ให้กลืนแป้งเบเรี่ยม ซัลเฟต แล้วเอ็กซเรย์เพื่อตรวจดูสภาพของ กระเพาะอาหารและลำไส้

การฉีดไอโอดีนทึบรังสีเข้าทางหลอดเลือดดํา เพื่อถ่ายภาพเอ็กซเรย์ดูการเคลื่อนขับสารทึบรังสีที่ออกจากไตแต่ละข้าง

1. การให้ยาทางปากใช้หลักสะอาด และการฉีดยาใช้หลัก aseptic technique

2. ตรวจสอบคําสั่งแพทย์ก่อนให้ยาทุกครั้ง หากมีข้อสงสัยให้ตรวจสอบจากใบสั่งยาทุกครั้งและหาก ไม่แน่ใจให้ซักถามจากแพทย์ผู้ทําการรักษา

3. ก่อนให้ยาต้องทราบวัตถุประสงค์การให้ยา การวินิจฉัยโรค ผลของยาที่ต้องการให้เกิดและฤทธิ์ ข้างเคียงของยา
   

4. ตรวจสอบประวัติกํารแพ้ยาจากตัวผู้ป่วยและญาติในกรณีที่ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัว

5. ตรวจสอบวันหมดอายุของยาปกติแล้วยาเม็ดจะมีอายุอยู่ได้ 5 ปีและยาน้ำจะมีอายุได้ 3 ปีแต่ หากเปิดขวดแล้วนิยมใช้เพียง 6 เดือนเท่ํานั้นเพื่อป้องกันการปนเปื้อนของเชื้อโรคเมื่อเปิดขวด

6. ไม่ควรเตรียมยาค้ํางไว้ บริเวณที่เตรียมยาต้องสะอาดและมีแสงสว่ํางเพียงพอ

7. ไม่ให้ยาที่ฉลากมีการลบเลือนไม่ชัดเจน หากมีการเทยาออกมาแล้วไม่ควรเทยากลับไปในขวด เดิมอีก และไม่ควรเทยาที่เหลือจากอีกขวดไปอีกขวดหนึ่ง

8. ตรวจสอบผู้ป่วยก่อนให้ยาโดยการถามชื่อและนามสกุลก่อนทุกครั้งหากผู้ป่วยไม่รู้สึกตัวหรือไม่รู้ เรื่องต้องทําการตรวจชื่อผู้ป่วยกับป้ายข้อมือก่อนให้ยาทุกครั้ง

9. บอกให้ผู้ป่วยทราบถึงวัตถุประสงค์ของการให้ยาและผลข้างเคียงที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วย

10. ต้องให้ผู้ป่วยรับประทํานยาต่อหน้าพยาบาลเพื่อป้องกันผู้ป่วยไม่ได้รับยา ยกเว้นยาบางชนิดเช่น ยาจิบแก้ไอให้ผู้ป่วยได้จิบยาเพื่อบรรเทาไอที่เกิดขึ้น

13. สังเกตอาการก่อนและหลังการให้ยาถ้ามีอาการผิดปกติเกิดขึ้นต้องรีบรายงานแพทย์ทันที

14. ในกรณีที่ให้ยาผิดต้องรีบรายงานให้พยาบาลหัวหน้าเวรรับทราบเพื่อหาทางแก้ไข

2. การให้ยาเม็ดในเวลาเดียวกัน สามารถรวมกันได้ ส่วนยาน้ำให้แยกใส่แก้วยาต่างหาก

4. ยาจิบแก้ไอควรให้ภายหลังรับประทานยาเม็ดแล้วเพื่อให้ยาค้างอยู่ที่คอไม่ถูกน้ำล้างออก

5. ยาลดกรดในกระเพาะอาหารควรให้อันดับสุดท้ายเพื่อช่วยลดอาการระคายเคือง

6. ยาอมใต้ลิ้น เช่น ไนโตรกลีนเซอลีน (Nitroglycerine) ไอซอร์ดิล (Isodril) ที่ใช้รักษาอาการเจ็บหน้าอกจากการขาดเลือดไปเลี้ยงกล้ามเนื้อหัวใจ

