Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง และการดูแลระยะท้าย, นางสาวปัทมาศ บุญเชื่อม…
การดูแลผู้ป่วยแบบประคับประคอง
และการดูแลระยะท้าย
เป้าหมายของการดูแลแบบประคับประคอง
ผู้ป่วยและครอบครัวยอมรับและเข้าใจ พร้อมปรับตัวเข้ากับความเจ็บป่วยได้
บรรเทาคววมทุกข์ทรมานจากอาการรบกวนและอาการปวด
มีคุณภาพชีวิตที่ดี
การปฏิบัติสอดคล้องกับวัฒนธรรม จริยธรรม
กลุ่มเป้าหมาย
กลุ่มผู้ป่วยโรคมะเร็งทุกชนิด
กลุ่มผู้ป่วยที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดและมีอาการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โรคเรื้อรังสุดท้าย
กลุ่มผู้ป่วยระยะสุดท้าย
การประเมินในการดูแลแบบประคับประคอง
การประเมิน PPS(palliative Performance Scale)
การประเมินอาการรบกวน
การประเมินอาการปวด
การประเมิน 2Q
การบอกข่าวร้ายกับผู้ป่วย
ขั้นตอนที่ 4 เผยแพร่ข้อมูลให้ตรงจริง
ขั้นที่4 เป็นการบอกผล
3 ขั้นแรกเป็นการเตรียมตัวและประเมินผู้ป่วย
ขั้นตอนที่ 1 เตรียมตัวเจรจา
ขั้นตอนที่2 สำรวจว่ารู้แค่ไหน
ขั้นตอนที่ 3 ประเมินใจอยากรู้แน่
ขั้นที่5และ6เป็นการตอบสนองต่อปฏิกิริยาของญาติและผู็ป่วย
ขั้นตอนที่5 ไม่ทอดทิ้งนิ่งดูดาย
ขั้นที่6 นัดหมายไว้ภายหน้า
DABDA "five stages of coping"
Denial
ปฏิเสธ ไม่ยอมรับ "No way, not me"
Anger
ยอมรับความจริงได้แล้ว เลยโกรธ "why me?"
Bargain
หายหรือโกรธน้อยลงแล้วจึงต่อรอง
Depression
เมื่อต่อรองไม่เป็นผล ทำให้ซึมเศร้า
Acceptance
ยอมรับ (ถ้ามาถึงระยะนี้ได้ก่อนตาย ถือว่าดีมาก)
การรับมือกับปฏิกิริยาของผู้ป่วย
ปฏิเสธ
ให้ข้อมูลโรค การดำเนินโรค และแนวทางการรักษา
แสดงตนว่าเข้าใจและรับรู้ความรู้สึกของผู้ป่วย
บอกผู้ป่วยว่าจะดูแลเขาอย่างดีที่สุด
โกรธ
เข้าใจ เห็นใจ ไม่ถือสาอารมร์โกรธของผู้ป่วย
ต่อรอง
ให้ความมั่นใจว่าเขาจะได้รับการดูแลอย่างดีที่สุด
ให้ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการวางแผนการรักษา
ซึมเศร้า
ประเมินความรุนแรง เพื่อให้การรักษาที่เหมาะสม
ยอมรับ
นำความเชื่อ หลักคิด คำสอนที่ผู้ป่วยศรัทธามาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ และเสริมพลังการรักษา
อาการแสดง
อาการทางกายสามารถคาดเดาได้ล่วงหน้า ต้องประเมินคัดกรองสม่ำเสมอเพื่อจัดการได้ทันที
อาการที่พบบ่อย ได้แก่ อ่อนเพลีย ปวด หายใจลำบาก คลื่นไส้ อาเจียน เบื่ออาหาร น้ำหนักลด เพ้อ
อาการต่างๆ มักเกี่ยวเนื่องเชื่อมโยงกัน ต้องประเมินทุกมิติไปพร้อมกัน
การเปลี่ยนแปลงของอารมณ์
เป็นผลจากความกลัวและความกังวลเกี่ยวกับความไม่แน่นอนของโรค
