Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

หน่วยที่ 10 การป้องกันภาวะเสี่ยงและอุบัติเหตุที่พบบ่อย - Coggle Diagram

- - - - ไม่สามารถยกเท้าได้สูงเท่ากับที่เคยทำได้ มีการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวของสะโพกใน การรับน้ำหนักของขาขณะเดิน ทำให้สะดุดเมื่อเดินบนพื้นที่ขรุขระหรือมีระดับต่างกัน
      - ผู้สูงอายุจะมีความแข็งแรงและความสามารถใน การประสานงานของกล้ามเนื้อลดลง มีการเสื่อมของ ข้อต่อและเอ็นรอบข้อ
    - - ผู้สูงอายุบางรายมีปัญหาการทำงานของอวัยวะหูชั้นในที่ควบคุมการทรงตัวผิดปกติ เกิดอาการบ้านหมุน (Vertigo) นำไปสู่การหกล้มได้
      - ในวัยสูงอายุมีกลไกในการทำงานที่ควบคุม การทรงตัวของอวัยวะต่างๆ ลดลง ทำให้ สมดุลในการทรงตัวบกพร่อง
    - - รูม่านตาขนาดเล็กลง ทำให้ผู้สูงอายุไม่สามารถรับภาพได้ดีในเวลาแสงสลัว
      - การลดลงของลานสายตา ทำให้ผู้สูงอายุมองไม่เห็น ถึงคน หรือวัตถุที่เคลื่อนเข้าใกล้
      - ความเสื่อมต่อการเห็นภาพสี ทำให้เกิดปัญหาใน การรับรู้ภาพของพื้น
      - การลดลงของความชัดเจนและการรับรู้ความตื้นลึก
  - - - ผู้สูงอายุที่มีภาวะติดเชื้อ มักมีสมดุลของกรดด่าง เกลือแร่ในร่างกายผิดปกติ ส่งผลต่อการทำงานของสมอง ทำให้เกิดอาการซึมหรือสับสน กล้ามเนื้ออ่อนแรง
    - - การอ่อนแรงหรือลีบตัวของกล้ามเนื้อการอักเสบของกล้ามเนื้อ
      - การเสื่อมสภาพของกล้ามเนื้อ
      - ความผิดปกติของเท้า ลักษณะเท้าผิดปกติ มีการหนาตัวของผิวหนังที่ฝ่าเท้าทำให้เกิดตาปลา
      - การเสื่อมสภาพของกล้ามเนื้อ
    - - ผู้สูงอายุที่ได้รับยามากกว่า 4 ชนิด ทำให้อัตราเสี่ยงของการหกล้มเพิ่มขึ้น
      - ยาที่ทำให้ผู้สูงอายุหกล้ม: ยานอนหลับ ยาระงับประสาท ยาขยายหลอดเลือด ยาขับปัสสาวะ ยาบำบัดทางจิต
      - ทำให้เกิดปฏิกิริยาต่อกันระหว่างยา เกิดพิษข้างเคียงของยา
    - - สมองเสื่อม เนื้อสมองตาย โรคหลอดเลือดสมองและพาร์กินสัน ทำให้ระบบการควบคุมจากสมองส่วนกลางผิดปกติ ส่งผลให้การทำงานที่ประสานกันของอวัยวะและระบบในการทรงตัวสูญเสียไป ทำให้เกิดการหกล้มได้
    - - ภาวะซึมเศร้าเป็นปัจจัยที่เพิ่มความเสี่ยงต่อการหกล้มของผู้สูงอายุ เนื่องจากผู้สูงอายุจะมีการตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อมช้าลงและการตัดสินใจที่ผิดพลาด
    - - ความดันโลหิตต่ำส่งผลให้สมองขาดเลือดไปเลี้ยง เป็นลมและหกล้มได้
      - ความดันโลหิตต่ำขณะเปลี่ยนท่าหรือหลังรับประทานอาหาร ทำให้หน้ามืดและเวียนศีรษะ