4) อ่านฉลากยาให้ตรงกับMARของผู้ป่วยแต่ละรํายดูวันที่หมดอายุของยา

5) เทยา หรือรินยาให้ได้ตรงตามจํานวนกับขนาดของยาใน MAR ของผู้ป่วยแต่ละรายการเตรียมยาตามขั้นตอน

1) ยาชนิดUnitdose(ยาที่จัดมาเป็นแบบวันต่อวัน)หยิบยาใส่ถ้วยยาจํานวนตามที่แพทย์สั่ง ยาที่หุ้มมาด้วย Foil ให้แกะยาที่เตียงของผู้ป่วย Foil ที่ห่อหุ้มยาไว้จะช่วยป้องกันไม่ให้ยาโดน แสงเพื่อคงไว้ซึ่งประสิทธิภาพของยา

2) ยาชนิดMultidoseค่อยๆเทยาจากซองยาหรือขวดที่บรรจุยาหรือFoilโดยที่ไม่ให้ มือสัมผัสยา เพื่อป้องกันสิ่งสกปรกจากมือปนเปื้อน

3) ยาน้ำให้หันป้ํายยาหรือฉลากยาเข้าหาฝ่ํามือ เพื่อป้องกันยาหกเปื้อนป้ํายยา

7) แจกยาให้ผู้ป่วยรับประทํานภายในเวลาที่กําหนด ไม่แจกยาก่อนหรือหลังเวลาที่ กําหนดเกิน 30 นาที

8) ประเมินสัญญาณชีพผู้ป่วยก่อนให้ยาในกรณีที่ยานั้นมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของ สัญญาณชีพ หรือประเมินระดับความปวดก่อนให้ยาแก้ปวด

9) ให้ผู้ป่วยรับประทํานยาต่อหน้าพยาบําลอยู่กับผู้ป่วยจนกลืนยาเรียบร้อยไม่วํางยาไว้ ที่ข้างเตียงผู้ป่วย

10) สังเกตการเปลี่ยนแปลงหลังรับประทํานยาเพื่อให้การช่วยเหลือได้ทันท่วงที และเป็น การประเมินผลการรักษาหลังจากที่ได้รับยา

(1) การสูดดม (Inhalation) เป็นการให้ยาในรูปของก๊าซ (Gas) ไอระเหย (Vapor) หรือ ละออง (Aerosol) สามารถให้โดยการพ่นยาเข้าสู่ทางเดินหายใจ

(3) การให้ยาทางหู (Ear instillation) เป็นการหยอดยาเข้ําไปในช่องหูชั้นนอก

(4) การหยอดยาจมูก (Nose instillation) ให้ผู้ป่วยเงยหน้าขึ้น และพยาบาลยกปีกจมูก ผู้ป่วยข้างที่จะหยอดยาขึ้นเบาๆ แล้วหยดยาผ่านทางรูจมูกห่างประมําณ 1-2 นิ้ว จากนั้นให้ผู้ป่วยอยู่ในท่า เดิมประมาณ 5 -10 นาที เพื่อป้องกันยาไหลย้อนออกมา

วิธีการเหน็บยาทางทวารหนัก (Rectum suppository) ให้ผู้ป่วยนอนตะแคงข้ํางซ้าย และพยาบาลใส่ถุงมือสะอาด ยกแก้มก้นผู้ป่วยขึ้นจนเห็นรูทวารหนักชัดเจน จึงสอดใส่เม็ดยาเข้าไป แล้วใช้นิ้วชี้ดันยาพร้อมเขี่ยเม็ดยาให้กระดกขึ้นเพื่อชิดผนังทวารหนัก โดยให้ยาเข้าไปลึกประมาณ 3-4 นิ้ว หรือเข้าไปจนสุดนิ้วชี้

วิธีการเหน็บยาทางช่องคลอด (Vaginal suppository) ควรทําหลังจากการทํา ความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก แล้วให้ผู้ป่วยนอนหงาย และพยาบาลใส่ถุงมือปราศจากเชื้อแล้วสอด ใส่เม็ดยําหรือแทงเข้ําไปทางช่องคลอด แล้วใช้นิ้วชี้ดันยาเข้าไปลึกประมาณ 2-3 นิ้ว หรือจนเกือบสุดนิ้วชี้