ด้านจิตวิญญาณ
จิตวิญญาณแสดงออกใน 3 มิติ
การรับรู้
การรับรู้ความหมายของชีวิต ความเชื่อ และคุณค่าของการมีชีวิตอยู่
ประสบการณ์ และอารมณ์
อารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ความหวัง ความสงบ
ความสามารถในการให้และการับความรัก
พฤติกรรมที่แสดงออก
แสดงออกภายนอกที่มองเห้นได้ สอดคล้องกับความเชื่อและสภาวะภายในตนเอง
การประเมินทางจิตวิญญาณ
แบบประเมินแบบไม่เป็นทางการ
ประเมินได้ทุกเวลาเมื่อโอกาศอำนวย
คนไข้มักแสดงออกโดยการเล่าเรื่องซึ่งแฝงไปด้วยข้อมูลด้านจิตวิญญาณ
ทำให้เราเข้าใจได้ว่าความเข้มแข็งทางจิตวิญญาณของผู้ป่วย
แบบประเมินแบบเป็นทางการ
การประเมินโดยใช้ข้อคำถาม ร่วมไปกับการประเมินด้านอื่นในระบบ routine
ภาวะวิกฤติทางจิตวิญญาณ
เกิดขึ้นเมื่อบุคคลนั้นไม่สามารถหาหลักที่พึ่งพิงได้ในการให้ความหมายของชีวิต ความหวัง ความรัก ความสงบภายใน หรือเมื่อมีความขัดแย้งระหว่างความเชื่อกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในชีวิต
การดูแลด้านจิตวิญญาณ
มองให้เห็น และตอบสนอง
มีความกรุณา
อยู่กับปัจจุบัน
ฟังอย่างตั้งใจ
สนับสนุนความหวัง (ที่ไม่เกินจริง)
ไม่จำเป็นต้องพูดคุยเรื่องพระเจ้าหรือศาสนา
เป้าหมายความสำเร็จ
ความเข้าใจจิตวิญญาณของตนเองของผู้ประเมิน
สัมพันธภาพระหว่างผู้ให้การรักษากับผู้ป่วย
เวลา และวิธีที่เหมาสม
ด้านร่างกาย
การประเมินด้านร่างกาย
หยุดหายใจหรือหายใจลำบาก
เบื่ออาหาร
อาการปวด
ถ่ายเหลวท้องผูก
อ่อนแรงหรือเหนื่อยล้า
ผอมแห้ง
ปากแห้ง
คลื่นไส้อาเจียน
ปัญหาของผิวหนัง
สรียวิทยาในระยะเผชิญความตาย
ความอ่อนเพลีย
ความเบื่ออาหาร
ดื่นน้ำน้อยลง
การเปลี่ยนแปลงของระบบไหลเวียนเลือด
การหายใจลำบาก หายใจมีเสียงดัง
การเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาท
การตายดี
ดูแลให้ระยะเผชิญหน้ากับความตายได้ตายดี
ลดหรือหยุด ยาและการตรวจที่ไม่จำเป็น
รักษาอาการที่รบกวนให้ผู้ป่วยทุกข์
สื่อสารกับผู้ป่วยและครอบครัวให้เหมาะสม
ประเมินการตอบสนองความต้องการด้านจิตวิญาณ
วางแผนการดูแลขณะเผชิญหน้าความตายของผู้ป่วย ร่วมกับครอบครัว
ที่พึ่งประสงค์
รู้ตัวและมีสติรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่เจ็บป่วยไม่ทุกข์ทรมาณ
ได้รับการดูแลจิตใจ จิตวิญญาณ
มีความเป็นส่วนตัว เลือดได้ว่าอยากตายแบบไหน
มีคนรักอยู่ใกล้ มีเวลากล่าวคำอำลา
พร้อมไปเมื่อเวลามาถึง ไม่ยื้อชีวิต
พยาบาลสามาถทำให้ได้
ความรู้ ทักษะ
ความสามารถทางวิชาชีพ
ความเห็นอกเห็นใจ
มิติความเป็นมนุษย์
การปฏิบัติ
ระบบงาน
นางสาวปัทมาศ บุญเชื่อม 61106010100