      - หลอดเลือดตีบ กล้ามเนื้อหัวใจตาย ส่งผลให้ปริมาณเลือดที่ออกจากหัวใจลดลง
  - - - พื้นทางเดินควรเรียบ ไม่มีสิ่งกีดขวาง ไม่ลื่น ทำเครื่องหมายบริเวณที่มีความต่างระดับ ไม่ให้มีสิ่งกีดขวาง พื้นแห้ง กระเบื้องปูพื้น หรือพรม ใช้สีที่เหมาะสมไม่ทำให้เกิดตาลาย
      - ทางเดินมีความสว่างเพียงพอ ไม่ควรเป็นแสงจ้า การจัดวางกระจกหลีกเลี่ยงไม่ไห้แสงสะท้อนเข้าตา
- - - - เยื่อหุ้มข้อฉีกขาดหรือเอ็นที่ยึดข้อต่อยืดตัวมากเกินไป อาการคือรูปร่างหรือข้อต่อส่วนนั้นผิดปกติไป เคลื่อนไหวไม่ได้ บวมผิดรูปอาจสั้นหรือยาวผิดปกติและเจ็บปวดมาก
      - ยึดด้วยผ้าหรือวัสดุอื่น ใช้ความเย็นประคบ ให้รับประทานยาแก้ปวดและรีบนำส่งแพทย์
      - ถูกกระแทกหรือถูกดึงหรือบิดตัวอย่างแรง ทำให้ข้อต่อ บริเวณนั้นเคลื่อนหรือหลุดออกจากตำแหน่งที่เคยอยู่
    - - ประคบเย็นใน 24 ชั่วโมงแรก พันผ้าไว้และงดการเคลื่อนไหวหลัง 24 ชั่วโมงให้ใช้ครีมนวดทาหรือประคบด้วยน้ำอุ่น
      - เคลื่อนไหวข้อผิดวิธี พื้นไม่เรียบ การทรงตัวไม่ดี ทำให้ข้อเท้าพลิก เยื่อหุ้มข้อฉีกขาด ทำให้มีอาการเจ็บและบวม
    - - ถูกกระแทกอย่างแรง ได้ยินเสียงกระดูกหักและเห็นกระดูกหักแทงเนื้อออกมา ปวดมาก เคลื่อนไหวไม่ได้ บวมอย่างรวดเร็ว
      - ประคบเย็นและเข้าเฝือกชั่วคราว และรีบนำส่งแพทย์
    - - ล้มกระแทกพื้นหรือเสียดสีกับวัตถุต่างๆ อาการเนื้อเยื่อถูกทำลายบางครั้งลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อจนมีเลือดออก การปฐมพยาบาล คือห้ามเลือดและใช้ผ้าสะอาดปิดแผลไว้
    - - ใช้กล้ามเนื้อมากเกินกำลัง อากาศหนาว กล้ามเนื้อขาดสารอาหาร ออกซิเจนและเกลือแร่ กล้ามเนื้อจะเกร็งและปวด
      - ใช้ความร้อนประคบและนวดกล้ามเนื้อให้คลายตัว
    - - ใช้ความเย็นประคบ พันผ้า หรือยกบริเวณที่บาดเจ็บให้สูง หลัง 24 ชั่วโมงให้ประคบร้อน
      - เนื้อเยื่อถูกกระแทกหรือล้มกระแทกพื้น
    - - การยืดกล้ามเนื้อที่รวดเร็วและรุนแรงหรือใช้กล้ามเนื้อมากเกินกำลัง
      - เจ็บบริเวณที่เป็น คลำพบรอยบุ๋ม มีอาการบวม
      - ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่าพักกล้ามเนื้อส่วนนั้นให้นานที่สุด ใช้ความเย็นประคบภายใน 24 ชั่วโมงแรก ใช้ผ้ายืดพันไว้จากนั้นประคบด้วยน้ำอุ่น
    - - ถูกชกหรือล้มศีรษะกระแทกพื้น ไม่รู้สึกตัว ม่านตาขยาย ชีพจรเบา การปฐมพยาบาลคือจัดให้ผู้ป่วยนอนหงายราบคลายเสื้อผ้าและสิ่งที่รัดร่างกายให้หลวม