชอบในการควบคุมพาหนะ
ผู้เดินทาง
คนซึ่งเดินทางเข้ามาในราชอาณาจักร และให้หมายความรวมถึง
ผู้ควบคุมพาหนะและคนประจําพาหนะ
การสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค
การกระทําทางการแพทย์ต่อคน หรือสัตว์
โดยวิธีการใดๆ เพื่อให้คนหรือสัตว์เกิดความต้านทานโรค
ที่เอกเทศ
ที่ใดๆ ซึ่งเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อกําหนดให้เป็นที่สําหรับแยกกักหรือกักกันคนหรือสัตว์ที่เป็นหรือมีเหตุสงสัยว่าเป็นโรคติดต่อใดๆ เพื่อป้องกันมิให้โรคนั้นแพร่โดยทางตรงโรคติดต่อใดๆ เพื่อป้องกันมิให้โรคนั้นแพร่โดยทางตรง
สุขาภิบาล
การควบคุม ป้องกัน หรือรักษาสภาพสิ่งแวดล้อมและปัจจัยที่มีผล
ต่อการเกิดหรือการแพร่ของโรคติดต่อ
ช่องทางเข้าออก
ช่องทางหรือสถานที่ใดๆ ที่ใช้สําหรับผ่านเข้าออกระหว่างประเทศ
ของผู้เดินทาง พาหนะ และสิ่งของต่างๆ ทั้งนี้ ให้หมายความรวมถึงพื้นที่หรือบริเวณที่จัดไว้เพื่อให้บริการดังกล่าว
คณะกรรมการ
คณะกรรมการโรคติดต่อแห่งชาติ
คณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัด
คณะกรรมการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อประจําจังหวัด
คณะกรรมการโรคติดต่อกรุงเทพมหานคร
คณะกรรมการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อประจํากรุงเทพมหานคร
หน่วยงานของรัฐ
ราชการส่วนกลาง ราชการส่วนภูมิภาค ราชการส่วนท้องถิ่น
รัฐวิสาหกิจ องค์การมหาชน และหน่วยงานอื่นของรัฐ
เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ
ผู้ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้
อธิบดี
อธิบดีกรมควบคุมโรค
รัฐมนตรี
รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้
หมวด ๑ บททั่วไป
หมวด ๒ คณะกรรมการโรคติดต่อแห่งชาติ
หมวด ๓ คณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัด
หมวด ๔ คณะกรรมการโรคติดต่อกรุงเทพมหานคร
หมวด ๕ การเฝ้าระวังโรคติดต่อ
หมวด ๖ การป้องกันและควบคุมโรคติดต่อ
หมวด ๗ เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ
หมวด ๘ ค่าทดแทน
หมวด ๙ บทกําหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติยา พ.ศ. ๒๕๑๐
หมวด ๑ คณะกรรมการยา
หมวด ๒ การขออนุญาตและออกใบอนุญาตเกี่ยวกับยาแผนปัจจุบัน
หมวด ๑/๑ กระบวนการพิจารณาอนุญาตยา
หมวด ๓ หน้ำที่ของผู้รับอนุญำตเกี่ยวกับยำแผนปัจจุบัน
หมวด ๔ หน้าที่ของเภสัชกร ผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม ผู้ประกอบโรคศิลปะแผนปัจจุบันชั้นหนึ่งในสาขาทันตกรรม การผดุงครรภ์หรือการพยาบาล
หมวด ๕ การขออนุญาตและออกใบอนุญาตเกี่ยวกับยาแผนโบราณ
หมวด ๖ หน้าที่ของผู้รับอนุญาตเกี่ยวกับยาแผนโบราณ
หมวด ๗ หน้าที่ของผู้ประกอบโรคศิลปะแผนโบราณ
หมวด ๘ ยาปลอม ยาผิดมาตรฐาน ยาเสื่อมคุณภาพ
หมวด ๙ การประกาศเกี่ยวกับยา
หมวด ๑๐ การขึ้นทะเบียนตำรับยา
หมวด ๑๑ การโฆษณา
หมวด ๑๒ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๑๓ การรพักใช้ใบอนุญาตและการเพิกถอนใบอนุญาต
หมวด ๑๔ บทกําหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติ เครื่องสําอาง พ.ศ. ๒๕๕๘
หมวด ๑ คณะกรรมการเครื่องสําอาง
หมวด ๒ การจดแจ้งและการรับจดแจ้งเครื่องสําอาง
หมวด ๓ ฉลากเครื่องสำอาง
หมวด ๔ การควบคุมเครื่องสำอาง
หมวด ๕ การเพิกถอนใบรับจดแจ้งเครื่องสำอาง
หมวด ๖ การโฆษณา
หมวด ๗ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๘ การอุทธรณ์
หมวด ๙ บทกำหนดโทษ
บทเฉพาะกาล
พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๒๒
หมวด ๑ คณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค
หมวด ๒ การคุ้มครองผู้บริโภค
ส่วนที่ ๑ การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านการโฆษณา
ส่วนที่ ๑/๑ การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านความปลอดภัย
ส่วนที่ ๒ การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านฉลาก
ส่วนที่ ๒ ทวิ การคุ้มครองผู้บริโภคในด้านสัญญา
ส่วนที่ ๓ การคุ้มครองผู้บริโภคโดยประการอื่น
หมวด ๓ การอุทธรณ์
หมวด ๔ บทกำหนดโทษ
พระราชบัญญัติสุขภาพจิต พ.ศ. ๒๕๕๑
หมวด ๑ คณะกรรมการ
ส่วนที่ ๑ คณะกรรมการสุขภาพจิตแห่งชาติ
ส่วนที่ ๒ คณะกรรมการสถานบําบัดรักษา
หมวด ๒ สิทธิผู้ป่วย
หมวด ๓ การบําบัดรักษาทางสุขภาพจิต
ส่วนที่ ๑ ผู้ป่วย
ส่วนที่ ๒ ผู้ป่วยคดี
ส่วนที่ ๓ การฟื้นฟูสมรรถภาพ
หมวด ๔ การอุทธรณ์
หมวด ๕ พนักงานเจ้าหน้าที่
หมวด ๖ บทกำหนดโทษ
บทเฉพาะกาล