Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
ธรรมชาติของภาษา - Coggle Diagram
ธรรมชาติของภาษา
- ภาษามีโครงสร้างหรือองค์ประกอบ
- ภาษามีระบบกฎเกณฑ์แน่นอนในตัวเอง
-
- ภาษามีจำนวนประโยคไม่รู้จบ ภาษามีเสียงจำกัด
-
- ภาษาเป็นพฤติกรรมของสังคม กล่าวคือ
7.1 ภาษาเกิดจากการเรียนรู้ เลียนแบบ
7.2 ภาษาแต่ละภาษามีหลายประเภทตามสังคมนั้นๆ
7.3 ภาษามีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
-
- ภาษาเป็นเครื่องแสดงความเจริญของสังคม
- ภาษาเป็นสิ่งที่ได้ทางวิทยาศาสตร์ วิธีการทางวิทยาศาสตร์
-
-
-
-
-
อุดม วโรตม์สิกขดิตถ์ (2545, 2553)
-
ชลธิชา บำรุงรักษ์ (2558, หน้า 2-3)
1) ภาษาเป็นระบบสัญลักษณ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นเพื่อสื่อความหมาย
2) ภาษามีระบบและกฎเกณฑ์ที่แน่นอน
3) ภาษาเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้ ไม่สามารถเกิดขึ้นได้โดยกำเนิด
4) ภาษามีผลิตภาวะที่สร้างสรรค์ไม่จบสิ้น
5) ภาษาเกี่ยวข้องกับบริบทซึ่งส่งผลโดยตรงต่อการตีความ
6) ภาษาเป็นเรื่องของปฏิสัมพันธ์และมีความเป็นพลวัต
7) ภาษาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
8) ภาษาทุกภาษามีลักษณะบางประการที่มีอยู่ร่วมกัน เรียกว่า สากลลักษณ์ภาษา (language universal)
- ความสัมพันธ์ระหว่าง
วัจนภาษาและอวัจนภาษา
- ใช้อวัจนภาษาขยายความ เพื่อให้รับรู้สารเข้าใจยิ่งขึ้น
- ใช้อวัจนภาษาแทนคำพูด หมายถึง การใช้อวัจนภาษาเพียงอย่างเดียวให้ความหมายเหมือนถ้อยคำภาษาได้
- ใช้อวัจนภาษาย้ำความให้หนักแน่น หมายถึง การใช้อวัจนภาษาประกอบวัจนภาษาในความหมายเดียวกัน เพื่อย้ำความให้หนักแน่นชัดเจนยิ่งขึ้น
- ใช้อวัจนภาษาเน้นความ หมายถึง การใช้อวัจภาษายบางประเด็นของวัจนภาษา ทำให้ความหมายเด่นขึ้น
- ใช้อวัจนภาษาขัดแย้งกัน หมายถึง การใช้ภาษาที่ให้ความหมายตรงข้ามกับวัจนภาษาผู้รับสารมักจะเชื่อถือสารจากอวัจนภาษาว่าตรงกับความรู้สึกมากกว่า
- ใช้อวัจนภาษาควบคุมปฏิสัมพันธ์ระหว่างการสื่อสาร หมายถึง การใช้กิริยาท่าทาง สายตา น้ำเสียงสร้างความสัมพันธ์ระหว่างการสื่อสาร
- คุณสมบัติและหน้าที่
ของภาษาในสังคมไทย
-
-
-
-
-
- พลวัตรของภาษาในกระแส
ปัจจุบันบนพื้นที่ปฏิบัติการโรงเรียน
-
-
-
ภาษาไทยในยุค 4.0
ครั้งเริ่มจาก “ประเทศไทย 1.0” ซึ่งเน้นเรื่องการเกษตร “ประเทศไทย 2.0” ซึ่งเน้นเรื่องอุตสาหกรรมเบาในปัจจุบันคือ “ประเทศไทย 3.0” ซึ่งเน้นเรื่องอุตสาหกรรมหนัก ต่อไปจะเป็น “ประเทศไทย 4.0” ซึ่งเน้นเรื่องเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม “ประเทศไทย 4.0” จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างน้อย 3 เรื่อง คือ
- เปลี่ยนจากการผลิตสินค้า “โภคภัณฑ์” ไปสู่สินค้าเชิง “นวัตกรรม”
- เปลี่ยนจากการขับเคลื่อนประเทศด้วยภาคอุตสาหกรรม ไปสู่การขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยี ความคิดสร้างสรรค์ และนวัตกรรม
- เปลี่ยนจากการเน้นภาคการผลิตสินค้า ไปสู่การเน้นภาคบริการมากขึ้น
-
ภาษาย่อย
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ ( 2545: 4 ) ได้กล่าวถึงมโนทัศน์ของภาษาย่อยไว้ว่า มโนทัศน์ภาษาย่อย เหมือนกับ ภาษาถิ่น คือเป็นสมาชิกของภาษาเดียวกัน อันที่จริงแล้ว คำว่า ภาษาย่อยคือ ภาษาถิ่น แปลมาจากคำภาษาอังกฤษคำพูดเดียวกัน คือ dialect
วิธภาษา
- วิธภาษาประเภทที่ 2 คือ วิธภาษาที่แตกต่างกันโดยสถานการณ์การใช้หรือหน้าที่ เช่น วิธภาษาข่าว
- ประเภทแรกคือ วิธภาษาที่แตกต่างกันโดยลักษณะทางสังคมของผู้พูด เช่น เพศ อายุ ถิ่นที่อยู่
-
ภาษามาตรฐาน
คนส่วนใหญ่นิยมใช้คำว่า ภาษามาตรฐาน มากกว่าภาษามาตรฐาน คือ วิธภาษาที่ได้รับการยอมรับในสังคมว่า ถูกต้อง และเป็นตัวแทนของภาษาและวิธภาษาทั้งหลายในสังคมนั้นๆ ภาษามาตรฐานมักกลายเป็นสมบัติของชาติ ใช้สื่อสารกันระหว่างเขตต่างๆในสังคม
- วัจนภาษา (verbal language)
คือ ภาษาถ้อยคำ ได้แก่ คำพูดหรือตัวอักษรที่กำหนดใช้ร่วมกันในสังคม หมายรวมทั้งเสียงและลายลักษณ์อักษร ภาษาถ้อยคำเป็นภาษาที่มนุษย์สร้างขึ้นอย่างมีระบบ
- อวัจนภาษา (non - verbal language)
คือ ภาษาที่ไม่ใช่ถ้อยคำแต่เป็นภาษาซึ่งแฝงอยู่ ได้แก่ กิริยาท่าทาง ตลอดจนสิ่งอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการแปลความหมาย เช่น น้ำเสียง ภาษากาย การยิ้มแย้ม